Μισώ

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μισω χωρίς να μου έχουν κάνει κάτι..

 Τους μισώ γιατί είναι ακριβώς όλα αυτά που μισώ στη ζωή μου. ( δεν βρίσκω πιο ελαφριά λέξη από το μισω)

 Μισώ τα "καλά παιδιά"

τους κυρ'παντεληδες που δεν θέλουν να κάνουν ούτε ένα βήμα από τον μικρόκοσμο τους. 

Τους νάνους που κρύβονται σαν τον νάνο Όσκαρ Μάντσερατ στο τενεκεδένιο ταμπούρλο κάτω από τα πολλά φουστάνια της μαμάς/γυναίκας/ γιαγιάς τους.

 Μισώ την αγράμματη κουτοπονηρια τους, την ογκώδη ανηθικότητα τους που νομίζουν την κρύβουν σαν τη στρουθοκάμηλο στις εκκλησίες, στους "συλλόγους" στις αναρτήσεις με τα μαζικα tags.

Μισω που πρέπει να τους έχω φίλους, κουμπάρους, συγγενείς. Δεν θέλω ούτε τον ίδιο αέρα να αναπνέω μαζί τους.

Μισώ τον εαυτό μου που αποτυγχάνει συνεχώς να αδιαφορεί για το τι θα πουν. Που ακόμη δεν κατάφερα να γίνω "αόρατος" για όλους αυτούς.

 

Περιμένοντας τον Στέφανο

Περιμένοντας τον Στέφανο Κασέλλακη στην πόλη μου και αφου  το βιολογικό μου ρολόι των 50 που με ξυπνάει από τα χαράματα, δεν  λέει να σπάσει όσο και το βαράω, έκανα μια εσωτερική ενδοσκόπηση, 

πίνοντας το αγαπημένο μου εσπρέσσο στο στέκι μου( πάντα έξω από την πόλη) "ξεφυλλίζοντας' παλιές αναρτήσεις του ημιθανούς εδώ και χρόνια μπλογκ μου και παλιές αναρτήσεις στο διπολικό μας Facebook.

 Έχω την αίσθηση ότι μετά από πολλά χρόνια στενής παρακολούθησης της πολιτικής αλλά ελάχιστες μέρες ενεργούς συμμετοχής σε αυτη, τα έχω πει και τα έχω γραψει όλα! Καλά και κυρίως κακά.

 Το ιντερνετικό μας αποτύπωμα δεν μπορεί παρά να είναι ναρκισσιστικό.

 Διαβάζοντας όλα αυτά τα κείμενα μου, ( πόσα πολλά έχω γράψει!) παραδόξως δεν μένω στις απογοητεύσεις που η πολιτική μου χάρισε, αλλά στις στιγμές που δικαιώθηκα κόντρα σε όλους, με τη επικίνδυνα φουσκωμένη εσχάτως ψηφιακή (και όχι μόνο) ματαιοδοξία μου να βαράει κόκκινο.

 Σήμερα έχω κάνει μια πολιτική επιλογή που λίγο καιρό πριν δεν θα μπορούσα να φανταστώ καν για τον εαυτό μου. Ακολουθώ τον Στέφανο Κασέλλακη και πιστεύω σε αυτόν. Μου αρέσει ο λόγος του, η τόλμη του να μιλήσει εκτός γραμμής, η αναντιστοιχία του με τον κλασικό τύπο αριστερού, το χιούμορ του, η άνεση του και αυτή η πολύ γοητευτική έμφυτη σεμνότητα που βγάζει.

 Έχοντας ζήσει (μεταξύ άλλων) την άκρως σχιζοφρενική διαδικασία ανασυγκρότησης ( ναι έτσι το λέγαμε και τότε) του ΠΑΣΟΚ από το 2004 με όλο τον περίγυρο μου να βρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου, με τα ποσοστά αποδοχής του μηδενικά, που σε λίγα χρόνια μετατράπηκαν σε εκλογικό θρίαμβο, αλλά και επιλογή μου στον Κυριάκο Μητσοτάκη το 2015 όταν πάλι όλος ο περίγυρος μου τον έβριζε και τον κορόιδευε, έχω την βεβαιότητα πως το ίδιο θα συμβεί και με τον Στέφανο. 

 Ότι φαίνεται να περνάει σήμερα είναι η μαγιά για την μεταξεληξη του κόμματος σε μεγάλη παράταξη που θα οδηγήσει στην πολιτική κυριαρχία του χώρου ξανά. 

