Η σχέση μου με αυτή την εφημερίδα είναι ιδιαιτέρως προσωπική, μιας που είναι η πρώτη εφημερίδα που διάβαζα στα εφηβικά μου χρόνια και είναι βεβαίως η κύρια αιτία της νεανικής μου ένταξης στη ΝΔ του Μητσοτάκη ,γεγονός που ακόμη δεν μπορούν να μου το συγχωρήσουν κάποιοι «σύντροφοι μου»(ουτε και εγώ στον εαυτο μου!).
Όταν ένας τεμπέλης blogger δεν έχει κάτι συγκεκριμένο να πει καταφεύγει στην αντιγραφή. Αυτό θα κάνω και εγώ σήμερα αντιγράφοντας από το blog του Τ. Καμπύλη ,πολύ καλού δημοσιογράφου που τώρα αρθρογραφεί στον Ελ.Τύπο.
Για την ιδιόμορφη πολιτική μου διαδρομή και τις ιδεολογικές μου αναφορές θα ασχοληθώ σε νέο post πολύ σύντομα .
Ελπίζω να μην ξυπνήσει το επάρατο παρελθόν μέσα μου!
Φοιτητοπατερισμός και εκλογές
Φανταστείτε μια δημοκρατία οπου το κάθε κόμμα
στην εκλογική διαδικασία δίνει τα δικά του αποτελέσματα.Και οπου όλα τα κόμματα
αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση αλλά ωστόσο αποδέχονται πως
μπορούν να διαχειριστούν αυτή την αδιέξοδη κατάσταση!
Για δευτερη δεκαετία οι
φοιτητικές παρατάξεις συνεχίζουν σ’ αυτή την πορεία.Χωρίς μάλιστα να θεωρούν ότι
υπάρχει πρόβλημα,χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό αν και πώς πρέπει να αλλάξει
αυτό το χρεωκοπημενο μοντέλο φοιτητικού «συνδικαλισμού».
Επομένως
νομιμοποιείται κανείς να εικάσει ότι αυτό το καθεστως κάποιους βολεύει.Και ότι
αυτό το βόλεμα-ρητά συμφωνημένο ή μη- είναι διαπραταξιακό.
Αλλωστε είναι
κοινός τόπος ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι πλέον επάγγελμα και όχι
κομμάτι της «κοινωνίας των πολιτων».Οτι είναι μια πρωτης ταξης ευκαιρία για την
εδραίωση της διαφθοράς (μεσω παρασκηνιακών συναλλαγων με πρυτάνεις και προέδρους
τμημάτων από τη διαμεσολάβηση σε μεταπτυχιακά μεχρι και την εκμίσθωση της
πανεπιστημιακης καντίνας) και επίσης μιας πρωτης ταξης ευκαιρία για την
κομματική τους ανέλιξη.
Τι νοημα εχει αραγε αυτή η παρωδία δημοκρατικού εργου
πέρα από την ενισχυση του προφίλ διάφορων παραγοντίσκων
Σ.Σ.Ελπίζω μα με συγχωρέσουν οι καλοί φίλοι μου οι Αγγελοι απο τη νεολαία Πασοκ
Φανταστείτε μια δημοκρατία οπου το κάθε κόμμα
στην εκλογική διαδικασία δίνει τα δικά του αποτελέσματα.Και οπου όλα τα κόμματα
αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση αλλά ωστόσο αποδέχονται πως
μπορούν να διαχειριστούν αυτή την αδιέξοδη κατάσταση!
Για δευτερη δεκαετία οι
φοιτητικές παρατάξεις συνεχίζουν σ’ αυτή την πορεία.Χωρίς μάλιστα να θεωρούν ότι
υπάρχει πρόβλημα,χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό αν και πώς πρέπει να αλλάξει
αυτό το χρεωκοπημενο μοντέλο φοιτητικού «συνδικαλισμού».
