Καρτέλ.

Επειδή κοντεύω να τρελαθώ με όλα αυτά που ακούω και διαβάζω τελευταία σχετικά με τα προβλήματα των αγροτών θα προσπαθήσω εδώ να παρουσιάσω την βασική αιτία του προβλήματος. Σίγουρα η κατάσταση είναι τραγική αλλά δεν αντέχω πια τις ανοησίες από ακούγονται (από κάθε πλευρά) στα παράθυρα. Όταν με το καλό τελειώσει όλη αυτή η ιστορία των κινητοποιήσεων και κατακαθίσει ο κουρνιαχτός θα καταθέσω εδώ τις εμπειρίες μου για όλα αυτά που έζησα αυτές τις ημέρες, που κάποια από αυτά δεν με κάνουν καθόλου περήφανο για τους συναδέλφους μου.

Σήμερα θα προσπαθήσω να παρουσιάσω εν συντομία, το κατά τη γνώμη μου βασικό αίτιο της κατάντιας του αγροτικού τομέα όπως εγώ το ζω, που είναι η μη λειτουργία της αγοράς ή η στρεβλή λειτουργία της και τα περιβόητα καρτέλ. Χωρίς τα υποτιμώ την σημασία των αιτημάτων των συναδέλφων μου, πιστεύω πως όλα τα προβλήματα απορρέουν από αυτό.

Υποτίθεται ότι ζούμε στην εποχή της ελεύθερης οικονομίας όπου ο ανταγωνισμός λειτουργεί απρόσκοπτα. Δεν είναι έτσι, τουλάχιστον στον αγροτικό τομέα.
Η επικρατούσα αντίληψη είναι ότι οι αγρότες είμαστε θύματα της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Είναι αλήθεια αυτό; Εν μέρει ναι, αλλά μόνο εν μέρει.
Στην πραγματικότητα είμαστε θύματα της έλλειψης λειτουργίας της αγοράς
-η οικονομία μας δυστυχώς μόνο ελεύθερη δεν είναι.

Και όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός; υπάρχουν τα ΚΑΡΤΕΛ των εμπόρων κα των βιομηχάνων θύματα των οποίων είναι οι παραγωγοί αλλά κυρίως οι καταναλωτές.
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω από οικονομική θεωρία , νομίζω πως αυτό είναι ανεπίτρεπτο και κατακριτέο ακόμη και σε χώρες άκρως καπιταλιστικές όπως οι ΗΠΑ,
πολύ περισσότερο δε στην Ευρώπη όπου υπάρχει μια παράδοση στην προστασία των καταναλωτών.
Στην χώρα μας παρατηρείται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τιμών παραγωγής και κατανάλωσης. Αυτό είναι ένα ατράνταχτο στοιχείο της προβληματικής λειτουργίας της αγοράς. Παράδειγμα οι εξευτελίστηκες τιμές των φρούτων όπως τα πορτοκάλια για τον αγρότη όταν την ιδία στιγμή τα ίδια προϊόντα πωλούνται πανάκριβα στα ράφια , με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο καταναλωτής.

Η κατάσταση αυτή είναι γνώριμη σε όλους και δεν είναι τωρινή. Εκείνο που είναι τωρινό και έχει προκαλέσει την αγανάκτηση των αγροτών είναι αυτό που συνέβη φέτος με τις τιμές του βαμβακιού και του καλαμποκιού.
Ξαφνικά εν μέσω συγκομιδής και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις οι έμποροι και οι εκκοκκιστές (για το βαμβάκι) αποφάσισαν να αγοράσουν τα προϊόντα στη μισή τιμή ή και λιγότερο. Και αυτό όταν οι διεθνείς τιμές των προϊόντων δεν έπεσαν παρά ελάχιστα , τουλάχιστον τότε. Δείτε σχετικά για το καλαμπόκι εδω, αλλά και για το βαμβάκι εδώ.
Αυτό είχε αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση των αγροτών. Για αυτό λοιπόν είμαστε στα μπλόκα απελπισμένοι, εξαθλιωμένοι να ζητάμε στήριξη και ενίσχυση του εισοδήματος μας με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι ζήτημα επιβίωσης.