 Δεν θα αργήσει σει η μέρα που ο Κασσελάκης θα γίνει πρωθυπουργός και εγώ θα καμαρώνω για άλλη μια φορά για την επιλογή μου αυτή κόντρα σε όλους αλλά και στον ίδιο μου τον παλιό εαυτό, ακόμη και αν για άλλη μια φορά έχω εγκαταλήψει το καράβι λίγο πριν βρει το λιμάνι της εξουσίας εξαντλημένος από την ναυτία του ταξιδιού στην άγρια θάλασσα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

 

 

Μια συγκλονιστική παράσταση.

Δεν είμαι ο πιο ειδικός στα θεατρικά, δεν είναι πολλές οι παραστάσεις που μπόρεσα να παρακολουθήσω ως τώρα. 

Απόψε όμως στη Βέροια είδα την πιο συγκλονιστική από όλες.

Ήταν το 'Γκιακ' του της ομάδας "Σανίδι" του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας σε σκηνοθεσία του 'δικου μας' Πέτρου Μαλιάρα.

Δεν ήταν μόνο το έργο, οι διάλογοι, η διασκευή του Πέτρου με τη δυνατή και όμορφα δομημένη αφήγηση. Ηταν και οι συγκλονιστικές ερμηνείες των ερασιτεχνών ηθοποιών της ομάδας, που έκαναν αυτό το αριστούργημα. Και να φανταστεί κανείς πόσες αντιξοότητες έζησαν αυτοί οι άνθρωποι από την αρχή του εγχειρήματος ως και σήμερα. Κυρίως το τελευταίο 24ωρο!

  Αντιγράφω τα ονόματα των συντελεστών της παράστασης και ακολουθούν κάποιες φωτογραφίες αλλά κυρίως η συγκλονιστική ομιλία από ακρδιας του Πέτρου Μαλιάρα στο τέλος.

 Είμαι περήφανος που γνώρισα αυτό τον άνθρωπο και πολύ τυχερός που είναι σε μια απο τις αμέτρητες θεατρικές ομάδες του!

Κείμενο: Δημοσθένης Παπαμάρκος

Διασκευή Κειμένου / Σκηνοθεσία: Πέτρος Μαλιάρας

Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Σταματίου

Σκηνογραφία / Ενδυματολογία: Δημήτρης Γεωργόπουλος, Δαμιανός Οικονομίδης

Μουσική Επιμέλεια / Ενορχήστρωση: Αλέξανδρος Ιωσηφίδης

Ζωντανή Μουσική: Γιάννης Καπάρας (ηλεκτρική κιθάρα), Δημήτρης Χατζηνικολάκης (τύμπανα, νταούλι), Δημήτρης Τσιγγενόπουλος (γκάιντα)

Μηχανικός Ακουστικής: Αλέξανδρος Καροτσέρης 

Φωτισμοί: Γιώργος Βέγκος

Creative / Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου 

Οργάνωση Παραγωγής / Προβολή: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας

Τους ρόλους ερμηνεύουν (αλφαβητικά) 

Γιαγτζόγλου Ολυμπία, Ζήνδρος Κωνσταντίνος, Ζωγραφοπούλου Κατερίνα, Ίτσκος Γρηγόρης, Κονδάρα Φανή, Μιξαφέντη Τζίνα, Οικονομίδης Δαμιανός, Παπαδοπούλου Φωτεινή, Ψυχαράκης Νίκος

Special Guests: Ελένη Κουπίδου, Ελένη Σοφούλη

 

Todo campia.

Αν μου έλεγε κάποιος σε μια οποιαδήποτε στιγμή σε όλη την δεκαετία του 10', οτι το 2023 θα είχα γραφτεί μέλος στον ΣΥΡΙΖΑ και θα πήγαινα να ψηφίσω στις εσωκομματικές του, έχοντας μάλιστα και δύο επιλογές που ψηφίζω ευχαρίστως, δεν θα τον ξαναμιλούσα! Να λοιπόν που έγινε και αυτό. 

 Αναρωτιέμαι πού πήγε όλο αυτό το αντιΣύριζα μένος μου, τα βιβλία της Ραντ, του Χάγιεκ, του Πόπερ...

Αναρωτιέμαι πού πήγε η Ντόρα, το μητρώο στελεχών, ο Φιλελεύθερος ο Πάσχος. ( Ο Γαπ δεν έφυγε ποτέ, το αντίθετο).

Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της χώρας από το 2015. Τόσο πολύ που μας έπνιξε. Με έπνιξε.

Διαφθορά, ανικανότητα, κυνισμός, κοινωνικό μίσος, σκοταδισμός, δεξιός παλαιοκομματισμός. Κανένας φιλελευθερισμός, κλειστή οικονομία για λίγους, διαλυμένοι θεσμοί.  Αυτά μας προέκυψαν πάλι στη χώρα, πάνω που πιστεύαμε ότι είχαν τελειώσει.

