Οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Ο Γιώργος, η Ντόρα και τα ..παιδιά των Διαιτητών. Ένα σχόλιο.

Υποστήριξα σφοδρά τον Γιώργο Παπανδρέου έχοντας εμπιστοσύνη στις αρετές του και μια διαίσθηση ότι πρόκειται για άτομο ριζοσπαστικό, όπως τουλάχιστον εξέφραζε την πρώτη περίοδο της της αρχηγίας του στο ΠΑΣΟΚ. Τα πρώτα σημάδια γραφής με την επιλογή της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης καθώς και οι αποφάσεις των πρώτων ήμερων δείχνουν να με δικαιώνουν από πολύ νωρίς

Όλο αυτό το διάστημα όμως υπήρχε κάτι που με βάραινε. Το γεγονός ότι ο Γιώργος είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού, οπως και ο προκάτοχος του στο μέγαρο Μάξιμου,ανιψιός πρωθυπουργού. Πιστεύω πως η οικογενειοκρατία, το πιο εξόφθαλμο γνώρισμα της ευνοιοκρατίας σε μια κοινωνία, της οποίας η ταξική διάρθρωση εκλαμβάνει όλα και μεγαλύτερες διαστάσεις, αποτελεί μάστιγα για τον τόπο.

Την ανησυχία μου επιδεινώνει τον τελευταίο καιρό η επικείμενη ανάληψη της αρχηγείας της νέας Δημοκρατίας από την κόρη του πρώην προέδρου της και πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη. Η εξέλιξη αυτή είναι σίγουρα αποθαρρυντική.

Παρακολουθώ χρόνια την πορεία της Ντόρας Μπακογιάννη και δεν το κρύβω ότι μ αρέσει. Το γεγονός ότι αντιτάχθηκε συχνά σε λαϊκισμούς αλλά και ακραίες συντηρητικές συμπεριφορές, καθώς και η πιστή της στις αρχές τη φιλελεύθερης παράταξης, είναι στοιχειά που τις προσδίδουν την εικόνα μιας πολύ καλής και ελπιδοφόρου πολίτικου, σε αντίθεση μάλιστα με τον προκάτοχο της(όπως όλα δείχνουν) Καραμανλή τον νεότερο, ο όποιος υπήρξε επιρρεπής τόσο σε λαϊκισμούς όση και σε λογικές διόγκωσης του κρατισμού.

Ίσως μάλιστα όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Γιώργου, το γεγονός ότι είναι κόρη Πρωθυπουργού να αδικεί την προσωπικότητα της.
Ας μη κρυβόμαστε όμως, η πολιτική τους καταγωγή είναι βασικό στοιχειό της αναρρίχησης τους στην ηγεσία των κόμματων τους και στην πρωθυπουργία( στην περίπτωση του νέου πρωθυπουργού) και χωρίς αυτή δεν θα είχαν πιθανότατα ποτέ την εύκαιρα να είναι όπου βρίσκονται σήμερα.

Η περίπτωση των αρχηγών όμως είναι το λιγότερο. Η απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και η ταξική διάρθρωση της κοινωνίας μα οδηγούν όλο και περισσότερο στο να βλέπουμε φαινόμενα οικογενειοκρατίας . Φανταστείτε πόσο άσχημο είναι να εκλέγονται βουλευτές- τεκνά βουλευτών που δεν έχουν ούτε καν τα τυπικά προσόντα, (να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό). Πάμπολλα τα παραδείγματα, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, σίγουρα θα έχουμε υπόψη μας πολλά τέτοια

Το φαινόμενο όμως δεν απαντάται μονό στην πολιτική, αλλά και στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στις εταιρίες, ακόμη και στον αθλητισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας ποδοσφαίρου που παρακολούθησα πρόσφατα στην κρατική τηλεόραση όπου τον περιέγραφαν ανίδεοι και εμφανώς βραδύγλωσσοι παρουσιάστες γιοι παλαιών παρουσιαστών, ενώ κατά σύμπτωση και οι διαιτητές ήταν γιοι (κάκιστων) παλαιών διαιτητών.
Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που είμαι βέβαιος πως άλλοι έχουμε πέσει θύμα κάποια στιγμή της ευνοιοκρατίας που επικρατεί στη χώρα μας.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω την ευχή ότι η μεταρρυθμιστική διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι τέτοια που με την θέσπιση διαρθρωτικών αλλαγών στην κοινωνία με την επαναφορά της αξιοκρατίας, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, να γίνει απαρχή για το σταδιακό γκρέμισμα αυτού του σάπιου οικοδομήματος της ευνοιοκρατίας.
Αναμετρούμενος με την ιστορία ο νέος πρωθυπουργός θα έχει κερδίσει άξια μια θέση διπλά σε μεγάλους μεταρρυθμιστές, γκρεμίζοντας ένα σύστημα, το ίδιο που τον έφερε στην εξουσία.

Ίσως όλο αυτό να φαντάζει οξύμωρο και ακραία βολονταρισμό σενάριο.
Αλλά κάτι μου λέει πως θα τα καταφέρει…