Γρηγόρης Μαρκοβίτης.

Πολλοί φίλοι με ρωτάνε αν θα είναι ξανά υποψήφιος βουλευτής ο Γ.Μαρκοβίτης στις προσέχεις εκλογές λογω της πολυ καλής εντυπωσης που άφησε κατα τη διαρκεια της εκλογικής εκστρατείας του, αλλά και λόγω την φιλικής μας σχεσης.
Μέσα από τη διαδικασία των εκλογών του 2004 είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γρηγόρη έναν σπουδαίο άνθρωπο με καθαρό και πρωτοποριακό τρόπο σκέψης, και αυτό ήταν η αρχή μια πολιτικής και προσωπικής φιλίας μεταξύ μας.
Στο παρακάτω κείμενο που έστειλε στις εφημερίδες το οποίο είναι ¨αντί αιτήσεως υποψηφιότητας προς το ΠΑΣΟΚ ¨ όπως γράφει ,κάνει γνωστές τις προθέσεις του και δίνει για άλλη μια φορά το προσωπικό πολιτικό του στίγμα.

.

26-04-2007

Μετά τη συμμετοχή μου στις Εθνικές Εκλογές του 2004 ως υποψήφιος βουλευτής με το ΠαΣοΚ, θεωρώ υποχρέωσή μου απέναντι σ΄ αυτούς που με τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και στον κάθε απλό ψηφοφόρο του Κινήματος, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, να επαναλάβω, να θυμίσω και να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα σχετικά με την υποψηφιότητά μου.
-Κατ΄ αρχήν είναι γνωστό ότι η συμμετοχή μου στις προηγούμενες εκλογές ανακοινώθηκε επίσημα την 25-1-2004, μόλις 40 μέρες πριν τις εκλογές και μου προτάθηκε, χωρίς να προηγηθεί σχετικό δικό μου αίτημα.
- Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προτάσεις, στα τέλη του 2003, όμως, είχα απαντήσει αρνητικά και τελικά δέχθηκα την τελευταία πρόταση στα τέλη του Γενάρη 2004 και αποφάσισα τη συμμετοχή μου, γιατί πίστεψα στις διακηρύξεις του Γ.Παπανδρέου για ρήξεις, τομές και ανατροπές.
- Με λίγα λόγια, δεν ζήτησα εγώ να είμαι υποψήφιος, αλλά μου το ζήτησαν και χωρίς, τότε, να είμαι μέλος του ΠαΣοΚ υπερασπίστηκα με πάθος και θέρμη, όσο μπορούσα καλύτερα, τις θέσεις του και τις αρχές του, ξοδεύοντας και χρήματά μου, αλλά, κυρίως, ξοδεύοντας καρδιά, όρεξη, πίστη και καλή διάθεση σ΄ αυτό που κάναμε μαζί με τους ακομμάτιστους, αλλά πολιτικοποιημένους φίλους, το συγγενικό μου περιβάλλον, τους απλούς ψηφοφόρους (όχι μόνο ΠαΣοΚ) και έχοντας απέναντι το τοπικό κομματικό κατεστημένο, διακατεχόμενο από απαρχαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές.
- Το αποτέλεσμα αυτό των 40 ημερών (5.100 ψήφοι) στην κρίση του καθενός.
- Αυτά αποτελούν πλέον παρελθόν και ανήκουν στην ιστορία.
- Τα ανέφερα, όμως, για να καταδείξω ότι είχα και έχω την πολυτέλεια, αξιοπρέπεια ή όπως αλλιώς θέλει να το χαρακτηρίσει κάποιος, να μην παρακαλώ για χρίσματα και υποψηφιότητες, να μην καθορίζω την πορεία μου ανάλογα με τις αντιπαροχές, να μην ανέρχομαι στην κομματική ιεραρχία με ενστάσεις ή γονυκλισίες και όλα αυτά όχι γιατί νιώθω σπουδαίος, αλλά διότι νιώθω ελεύθερος.