 Υπό άλλες συνθήκες θα έγραφα ολόκληρο κατεβατό για να υποστηρίξω την πολιτική μου επιλογή.  Δεν θα το κάνω, όχι γιατί μεγάλωσα, αλλά γιατί δεν μου έχει μείνει και πολύ διάθεση.

 Σίγουρα πάντως δεν είναι απο ενοχή.

Είναι μια ελπίδα.

Η Τσιτσ'φιά.

Στη φυσική ιστορία ήμουν σκράπας.

 Παιδί της επαρχίας,( δεν έφυγα ποτέ), αγρότης, στα περισσότερα χρόνια μου.

 Όμως. 

Ποτέ δεν ασχολήθηκα με φυτά, πέρα από τις καλλιέργειες, παντζάρι, βαμβάκι, στάρι. Δεν ξέρω πως ονομάζεται κανένα δέντρο, λουλούδι, φυτό.

Από ονόματα φυτών : βούλιαρη, κοστριάβα, κολτσίδα, λιγκαβέτσι. Ξέρω τι φάρμακο καταπολεμάει το καθένα. Τίποτα άλλο. Πρέπει να είμαι ο πιο άσχετος σε θέματα φύσης!

 Φύση;  Η μόνη φύση που με συνάρπαζε πάντα ήταν η ανθρώπινη*.

 Το μόνο δέντρο που με συγκίνησε στη ζωή μου πριν 40 και βάλε χρόνια, ήταν η Καρ(υδ)ιά  που είχαμε στην αυλή και την έκοψε ο παππούς μου για να χωράνε τα τραχτέρια, που όλο και μεγάλωναν τότε και αυτά μαζί με μας. Είχα γράψει και μια σπαρακτική έκθεση για αυτή. Πρέπει να ήμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, πήρα και μπράβο!Το μόνο μπράβο που έχω πάρει ποτέ στο σιχαμένο αυτό μάθημα.

Το δεύτερο δέντρο που πρόσεξα στη ζωή μου, ήταν σήμερα η Τσιτσ'φιά στο απέναντι από το πατρικό μου, οικόπεδο.

 Είναι η ίδια τσιτσ'φιά που σκαρφάλωνα μικρός να φτάσω να κορφήσια τσίτσ'φα, χωρίς να τρυπηθώ από τα αγκάθια. 

Παλιά το κατάφερνα με τα αγκάθια. Τώρα τα κουβαλάω μέσα μου...

 Ακόμα θυμάμαι την γιαγιά Μαρίκα, από απέναντι, να μας παρακαλάει να κάνουμε ησυχία όσο κορφολογούσαμε τα αγαπημένα μας τσίτσ'φα: "Σιγά, η Βέτα διαβάζει", έλεγε.

Η Βέτα πρέπει να έχει πλέον μεγάλα εγγόνια. Όπως θα μπορούσαμε να έχουμε και εμείς. Αν...

Δεν πρέπει να υπάρχει πιο ανθεκτικό δέντρο στο φυσικό βασίλειο από αυτό. 

Την έχουμε κόψει άπειρες φορές, αυτή όμως θαρρείς και ανεστένεται. Χωρίς καμία περιποίηση, χωρίς κανένα ράντισμα, λίπασμα, ή μπόλιασμα, στέκεται στη θέση της, ορθή, ξαναγεννημένη, πλούσια στα γλυκά μικροσκοπικά της εδέσματα. 

Στην ίδια θέση εδώ και πολλές δεκαετίες, είδε να αλλάζουν τα πάντα γύρω της. Γνώρισε πολλούς, περαστίκους από τον κόσμο αυτό ανθρώπους.

Ερχόμαστε, φεύγουμε, αυτή μένει, θαρρείς παντοτινή. Σαν τις αμαρτίες μας...

 Την είδα σήμερα πάλι εκεί όπως κάθε Σεπτέμβρη, όμορφη,  φορτωμένη, σαν να μην έχει  τσακίστεί αμέτρητες φορές.

 Εκεί, να  δειχνει νέα και όμορφη. 

 Η Τσιτσ'φιά μας. Όχι εμείς πια....

Τι είναι και τι δεν είναι το Γη Ειδα.

