Καφετέριες-σαξόφωνα 1000-0.

Οι Κου Κλουξ Σαξ

Κάτι ξεχωριστό είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε απόψε στην Αλεξάνδρεια . Μια δεκαμελής μπάντα από σαξόφωνα με το όνομα Κου κλουξ σαξ, χάρισε ξεχωριστές μελωδίες τους λιγοστούς συμπολίτες μας που ήρθαν να τους ακούσουν, παρά το γεγονός ότι η βράδια ήταν απρόσμενα γλυκιά και δεν έκανε σχεδόν καθόλου κρύο.

Μετρημένοι στα δάχτυλα οι θεατές.

Όταν λέμε λιγοστούς εννοούμε ελάχιστους, μετρημένους στα δάχτυλα. Ένα θέαμα πραγματικά θλιβερό για την πόλη μας, την ιδία ώρα που οι παρακείμενες καφετέριες ασφυκτιούσαν από κόσμο όλων των ηλικιών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που πολιτιστικές δράσεις που ξεφεύγουν από τα γνωστά και τετριμμένα, βρίσκουν μηδαμινή ανταπόκριση από τον κόσμο της Αλεξάνδρειας.

 Το φαινόμενο αυτό που γίνεται όλο και πιο έντονο όσο περνάν τα χρόνια, με προβληματίζει ιδιαίτερα. Ο κόσμος, όχι μονό στο Ρουμλούκι αλλά και σε όλη την Ελλάδα φαντάζομαι, δείχνει να αντιδρά όλο και πιο αρνητικά στην κρίση και να κλείνεται στο καβούκι του. Είναι γνωστή εξάλλου οι τάση που έχουν οι κοινωνίες να συντηριτικοποιούνται σε εποχές δύσκολες.

 θα μου πει βέβαια κάποιος πως πάντα έτσι ήταν σε αυτό τον τόπο που δείχνει μια απίστευτη μονομανία ως προς τον πολιτισμό ταυτίζοντας τον αποκλείστηκα με την παράδοση και την παρελθοντολαγνεία, πιστεύω όμως πως τόση αρνητικότητα ως προς το διαφορετικό δεν υπήρχε ποτέ.

Μόνο που σε κάθε κοινωνία σε κάθε τόπο σε κάθε εποχή τα πράγματα αλλάζουν - ή οφείλουν να αλλάζουν. Ακόμη και η έλλειψη περιεργείας σε κάτι καινούριο κάτι διαφορετικό, είναι εντελώς αφύσικη.

Δεν ξέρω πια σκέψη να πρωτοκάνω με αυτό το άθλιο φαινόμενο, που ειλικρινά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Και δεν θα θίξω καν το θέμα της πολιτικής έκφρασης της αρνητικότητας αυτής. Την βλέπουμε με την άνοδο των άκρων.

 Γράφω αυτό το σημείωμα με ένα στόχο και μόνο. Αν με διαβάζουν οι λιγοστοί άνθρωποι της πόλης που είναι μπροστάρηδες σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, να μη πτοούνται. Μπορεί ο κόσμος να μην έρθει ποτέ, θα πρέπει όμως να ξέρουν πως μας προσφέρουν κάτι πολύ σημαντικό.

 Την ελπίδα πως κάποτε θα ξυπνήσουμε. Και αυτό δεν είναι λίγο, όσο λίγος και αν είναι ο κόσμος που αντιδρά θετικά….