Η ιστορία της χώρας μου και ιδαιτερα η περιοχη μου που ονομαζεται και Ρουμλουκι είναι γεμάτη απο ...περίεργα συμβάντα. Φαίνεται πως το έχουμε στο DNA μας να διαγωνιζομαστε σε ευφάνταστες συλλήψεις ...
Πάντα είχα την απορία του πως και γιατί αλλάχτηκε το όνομα της πόλης που ζω πλέον, απο Γιδάς σε Αλεξάνδρεια, επειδή φανταζόμουν πως είναι προϊόν επαρχιώτικης μεγαλομανίας.
Την απάντησή στην απορια μου την δίνει ο γνωστός Ελληνας λογοτέχνης Γίωργος Ιωάννου ο οποίος εζησε για ένα μικρό διάστημα στον Γιδά οπου δούλεψε ως καθηγητής σε ιδιωτικό Γυμνάσιο. Γράφει λοιπόν σε ενα αυτοβιογραφικό του κείμενο από το βιβλίο του ¨Η πρωτεύουσα των προσφύγων¨ :
Μετά την απόλυση βρήκα δουλειά σε ένα ιδιωτικό σχολείο στον Γιδά. έτυχα ακριβώς πάνω στην εποχή που κάτι φοβεροί δάσκαλοι άλλαζαν με ιερό ζήλο το όνομα του χωριού απο Γιδά σε Αλεξάνδρεια. Ήταν όλοι τους απο χωριά, οι δικοί τους ακόμα εκεί ζούσαν, μα αυτούς τους ενοχλούσαν πολύ τα γίδια. Δεν μπορούσαν να ακούν και να λένε Γιδά. Παίζοντας τάβλι και χαρτιά στο καφενείο διέκοπταν κάθε τόσο την παρτίδα για να οραματιστούν τις συνέπειες της αλλαγής. Το παλιό Ρουμλούκι που τόσοι μακεδονομάχοι είχαν σαπίσει πολεμώντας στους βάλτους του, έπαιρνε τώρα ένα ευγενικό κοσμοπολίτικο χρώμα.
Γρήγορα κατάλαβα με τι είχα να κάνω και διέκοψα κάθε επαφή. Χίλιες φορές καλύτερα μόνος.
Το απόσπασμα το βρήκα στο βιβλιο του Γιάννη Μοσχόπουλου, "Ρουμλουκιώτικα σημειώματα¨.
No comments:
Post a Comment