 Με αφορμή ερωτήσεις φίλων ή και λιγότερο...φίλων, θα θέλαμε να πούμε δυο λόγια για το "Γη είδα"

• Το Γη Είδα  δεν ειναι ακριβώς ειδησεογραφικός ιστότοπος, παρα το "news" στον τίτλο του. Ειναι κυρίως ιστολόγιο γνώμης που φιλοξενεί πάντα ενυπόγραφα άρθρα. Τα περισσότερα είναι δικά μου.            
• Το Γη Είδα  ήταν ο με χιουμοριστική διάθεση τίτλος της εκπομπής μου στο τοπικό ραδιόφωνο πριν λίγα χρόνια που μετα συνεχίστηκε ζωντανά στο facebook στις μερες του εγκλεισμού. Σύντομα αναμένουμε να επιστρέψει στο ραδιοφωνικό του σπίτι το Ράδιο Αβένα.                                                 
• Το ονομα Γη Είδα το επέλεξα αστειευόμενος την μεγαλομανή φαντασιοπληξία των Γιδιωτών. Το όνομα της πόλης μας Γιδάς, καμία σχέση δεν έχει με τη φράση "Γη Είδα" και τον σχετικό μύθο όπως φυσικά δεν έχει και με τον Μεγαλέξανδρο.                     
• Το Γη Είδα δεν εχει καμία απολύτως πολιτική γραμμή. Οι πολιτικές μου απόψεις είναι ξεχωριστές και μπορεί κανείς να τις βρει στο προφίλ μου στο Facebook ή στην ιστοσελιδα μου nikoslioliopoulos.blogspot.com     
• Το Γη είδα δεν φιλοξενει διαφημίσεις. Ειναι μια καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια. Τουλάχιστον ως τις εκλογές του Οκτωβρίου έτσι θα παραμείνει.    
• Το ιστολόγιο και οτι σχετίζεται με αυτό ( μεσα δικτύωσης , φωτογραφίες, βίντεο) δημιουργήθηκε και γράφεται απο ενα κινητο των 100 ευρώ. Κανένα άλλο έξοδο.                         Επίσης το Γη Είδα:          
•  Δεν δημοσιεύει ποτέ ούτε στο μπλογκ, ουτε στα σοσιαλ μίντια, ανώνυμα σχόλια. Πιστευουμε οτι τα μέσα που φιλοξενούν ανώνυμα σχολια εχουν κάνει τεράστιο κακό στην κοινωνια μας. Το φαινόμενο αυτο πρεπει να σταματήσει.                                   
• Δεν σβήνουμε ποτέ σχόλια. Κανεις δεν θα έπρεπε να σβήνει σχόλια απο δημόσιο διάλογο,(εξαιρούνται τα υβριστικά βεβαιως)                                             
•  Δεν δημοσίευει ποτέ άστρα, ξεματιάσματα, θεωρίες συνωμοσίας ή οτι περιλαμβάνεται σε αυτο που με μια λεξη λεμε ψεκασμό.                  
• Δεν δημοσιευει ποτε fake news ή hoaxes ενω συμμετάσχει οσο μπορει στην καταρριψη του και μεσω του ellinikahoaxes.gr                                                                        Παρ'όλα τα παραπάνω και εξαιτίας τους, το Γη Είδα βρισκςται ακόμη σε δοκιμαστική μορφή!                              

Διύληζαν τον Λιολιόπουλο, και κατάπιαν τους Χρυσοχοίδηδες.( Μαζί με το κώνειο).

Ποσο μακρινή φαίνεται η εποχή που όλη η δεξιά στην Ημαθία, είχε πέσει σύσσωμη με δημοσιεύματα να φάει τον νέο τότε πρόεδρο της Ημαθίας Κυριάκο Μητσοτάκη, που τόλμησε και επέλεξε έναν πρώην ΠΑΣΟΚο στα νέα στελέχη. Υβριστικά δημοσιεύματα, συκοφαντίες, κουτσομπολιά, δηλητήριο. Διύληζαν εμένα και κάνα δύο ακόμη, και κατάπιαν αμάσητους Χρυσοχοίδηδες, Φλωρίδηδες και το όλο τον πασοκικο συρφετό λίγα χρόνια μετά.

 Το πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που έκαναν τον πόλεμο τότε, εξαφανίστηκαν πολιτικά ( μαζί με εμένα) και φτυμένοι πια από τον Μητσοτάκη, δεν τολμούν να πουν κιχ, περιμένοντας σε μια γωνιά σαν το πεινασμένο σκυλάκι.

 

Τελικά ο Κυριάκος ήταν γίγαντας. 

Υ.Γ. Σπέσιαλ αφιέρωση, προς πρώην αντινομάρχες και προέδρους νομ.Συμβουλιων, δημάρχους Μελίκης, τον ένα και μοναδικό ΣΑΚΗ από την Αλεξάνδρεια και τα κατά καιρούς σκυλάκια του, αλλά και σε όλο το σύστημα του Αλεξανδρινού τρένου που ξεκίνησε από αντιπροσωπεία του Ιβάν αλλα σταμάτησε στην Ελασσόνα... 

 

 

Ρετρο. Απολογισμός της παρουσίας μου στην κεντροδεξιά. (2012-2019).

Ένα όμορφο τέλος. 