Επομένως
νομιμοποιείται κανείς να εικάσει ότι αυτό το καθεστως κάποιους βολεύει.Και ότι
αυτό το βόλεμα-ρητά συμφωνημένο ή μη- είναι διαπραταξιακό.
Αλλωστε είναι
κοινός τόπος ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι πλέον επάγγελμα και όχι
κομμάτι της «κοινωνίας των πολιτων».Οτι είναι μια πρωτης ταξης ευκαιρία για την
εδραίωση της διαφθοράς (μεσω παρασκηνιακών συναλλαγων με πρυτάνεις και προέδρους
τμημάτων από τη διαμεσολάβηση σε μεταπτυχιακά μεχρι και την εκμίσθωση της
πανεπιστημιακης καντίνας) και επίσης μιας πρωτης ταξης ευκαιρία για την
κομματική τους ανέλιξη.
Τι νοημα εχει αραγε αυτή η παρωδία δημοκρατικού εργου
πέρα από την ενισχυση του προφίλ διάφορων παραγοντίσκων
στην εκλογική διαδικασία δίνει τα δικά του αποτελέσματα.Και οπου όλα τα κόμματα
αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση αλλά ωστόσο αποδέχονται πως
μπορούν να διαχειριστούν αυτή την αδιέξοδη κατάσταση!
Για δευτερη δεκαετία οι
φοιτητικές παρατάξεις συνεχίζουν σ’ αυτή την πορεία.Χωρίς μάλιστα να θεωρούν ότι
υπάρχει πρόβλημα,χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό αν και πώς πρέπει να αλλάξει
αυτό το χρεωκοπημενο μοντέλο φοιτητικού «συνδικαλισμού».
Επομένως
νομιμοποιείται κανείς να εικάσει ότι αυτό το καθεστως κάποιους βολεύει.Και ότι
αυτό το βόλεμα-ρητά συμφωνημένο ή μη- είναι διαπραταξιακό.
Αλλωστε είναι
κοινός τόπος ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι πλέον επάγγελμα και όχι
κομμάτι της «κοινωνίας των πολιτων».Οτι είναι μια πρωτης ταξης ευκαιρία για την
εδραίωση της διαφθοράς (μεσω παρασκηνιακών συναλλαγων με πρυτάνεις και προέδρους
τμημάτων από τη διαμεσολάβηση σε μεταπτυχιακά μεχρι και την εκμίσθωση της
πανεπιστημιακης καντίνας) και επίσης μιας πρωτης ταξης ευκαιρία για την
κομματική τους ανέλιξη.
Τι νοημα εχει αραγε αυτή η παρωδία δημοκρατικού εργου
πέρα από την ενισχυση του προφίλ διάφορων παραγοντίσκων
Σ.Σ.Ελπίζω μα με συγχωρέσουν οι καλοί φίλοι μου οι Αγγελοι απο τη νεολαία Πασοκ
4 comments:
Αν και δεν γνωρίζω τον αρθρογράφο που επικαλείσαι σ. Νίκο πρέπει να σου υπενθημήσω ότι:
Πρώτον τα τελευταία χρόνια και φέτος σε επίπεδο Φ.Ε.Α.Π.Θ.-ΠΑ.ΜΑΚ. (Θεσσαλονίκης)τα αποτελέσματα των φοιτιτκών εκλογών είναι κοινά!!!
Δεύτερον μικρή σημασία έχουν τα κοινά πανελλαδικά αποτελέσματα καθώς στο συνέδριο της Ε.Φ.Ε.Ε. και της Ε.Σ.Ε.Ε. εκλέγονται σύνεδροι ανα Σύλλογο Φοιτητών και άρα κάθε παράταξη εν τέλει θα πάρει (άσχετα με το τι δηλώνει) ότι της αντιστοιχεί ακριβώς σε συνέδρους.
