Wednesday, December 30, 2009

Λάθος;Οχι κ.πρωθυπουργε.


Aγαπητέ μας πρωθυπουργέ. Δεν ήταν λάθος η αύξηση των τελών κυκλοφορίας, όπως ισχυριστήκατε σήμερα στη συνάντηση σας με δημοσιογράφους, Ηταν επιλογή σας να τα βάλετε και εσείς όπως και οι προκάτοχοι σας με τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας, αυτους που στην προκειμένη περίπτωση αδυνατούν να αγοράσουν ένα καινούριο αυτοκίνητο.
Λάθη κάνουμε όταν δεν έχουμε τα περιθώρια να αντιδράσουμε. Δεν είναι λάθος αυτό που κάνατε με τα τέλη κυκλοφορίας, καθότι επικυρώσατε μια ειλημμένη απόφαση της προηγούμενης κυβερνήσεως. Αυτής που αποδοκιμάστηκε από το σύνολο σχεδόν των πολιτών.
Μόνο που υπάρχει μια διάφορά. Οι προηγούμενοι ως αντιστάθμισμα στο νέο νόμο, έθεσαν το μετρό της απόσυρσης. Δεν συμφωνούμε με το μέτρο που έγινε κατά κύριο λόγο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των εισαγωγέων, ήταν όμως κάποιο αντιστάθμισμα για τους πολίτες, και ένα κίνητρο.

Σε ρωτούμε λοιπόν αγαπημένε μας Πρωθυπουργέ.
Αφού οπως λες ήταν λάθος και κοινωνικά άδικο (αυτό το λέω εγώ) το μέτρο, γιατί δεν το ανακαλείς έστω και σήμερα; Όλα διορθώνονται.
Μπορεί Γιώργο να είμαστε ενθουσιασμένοι με τα νέα ήθη που προσπαθείς να εισάγεις στην πολιτική ζωή της χωράς, μπορεί στη συντριπτική πλειοψηφία να αποδεχόμαστε τις πρωτες κυβερνητικές επιλογές σου και τη αλλαγή που αποπνέει η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, καθως επίσης και να αποδεχόμαστε την δύσκολη οικονομική συγκυρία ΑΛΛΑ,
μαλάκες δεν είμαστε.
Τέλος.
Με όλο το σεβασμό.

Tuesday, December 15, 2009

Τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα.

Πάνε τρεις ωρες που προσπαθώ να γράψω τη νέα μου βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση για το blog μου, και δεν έχω καταφέρει τίποτα. Γράφω –σβήνω. Γράφω- σβήνω. Δε βγαίνει. Τέλος πάντων, θα γράψω κανένα twittaki να ξεμπερδεύω.
Ξαναγραφω -ξανασβηνω . Τίποτα …

Να πάει στο διάολο, θα αλλάξω θέμα. Έχω μια δυνατή ιστορία, θα την γράψω.

Γράφω σβήνω. Τα παράθυρο του facebook κοκκινίζει. για συνομιλίες. Μα τώρα βρήκαν την ώρα; Δεν απαντώ σε κανένα. Τώρα γράφω…

Γράφω σβήνω, δε βγαίνει. Σιγά την ιστορία! Αστό καλύτερα who cares άλλωστε ;
Ουτε το κρασί βοηθά, ούτε ο καφές , γαμώτο.
Δεν έχω γράψει τίποτα .

Η ψηφιακή μου ματαιοδοξία ωρύεται: «Μα τι κάνεις? Γράψε.»
Γράφω σβήνω .Γράφω σβήνω.

Δεν γίνεται. Να πάει στο διάολο και αυτή (η ματαιοδοξία). Ας βρει κανέναν άλλον. Εγώ τέλειωσα.

Πάω να δω καμιά ταινία στην Τιβι
Μπορεί να πάω και στο καφενείο του χωριού . Έχω χρόνια να παίξω καμιά ξερή. Από την προ- internet εποχή!
Και μετά θα ξανάπαω στην ταβέρνα, όπως χτες.
Και προχθές….

Παμε!

Wednesday, December 2, 2009

37



-->
στιγμές μου, που αγάπησα.





  1. Όταν έκλαψα από αγάπη.
  2. Oταν έλιωνα το different claas των pulp στο πρώτο μου cd player.
  3. Όταν μάθαινα Ιταλικα
  4. Όταν γνώρισα την Νικη μου
  5. Όταν ακόμη αγαπούσα τους κρύους χειμώνες
  6. Όταν διάβασα για πρώτη φορά το “ on the road
  7. Όταν πρωτοείδα το Caro diario
  8. Όταν γυρνουσα από την Ιταλια με το αυτοκίνητο ενός άγνωστου.
  1. Όταν μικρος ακουγα τα βοριαδακια μου σε κασετα
  2. "Το σαλασσι" που τραγουδουσα παιδάκι
  3. Όταν χάρηκα για ένα τέλος
  4. Κάποια ακρυλικά απογεύματα το 97`
  5. Μια υπεροχή Suzanne
  6. Οταν άκουγα και ξανακουγα αυτο το τραγούδι στο κασετόφωνο του τρακτέρ (το μόνο που είχαμε)
  7. Όταν ερωτεύτηκα πρώτη φορά στα 15
  8. Αυτό το τραγουδι
  9. Το κλάμα που έριξα σε αυτή τη σκηνή
  10. Και σε αυτή
  11. Μια βροχερή 17` νοεμβρη στο σχολείο…
  12. Που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω… (χωρίς λινκ)
  13. Πάλι από κασέτα
  14. Την ήμερα των γενεθλίων όταν έκλεινα τα 30 και έκλαιγα
  15. Τον πρωινό ήλιο. Πάντα.
  16. Μια αφιέρωση.
  17. Την μάνα μου να τραγουδάει
  18. Την μέρα του χρόνου όπως σήμερα που τελειώνω τα πατζαριααρα και θληψη μαζι )
  19. Τη μοναδικό τραγούδι που θελω να χορέψω.
  20. Ενα πολύ ζόρικο απόγευμα κάποτε ..
  21. Αυτή τη φωνή
  22. Την Αθηνα
  23. Τις κρύες νύχτες στο Πολύγυρο
  24. Κάποια σκληρά ανέραστα Σαββατόβραδα.
  25. Μια μακρινή άνοιξη
  26. Αυτό το γκολ
  27. Τη βραδιά της «Ελενης»μου...
  28. Tο facebook .
  29. Τις στιγμές που θα αγαπήσω στο ..μέλλον…(Αν...)
Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο από πολύ μικρός θεωρούσα αγαπημένο μου αριθμό το 37.

Σήμερα μπαίνω στο 37` έτος της ζωής μου…

Friday, November 6, 2009

Σε ξένα χωράφια....