Αύριο κλείνει για μένα με τον καλύτερο και πιο συγκινητικό τρόπο μία περίοδος της ζωής μου, ένας κύκλος που διήρκησε επτά χρόνια.

 Όλα άρχισαν το 2012 όταν αποφάσισα να βοηθήσω την Ντόρα Μπακογιάννη στα ψηφοδέλτια της δημοκρατικής συμμαχίας επειδή μου άρεσε πολύ ως πολιτικός, αλλά και οι φιλελεύθερες θέσεις του κόμματος της, συνεχίστηκε με την ένταξή μας στη Δράση με τον Θόδωρο Σκυλακάκη, και κορυφώθηκε με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας σε πολιτικό επίπεδο και σε προσωπικό επίπεδο η επιλογή μου στα πρώτα ονόματα του μητρώο στελεχών.

Ψηφίζοντας αύριο τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη ολοκληρώνεται και η δική μου παρουσία στο χώρο της συντήρητικης παράταξης, μία περίοδος κατά την οποία ήμουν εμφανέστατα έξω από τα νερά μου. 

Στο τέλος της ημέρας νιώθω ικανοποίηση που ένας άνθρωπος στον οποίο πιστεύω, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας, έστω και αν αυτό γίνεται με ένα κόμμα που φέρει βαρύτατες ευθύνες για τα δεινά της.

Αν για κάτι μπορώ να είμαι περήφανος είναι στο ότι συνετέλεσα και εγώ στην εκλογή του Κυριάκου στη Νέα Δημοκρατία και έτσι σήμερα χιλιάδες μετριοπαθείς πολίτες σπεύδουν να ψηφίσουν το κόμμα αυτό με λιγότερες ενοχές, αφού σωστά προτάσσουν ότι το βασικό διακύβευμα είναι να απαλλαγεί η χώρα από την εφιάλτη των συριζαίων.

 Εκτιμώ ότι θα περάσουν πολλά χρόνια ωσπου να ασχοληθώ ξανά με την πολιτική, αφού προσωπικοί οικογενειακοι λόγοι δεν με αφήνουν, όταν όμως ασχοληθώ θα είναι στον χώρο του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού κέντρου όπου ανήκω ιδεολογικά ως Έλληνας φιλελεύθερος.

Ευχή μου η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και η απαξίωση του Αλέξη Τσίπρα να είναι η αρχή για την δημιουργία ενός σοβαρού δημοκρατικού πολλού που τόσο έλειψε στη χώρα, στα χρόνια της κρίσης.

Μια εμπειρία ζωής.

Λένε πως ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαλυψεις νέα ενδιαφέροντα. Σωστά. Μόνο που, το να παίρνεις μερος στα 50 σου στην πρώτη θεατρική παράσταση είναι ...κάπως!

Μετά από πολύ δουλειά, κοπο και κάποιες (εντός προγράμματος) αντιξοότητες, η θεατρική ομάδα του δήμου Αλεξάνδρειας καταφέραμε να ανεβάσουμε την παρασταση 'Κερενια κούκλα', ένα δύσκολο και απαιτητικό έργο, και νομίζω τα πήγαμε καλά.

Δεν το κρύβω πως οι συνεχείς πρόβες και κάποιες αδυναμίες μου στην αποστήθιση κειμένου, με έκαναν να νιώσω μια πίεση που δεν μπόρεσα εύκολα να διαχειριστώ.

 Όμως τα κατάφερα και έτσι σήμερα μπορώ να νιώθω αυτό το υπέροχο συναίσθημα που δεν περιγράφεται εύκολα, και μόνο όσοι το έχουν ζήσει μπορούν να με καταλάβουν.

Στο τέλος αυτού του ωραίου ταξιδιού νοιωθω μεγάλη ικανοποίηση. Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο συναίσθημα.

 Το αποτύπωμα που μου αφήνει η συμμετοχή σε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, είναι ο θαυμασμός μου για κάποιους ανθρώπους, το πως βρήκαν όλη αυτή τη δύναμη, το θάρρος, αλλά και το κρυμμένο ταλέντο, όπου τουλάχιστον στα δικά μου μάτια φαίνεται μεγαλειώδες.

 

Η Χριστίνα Καβακοπούλου που είναι μια τεράστια ηθοποιός. Ότι και να πεις είναι λίγο. Όσοι την έχουν δει, ξέρουν. 

Η Άσπα που ήταν συγκλονιστική στο ρόλο της Λιολιας. Ανέλπιστο!

Ο Ιωακείμ και ο Στάθης που ήταν καταπληκτικοι αλλά κυρίως υπέροχοι χαρακτήρες με χιούμορ, ηρεμία και πάντα καλή διάθεση.

Ο Δημήτρης που είναι ταλέντο στην αφήγηση! Μπορεί να μάθει ένα βιβλιο από έξω !

