Ας μιλήσουν αυτοί που ξέρουν.

Παρα το γεγονός οτι θεωρώ άκαιρες και επιζήμιες για τον αγροτικό κόσμο τις κινητοποιήσεις αυτη τη συγκεκριμένη περίοδο ,θα σας παρακαλούσα να αφιερώσετε λίγο από τον Κυριακάτικο χρόνο σας να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο όπου θα δείτε τις απαντήσεις σε πολλά από αυτα που ακούγονται τις τελευταίες μέρες για τους τραμπούκους ευνοημένους και πλούσιους αγρότες.(κλικ μέσα στο κείμενο )Ο συντάκτης του είναι καθηγητής μέσης εκπαίδευσης απο την Ορεστιαδα.

Εγω ως αγρότης θα ηθελα μονο να πω ενα μεγαλο ευχαριστώ στον κ Χαρακοπιδη.

Τις επιδοτήσεις τους οι Ευρωπαίοι δεν τις έδωσαν επειδή τους περίσσευε η φιλανθρωπία, ούτε με το αζημίωτο. Όλα αυτά τα τεράστια τρακτέρ που βλέπετε, τα κάθε είδους μηχανήματα συγκομιδής πατάτας , σιταριών, καλαμποκιών, ηλιόσπορων, βαμβακιών κ.λ.π. , οι σωλήνες ποτίσματος, οι πύραυλοι, τα 4χ4 αγροτικά τζιπ, τα φάρμακα, τα λιπάσματα κ.λ.π., κ.λ.π. δικά τους προϊόντα είναι. Κάθε παλιοσίδερο της βιομηχανίας τους, κάθε σωλήνας άρδευσης, κάθε φάρμακο , κάθε λίπασμα ανταλλάχθηκε με πολλούς τόνους αγροτικών προϊόντων, που οι επιτήδειοι έμποροι τα πωλούσαν σε σας 10 φορές ακριβότερα και φαρμακωμένα. Τα μόνιμα κορόιδα έμεναν πάντα με το μουτζούρη (βλέπε χρέη στην Αγροτική τράπεζα και μηχανήματα) στο χέρι και μόλις κατάφερναν να ξεχρεώσουν τα μηχανήματα για την παραγωγή του Α προϊόντος, που επιδοτούνταν, επειδή το ζητούσε τάχατες η αγορά , αίφνης έρχονταν πάμφθηνο από κάποια άλλη χώρα και έμεναν πάλι με τα άχρηστα πλέον μηχανήματα στην αυλή. Φτου κι’ απ’ την αρχή και πάλι να χρεώνονται για την αγορά καινούργιων μηχανημάτων που χρειάζονταν για την παραγωγή ενός Β προϊόντος με την ίδια πάντα κατάληξη. Μέσα στα μπλόκα λοιπόν βρίσκονται και αυτοί που είναι μέσα στο κόλπο της εμπορίας , είτε των προϊόντων , είτε των μηχανημάτων παραγωγής, είτε της καλλιεργήσιμης γης παριστάνοντας παράλληλα και τους αγρότες και όντως τα παίρνουν από πολλές μεριές και έχουν τη δυνατότητα να δρουν οργανωμένα και μεθοδικά, αλλά και οι άλλοι , που από την παιδική τους ηλικία μέχρι τα βαθειά γεράματα πληρώνουν χρέη με υποτιμημένο μόνιμα το προϊόν της σκληρής τους εργασίας γεμίζοντας τις αυλές με άχρηστα παλιοσίδερα. Είναι αυτοί που δε καταλαβαίνουν ποτέ, πως το στάρι που πωλούν 10 λεπτά το κιλό , το αγοράζουν σαν ψωμί στα 1,60 ευρώ το κιλό, το γάλα που πουλούν 30 λεπτά το βρίσκουν σαν γιαούρτι στα 2 ευρώ τα 250 γραμμάρια , πως γίνεται να παράγουν προϊόντα για να χορτάσουν χίλιους ανθρώπους και τελικά , όταν τα πωλούν να μη μπορούν να θρέψουν ούτε καν τις δικές τους οικογένειες...