(Μια σκέψη για την πιθανότητα ανάληψης της αρχηγίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Α. Σαμαρά, ενδεχόμενο που με φοβίζει ιδιαίτερα ως Έλληνα πολίτη. )


Δεν ξέρω κατά πόσο προσέφερε υπηρεσίες στον τόπο ο Κ Σαμαρας το 1993 ανατρέποντας την κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη, ειμαι ομως απόλυτα πεπεισμένος πως ο τρόπος με τον οποίο το έκανε και τα μέσα που χρησιμοποίησε προκάλεσαν μεγαλο κακό στη χώρα από την άποψη του πόσο επιφυλακτικοί είναι πλέον οι πολίτικοι όσον άφορα τα εθνικά θέματα με την επιζήμια αναβλητικότητα που αυτό συνεπάγεται..

Πιο συγκεκριμένα , πιστεύω ότι η στάση του Α Σαμαρά στο λεγόμενο μακεδονικό, οδήγησε στο να μη βρεθεί μια συμβιβαστική λύση στο θέμα του ονόματος με όλες τις αρνητικές συνέπειες που είχε η εξέλιξη αυτή για τη διεθνή εικόνα της χήρας μας και όχι μόνο.


Το χειρότερο όμως κατά την γνώμη μου, είναι η χρησιμοποίηση του εθνικού αυτού θέματος για ίδιον όφελος, στη προσπάθεια του να καρπωθεί η Πολιτική Άνοιξη την όποια (πρόσκαιρη)δυσαρέσκεια θα προκαλούσε ένας λεγόμενος συμβιβασμός.


Όσο για την κυβέρνηση του πατέρα της σημερινής συνυποψήφιου του την οποία ανέτρεψε με τρόπο όχι και τόσο θεμιτό, ήταν πολύ λιγότερο κακή και επιζήμια από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή του νεότερου της οποία ο αγαπητός κ Σαμαράς υπήρξε πρωτοκλασάτος υπουργός.

Προσωπική μου δε άποψη είναι πως δεν ήταν καν η δεύτερη χειρότερη κυβέρνηση της

μεταπολίτευσης,αφού τον χαρακτηρισμό αυτό αποδίδω στην δεύτερη τετραετία Ανδρέα .Παπανδρεου, 1985-1989.



Δεν ξέρω λοιπόν κατά πόσον μου επιτρέπεται, δεδομένου ότι ανήκω σε αντίπαλο κόμμα, αλλά θα ήθελα να παροτρύνω τους φίλους μου που ανήκουν στο χώρο αυτό, να πάνε να ψηφίζουν την κ. Ντόρα Μπακογιάννη για την οποία μάλιστα έχω σχηματίσει θετική γνώμη, παρά το γεγονός ότι με ενοχλεί η συνέχιση της οικογενειοκρατίας.


Και για να προλάβω τυχών παρερμηνείες, αυτό δε σημαίνει πως δεν συνεχίζω να είμαι ένθερμος υποστηρικτής του Γ.Παπανδρέου και της μεγάλης προσπαθείς; που καταβάλει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα σε αυτή τη χώρα και των νέων ιδεών που φέρει στη ελληνική πολιτική πραγματικότητα, παρότι έχω πειστεί πως με ένα κόμμα με την γενικότερη νοοτροπία που επικρατεί στη βάση του ΠΑΣΟΚ, το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο…..

Friday, October 23, 2009

Άτιτλο. (Δε βρισκω τίτλο....)

Διάφορες σκέψεις που έκανα σήμερα. Έτσι για πλάκα τις γράφω εδώ.. Η μάλλον , δουλεία δεν είχε ο διάολος...


-Ο Γιώργος Παπανδρεου σχίζει στο ξεκίνημα . (Ήθελα και τη Δαμανάκη όμως ρε γαμώτο….)


-Ο Ξυνιδης γραμματέας! Πολύ χάρηκα. Μπράβο ρε Γιώργο.(Krogia)


-Ποσο θράσος να έχει άραγε ο Σαμαρας να βάζει για αρχηγός στη Ν.Δ;


-Μπραβο στην κυβερνηση για τη θεση της στο θέμα Stage .


-To "heavy cross¨" είναι μεγαλο τραγούδι.


-Δώστε όσα υποσχεθήκατε και μη φοβάστε το χρέος. Κόψτε δαπάνες και βαλτέ φόρους, η κοινωνία πρέπει να ανασάνει.


-Μπράβο ρε Χρυσοχοϊδη. Παίρνω πίσω όσα κατά καιρούς έχω πει.


-Μακάρι να προχωρήσει ο Καποδίστριας 2 πριν τις εκλογες του 2010. Βαρέθηκα να κυνηγώ ανεμόμυλους στη Μελίκη


-Για πρώτη φορά μετά από χρόνια φαίνεται να έχουμε σοβαρό υπουργό και υφυπουργό γεωργίας, που να έχουν καλή γνώση του αντικείμενου.


-Τα υβριδικά είναι χαζομάρα. Καλη η οικολογία αλλά Υπουργός χωρίς μερσεντα ή μπεμβεδαρα δε λέει…


-Δεν θα θελα με τίποτα να είμαι νεοδημοκράτης. Ποιον να ψηφίσεις για αρχηγό απ αυτούς! Αν ήταν αρχηγός την ΝΔ ο Κωστης Χατζηδάκης πάντως θα αποτελούσε πειρασμό για μένα .


-Ένας θεός ξέρει πως θα τα βγάλω περά και αυτό το χειμώνα...


-Να μη ξεχάσω να παίρνω την Ελευθεροτυπία τις Παρασκευές.


-Πρέπει να είναι πολύ κουραστικό να είσαι βουλευτής. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν προλαβαίνεις να πάρεις σε κανένα φίλο. Ενώ πριν…


-Αν πρέπει να περιγράψω με μια λέξη την πολιτική μου ιδεολογία, θα έλεγα «Μανδραβελης»


-Αν βρέξει πολύ, την έχουμε δύσκολα.


-Ο θρύλος θα παίξει μπάλα με τον Ζικο. Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ θα παίξει ποτέ μπάλα με τον Σαντος.


-Το μυαλό μου δε λέει να στρώσει.(personal)


-Alarm. Δεν πρέπει με τίποτα να ξαναπαχύνω. Έβαλα 5 κιλα. Δίαιτα!


-Ανακάλυψα και άλλα ενδιαφέροντα blogs. Θέλω μισή ζωή να τα διαβάζω όλα!


-Η «βιολιστής στη στέγη» γράφει απίστευτα.





Επίλογος:

-Πρέπει οπωσδήποτε να βρω ένα σοβαρό θέμα για ανάρτηση επειγόντως!

(Κοιτάτε να αφήνετε κανένα σχόλιο, γιατί αλλιώς με πιάνει μελαγχολία όταν δεν το κάνετε !)


Midnight addition.

Friday, October 16, 2009

"Πουλάμε τρέλα".





Λένε πως μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Πράγματι .

Πανε δύο μέρες που προσπαθώ αλλά αδυνατώ να βρώ λέξεις για να περιγράψω αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα προχθές από το σχολειό του χωριού μου.

