(Μια σκέψη για την πιθανότητα ανάληψης της αρχηγίας της Νέας Δημοκρατίας από τον Α. Σαμαρά, ενδεχόμενο που με φοβίζει ιδιαίτερα ως Έλληνα πολίτη. )
Δεν ξέρω κατά πόσο προσέφερε υπηρεσίες στον τόπο ο Κ Σαμαρας το 1993 ανατρέποντας την κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη, ειμαι ομως απόλυτα πεπεισμένος πως ο τρόπος με τον οποίο το έκανε και τα μέσα που χρησιμοποίησε προκάλεσαν μεγαλο κακό στη χώρα από την άποψη του πόσο επιφυλακτικοί είναι πλέον οι πολίτικοι όσον άφορα τα εθνικά θέματα με την επιζήμια αναβλητικότητα που αυτό συνεπάγεται..
Πιο συγκεκριμένα , πιστεύω ότι η στάση του Α Σαμαρά στο λεγόμενο μακεδονικό, οδήγησε στο να μη βρεθεί μια συμβιβαστική λύση στο θέμα του ονόματος με όλες τις αρνητικές συνέπειες που είχε η εξέλιξη αυτή για τη διεθνή εικόνα της χήρας μας και όχι μόνο.
Όσο για την κυβέρνηση του πατέρα της σημερινής συνυποψήφιου του την οποία ανέτρεψε με τρόπο όχι και τόσο θεμιτό, ήταν πολύ λιγότερο κακή και επιζήμια από την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή του νεότερου της οποία ο αγαπητός κ Σαμαράς υπήρξε πρωτοκλασάτος υπουργός.
Προσωπική μου δε άποψη είναι πως δεν ήταν καν η δεύτερη χειρότερη κυβέρνηση της
μεταπολίτευσης,αφού τον χαρακτηρισμό αυτό αποδίδω στην δεύτερη τετραετία Ανδρέα .Παπανδρεου, 1985-1989.
Δεν ξέρω λοιπόν κατά πόσον μου επιτρέπεται, δεδομένου ότι ανήκω σε αντίπαλο κόμμα, αλλά θα ήθελα να παροτρύνω τους φίλους μου που ανήκουν στο χώρο αυτό, να πάνε να ψηφίζουν την κ. Ντόρα Μπακογιάννη για την οποία μάλιστα έχω σχηματίσει θετική γνώμη, παρά το γεγονός ότι με ενοχλεί η συνέχιση της οικογενειοκρατίας.
Και για να προλάβω τυχών παρερμηνείες, αυτό δε σημαίνει πως δεν συνεχίζω να είμαι ένθερμος υποστηρικτής του Γ.Παπανδρέου και της μεγάλης προσπαθείς; που καταβάλει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα σε αυτή τη χώρα και των νέων ιδεών που φέρει στη ελληνική πολιτική πραγματικότητα, παρότι έχω πειστεί πως με ένα κόμμα με την γενικότερη νοοτροπία που επικρατεί στη βάση του ΠΑΣΟΚ, το εγχείρημα είναι εξαιρετικά δύσκολο…..