Η Νάνσυ που η ερμηνεία της αλλά και η δύναμη της ψυχής της με συγκλόνισαν.

Η γλυκίτατη κα Ντίνα μας. Κοντά στα 70 και αποφάσησε να πάρει μέρος για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση, και τα κατάφερε περίφημα, σε έναν απαιτητικό και με πολύ κείμενο ρόλο. Υποκλίνομαι σε αυτή την γυναίκα, μάνα, γιαγια και θα ήθελα να αποτελέσει πρότυπο και για άλλες.

Η Κατερίνα που ήταν το Αλφα και το Ωμέγα ολης αυτής της προσπάθειας.

  

Η Κάθριν και η Λέτα με την υπέροχη προφορά!

Η Σοφία με τον τεράστιο ρόλο της

Και η  Φωτεινή μας με την ' 'ξετσιπωσιά'

Η ωραία Τζούλια, η συμπαθεστατη Ειρήνη, 

Ο Δάνη με την δυνατή φωνή, ο Βαγγέλης 

Και τέλος, έχω τεραστιο θαυμασμο για τον σκηνοθέτη μας Πέτρο Μαλιάρα . Επέλεξε ένα δύσκολο έργο, έδωσε την δική του οπτική βάζοντας ψηλά τον πήχη και τα κατάφερε! Έχει σπουδαίο χάρισμα στο να διαχειρίζεται ανθρώπους και πια απίστευτη ενέργεια! 

 Αν και στο ερώτημα αν θα ξαναπάρω μέρος σε παράσταση, ως πρόσφατα η απάντηση μου ήταν όχι, σήμερα νοιωθω ήδη αγωνία και ανυπομονησία να το ξανακάνω! 

 Τους ευχαριστώ όλους ! 

 

 

Η ζωή μας με τον Βασίλη.

Χρησιμοποιώντας το δημοφιλές  τικ-τοκ και εφαρμογές στο κινητό, προσπάθησα να κάνω ένα μικρό φιλμάκι αφιερωμένο στο γιο μου Βασίλη.

Δεν αντέχω.

Ειδική εκπομπή "Γη είδα" με προσωπική μου εξομολόγηση και δέκα πράγματα πού δεν αντέχω στην πολιτική σήμερα.

Αυτά επιγραμματικά είναι:

1. Το ότι ακόμη δεν τελείωσε ο πόλεμος στην Ουκρανία.

2. Το ότι οιπαρακολουθήσεις δεν αφορούν κανέναν.

3. που το υπάρχουν τόσοι οπαδοί δικτατόρων στον κύκλο μου.

4.Όσους με πολλεμουσαν τότε, να όλοι δίπλα στον Μητσοτάκη.

5. Που δεν υπάρχει ούτε ένα φίλελευθερο κόμμα.

6.Τον Τσίπρα στην τηλεόραση. Κανέναν συριζαιο 

7. Το έγκλημα της ΕΒΖ

8. Το νταούλι και ζουρνά

9. Την τοπική συνεταιριστική μαφία

10. Τον Θέμη Σιδηρόπουλο .

Η εμπειρία μου από την κοροϊδία του Μητσοτάκη με το μητρώο στελεχών.

Στο βίντεο αυτό περιγράφω την εμπειρία μου όταν επιλέχθηκα στα πρώτα 15 ονόματα πανελληνίως στο μητρώο στελεχών της Νέας Δημοκρατίας το 2017.

Εδώ όσα έγραψα σε ανάρτηση μου λίγο αργότερα το 2019:

Νιώθω τεράστια ντροπή, θυμό, οργή και απογοήτευση, που συμμετείχα σε αυτό το λέω φιάσκο, σε αυτή την ωμή κοροϊδία που ονομάστηκε μητρώο στελεχών της Νέας Δημοκρατίας

 Είναι αδιανόητο το πώς χρησιμοποίησαν όλους αυτούς τους αξιόλογους συμπολίτες μας που σε πρώτη φάση τουλάχιστον προσέτρεξαν στο κάλεσμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για ανανέωση, ως λαγούς για μία διαδικασία η οποία τελικά αφορούσε τα δικά τους παιδιά.

Σήμερα η ανακοίνωση του κόμματος λέει ότι συμπεριλήφθηκαν από το μητρώο στελεχών 43 άτομα στα ψηφοδέλτια.

Με μία πιο προσεκτική ματιά όμως θα δει κανείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι οι ίδιοι παιδιά στελεχών της ΝΔ, υπουργών, δημάρχων και λοιπά. 