Και όλη αυτή η υπόθεση νομίζω πως αφορά λιγότερο τον συναγωνιστή μπλόκερ (!)υπουργό γεωργίας και περισσότερο τον υπουργό ανάπτυξης ο οποίος γνωρίζω είναι και υπέρμαχος της ελευθερίας των αγορών.

Πόσο φιλελεύθερο είναι όλο αυτό κύριε Χατζηδάκη;

Δίλημμα.

Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ένα σκληρό δίλημμα που αντιμετωπίζω τις τελευταίες μέρες , σχετικά με την συμμετοχή μου η όχι στις αγροτικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες σχεδόν σε όλη την επικράτεια.

Από τη μία είμαι πάγια αντίθετος στο κλείσιμο των δρόμων και γενικότερα την ταλαιπωρία των πολιτών από συμπολίτες τους .
Από την άλλη όμως είναι μεγάλη η αγανάκτηση μου για την πολιτική της κυβέρνησης και η απελπισία μου από την οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Το ξέρω πως είναι άδικο και σαφέστατα αντιδημοκρατικό για τους πολίτες να αδυνατούν να μεταβούν στον προορισμό τους, για τον οδηγό της νταλίκας να μένει μέρες εγκλωβισμένος στο οδικό δίκτυο στερούμενος την οικογένεια του. Είναι αδιανόητο να κωλύονται οι συγκοινωνίες με οποιονδήποτε τρόπο.

Όμως.

Ο αγροτικός κόσμος έχει περιέλθει σε πλήρη απόγνωση.
Δεν θα παρουσιάσω εδώ τα αιτήματα ων συναδέλφων λίγο πολύ τα έχει η κοινή γνώμη πληροφορηθεί από τα μέσα ενημέρωσης θα παρουσιάσω εδώ το πρόβλημα όπως το ζω εγώ.

Είμαι αποκλειστικά αγρότης και καλλιεργώ κυρίως τεύτλα, βαμβάκι, δημητριακά βιομηχανική ντομάτα κ.α.

Την χρονιά που μας πέρασε είδα τις τιμές προϊόντων που καλλιεργώ όπως βαμβάκι και καλαμπόκι να πέφτουν περισσότερο από 50% . Η πτώση αυτή της τιμής δεν είναι αποτέλεσμα διεθνούς πτώσης των τιμών των προϊόντων,( η διεθνής πτώση είναι της τάξεως του 15-20%) , είναι αποτέλεσμα των ευλογούμενων από την κυβέρνηση καρτέλ εμπόρων που αποφάσισαν καταπατώντας κάθε έννοια ανταγωνισμού και ελευθερίας της αγοράς να «συνεννοηθούν» αγοράζοντας τα προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές. Η απουσία ελέγχων από την επιτροπή ανταγωνισμού ήταν προκλητικά εμφανέστατη. Οι αγρότες ξέρουν που οφείλεται η απουσία της κυβέρνησης και πολλοί μάλιστα λένε πως είναι το αντάλλαγμα της υποστήριξης του κλάδου προς το κυβερνών κόμμα.
Οι τιμές στις άλλες καλλιέργειες μου δεν μειωθήκαν φέτος, μειώθηκαν όμως κατά πολύ τις προηγούμενες χρονιές εξαιτίας της ανεπαρκούς αν όχι εγκληματικής αγροτικής πολιτικής.

Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος.