- Την πίστη μου για τομές, ρήξεις και ανατροπές, για ένα διαφορετικό, σύγχρονο κίνημα, για αξιοκρατία και για πρόοδο, ανάπτυξη, ευημερία σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, εξέφρασα επανειλημμένα, τόσο στο αρμόδια όργανα κατά την διαδικασία της ανασυγκρότησης, όσο και δια του τύπου με τα κατά καιρούς δημοσιεύματά μου.
- Η πικρή μου διαπίστωση ήταν ότι το κομματικό κατεστημένο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, λειτούργησε σαν φίλτρο των πολιτικών επιλογών και κατευθύνσεων του Προέδρου που, έτσι, έφθαναν αλλοιωμένες στην κομματική βάση, το κομματικό κατεστημένο είχε ως επιδίωξη τον έλεγχο της πλειοψηφίας στις διαδικασίες και της κατάστασης γενικότερα για να είναι σε θέση να ικανοποιούν εσαεί τις προσωπικές τους επιδιώξεις και τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες, πάντα σε βάρος των απλών και αγνών ψηφοφόρων.
- Έτσι, λοιπόν, εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να συμμετάσχω σε μία διαδικασία υποβολής αιτήσεως και αξιολόγησης μίας πιθανής υποψηφιότητάς μου από τους ανθρώπους αυτούς που εκφράζουν ένα μοντέλο πολιτικής συμπεριφοράς και λειτουργίας που καταδικάστηκε από τον Ελληνικό Λαό το 2004.
- Ήταν και είναι ακόμα μεγαλύτερη σήμερα η ανάγκη αλλαγής του κλίματος, είναι φανερό ότι ο λαός απαιτεί αλλαγή στη βασική δομή του κόμματος, αλλαγή του κομματικού μηχανισμού, αλλαγή των προσώπων και νοοτροπιών, κυρίως, δε, ότι απαιτείται η διαμόρφωση συγκεκριμένης, σαφούς και ειλικρινούς πολιτικής πρότασης που να πείθει, να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας μας.
- Σε συνάρτηση με όλα αυτά και τους νέους πολιτικούς όρους που διαμορφώνονται θα πρέπει να τίθενται τα κριτήρια και η διαδικασία επιλογής των υποψηφίων, πολύ διαφορετικά απ΄ αυτά που ισχύουν σήμερα (αλήθεια τι γίνεται με τις διακηρύξεις για συμμετοχική δημοκρατία, για προκριματικές εκλογές κλπ ;).
Είναι αδιανόητο σε ένα κόμμα που θέλει να λέγεται σοσιαλιστικό, ανατρεπτικό και προοδευτικό να υπάρχουν υποψηφιότητες «ελέω πατρός», χωρίς καμία άλλη αξιολόγηση, είναι αδιανόητο ορισμένοι να δηλώνουν επαγγελματίες πολιτικοί και να επιδιώκουν την εκλογή τους εφ΄ όρου ζωής τους και τέλος, είναι αδιανόητο να προωθούνται μετριότητες, διότι έτσι κρίνει, αποφασίζει και βολεύει σ΄ αυτούς που ελέγχουν και συντηρούν τον κομματικό μηχανισμό των 450 ανθρώπων σε όλο το Νομό μας, αγνοώντας τους 45.000 ψηφοφόρους του Κινήματος.
- Με τα δεδομένα αυτά και σε συνάρτηση με τις διαπιστώσεις και συμπεράσματα της καταστροφικής πολιτικής της Ν.Δ. στα τρία χρόνια της διακυβέρνησής της, εμμένω στην πολιτική θέση ότι το ΠαΣοΚ αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα, όμως, παράλληλα, πιστεύω ότι αποτελεί αναγκαιότητα για το ίδιο το ΠαΣοΚ η διεύρυνσή του στην κατεύθυνση της δημιουργίας μίας πραγματικά Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, που θα αγκαλιάσει όλους τους απλούς ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ, όλους τους ανένταχτους δημοκράτες, που θα συγκλίνει