 Αν προσθέσουμε και το τραγικό ότι άργησαν τόσο πολύ να ανακοινώσουν τα ψηφοδέλτια με αποτέλεσμα να έχουν μηδαμινές πιθανότητες να εκλεγούν κάποιοι οι οποίοι είναι σχετικά νέοι και άγνωστοι χωρίς μηχανισμό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι στήθηκε ένας μηχανισμός ΜΗ ανανέωσης της Νέας Δημοκρατίας.

*Για να μην παρεξηγηθώ η ανάρτηση δεν αφορά το πρόσωπό μου αφού έγκαιρα παραιτήθηκα από στέλεχος του μητρώου και από την πιθανότητα ( ;;;) να είμαι υποψήφιος βουλευτής

**Το τι έχω ζήσει από την ημέρα ένταξης μου στο μητρώο ως την ημέρα που παραιτήθηκα , δεν θέλω καν να το θυμάμαι γιατί είναι για να γελάς και να κλαις μαζί.

***Με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την ιστορική συμφωνία των Πρεσπών θα ήθελα να δηλώσω την απόλυτη προσήλωσή μου στις αρχές του φιλελευθερισμού και στα ιδανικά της ανοιχτής και ελεύθερης κοινωνίας καθώς και την πίστη μου σε μια Ελλάδα πρωταγωνίστρια στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο ευρώ και στο ΝΑΤΟ..

Τα δυνατότερα μάτια του κόσμου! Η τυχαία συνάντηση μου με έναν χρυσό ολυμπιονίκη.

 Στο τρίτο διεθνές Αλεξανδρινό μίτιγκ στίβου, αυτή την πολύ σπουδαία διοργάνωση για την πόλη μας, με περίμενε μια από τις πιο όμορφες και συναισθήματα δυνατές στιγμές που έχω ζήσει στα γήπεδα και όχι μόνο.

 Ανάμεσα στα αγωνίσματα του μιτιγκ

υπήρχε και μια ειδική κούρσα για την οποία δεν είχα δει κάτι στο προγραμμα. Ήταν η κούρσα 100 μέτρων ειδικής κατηγορίας, όπου ένας αθλητής με αναπηρία έτρεχε μαζί με τον συνοδό του. 

Ήταν το ίδιο αγώνισμα που έτρεξε και ο αυτιστικός γιος μου Βασίλης με την δίδυμη αδερφή του την Άννα μας, πριν λίγες μέρες στο Μακροχώρι, στο πρώτο αγώνα τους από τότε που άρχισε τον στίβο στον σύλλογο Αιγές με τον προπονητή του Νίκο Γιαννουλάκη το περασμένο φθινόπωρο!

 

Λίγη ώρα αργότερα έρχεται και κάθεται μπροστά μου στην κερκίδα, μια παρέα αθλητών με έναν από αυτούς να κρατάει μπαστούνι που έχουν οι τυφλοί. Αφού δίστασα στη αρχή, όπως πάντα κάνω, βρήκα το θάρρος, να πάω στο τυφλό παλικάρι, να τον συγχαρώ για τον αγώνα του και να του μιλήσω για τον δικό μας "αθλητή", τον Βασίλη μας, και αυτός να με παροτρύνει να συνεχίσω και μάλιστα να μου γνωρίσει και άλλους αθλητές ή προπονητές. Ήταν ευγενέστατος και δέχθηκε με χαρά να βγει μια φωτογραφία μαζί μου, να την δείξω στα παιδιά μου!

 Λίγο πριν φύγει η παρέα και με αποχαιρετήσει ο Νάσος, έτσι ήταν το όνομα του,  ο συνοδός του στην κούρσα, πρωταθλητής των 100 μέτρων Δημήτρης Χρυσάφης, μου είπε ότι αυτό το παιδί που ήταν δίπλα μου, δεν είναι ένας απλός αθλητής, αλλά ο χρυσός ολυμπιονίκης και παγκόσμιος ρέκορντμαν Νάσος Γκαβέλας!

Είχα σοκαριστεί. Ο γλυκύτατος  νεαρός που μιλούσαμε, ήταν ένας αθλητής πρότυπο! Όχι μόνο θυμήθηκα ποιος είναι, αλλά ανακαλυψα ότι είχα γράψει για τον υπέροχο νέο και εγώ στο φεισμπουκ! Τι υπέροχο που τον γνώρισα έστω και αν δεν ήξερα ποιος ειναι!!

 Αγαπητέ Νάσο, θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από μένα και θέλω να σου υποσχεθώ πως θα κάνω τα πάντα να γίνεις το πρότυπο του Βασίλη μου, ακόμη και αν (ίσως, δεν ξέρω) δεν καταλαβαίνει όταν του μιλάω....

Το "Γη είδα" και εγώ.