Το μόνο θα πω είναι ότι ντρέπομαι.
Για την παιδεία μας μου κατάντησε να «πωλείται τρέλα», στο ίδιο σχολειό που έως πρόσφατα έβγαζε επιστήμονες…

Για την κοινωνία μας που ανέχεται και αναπαράγει τον χαβαλέ….

Για τους γονείς των παιδιών που είδαν αυτό το πανό επί δυο μέρες στο σχολειό…

Για τους καθηγητές των παιδιών που επέτρεψαν αυτό το αίσχος …


Αλλά όχι για τα παιδιά.
Αυτά είναι τα μόνα που δεν φταίνε...



Εδώ μπορείτε να δείτε σχόλια φίλων μου στο facebook για το πανό

Sunday, October 11, 2009

Οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Ο Γιώργος, η Ντόρα και τα ..παιδιά των Διαιτητών. Ένα σχόλιο.




Υποστήριξα σφοδρά τον Γιώργο Παπανδρέου έχοντας εμπιστοσύνη στις αρετές του και μια διαίσθηση ότι πρόκειται για άτομο ριζοσπαστικό, όπως τουλάχιστον εξέφραζε την πρώτη περίοδο της της αρχηγίας του στο ΠΑΣΟΚ. Τα πρώτα σημάδια γραφής με την επιλογή της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης καθώς και οι αποφάσεις των πρώτων ήμερων δείχνουν να με δικαιώνουν από πολύ νωρίς

Όλο αυτό το διάστημα όμως υπήρχε κάτι που με βάραινε. Το γεγονός ότι ο Γιώργος είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού, οπως και ο προκάτοχος του στο μέγαρο Μάξιμου,ανιψιός πρωθυπουργού. Πιστεύω πως η οικογενειοκρατία, το πιο εξόφθαλμο γνώρισμα της ευνοιοκρατίας σε μια κοινωνία, της οποίας η ταξική διάρθρωση εκλαμβάνει όλα και μεγαλύτερες διαστάσεις, αποτελεί μάστιγα για τον τόπο.

Την ανησυχία μου επιδεινώνει τον τελευταίο καιρό η επικείμενη ανάληψη της αρχηγείας της νέας Δημοκρατίας από την κόρη του πρώην προέδρου της και πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη. Η εξέλιξη αυτή είναι σίγουρα αποθαρρυντική.

Παρακολουθώ χρόνια την πορεία της Ντόρας Μπακογιάννη και δεν το κρύβω ότι μ αρέσει. Το γεγονός ότι αντιτάχθηκε συχνά σε λαϊκισμούς αλλά και ακραίες συντηρητικές συμπεριφορές, καθώς και η πιστή της στις αρχές τη φιλελεύθερης παράταξης, είναι στοιχειά που τις προσδίδουν την εικόνα μιας πολύ καλής και ελπιδοφόρου πολίτικου, σε αντίθεση μάλιστα με τον προκάτοχο της(όπως όλα δείχνουν) Καραμανλή τον νεότερο, ο όποιος υπήρξε επιρρεπής τόσο σε λαϊκισμούς όση και σε λογικές διόγκωσης του κρατισμού.

Ίσως μάλιστα όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Γιώργου, το γεγονός ότι είναι κόρη Πρωθυπουργού να αδικεί την προσωπικότητα της.
Ας μη κρυβόμαστε όμως, η πολιτική τους καταγωγή είναι βασικό στοιχειό της αναρρίχησης τους στην ηγεσία των κόμματων τους και στην πρωθυπουργία( στην περίπτωση του νέου πρωθυπουργού) και χωρίς αυτή δεν θα είχαν πιθανότατα ποτέ την εύκαιρα να είναι όπου βρίσκονται σήμερα.

Η περίπτωση των αρχηγών όμως είναι το λιγότερο. Η απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και η ταξική διάρθρωση της κοινωνίας μα οδηγούν όλο και περισσότερο στο να βλέπουμε φαινόμενα οικογενειοκρατίας . Φανταστείτε πόσο άσχημο είναι να εκλέγονται βουλευτές- τεκνά βουλευτών που δεν έχουν ούτε καν τα τυπικά προσόντα, (να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό). Πάμπολλα τα παραδείγματα, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, σίγουρα θα έχουμε υπόψη μας πολλά τέτοια

Το φαινόμενο όμως δεν απαντάται μονό στην πολιτική, αλλά και στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στις εταιρίες, ακόμη και στον αθλητισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας ποδοσφαίρου που παρακολούθησα πρόσφατα στην κρατική τηλεόραση όπου τον περιέγραφαν ανίδεοι και εμφανώς βραδύγλωσσοι παρουσιάστες γιοι παλαιών παρουσιαστών, ενώ κατά σύμπτωση και οι διαιτητές ήταν γιοι (κάκιστων) παλαιών διαιτητών.
Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που είμαι βέβαιος πως άλλοι έχουμε πέσει θύμα κάποια στιγμή της ευνοιοκρατίας που επικρατεί στη χώρα μας.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω την ευχή ότι η μεταρρυθμιστική διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι τέτοια που με την θέσπιση διαρθρωτικών αλλαγών στην κοινωνία με την επαναφορά της αξιοκρατίας, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, να γίνει απαρχή για το σταδιακό γκρέμισμα αυτού του σάπιου οικοδομήματος της ευνοιοκρατίας.
Αναμετρούμενος με την ιστορία ο νέος πρωθυπουργός θα έχει κερδίσει άξια μια θέση διπλά σε μεγάλους μεταρρυθμιστές, γκρεμίζοντας ένα σύστημα, το ίδιο που τον έφερε στην εξουσία.

Ίσως όλο αυτό να φαντάζει οξύμωρο και ακραία βολονταρισμό σενάριο.
Αλλά κάτι μου λέει πως θα τα καταφέρει…

Monday, October 5, 2009

Είσαι τόσο χαρούμενος όσο γράφεις?





Πριν από λίγο μου έκανε την παραπάνω ερώτηση μια φίλη στο chat του facebook όπου της απάντησα πως είμαι όντως πολύ χαρούμενος, για πολλούς λόγους.

Πρώτον η δικαίωση στην επιλογή μου στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου και η εμμονή μου στην ορθότητα της επιλογής των μελών του ΠΑΣΟΚ για την αρχηγεία του κόμματος , τόσο το 2004 όσο και το 2007.
Ο εκλογικός του θρίαμβος απέδειξε πως ο Γιώργος είναι ένας πολιτικός που μπορεί να μιλήσει στην κάρδια του πολίτη και μπορεί να τον κάνει να τον εμπιστευτεί, δίνοντας του ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο


Δεύτερος λόγος για την μεγάλη μου χαρά είναι η εκλογή του νεαρού Αγγέλου Τόκα στην βουλή.
Γνώρισα τον Άγγελο το 2006 στην προσπάθεια ανασυγκρότησης, σε μια περίοδο όπου το ΠΑΣΟΚ ήταν ημηδιαλυμενο και δεν του έδινε σχεδόν κανείς σημασία.
Ο άγνωστος νεαρός που ερχόταν από τα πανεπιστήμια να βοηθήσει στην αναστήλωση του ΠΑΣΟΚ, με κέρδισε αμέσως με την απλότητα, την ευγένεια, αλλά πρώτιστα με το πάθος του για την πολιτική, την ωριμότητα του, αλλά και το εύρος των απόψεων του.