πολιτικά με τα λοιπά αριστερά κόμματα και κινήματα, που δεν θα βασίζεται σε διαγραφές και αποκλεισμούς, που θα εγκαταλείψει την εσωστρέφεια, που δεν θα διέπεται από την νοοτροπία του «επάγγελμα ΠαΣοΚ», που θα είναι ανοιχτή σε νέες ιδέες, πρόσωπα, πολιτικές, που θα ισορροπήσει ανάμεσα στο παλιό και στο νέο, που θα ξυπνήσει οράματα, θα βάλει στόχους, που δεν θα πάσχει από Κυβερνητισμό, που θα ζωντανέψει πάλι τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού, όπως είχε συμβεί στο ξεκίνημά του το 1974 και που, τελικά, θα αποτελέσει την μόνη ελπίδα για πρόοδο, ανάπτυξη και ευημερία.
- Μέσα σ΄ αυτά τα πλαίσια και επειδή για μένα δεν αποτελεί αυτοσκοπό η προσωπική προβολή και ανάδειξη, γίνεται σαφές ότι δεν θα μπορούσα, λόγω φιλοσοφίας και πεποιθήσεών μου, να μπω σε μία διαδικασία κατάθεσης αίτησης για υποψηφιότητα με τις επικρατούσες συνθήκες.
- Άλλωστε, είναι νωπό το αποτέλεσμα της αξιολόγησης των υποψηφίων Νομαρχών του ΠαΣοΚ που κατέθεσαν αιτήσεις, όπου οι «σοφοί» του κομματικού μηχανισμού έδωσαν στον ένα υποψήφιο 36 ψήφους και στους άλλους δύο από ένα μεγάλο μηδενικό (0), αδικώντας ταυτόχρονα και τους τρεις.
Αλήθεια, τι θα γινόταν αν, για οποιοδήποτε λόγο, στην πορεία απέσυρε την υποψηφιότητα ο 1ος εξ αυτών; Ποιο από τα μηδενικά θα ηγούνταν της προσπάθειας του Κινήματος στο Νομό μας; Αξίζουν αυτής της ισοπέδωσης δύο ενεργοί πολίτες με διάθεση συμμετοχής; Γιατί αυτή η γελιοποίηση προσώπων και οργάνων; Γιατί, τέλος, να μην έμπαιναν όλοι στις προκριματικές εκλογές, σύμφωνα με το καταστατικό, όπως ζητούσε και ο 4ος υποψήφιος και είχα προτείνει με την έκκληση για ενότητα που είχα δημοσιεύσει;
Σε κάθε περίπτωση η εν γένει ενεργός συμμετοχή μου δεν μπορεί να εξαρτάται από την τυπική υποβολή αιτήσεων, αλλά θα είναι απόρροια αξιολόγησης και εκτίμησης της όλης πολιτικής κατάστασης και κυρίως της διαπίστωσης περί του αν υπάρχει ή όχι σαφής και ειλικρινής διάθεση και πρόθεση να γίνει πράξη το Ανοιχτό Κόμμα, η Συμμετοχική Δημοκρατία, ο Ενεργός Πολίτης, η Κοινωνία των Πολιτών, μέσα σ΄ ένα κίνημα που πρέπει νααποτελεί φόρουμ δημιουργικού προβληματισμού και διαλόγου, σε ένα κίνημα που δεν πρέπει να αποτελεί δοχείο επαγγελματιών πολιτικών και σε ένα κίνημα που θα πρέπει να φροντίσει για την εξάλειψη φαινομένων και αγκυλώσεων του παρελθόντος σαν αυτά που προανέφερα.
Με δεδομένη την αποδοχή των ανωτέρω, η παρούσα μου αποτελεί και αίτηση συμμετοχής υπό τις συνθήκες που περιέγραψα, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση και μη υπάρχουσας, προς το παρόν, άλλης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, θα συνεχίσω να στηρίζω κριτικά τις θέσεις και το ψηφοδέλτιό του ΠαΣοΚ.
- Γρηγόρης Νικ. Μαρκοβίτης
Δικηγόρος (Υπ. Βουλευτής ΠαΣοΚ Ν. Ημαθίας στις Εκλογές της 7-3-2004)
Σημ. : Η παρούσα εστάλη αντί αιτήσεως στην αρμόδια Επιτροπή Εκλογικών Διαδικασιών και στον Πρόεδρο του Κινήματος.-