 

Η ιστοσελίδα γνώμης "Γη είδα" και η αντίστοιχη χιουμοριστική "Το μπαμπούρι" που δημιούργησα πριν λίγο καιρό, καταγράφει αξιοσημείωτη επιτυχία και διαβάζεται ολοένα και από  περισσότερους συμπολίτες μας, κάτι που με κάνει πολύ περήφανο.

Μία από τις βασικές αιτίες της ανταπόκρισης του κόσμου στο εγχείρημα αυτό, πιστεύω ότι είναι το γεγονός ότι μέσα από τα γραπτά μου και την πολιτική, αλλά και προσωπική μου διαδρομή όλα αυτά τα χρόνια, ένας σημαντικός αριθμός συμπολιτών  μου αναγνωρίζει το ότι είμαι πάντα ξεκάθαρος όσον αφορά τις πολιτικές μου τοποθετήσεις, ποτέ δεν έπαιξα παιχνίδια και ποτέ δεν δίστασα να πω την αλήθεια όπως εγώ την έβλεπα, κάτι που συνεχίζω να κάνω.

Οφείλω όμως εδώ να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα όσον αφορά την  προσωπική μου θέση που είναι και θα παραμείνει ξεχωριστή από τη λειτουργία της σελίδας.

Ήμουν για χρόνια και παραμένω υπέρ της αλλαγής στον δημο  Αλεξάνδρειας. Η επιλογή μου αυτή και σε αυτό θα ήθελα να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχει να κάνει με την ποιότητα της διακυβέρνησης τόσο, όσο με τα πρόσωπα της διοίκησης και τις τριβές που είχα σε προσωπικό επίπεδο με αυτούς κατά καιρούς.

 Ως εκ τούτου, αν και ουτε θεωρώ τόσο κακή τη διοίκηση Γκυρινη, ούτε συντάσσομαι σε καμία περίπτωση με τις αντιπολιτευτικές ανοησίες και μηδενισμούς που ακούγονται και γράφονται από κάποιους, είμαι υπέρ τις αλλαγης στον δήμο.

Από την πρώτη στιγμή χωρίς καμία δεύτερη σκέψη έγραψα δημόσια ότι υποστηρίζω την υποψηφιότητά της Δώρας Κουρκουτά ανεξαρτήτως των οποίων επιφυλάξεων για κάποιες επιλογές της, και τον προβληματισμό μου για το κατά πόσο, με τα έως τώρα φαινόμενα και όπως παρουσιάζεται σήμερα η κατάσταση, είναι σε θέση να χτυπήσει στα ίσα το ψηφοδέλτιο του νυν Δημάρχου. 

Στο "Γη είδα' αλλά και στο προσωπικο μου προφίλ στο facebook έχω γράψει πολλά κείμενα στα οποία δικαιολογώ την απόφασή μου αυτή να στηρίξω την Δωρα Κουρκουτά, κριτικά πάντα.

Ποτέ όμως, όπως πάντα κάνω και θα συνεχίσω να κάνω, δεν δίστασα να γράψω την κριτική μου για πράγματα που δεν μου αρέσουν, η τις ανησυχίες μου για την πορεία του εγχειρήματος.

Το Γη είδα συνεχίζει να λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα και ανεπηρέαστο από την προσωπική μου άποψη, μεταφέροντάς σας αυτό που εγώ εκλαμβάνω ως αλήθεια ανεξαρτήτως αν αυτό με βολεύει ως υποστηρικτή κάποιας πλευράς.

Αυτό έκανα πάντα και αυτό θα συνεχίζω να κάνω.

Σας ευχαριστώ για την κατανόηση αλλά και την αγάπη σας που μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω ακόμη πιο δυναμικά σε αυτή την όμορφη και καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια.

Ενα κοινό όραμα.

Με τον Γιώργο Γουλτιδη μας ενώνουν πολλά. 

Από τα παιδικά μας χρόνια όταν με τον πατέρα του πάλευε να μας φτιάξει τις πομόνες στα χωράφια, ως αργότερα στα... ένδοξα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.

Και μπορεί προσωρινά ο Καλλικράτης να μας "χώρησε" αφού η Βεργίνα μας πήγε Βέροια και η Μελίκη στον... Γιδά, σύντομα θα ξααναβρεθούμε!

Μετά από σχετικη συζήτηση που είχαμε χθες, δώσαμε ραντεβού σήμερα να βρεθούμε επί τόπου, στο φράγμα του Αλιάκμονα όπου μου έδειξε από κοντά την πόρτα από όπου προβλέπεται να τροφοδοτήσει με νερό το νέο αρδευτικό Βεργίνας-Κυψελης που βρίσκεται σε πορεία υλοποίησης.

Το έργο αυτό είναι ένα όνειρο πολλών ετών για τον τόπο μας και ο Γιώργος στην υπηρεσία όπου  παρακολουθεί την πορεία του.