Με αφορμή το άστοχο σχόλιο του Κυρανάκη, αναρωτιέμαι αν θα τολμήσει κανείς να πει κάποιες αλήθειες γύρω από την επιδοματική πολιτική στην Ελλάδα όπως διαμορφώνεται αρκετά χρόνια τώρα.
Αλήθεια πρώτη.
Τα επιδόματα στην πλειοψηφία τους δεν καταλήγουν σε αυτούς που έχουν πραγματικό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλών ειδών επιδόματα τα περισσότερα από αυτά είναι συμπληρώματα εισοδημάτων που δεν αφορούν τις χαμηλότερα αμειβόμενες κοινωνικές ομάδες. Από το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στους δημοσίους υπαλλήλους πως ακόμη και τις αγροτικές επιδοτήσεις υπάρχει μία μεγάλη λίστα εισοδηματικών ενισχύσεων.
Αλήθεια δεύτερη.
Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που ευνοούνται προκλητικά από την επιδοματική πολιτική. Μία από αυτή είναι σίγουρα και οι τσιγγάνοι, αλλά δεν είναι μόνο αυτοί .
Αλήθεια Τρίτη. Τσιγγάνοι.
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται όλο και πιο έντονο το φαινόμενο Ρομά συμπολιτών μας που παρότι παρουσιάζουν μία οικονομική ευημερία, παράλληλα εισπράττουν διάφορα επιδόματα σε βαθμό που να συνιστά και πρόκληση για τις άλλες κοινωνικές ομάδες.
Αλήθεια τελευταία.
Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τα επιδόματα αυτά καθεαυτά, μία κοινωνία που θέλει να λέγεται ανθρώπινη, πρέπει να ενισχύει τους αδύναμους πολίτες.
Το μεγάλο πρόβλημα που συνηστα και την μεγάλη πρόκληση, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος που και πως σπαταλούνται τα χρήματα μας.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση των Ρομά συμπολιτών μας, με δική μας κυρίως ευθύνη δημιουργήθηκαν γκέτο τα οποία εξελίχθηκαν με την ανοχή, αν όχι και την προτροπή των αρχών, σε εστίες παντελούς ανομίας.
" Κάντε ότι θέλετε, αρκεί να μη σας βλέπουμε"
Στους περισσότερους από τους συνοικισμούς όπου διαβιούν Ρομά συμπολίτες μας δεν πατάει το ποδι του ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους, είτε πρόκειται για επιβολή τάξης είτε οικονομικός έλεγχος.
Έτσι λοιπόν παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί συμπολίτες μας ενώ διαβιούν σε τεράστια υπερπολυτελή σπίτια, κατεχουν πανακριβα αυτοκίνητα και λοιπά, να καρπώνονται μια σειρά επιδομάτων που θα έπρεπε να καταλήγουν σε αναξιοπαθούντες πολίτες.
Φαινόμενα όπως οικογένειες δήθεν χωρισμένων γονέων στα χαρτιά ως μονογονεϊκές, πολύτεκνοι μαϊμού με διπλό γραμμένα παιδιά, επιχειρηματίες κυρίως έμποροι με μηδενικές φορολογικές δηλωσεις και πολλά ακόμα χωρίς να αναφέρομαι καν σε άλλου είδους δραστηριότητες που δεν αφορούν την ανάρτηση αυτή, ειναι πολύ συχνά και πολλές φορές εξόφθαλμα.
Έχοντας προσωπική εμπειρία από το θέμα και έχοντας κάνει πολλούς καλούς φίλους που ανήκουν σε αυτή την κοινωνική ομάδα, που όμως δεν θα ήθελαν να συνεχίζονται αυτά τα φαινομενα και βλέποντας την αγωνια των ίδιων να ξεφύγουν τα παιδιά τους από αυτή την κατάσταση, μπορώ να πω πως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να αλλάζουμε αυτή την κατάσταση από την οποία ζημειονομαστε όλοι μας .
Σε συνεργασία με τους ανθρώπους αυτούς, οι δήμοι , το κράτος και οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να βρουν τους τρόπους σταδιακής επανένταξης τους στην κοινωνία μας. Αθλιότητες όπως ξεχωριστά σχολεία πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Υπάρχουν ιδέες, βούληση δεν υπάρχει.
Αντί λοιπόν ο Κυρανακης και τα ξεφτέρια της Νέας Δημοκρατίας να χωρίζουν τους Έλληνες σε πραγματικούς και μη, ας φροντίσουν να βάλουν χέρι σε αυτή την κατάσταση για την οποία και το δικό τους κόμμα έχει ευθύνη .