Οι ταξιδευτές των FM

Χθες βράδυ πέρασα απο τα στούντιο του ραδιο-ταξιδευτης 98.2 και εντυπωσιάστικα.Πιστευω οτι δεν εχουν να ζηλέψουν και πολλά πράγματα απο τα στούντιο μέγαλων ραδιοφωνικών σταθμών της θεσ/νικης,ενω το μεράκι των δημιουργών είναι απίστευτο.Ηταν ενα όνειρο τους που έγινε πραγματικότητα με πολύ υπομονή και επιμονή.
Τους αξίζουν συγχαρητήρια














Σωτηρης Βουλγαρης, η βραδινή παρέα του ράδιο-ταξιδεύτης.

Επέτειος...

Σαν σήμερα πριν 40 χρόνια η χώρα έμπαινε στην εποχή της ανωμαλίας.Η γελοιότερη χούντα της παγκόσμιας ιστορίας ήταν γεγονός.
Στο παρακάτω άρθρο του στο Εθνος(4-7-99) ο Νίκος Δήμου βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Το τέλος της δικτατορίας



Η δηλητηριώδης ειρωνεία της ιστορίας: Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος κατέλυσε την ελληνική δημοκρατία. Με την πράξη του αυτή χάρισε στους Έλληνες ακοίμητη δημοκρατική συνείδηση.

Θα περάσει μάλλον στην ιστορία σαν άσημος δικτάτωρ. Δεν άφησε πίσω του έργο - αλλά, ευτυχώς, ούτε μεγάλες θηριωδίες. Όχι - δεν ξεχνάω το ΕΑΤ-ΕΣΑ, ούτε το Πολυτεχνείο. Όμως άλλοι ομόλογοί του στον 20ο αιώνα δολοφόνησαν από εκατομμύρια μέχρι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Υπήρξε ένα περίεργο μείγμα πονηριάς και αφέλειας. Ο τρόπος που παγίδευσε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (σχεδίαζε το δικό της κίνημα) δείχνει το πρώτο - ο τρόπος που παγιδεύτηκε από τον Ιωαννίδη (με το Πολυτεχνείο) αποδεικνύει το δεύτερο.

Ως εμπειρικός ορθοπεδικός απέτυχε παντελώς. Έβαλε τον υγιή στον γύψο για να τον κάνει ανάπηρο. Η «επαναστατική» ορμή της χούντας γρήγορα ξεθύμανε και θάφτηκε κάτω από την επίδειξη, την διαφθορά, την αναξιοκρατία και την γραφειοκρατία. Η τελευταία υπήρξε η πιο αποτελεσματική αντίσταση. Τα μεγαλεπήβολα μεταρρυθμιστικά σχέδια, μπήκαν μέσα στα γρανάζια των υπουργείων, τυλίχτηκαν σε πολλές κόλλες χαρτί και τελικά κατέληξαν στο αρχείο. (Θα ήταν ενδιαφέρον να σκαλίσει αυτά τα αρχεία ο ιστορικός - θα βρει εξαγγελίες όπως την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και άλλα ριζοσπαστικά...) Το μόνο που έγινε ήταν η κατάργηση του «φαύλου» Λαχείου των Συντακτών (το οποίο αντικαταστάθηκε αμέσως από το πιο φαύλο αγγελιόσημο).

Ωστόσο σε αυτόν τον μάλλον ασήμαντο άνθρωπο οι Έλληνες οφείλουν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Κάτι που τους έδωσε άθελά του και χωρίς ποτέ να το καταλάβει. Την δημοκρατική ευαισθησία και συνείδηση. Η Χουντα μας δίδαξε ότι η δημοκρατία θέλει μαχητική και διαρκή επαγρύπνηση. Αυτό οι περισσότεροι το συνειδητοποίησαν ΜΕΤΑ την Μεταπολίτευση. Τότε ήταν που η Ελλάδα (στην μόνιμη υπερβολή της) απέκτησε εννέα εκατομμύρια αντιστασιακούς. Τα πλήθη που χειροκροτούσαν τους δικτάτορες, για να απαλύνουν τις ενοχές τους, μυθοποίησαν την Αντίσταση και το Πολυτεχνείο.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα πέντε πρώτα χρόνια της δικτατορίας οι πραγματικοί αντιστασιακοί αριθμούσαν μερικές εκατοντάδες - κι ότι δεν υπήρξε αυθόρμητη μαζική αντίδραση.

Αλλά αυτό μάλλον δεν θα ξαναγίνει. Και - τι ειρωνεία - θα το οφείλουμε στον Γεώργιο Παπαδόπουλο...