Η άλλη όψη είναι η άνοδος του κόστους παραγωγής των προϊόντων. Οι τιμές των λιπασμάτων και των γεωργικών φαρμάκων αυξήθηκαν κατακόρυφα με πρόσχημα την άνοδο των τιμών του πετρελαίου. Και φυσικά δεν έπεσαν καθόλου τώρα που η τιμή του πετρελαίου υποχώρησε σημαντικά.
Επιπλέον ληστεία σε βάρος μας διέπραξε η Κυβέρνηση αλλάζοντας το καθεστώς χορήγησης αγροτικού πετρελαίου και την αντικατάσταση του από ένα αντιστάθμισμα-ντροπή για την κυβέρνηση και για εμάς.
Επιπλέον οικονομική ζημία υπέστημεν ένα σημαντικό ποσοστό αγροτών, με την αναίτια και ανεξήγητη παρακράτηση (καμία απάντηση στις επανειλημμένες ενστάσεις ) μέρους των δικαιωμάτων μας και η μη καταβολή τους.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη όπως η μείωση της επιστροφής του ΦΠΑ, ο περιορισμός της δανειοδότησης μας από την ΑΤΕ, η καθυστέρηση των προγραμμάτων βελτίωσης, σε συνδυασμό με τις ολοένα και μειωμένες στρεμματικές αποδόσεις των καλλιεργειών μας , έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο το σύνολο του αγροτικού κόσμου.
Το πλέον τραγικό όλων είναι πως με την πολιτική της κυβέρνησης αλλά και της Αγροτικής τράπεζας , οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καταφύγει στην έσχατη λύση του δανεισμού από ιδιωτικές τράπεζες τα ληστρικά επιτόκια των οποίων είναι γνωστά στο πανελλήνιο.


Παρά την αντίθεση μου με τις συγκεκριμένες μορφές κινητοποιήσεων και την μη εμπιστοσύνη μου στους απανταχού «Κοκκινούληδες και Πατάκηδες» που αντικατέστησαν αυτοβούλως τους ούτως η άλλως θλιβερούς διεφθαρμένους και παντελώς ανύπαρκτους συνδικαλιστές εκπροσώπους μας,(ΠΑΣΕΓΕΣ , ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ, κλπ). είναι τέτοια η απελπισία μου που άλλη επιλογή φοβάμαι πως δεν έχω από το να παρατάξω και εγώ το τρακτέρ μου στα μπλόκα.

631 λέξεις για ένα δάκρυ.

Είναι πολλές φόρες σκληρή η μοναξιά για κάποιον που δεν πηγαίνει σύμφωνα με το ρεύμα.
Και όμως όποιος θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του «ιδεολόγο», δεν πρέπει να το βάζει ποτέ κάτω. Τι και αν μοιάζει με εξωγήινο στα μάτια των συνομιλητών του, τι και αν κανείς δεν φαίνεται να συμφωνεί μαζί του; Αυτός εκεί αγέρωχος, πρέπει να δίνει τις μάχες του μέχρις εσχάτων, και να μη χάνει ούτε στιγμή την εμπιστοσύνη στα πιστεύω του.

Γράφω αυτό το κείμενο στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου της Σμύρνης. Είναι η Τρίτη μέρα ενός πολυπόθητου ταξιδιού στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού με το λεωφορείο, κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις με τους συνοδοιπόρους μου, για τόπους, παραδόσεις, ιστορίες και μύθους. Εφοδιασμένος με ατέλειωτες ώρες μελέτης για τον προορισμό μας, άλλες τόσες ξεσκονίσματος των εγκυκλοπαιδειών για τη μελέτη της ιστορίας της περιοχής και των σχέσεων Ελλάδας –Τουρκίας γενικότερα, αλλά και μόνιμα αρματωμένος με το ιδεολογικό μου οπλοστάσιο .

Φανατικός εχθρός των απανταχού εθνικισμών αλλά και τον ανούσιων τοπικισμών, μόνιμος περιφρονητής των περί της ανωτερότητας των Ελλήνων θεωριών και αμετανόητος διεθνιστής, δίνω της μάχες μου στις πίσω θέσεις του λεωφορείου, μάχες κατά βάση ιδεολογικές για τον άνθρωπο, την ιστορία και την...χρησιμότητα της.

Να προσπαθώ να εξηγήσω ή και να επιβάλω την από τα πολύ νεανικά μου χρόνια άποψη μου, πως τίποτα δεν πρέπει να χωρίζει τους λαούς του κόσμου, παρά μόνο πολλά είναι που τους ενώνουν. Πως τα σύγχρονα κράτη είναι δημιουργήματα, πως τίποτε δεν ανήκει σε κανένα. Το πόσο κακό κάνουν οι απανταχού θρησκείες, το ότι ο θεός- αν υπάρχει- δεν μπορεί παρά να είναι ο ίδιος για όλο τον κόσμο.