Η υποψηφιότητα του που στηρίχτηκε αποκλειστικά σε δίκες του δυνάμεις, μακριά από τζάκια και μηχανισμούς και στην μαχητική παρουσία του στο Νομαρχιακό συμβούλιο, γνώρισε αμέσως απήχηση στου Ημαθιώτες. Συνοδευόμενος απο μια παρέα νεαρών κυρίως παιδιών όργωσε τον νομό και κατάφερε μέσα σε λίγο καιρό να αναρριχηθεί στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου αποσπώντας την προτίμηση 11.500 περίπου συντοπιτών μας.
Ζήτησα από φίλους αλλά και συνεργάτες μου σε όλο το νομό τη στήριξη στο πρόσωπο του Αγγελου και την είχα απλόχερα παρότι πολλοί δεν τον γνώρισαν προσωπικά .Η εμπιστοσύνη τους στην κρίση μου με τιμά ιδιαίτερα και θα ήθελα από εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ψήφισαν τον Αγγελο.
Είμαι πολύ χαρούμενος για την εκλογή του αφού πιστεύω πως έχει λαμπρό μέλλον ως πολίτικος. Ευελπιστώ πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα γίνει γνωστός στο πανελλήνιο. Θα είμαι ανιδιοτελώς δίπλα του όπου με χρειαστεί.


Ένας επιπλέον ιδιαίτερος λογος για τον όποιο είμαι χαρούμενος είναι ότι σε πολύ τοπικό επίπεδο συνέβησαν πράγματα στο αντίπαλο στρατόπεδο που θα οδηγήσουν σύντομα σε εξελίξεις, Χωρίς να θέλω να πάρω κανενός το μέρος, με ικανοποιεί ιδιαίτερα που με αφορμή τις κοινοβουλευτικές εκλογές ξεσκεπάστηκαν οι αριβίστες του τόπου που ανέβηκαν στην εξουσία με ξένες πλάτες, και αποδείχτηκαν τελείως ανίκανοι να την διαχειριστούν. Για όσους ανέλαβαν »εργολαβικά» την διάλυση του δήμου, νομίζω πως ήρθε η ώρα να απολογηθούν. Περισσότερα λίαν συντόμως.


Κλείνοντας την ανάρτηση μου θα ήθελα να πω δυο κουβέντες για την νέα κυβέρνηση.

Θεωρώ την συγκρότηση του υπουργικού συμβουλίου ένα σαφές σημείο γραφής του Πρωθυπουργού σχετικά με τις προθέσεις του για τον τρόπο και το ύφος διακυβέρνησης του.

Αναμένω από τον Γ.Παπανδρέου να δώσει την δική του σφραγίδα με τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης αρκετά διαφορετικής από όσες έχουμε ως τώρα συνηθίσει.

Αναμένω να μην χρησιμοποιήσει όσους έχουν διατελέσει υπουργοί επαλειμμένα δίνοντας το στίγμα της ανανέωσης, αναθέτοντας παράλληλα ς υπουργεία σε εκπροσώπους της νέας γενιάς πολιτικών από τους πολλούς που ευτυχώς εξελέγησαν αυτή τη φορά.

Θα ήθελα επίσης να δω να αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις άνθρωποι που δεν ανήκουν αποκλειστικά στο κόμμα καθώς και διαπρεπείς Έλληνες του εξωτερικού.

Καλό θα ήταν επιπροσθέτως ένα-δυο υπουργεία να διοικηθούν από μη πολίτικους, από επιστήμονες σαν και αυτούς που περιέλαβε στο ψηφοδέλτιο επικράτειας.

Η σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος θα είναι ένα πρώτο δείγμα γραφής για τον νέο πρωθυπουργό, και επειδή ως γνωστόν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον σχηματισμό κυβέρνησης.



Tuesday, September 15, 2009

Θέλει η που....α να κρυφτεί !


Λόγω πλήρους αδυναμίας μου να γράψω κάποιο πολιτικό σχόλιο το οποιο δεν θα ειναι θριαμβολογία (θέλει η π..ανα να κρυφτεί...), αλλά και τις παράλληλης αδυναμίας μου να αντέξω στον πειρασμό να γράψω(με 8 μονάδες διαφορά 3 βδομάδες πριν τις εκλογές), παραθέτω ως συμβιβαστική λύση ένα ανεγδοτο που μας είχε πει κάποτε ο καθηγητής αγγλικών στην τάξη.


Βράδυ εκλογών και λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, πανζουρλισμός επικρατεί στα κεντρικά γραφεία του Πανελληνιου Ποντιακου Κινήματος(Πα.Πο.Κ),κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από συγκεντρωμένους οπαδούς και τηλεοπτικά συνεργεία.

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα στο σύνολο της επικράτειας έχουν ως εξης:

Εγγεγραμμένοι 9.999.999
Ελαβον.
Πανελληνιο Ποντιακό κίνημα (ΠαΠοΚ) 5.555.555 ψηφους, ποσοστο 55.5%

Νεο Δημοκρατια 2,222.222 ψηφους ποσοστο 22,2%

Πασόκ 1.999.999 ψηφους ποσοστο 19,9 %,

ακολουθούν τα μικρότερα κόμματα.

Σε ζωντανή διακαναλικη σύνδεση το αρχηγικό δίδυμο του Κόμματος Κωστηκας και Γιωρηκας, ετοιμάζονται να κάνουν δηλώσεις προς τον Ελληνικό Λαο.
Με λυπηρό ύφος ο αρχηγός Κωστηκας αρχίζει να διαβάζει την ανακοίνωση.

¨Υπέστημεν , ισχυρή ήττα, μας νίκησαν καθαρά οι εγγεγραμμένοι!!!"








Σχόλιο:
Έτσι που το πάει ο Γιώργος μου τον τελευταίο καιρό, βλέπω να κοντράρεται με τους εγγεγραμμένους!

Monday, August 31, 2009

Πανκγυριάτ΄κο




Το πανηγύρι του χωριού μου, γίνεται κάθε χρόνο την πρώτη Σεπτεμβρίου. Αν ανατρέξει κανείς στο εορτολόγιο δεν πρόκειται να βρει κάποιον άγιο που να γιορτάζει εκείνες τις ημέρες ούτε βεβαία καμία εκκλησία του χωριού . Από όσους έχω ρωτήσει κάνεις δεν ξέρει γιατί γίνεται αυτές τις μέρες το πανηγύρι μας και αυτό είναι κάτι που με παραξένευε αλλά και με γοήτευε.