Φιλικά,

Νίκος Δήμου

Η καλύτερη ενδεκάδα

Επειδή η πολτιτική εχει κατακλίσει το blog τελευταια και οι σκεψεις του προηγουμένου post οχι μονο δεν μπαίνουν σε τάξη αλλά πριστίθενται καθημερίνως νέες,αποφάσησα να αλλάξω για λίγο σελίδα.
Τώρα που ένα ένα ακόμη πρωτάθλημα φτάνει στο τέλος του ,ανακύριξα την καλύτερη ενδεκάδα όπως κάνω κάθε χρόνο.
1.Σ.Σορεντίνο ........... ΑΕΚ
2.Μ Ζεβλάκοφ ......... Ολυμπιάκος
3.Ν.Ντομί ........ Ολυμπιακός
4.Μ.Πλέτς ......... Πανιώνιος
5.Μ Τσιρίλο .......... ΑΕΚ
6.Α.Ζήκος ............. ΑΕΚ
7.Β.Τοροσίδης.......... Ολυμπιακός
8.Π Τζόρτζεβιτς........Ολυμπιακός
9.ΚΟΚΕ...............Αρης
10.Ριβάλντο.............Ολυμπιακός
11.Ν.Λυμπερόπουλος....ΑΕΚ

Και για τον παγκο:
12.Μάλαρτζ(Ξάνθη),13.Μόρις(ΠΑΟ),14.Αντζας(Ξάνθη),
15.Ζαγοράκης(ΠΑΟΚ),16.Μαντούκα.ΑΕΚ,
17.Μιετσελ.ΠΑΟΚ,18.Ντρουλιτς.(ΟΦΗ).

Διαφωνίες Καλοδεχούμενες!

Σκέψεις...

Πολλές οι σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες μετά την συνεδρίαση της Νομαρχιακής και τη στέρηση του δικαιώματος λόγου στο Χ.Καφτεράνη μετά την υπερβολική αντίδραση Χασιώτη αλλά και την απάντηση του Χάρη μέσω της εκπομπής του στο ράδιο Αιχμή.

Το πρώτο που αναλογίζομαι είναι πως είναι δυνατόν η πολιτική υπεροχή του Πασοκ στην περιοχή τη δεδομένη στιγμή να μετατραπεί σε ήττα από μια πρόχειρη ,της τελευταίας στιγμής υποψηφιότητα της Ν.Δημοκρατίας .

Πως μπορεί το Πασοκ(σε μια εποχή που η ανοιχτή συμμετοχική Δημοκρατία είναι το κεντρικό πολιτικό του σύνθημα) να μην δέχθηκε την λογική και απολύτως δημοκρατική αιτίαση του Σ.Γαβριηλίδη και όλων μας για ανοιχτές διαδικασίες ανάδειξης υποψηφίων.

Πως μπορεί ο Γ Χασιώτης άνθρωπος εξυπνότατος να μη τις δεχτεί όταν θα τις κέρδιζε άνετα ,όπως όλα έδειχναν τότε, ούτως ώστε να στερήσει από την άλλη πλευρά κάθε λογικό επιχείρημα καθόδου με αντάρτικο ψηφοδέλτιο.

Πως μπορεί να ένα τόσο δυνατό φαινομενικά ψηφοδέλτιο με όλα τα βαριά ονόματα του πασόκ της περιοχής ,με ένα αξιόλογο επικεφαλή ,με ένα υπέροχο όνομα(πολίτες σε δράση) και με ένα καλοδουλεμένο πρόγραμμα, να έχει ένα τόσο μέτριο εκλογικό αποτέλεσμα.

Πως μπορεί να τα αγνοήσαμε όλα αυτά.

Γιατί ο Γ.Χασιώτης να πέσει τόσο χαμηλά στερώντας το λόγο από τον συντρόφους σε μια ανοιχτή διαδικασία.

Γιατί όλοι εμείς να το ανεχόμαστε αυτό παρά το όποιο δίκαιο έχει ο Γιάννης να είναι πικραμένος.

Θα έχουν στο εξής την ίδια δημοκρατική ευαισθησία κάποιοι ένθερμοι θιασώτες της δημοκρατίας όταν οι Αραφαηλίδης, Γιαννακάκης, Καραίνδρος κ.α θα κερδίζουν της επόμενες εκλογές στον αγροτικό χώρο χωρίς ίχνος αντίστασης χωρίς καμιά επίφαση έστω δημοκρατικότητας?

Πώς μπορεί μια σπάνια πολιτική προσωπικότητα όπως ο Χαρης Καφτεράνης να είναι πάντα τόσο αδικημένος πολιτικά.

Και πολλά πολλά ακόμα γιατί.

Αν θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει να βάλω όλες αυτές τις σκέψεις σε μια τάξη…

Νομαρχιακό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ με τον Χάρη Καστανίδη.