Άνθρωποι που κάνουν τέτοιες κρίσεις θεωρώ ότι είναι κυρίως 50ρηδες που σαν δεξιοί φοιτητές δεν είχαν μεταπολιτευτικά τα ηθικά και πολιτικά ερίσματα για να σμμετέχουν στο φοιτητικό κίνημα και συνδικαλισμό της εποχής τους. Γι΄ αυτό σήμερα επιστρέφουν την πικρία και τον κομπλεξισμό τους ως απαξίωση και εξεφτελισμό.
Το φοιτητικό κίνημα δεν είναι αυτό που θα έπρεπε, αλλά όλοι αυτοί που το κριτικάρουν θα έπρεπε να δουν ότι τα φαινόμενα συναλλαγής και η παθητικοποίηση των φοιτητών ξεκίνησαν και εδραιώθηκαν στην επί 21 χρόνια κυριαρχία της δαπ-ΝΔφκ σε αυτό.
Η ευθήνη του χώρου σίγουρα είναι ότι δεν την έχει ανατρέξει ακόμα αλλά να είστε σίγουροι ότι με την απαξίωση, τον ωχαδελφισμό και κυρίως με την "μη συμμετοχή" δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Όπως έλεγε και ο Ναζίμ Χικμέτ,
"αν δεν καώ εγώ,
αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς
πως θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;"
Φιλικά,
Άγγελος Σοφιανίδης
"Άνθρωποι που κάνουν τέτοιες κρίσεις θεωρώ ότι είναι κυρίως 50ρηδες που σαν δεξιοί φοιτητές δεν είχαν μεταπολιτευτικά τα ηθικά και πολιτικά ερίσματα για να σμμετέχουν στο φοιτητικό κίνημα και συνδικαλισμό της εποχής τους. Γι΄ αυτό σήμερα επιστρέφουν την πικρία και τον κομπλεξισμό τους ως απαξίωση και εξεφτελισμό."
Τυχαίνει με τους "πενηντάρηδες" να συμφωνούμε και κάμποσοι πολύ νεότεροι αριστεροί. Που θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν η αυτοκριτική μπορεί και να μας οδηγήσει σε κανένα φωτεινό μονοπάτι - αν υπάρχει. Η ποίηση του Χικμέτ, σαν επίλογος, κολλάει μια χαρά σε καμιά εκατοστή κείμενα απόψεων.
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος που προσδιορίζεται αριστερός προσδίδει όλη αυτή την παρακμή του φοιτητικού κινήματος στο σύνολο του φοιτητικού κόσμου!!!
Κάποιοι έχουν περισότερες ευθύνες επειδή καλώς ή κακώς (κακώς κατα την γνώμη μου) είναι πρώτοι εδώ και 21 χρόνια!!!
Επίσης φίλε Anonymous δεν μπορεί ένας αριστερός να δεχτεί να συνδέονται τα φαινόμενα παρακμής με τον θεσμό του συνδικαλισμού και ουσιαστικά να τον απαξιώνουν.
Όσο για τους στίχους του Hikmet σίγουρα ταιριάζουν σε εκατοντάδες κείμενα αλλά όχι σε κείμενα που απαξιώνουν τον συνδικαλισμό, που χτυπούν τα κινήματα, που κάλούν σε απραξία και οδηγούν σε αποχή . . .
Ο "Κερέμ" είναι ένας ύμνος στον αγώνα και την συμμετοχή και δεν μπορεί παρα να χρησημοποιήτε ως τέτοιος.
Το ότι κείμενα σαν αυτό που διαβάσαμε δεν δίνει καμιά λύση σε όλα αυτά τα φαινόμενα αλλά και γενικότερα στην ισχυροποίηση του κινήματος αποδυκνύει την συντηρητική σκοπιά μέσα απο την οποία βλέπει ο αρθρογράφος το θέμα.
Αυτά ως ... Τροφή για σκέψη !!!
Η συζήτιση επί του θέματος συνεχίζεται στο μπλόγκ του αρθρογράφου :http://enstaseis.blogspot.com/
Post a Comment