Οι άνθρωποι του χωριού μου όπως και κάθε χωριού ζούσαν στην κυριολεξία για το πανηγύρι. Επί μια τουλάχιστον εβδομάδα το κέντρο πλημμύριζε από κόσμο, μικροπωλητές, μουσικούς , καντίνες με σουβλάκια και όλα τα τυπικά ενός ελληνικού πανηγυριού . Σε κάθε ταβέρνα σχεδόν υπήρχε ζωντανή μουσική, τι ζωντανή δηλαδή, ένα κλαρίνο και ένα νταούλι στη διαπασών τόσο κακόηχα που δεν άντεχαν με τίποτα τα παιδικά μου αυτάκια., ο κόσμος όμως φαινόταν να το διασκεδάζει.

Σαν παιδί, μετρούσα τις μέρες να έρθει το πανηγύρι. Ήταν η μονή φορά σε όλο το χρόνο που μου επιτρεπόταν να αγοράσω παιχνίδι. Θυμάμαι με νοσταλγία την χαρά το βράδυ που μου αγόραζαν οι γονείς μου το καινούριο - επιτραπέζιο πάντα- παιχνίδι . Θυμάμαι να κοιμάμαι αγκαλιά με την τυλιγμένη του συσκευασία, και να ανυπομονώ να έρθει το πρωί να το ανοίξω. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μου επέτρεπαν να το ανοίξω το ίδιο βραδύ όταν γυρνούσαμε σπίτι η μανά μου σε αυτό ήταν πολύ αυστηρή, «Το παιχνίδι θα το ανοίξεις αύριο», κανόνας απαράβατος.

Το αγαπημένο μου πλαστικό ποδοσφαιράκι των παιδικών χρόνων, ο Γκρινιάρης, το Στρατέγκο, η Μονοπολη αργότερα , ήταν παιχνίδια που αποκτούσα αυτές τις μέρες , παιχνίδια που μπορούσαν τα συντηρήσουν την ευτυχία της παιδικότητας για έναν ολόκληρο χρόνο, ως τον επόμενο Σεπτέμβριο.

Σήμερα δεν γίνεται πια πανηγύρι στο χωριό μου, η τουλάχιστον αυτό που γίνεται καμία σχέση δεν έχει με το παρελθόν. Λίγες «πολιτιστικές» εκδηλώσεις, κάποια χορευτικά συγκροτήματα μπροστά στο δημαρχείο, η γνωστή αποκρουστική κουστωδία των τοπικών πολιτευτών( θα μιλήσουμε αργότερα για αυτό), ενώ λιγοστοί πια ηρωικοί μικροπωλητές- Κινέζοι κυρίως - στήνουν την πραμάτεια τους στο δρόμο για να μας θυμίσουν ότι είναι πανηγύρι.

Οι εποχές αλλάζουν και η ελληνική επαρχία αναγκάζεται να προσαρμοστεί έστω και σέρνοντας τα πόδια. Στην εποχή μας τα πανηγύρια φαίνεται να μην έχουν θέση. Δεν είμαι από αυτούς που λυπούνται για αυτό , πιστεύω στην εξέλιξη . Τα πάντα ρέι….


Γράφω αυτές της γραμμές κυριολεκτικά στο πόδι λόγω εξαντλητικής δουλείας αυτό τον καιρό, χωρίς να ξέρω το γιατί.

Λίγο για να καταπολεμήσω η νοσταλγία που με πνίγει κάθε χρόνο τέτοιο καιρό…
λίγο γιατί να παλέψω την επιθυμία μου να αγοράσω ξανά για μια φορά έστω ένα παιχνίδι στο πανηγύρι , όχι για μένα όμως αυτή τη φορά…
λίγο γιατί μια αναγκαστική (λόγω ζημιάς στο τρακτέρ) αργία μου δίνει το χρόνο να κάνω μια βόλτα στο πανηγύρι και στις εκδηλώσεις, και για αυτό αναζητώ κάποιο… άλλοθι…

Κυρίως όμως γιατί είναι πρώτη Σεπτεμβρίου αύριο και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράφω έστω μια ανάρτηση το μήνα!

Καλό μήνα λοιπόν.

Καλό …φθινόπωρο .

Saturday, August 1, 2009

Ναθινγκ`ς γκονα τσειντζ μαϊ λαβ φορ γιου.

-->

(Απόσπασμα από σελίδα ημερολόγιου )


1 Αύγουστου 1988
Πάει και ο Ιούλιος.
Πρώτη Αυγούστου σήμερα. Ειμαι πολύ κουρασμένος, όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ. Έχω ανοιχτή την τηλεόραση στο ΜTV, ναι έχουμε και ΜTV στο χωριό, αλλά με χιόνια. Έχω τόσες ώρες που περιμένω αλλά ακόμα δεν έβαλε το αγαπημένο μου τραγούδι. Ηλίθιο κανάλι.
Θέλω τόσο να δω το βίντεο κλιπ, τον τύπο με την ξανθιά στην αγκαλιά, στην άκρη του γκρεμού και από κάτω να σκάνε τα κύματα.Που θα πάει θα το βάλει ως το πρωί.

Ωχ πρωί…
Πρέπει να σηκωθώ πρωί αύριο, πως βαριέμαι. Είμαι 15 χρονών, είναι καλοκαίρι, είναι Κυριακή και πρέπει να κοιμάμαι τα πρωινά , παιδί είμαι ακόμη γαμώ την καταδίκη μου γαμώ. Παιδί, τι λέω? χα χα… Στο χωριό μου παύουμε από νωρίς να είμαστε παΐδια. Όλοι δουλεύουμε στα χωράφια των πατεράδων μας ., πιο πολύ και από τους πατεράδες μας. Αυτοί λουφάρουν και καμία φορά , τα παιδιά και οι γυναίκες ποτέ.
Και ο δικός μου ο μπαμπάς λουφάρει συχνά , επικαλείται ένα σωρό αρρώστιες και πόνους για να μην δουλεύει., όχι πάντα, αλλά πολλές φόρες το κάνει με αποτέλεσμα να τρέχουμε οι υπόλοιποι.

Είμαι μεγάλος πια. Σήμερα κουβάλησα τρεις τριάρες σωλήνες στη λάσπη. Νοιώθω άντρας. Με πονάει φριχτά ο ώμος μου βεβαία, αλλά δεν το λέω σε κανέναν. Πρέπει να δείχνω πολύ δυνατός.
-Ούτε απόψε βγήκα έξω, γύρισα αργά από το χωράφι. Που να βγω δηλαδή; Ενα άθλιο αναψυκτήριο-κλαμπ(χα χα κλαμπ;), με άθλιες πλαστικές καρέκλες σε μια εξίσου αθλία ταράτσα που καίει. Το λένε «Φλου», δεν είναι πολύ γελοίο όνομα;

-Αύριο θα οργώνω όλη μέρα, μ` αρέσει να οργώνω. Καμαρώνω που μπορώ στα 15 μου να χειρίζομαι ένα τόσο μεγάλο τρακτέρ χωρίς καμία βοήθεια. Και τι τράκτερ, 180 άλογα παρακαλώ! Λένε πως είμαι πολύ ώριμο παιδί. Είμαι.