Εγινε χθές το νομαρχιακό συμβούλιο του Πασοκ για τον προσυνεδριακό διαλογο, με μεγαλη επιτυχία, πολύ κόσμο και πλούτο απόψεων παρά τις όποιες αντεγκλήσεις απόρια της κακής παρουσίας μας στις πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Πέρα απο την κεντρική πολιτική εισήγηση του Χάρη Καστανίδη που έγινε γνωστη μέσω τύπου(εδώ),παραθέτω μερικές τοποθετήσεις στη χθεσινή διαδικασία που με βρίσκουν σύμφωνο:

Δ.Παράσχος:

Όλοι δεχόμαστε ότι το αγροτικό εισόδημα καθημερινά μειώνεται. Ποια είναι η παρέμβαση μας, ποια είναι η παρέμβαση της οργάνωσης, να βγάλει τους αγρότες στους δρόμους; Ξέρετε τι περιμένουν οι αγρότες; να βγει ο Κοκκινούλης για να ρυθμίσει τις καταστάσεις. Αγροτικό κίνημα και διεκδίκηση των αγροτικών αιτημάτων σημαίνει Κοκκινούλης. Αυτό είναι άποψη της κοινωνίας!

Αντωνία Χαρίση:

Το Πασόκ με το πρόγραμμα του απευθύνεται στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες με τις οποίες πρέπει να ξανασυνδεθεί . Να ξανασυνδεθεί με εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που αποτελούσαν παραδοσιακά τη ραχοκοκαλιά του:τους νέους τους χαμηλόμισθους τους χαμηλοσυνταξιούχους τους μικρομεσαίους τους αγρότες .

Αυτούς που εξαπατήθηκαν από της εξαγγελίες της Νέας Δημοκρατίας .

Άγγελος Τόλκας:

Το πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν είναι πρόβλημα του Πασόκ, είναι πολιτικό πρόβλημα όλης της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας που τα περισσότερα χρόνια είχαμε δεξιές συντηρητικές αυταρχικές κυβερνήσεις .

Βλέπουμε και σήμερα, ξανά δυστυχώς ,να εμφανίζονται ακραίες δεξιές αντιδραστικές απόψεις που δεν εκφράζονται μόνο από περιθωριακά κόμματα της δεξιάς, υιοθετούνται και από την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά και από διαμορφωτές της κοινής γνώμης δημοσιογράφους ή λόγιους που υπερασπίζονται το θεό εκεί ψηλά και όχι το θεό μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Το ελληνικό κράτος αδυνατεί να εξασφαλίσει στους πολίτες αξιοπρεπείς θεσμούς, υπηρεσίες και παροχές .Κοινωνικό κράτος. Αυτό δεν είναι το στοίχημα μας; Ο Ανδρέας Παπανδρέου έφερε στην επιφάνεια καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα ,ας δεχθούμε ότι έχει ανεβεί το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων. Έχουμε κοινωνικές παροχές; Αυτό είναι πλέον το σύγχρονο πρόταγμα. Δεν έχουμε, και πολύ περισσότερο δεν έχουμε για αυτούς που πραγματικά τις χρειάζονται. Μια ασφυκτική γραφειοκρατία καταπιέζει τους πολίτες.

Υπάρχει μια κατεστημένη νοοτροπία της κουτοπονηριάς της αρπαχτής και του βολέματος, η οποία πνίγει τη φαντασία τη διάθεση και κάθε δημιουργικότητα του Ελληνισμού. Όλοι κοιτούν να βολευτούν και να αρπάξουν. Δεν το θέλουμε αυτό δεν μας αγγίζει καν.

Στο πολιτικό σύστημα αλλά και στο Πασοκ αδυνατούμε να ξεπεράσουμε τον παλαιοκομματισμό ως πρακτική και ως συμπεριφορά. Αφήστε που πάει να γίνει και ιδεολογία.

Η πολιτική ελίτ δεν κατάφερε να μετατρέψει την έντονη πολιτικοποίηση της εποχής της μεταπολίτευσης να τη μετατρέψει σε δύναμη ανατροπής του παλαιοκομματισμού και των πελατειακών δικτύων θεμελιώνοντας ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό κράτος.