-Κάνει πολύ ζεστή απόψε , δε μπορεί κάνεις να κοιμηθεί . το σπίτι μας δέν έχει σκεπή και η πλακά βράζει . η μαμά λέει πως δεν βάζουμε σκεπή γιατί μια μέρα θα χτίσουμε από πάνω το δικό μου σπίτι. Ο Τάσος θα πάρει το κάτω και θα γηροκομήσει τους γονείς μας, η Βαγγελιώ θα παντρευτεί και θα φύγει. Όλα βάσει σχεδίου...


-Μαλακισμένο MTV δεν έβαλε ακόμη το τραγούδι , παίζει κάτι ηλίθια, Μπανάναραμα και τα ρέστα, Αηδίες.

Διαβάζω εφημερίδα , τύπο της Κυριακής πολύ μ αρέσει αυτή η εφημερίδα, έχει 80 σελίδες! Ο μπαμπάς μου με μαλώνει γιατί είναι δεξιά λέει, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω τι θα πει αυτο. Μ` αρέσει να διαβάζω εφημερίδες δεν ξέρω άλλον στην ηλικία μου να το κάνει.
Η εφημερίδα λέει πως ο Αντρέας είναι μπλεγμένος σε σκάνδαλα και έχει και γκόμενα. Μια με μεγάλα βυζιά την έχω σε φωτογραφία γυμνή στην παραλία. Ω` μάγκα , πολύ μ αρέσουν τα μεγάλα βυζιά…
Λέει ακόμη πως ο ψιλός θα φέρει νέες ιδέες για μια νέα Ελλάδα και μ αρέσει, αν μπορούσα να ψηφίσω θα τον ψήφιζα σίγουρα.
Τι κάθομαι και γράφω τέτοια ώρα. Είμαι 15 χρονών γαμώ το χριστό μου γαμώ, άλλα θα έπρεπε να με ενδιαφέρουν
- Ο Ολυμπιακός πήρε τον Ντεταρι. Θα τους σκίσουμε φέτος.


Α ναι ξέχασα ..
Η Μαρία, νομίζω πως ψήλωσε πολύ τελευταία, είναι πολύ όμορφη. Μακάρι να μπορούσα να της το πω αλλά δεν γίνεται, δεν είμαι εγώ για τέτοια-τρέμουν τα πόδια μου άμα είναι να μιλήσω σε κορίτσι.


-Έχω χοντρύνει γαμώτο. Η μανά μου με μαλώνει-έχω φάει όλο τον χαλβά πάλι. «Θα φυτρώσει στην κοιλία σου» μου λέει, αλλά εμένα μ αρέσει πολύ.

Πρώτη Αυγούστου σήμερα, πότε να περάσει το κωλοκαλοκαίρι. Και τραβάει και 31 και αυτός σαν τον Ιούλιο, ποτέ δεν μπόρεσα να το χωνέψω αυτό, δυο συνεχόμενοι μήνες με 31 μέρες μέσα στο κατακαλόκαιρο. Μέχρι και ο θεός συνωμοτεί, να μην τελειώνει το σκατό-καλοκαίρι. Ουφ σιχαίνομαι τα καλοκαιριά…


Επιτέλους ! το MTV έβαλε το τραγούδι μου.
Σας αφήνω τα λέμε αύριο γεια!




-->
1 Αυγούστου 2009
Πέρασαν 21 χρόνια από τότε, δυσκολεύομαι να πιστέψω πότε κιόλας. Βλέπω και ξαναβλέπω στο Youtube το βιντεο κλιπ που τόσο λαχταρούσα τότε. Όμορφο πράγματι, αλλά μάλλον το βαρέθηκα.

Βαριέμαι εύκολα είναι η αλήθεια.

Πέρασαν πολλά χρόνια . Λίγα πράγματα στη ζωή μας έγιναν όπως τα περίμενα ή όπως έλπιζα τότε.Μπορεί και τίποτα.

Τα ημερολόγια υπάρχουν για να μας θυμίζουν κάποιες άλλες- μακρινές- εποχές.

Σε αυτούς που γραφούν ημερολόγια, για την ακρίβεια, οχι σε εμένα.

Εγώ δεν έγραφα ποτέ.
Σήμερα το έγραψα αυτό, 21 χρόνια μετά!
Καλό μήνα φίλοι μου. Μου λείψατε

Wednesday, July 1, 2009

Κλειστό λόγω ...Twitter!




Προσπάθησα με πολύ κόπο να αντισταθώ στη γοητεία των νέων μέσων κοινωνικής δικτύωσης οπως ειναι το twitter , facebook Badoo, Friedfeed,myspace και αλλά, στην αρχή τα κατάφερα , τώρα όμως όχι. Με έχουν κερδίσει πλέον ολοκληρωτικά.

Κάνοντας ένα βιαστικό φλας-μπακ στις αναρτήσεις μου, όπως συχνά μ` αρέσει να κάνω, διαπίστωσα ότι το μπλοκ, από προσωπικός χώρος όπου δημιούργησα για να παρουσιάζω κάποιες θέσεις μου κυρίως για την πολιτική στον τόπο μου, και αλλά ενδιαφέροντα μου, με τον καιρό εξελίχθητε σε κάτι περισσότερο.

Με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 2008 το μπλοκ μου αποτέλεσε για μένα όχημα εξόδου στον κόσμο, όπου μέσα από κείμενα και σχόλια αλλά και αλληλεπιδράσεις σε προσωπικό επίπεδο με άλλους Μπλογγερ, εξερεύνησα πτυχές του εαυτού μου που δεν είχα έως τότε ανακαλύψει

Το μπλοκ μου ήταν το εργαλείο με το όποιο επικοινώνησα με πολύ κόσμο, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, μια εμπειρία που για μένα ήταν πολύ σημαντική. Οπως έχω γράψει και αλλού «πήρα ζωή» μέσα από αυτές τις γραμμές.

Νομίζω όμως ότι φαίνεται πως φτάνουμε στο τέλος ενός κύκλου.

Το τελευταίο διάστημα την ανάγκη μου αυτή για ανθρωπινή επικοινωνία στον διαδικτυακό χώρο ,την καλύπτουν αλλά μέσα .

Μέσω του facebook αλλά και του twitter, επικοινωνώ πολύ ευχαρίστα και δημιουργικά με ανθρώπους που έχουμε τα ιδία ενδιαφέροντα , ενώ εξωτερικεύω επιθυμίες και συναισθήματα άμεσα, απλά και λιτά.

Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι σαν το μπλογκ, αλλα το να γράφω μεγάλα κείμενα και να διαβάζω επίσης με κουράζει αφάνταστα τον τελευταίο καιρό. Ίσως είναι παροδικό, είναι όμως η αλήθεια και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας

Για το επόμενο χρονικό διάστημα πιθανότατα λόγω και της αγροτικής μου δουλειάς, να μην γράψω κάτι καινούριο εδώ. Τις σκέψεις μου και τις απόψεις μου θα τις μεταφέρω από τα αλλά μέσα.

Ως τότε υπόσχομαι να διαβάζω όσες περισσότερες από τις αναρτήσεις σας μπορώ και να σχολιάζω.

Επίσης θα ήθελα όποιος φίλος από εδώ, έχει λογαριασμό σε άλλο μέσο από αυτά που ανέφερα, να με ενημερώσει για να είμαστε σε επαφή. Ελπίζω να δω τους περισσότερους εκεί και να μη μου λείψετε.

Στους υπόλοιπους φίλους εύχομαι. Καλό καλοκαίρι.



Υ.Γ.

Λίγο άσχετο

, αλλά για το θέμα της "θηλυκοποίησης" που πιθανώς να διαβάσετε σε γειτονικό μου μπλογκ δεν θα απαντήσω για την ώρα.

Διατηρώ για τον εαυτό μου το δικαίωμα να λέω ΠΑΝΤΑ ανοιχτά αυτό που σκέπτομαι και ορκίζομαι να μη ξανάπέσω ΠΟΤΕ τόσο « χαμηλά» ...

Tuesday, June 23, 2009

Το τσαϊρι.



Πάνε μέρες που δεν έχω γράψει κάτι καινούριο στο μπλοκ μου . Λίγο οι ρυθμοί της ζωής οι αγροτικές εργασίες που πυκνώνουν όσο το καλοκαίρι προχωράει, λίγο κάτι καλοκαιρινές μελαγχολίες λίγο (χμ…πολύ μάλλον) τα νέα ιντερνετικα μονοπάτια (twiiter κλπ), δεν μ άφησαν και πολύ χρόνο να ασχοληθώ με την πολύ αγαπημένη μου κάποτε συνήθεια, να γράφω στα μπλογκς.

Απόψε αποφάσισα να γράψω κάτι. Τι όμως; Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο.
Να γράψω για πολιτική . Όχι, να πάει να γ……ί η πολιτική, τη βαρέθηκα.
Να γράψω για την δουλεία μου…ουφ ..δεν έχω καμία διάθεση, απ το κακό στο χειρότερο πάει και αυτή όπως οι περισσότερες δουλείες του κόσμου αυτό τον καιρό..
Σκέφτηκα να γράψω κάτι για το εξαιρετικό άρθρο για την μεταναστευτική πολιτική του Δημήτρη Σκάλκου που διάβασα στο Diamet μέσω πεισμένου ή το ανατριχιαστικά κείμενα στο μπλοκ της Κατερίνας για το ίδιο θέμα, αλλά δεν νομίζω να έχω και πολλά να προσθέσω.

Για το χωριό μου ίσως;
Μπα αφήστε καλύτερα. Είναι τόσο χαλιά τελευταία.
Να γράψω για συναισθήματα; Αποκλείεται. Δεν τολμώ..

Δεν θα γράψω τίποτα λοιπόν. .θα βάλω κανένα αγαπημένο τραγούδι από το youtube
.



Από το μπαλκόνι μoυ ακούω μια δυνατή γυναίκεια φωνή, Γιώργο, Γιώργο!
Είναι η γειτόνισσα που φωνάζει το παιδί της να συμμαζευτεί από τα παιχνίδια του. Κάτω από το μπαλκόνι μου ο Γιώργος παίζει στην ιδία αλάνα που έπαιζα και εγώ σαν παιδί, πριν καμία 25 αριά χρόνια.

Δεν θα γράψω τίποτα …
Απόψε θα θυμηθώ . Θα προσπαθήσω να θυμηθώ την δική μου αλάνα. Το τσαΐρι, όπως το λέγαμε εμείς.
Απόψε θα παίξω και εγώ με τον Γιώργο και τους φίλους του μέσα από την φαντασία μου.
Θα παίξουμε τα παιχνίδια μας ,τριωντα, μπίλιες , μπάλα-πολύ μπάλα. Όχι κρυφτό κυνηγητό και τέτοια, εμείς μονό μπάλα παίζαμε στο τσαΐρι, το είχα επιβάλει εγώ σαν μεγαλύτερος, «τα αλλά δεν είναι για άντρες» ισχυριζόμουν με την αυτοπεποίθηση που μου προσέδιδε η ηλικιακή διάφορα λίγων μηνών από τα άλλα παΐδια.

Απόψε δεν θα γράψω, δεν θα διαβάσω, δεν θα κοιμηθώ.
Θα ξαναβρώ τους δικούς μου παιδικούς φίλους…

"...Κρύβει πόνο,κρύβει πόνο
ένα τέτοιο ταξίδι στα παλιά
τότε που μόνα μου σύνεργα δυο μάτια
να ρουφάν το ηλιοβασίλεμα αργά..."






Γράφοντας αυτές τις γραμμές άκουσα, το τσιριχτό φρενάρισμα του ποδήλατου του μικρού Γιώργου.. Η μαμά του μπορεί να είναι ήσυχη πλέον, ο Γιώργος γύρισε σπίτι.
Ο Γιώργος μπορεί πλέον να είναι ασφαλής στην αγκαλιά της δικής του μάνας
Ο Γιώργος θα κάνει σχέδια για το αυριανό παιχνίδι.
Ο Γιώργος θα είναι και πάλι αύριο με του φίλους του στο τσαϊρι.

Το δικό μου τσαΐρι…

Tuesday, June 16, 2009

Κλειστό λόγω ...Ληστειας.



Ένοπλη ληστεία σε τράπεζα στη Μελίκη Ημαθίας


Για δεύτερη φορά η Εμπορικη τράπεζα του χωριού μου γίνεται στόχος λιστών, μετά απο αυτη του Παλαιοκώστα , πρίν αρκετά χρόνια. Άμαθα το νέο απο το ραδιόφωνο, αφου έλειπα απο το χωριο και σοκαρίστηκα. Ευτυχώς δεν έπαθε κανείς τίποτα.
Σκοπός της ανάρτησης ειναι η...αναδημοσίευση της εκπληκτικής φωτογραφίας που βρήκα στο Μακεδονοκό δίκτυο(verianet.gr) του Δημήτρη Καρολίδη.

Δεν σχολιάζω περισσότερο, και ζητώ συγνώμη που δεν τολμώ να γράψω εδώ τους συνειρμούς που έκανα διαβάζοντας το χαρτί στην πόρτα της τράπεζας......

Περισσότερα...ιδιαιτέρως!

Wednesday, June 10, 2009

"Σχετικά με την « χαρά μου:...

Ως συνεχεία της προηγούμενης ανάρτησης, αλλά και ως απάντηση σε φίλους που με τιμούν ιδιαίτερα με τα σχόλια τους, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω τέσσερις διευκρινήσεις σχετικά με την « χαρά μου» για την νίκη του ΠΑΣΟΚ.


Η αποχή κατά την γνώμη μου δεν είναι στάση και διαφωνώ πλήρως με αυτή την επιλογή . Όποιος θέλει να αυτοαποκαλείται ενεργός πολίτης, άνθρωπος που ενδιαφέρεται για την πολιτική και την κοινωνία γενικότερα κλπ,. είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να πάει και να ψηφίζει. Υπάρχουν 27 κόμματα να επιλέξει , και βέβαια το λευκό. Με κάθε ειλικρίνεια, περιφρονώ λιγότερο αυτούς που ψήφισαν Κατμάν ή κυνηγούς, απ αυτούς που επέλεξαν να απέχουν.


Η αποχή (έστω και με αυτούς του καταλόγους) ανήλθε στο 46% από 36 % το 2004 και είναι η μικρότερη στην Ευρώπη. Νομίζω πως αυτό σκοπίμως υποβαθμίζεται από κάποιους.


Παρά το γεγονός ότι δυσκολεύομαι ακόμη να προσαρμοστώ πλήρως στο ΠΑΣΟΚ λόγω κυρίως της αντί-κρατικίστικης ιδιοσυγκρασίας μου, και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκεί μέσα άνθρωποι που έχουν κάνει κακό στον τόπο και ενδεχόμενος συνεχίζουν να κάνουν, είμαι πολύ ικανοποιημένος που σε μια πολύ δύσκολη για την πραγματική πολιτική περίοδο, ο πρόεδρος του μπόρεσε να αρθρώσει πολιτικό λόγο, με ιδέες και προτάσεις, οι περισσότερες από τις οποίες είναι στην σωστή κατεύθυνση.
Δικαιούμαι λοιπόν να νοιώθω λίγη προσωπική περηφάνια για την επιλογή μου στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, όντας στον τόπο μου ένας από τους λίγους που τον στήριξαν και τον στηρίζουν , μια επιλογή την οποία πλήρωσα με προσωπικό κόστος.


Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι έχω πολλές φόρες φωνάξει σε συσκέψεις, σε κείμενα μου στο τύπο αλλά και σε αυτό εδώ το blog για την μεγάλη υστέρηση του ΠΑΣΟΚ, τόσο στο αγροτικό του πρόγραμμα, όσο και στην παραμονή επιζήμιων ατόμων στην πρώτη γραμμή του αγροτοσυνδικαλισμου. Η σχετικά μέτρια εκλογική απόδοση του ΠΑΣΟΚ στον αγροτικό κόσμο, παρά τα τεράστια προβλήματα επιβίωσης, αλλά και παρά την πολύ κακή πολιτική της κυβέρνησης και σε αυτό τον τομέα, νομίζω πως επιβάλει την άμεση αλλαγή του τρόπου με τον όποιο πολιτεύεται το ΠΑΣΟΚ στον αγροτικό κόσμο.

Σας ευχαριστώ.
Νίκος Λιολιόπουλος

Monday, June 8, 2009

Νίκησε η αποχή ή το ΠΑΣΟΚ τελικά;


Παρακολουθώ με μεγάλη απορία την προσπάθεια υποβάθμισης που γίνεται από διαφορές πλευρές της σημασίας της μεγάλης νίκης του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές όπου ως μέσον χρησιμοποιείτε κυρίως η αποχή, με κύριο γνώρισμα την χρησιμοποίηση τίτλων από τα μέσα όπως «Νίκησε η αποχή»


Ήταν όπως πράγματι τόσο μεγάλο το ποσοστό της αποχής που να δικαιολογεί αυτό τον τίτλο;

Κατά την γνώμη μου όχι.

Παρά το γεγονός ότι καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια όπου διαφόρους να προπαγανδίσουν την αποχή και παρά το γεγονός ότι η εκλογές διεξήχθησαν το εορταστικό τριήμερο του αγίου πνεύματος, η παρουσία των πολιτών στα εκλογικά τμήματα ήταν ιδιαιτέρως ικανοποιητική. Σε καμία δε περίπτωση η αποχή δεν είναι της τάξεως του 46 % που λένε τα επίσημα στοιχειά αφού είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των λανθασμένων εγγεγραμμένων στους καταλόγους.

Ένα δεύτερο στοιχειό που σκοπίμως αποκρύπτεται από όσους προσπαθούν να μειώσουν την νίκη του ΠΑΣΟΚ, είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις το ποσοστό της αποχής αφορούσε εξίσου ψηφοφόρους και των δυο μεγάλων κόμματων. Για την ακρίβεια πρόκειται περί μεγάλου λάθους η εντύπωση ότι απείχαν μόνο οι νεοδημοκράτες.

Από την εμπειρία μου στις εκλογές του χωριού μου όπου μετά από πολλές εκλογές στις οποίες ήμουν εκλογικός αντιπρόσωπος και γνωρίζω σχεδόν απ έξω τους εκλογικούς καταλόγους, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι από όσους απείχαν οι περισσότεροι είναι κοντύτερα –αν όχι ανήκουν- στο ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον στην δική μου εκλογική περιφέρεια.

Επίσης σύμφωνά με την δική μου έρευνα μπορώ να ισχυριστώ ότι απείχαν πολλοί από εκείνους οι όποιοι έδειχναν ιδιαιτέρως ενοχλημένοι από την καλή πορεία του κόμματος στις δημοσκοπήσεις το τελευταίο διάστημα , μετά την εσωκομματική επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου, τον Νοέμβριο του 2007.

Στο γεγονός αυτό αποδίδεται κατά τη γνώμη μου και το σχετικά μέτριο αποτέλεσμα του κόμματος σε νομούς της κεντρικής Μακεδονίας.

Το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία του κόμματος, αφού είναι και το τελευταίο εμπόδιο στο δρόμο για την αυτοδυναμία στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.

Συμπερασματικά , πιστεύω πως η νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου είναι πολύ μεγάλη, τόση ώστε να σηματοδοτήσει την οριστική επικράτηση του κόμματος στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Η αίσθηση μου είναι οι η νηφάλια και υπεύθυνη δήλωση του προέδρου μετά την νίκη, αλλά και η διαφαινόμενη αλαζονική και εντελώς λανθασμένη εκτίμηση εκ μέρους των ηττημένων (Ν.Δ. αλλά και Συν) των αιτίων της ητας τους, θα οδηγήσει σε περαιτέρω διεύρυνση της πολίτικης ηγεμονίας του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου του, στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό.

Θα χρειαστεί όμως συνεχής επαγρύπνηση …


Νίκος Λιολιόπουλος.

Πρώην γραμματέας Δ.Ο. ΠΑΣΟΚ Δήμου Μελίκης .