Βάζουμε ζήτημα αλλαγής πολιτικής γενιάς στον τόπο όχι με ηλικιακά κριτήρια .Η χώρα πρέπει να πορευτεί με τη πολιτική γενιά που προτάσσει την αξιοκρατία ,τη φαντασία, τον ακτιβισμό, την αλληλεγγύη, το διεθνισμό, το συνεταιρισμό των παραγωγικών και όχι των παρασιτικών δυνάμεων

Να υπάρξει ανατροπή των επαγγελματιών ,των βαρόνων και των τζακιών του
πολιτικού συστήματος. Μια νέα μεταπολίτευση στη χώρα.

Πράσινη ταυτότητα:Μια οικολογική πρόταση για κατοχύρωση του Αγροτικού επαγγέλματος

Το παρακάτω κειμενο δημοσίευσα στην ιστοσελιδα διαλόγου του Πασοκ, εν όψη του επικείμενου προγραμματικού συνεδρίου.Βρίσκεται στην ιστοσελίδα dialogos.pasok.gr
η οποία είναι ανοιχτή για κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη και καλώ όλους τους φιλους
να συμετάσχουν.

¨Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνει για πρώτη φορά στο πρόγραμμα του το ζήτημα της επαγγελματικής κατοχύρωσης των αγροτών. Νομίζω ότι το βασικό αίτιο της οικονομικής δυσπραγίας και αναποτελεσματικότητας της ελληνικής γεωργίας είναι η ενασχόληση με τη γεωργία οποιουδήποτε κατέχει αγροτική γη χωρίς κανένα περιορισμό. Το μεγαλύτερο τμήμα των επιδοτήσεων πηγαίνει σε υπερήλικες αγρότες ( πραγματικούς ή μη) και σε ανθρώπους που ασκούν άλλα επαγγέλματα κυρίως Δημόσιοι Υπάλληλοι λόγω κυρίως του πολύ ελεύθερου χρόνου που διαθέτουν π.χ. εκπαιδευτικοί .

Το φαινόμενο αυτό σε συνδυασμό με την παγκοσμίως μοναδικό φαινόμενο της προικοδότησης και της ισοκατανομής των αγροτικών ιδιοκτησιών σε όλα τα τέκνα αγρότες η μη ,προκαλεί έντονο ανταγωνισμό ενώ αυξάνει την τιμή ενοικίασης της αγροτικής γης της οποίας μικρό τμήμα κατέχουν πραγματικοί αγρότες.

Προτείνω τη θέσπιση ενός Πράσινου Πιστοποιητικού το ποίο θα χορηγείται μόνο σε κατ επάγγελμα αγρότες που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία (ως 65 ετών) και θα έχουν παρακολουθήσει σειρά μαθημάτων ορθής καλλιεργητικής πρακτικής καθώς και προγράμματα ελέγχου διαχείρισης φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.

Οι κάτοχοι αυτού του πιστοποιητικού θα είναι οι μόνοι που θα λαμβάνουν κάθε είδους επιδότηση.

Με αυτόν τον τρόπο θα κατοχυρωθεί το αγροτικό επάγγελμα, θα εξοικονομηθούν πόροι υπέρ της ΚΑΠ, θα πέσουν οι τιμές των ενοικίων και τέλος, το σημαντικότερο, θα προστατευθεί το περιβάλλον και η υγεία των καταναλωτών¨

Ελλας.Η σύγχρονη συνέχεια

Έφυγα από από τη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου των Βερεμη-Κολιόπουλου στη Βιβλιοθήκη της Βέροιας με μια αίσθηση απογοήτευσης. Είχα άλλες προσδοκίες από τον επικεφαλή της προσπάθειας για μια ομαλή μεταρρύθμιση της παιδείας. Πίστευα ότι κάτι νέο θα είχαν να κομίσουν στον τομέα της σύγχρονης ιστορίογραφίας.

Αντί αυτού για άλλη μια φορά είδαμε ένα αναμάσημα των εθνικών μύθων και σκοπιμοτήτων και μία άκομψη προσπάθεια «καλοπιάσματος» ενός ακροατηρίου ,ο συντηρητικός προσανατολισμός του οποίου ήταν προφανής. Και όλα αυτά τη στιγμή που πρόκειται για ένα βιβλίο καλοδουλεμένο και σοβαρό σύμφωνα με την πλειοψηφία των κριτικών

Οι συγγραφείς μας έδωσαν ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα think tank του συντηρητικού ρεύματος στην Ελλάδα .