Να μιλώ ακατάπαυστα για τα τραγικά λάθη της Ελληνικής πολιτικής, από τη μεγάλη ιδέα αλλά και την φυγομαχία του Βενιζέλου, ως τα εγκλήματα της πολιτικής των διαδόχων του. Από την αμετροέπεια των ελλήνων στρατηγών ως την εγκληματική πολιτική ανεπάρκεια του Βασιλιά. Ακόμη και τις σφαγές που έκανε ο ελληνικός στρατός σε βάρος των Τούρκων, επικαλέστηκα ο αθεόφοβος!

Είναι αλήθεια πως πολλές φορές η γνώση ενός θέματος αλλά και η εμπιστοσύνη στην ιδεολογία, σου προσδίδει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Νομίζεις πως τα ξέρεις όλα και μπορείς να ανταπεξέρθεις σε κάθε δυσκολία.

Αυταπάτη…

Μετά από μερικές ώρες ταξιδιού κατά μήκος των παραλίων , το λεωφορείο εισέρχεται στα προάστια της Σμύρνης. Η πόλη σταδιακά, λεπτό προς λεπτό, αποκαλύπτει στα μάτια μας την ακαταμάχητη ομορφιά της . Η θέα του κόλπου στο σούρουπο ονειρική. Η προκυμαίες , η πλακόστρωτη παραλία, τα όμορφα σπίτια συνθέτουν μια σπάνια ομορφιά.

Η ιδεολογικές αψιμαχίες των πίσω καθισμάτων έχουν πια σταματήσει και η φωνή του άψογου ξεναγού συντροφεύει ιδανικά την περιήγηση του λεωφορείου μας στον παραλιακό δρόμο της πόλης. Που και που μόνο, κάποια φωνή κάποιου συνεπιβάτη μας, μας υπενθυμίζει πως όλα αυτά ήταν κάποτε Ελληνικά , τους «κακούς τουρκαλάδες» και κάποια ακόμη , που αρκούν για να διαταράξουν την …ηρεμία μου!

Το λεωφορείο τώρα περνάει μπροστά από την Ελληνική πρεσβεία κοντά στην προκυμαία της πόλης, την προκυμαία που έλαβε χώρα η μεγάλη σφαγή του Ελληνισμού. Ο ξεναγός μας απότομα σταματάει τη διήγηση των τραγικών γεγονότων .
. "Η σημαία μας", φωνάζει μια κυρία από τα πρώτα καθίσματα. "Ναι η σημαία μας!" αναφωνούν με εμφανή αγαλλίαση και οι υπόλοιπο επιβάτες. "Ποια;", ρωτάω προβοκατόρικα εγώ. "Η Ελληνική σημαία, που τη βλέπετε;"
Όντως είναι η Ελληνική σημαία που ανεμίζει στο Ελληνικό προξενείο της Πόλης. "Ε΄και;", Αναφώνησα εγώ αυτή τη φορά, πάντα σε ετοιμότητα για τη συνήχηση της "μάχης μας". Σημαία…ας μην αρχίσω πάλι τα γνωστά μου, περι πανιού κλπ, σκέφτηκα…
Ο ξεναγός δεν συνεχίζει την διήγηση του. Απόλυτη ησυχία επικρατεί στο λεωφορείο.

Η ελληνική σημαία....
Για μια στιγμή η καρδιά μου σταματά , το αίμα μου παγώνει. Ένα απροσδόκητο ρίγος κυριεύει όλο μου το κορμί. Μια αναίτια μια σχεδόν… ταπεινωτική ανατριχίλα με συνταράσσει!
Η ελληνική σημαία. Στη Σμύρνη.

Ένα δάκρυ έτρεξε από τα μάτια μου….

Αγαπημένε μου VK.

Δημοσιεύω εδώ ανοιχτή επιστολή στον αγαπημένο μου blogger VK ,ως απάντηση στο σχόλειο του στην τελευταια μου ανάρτηση.

Αγαπημένε μου VK.

Δεν θα σου κρύψω πως από τα χαράματα που διάβασα το σχολείο σου στην τελευταία μου ανάρτηση που έγραψα για το …ΠΑΣΟΚ, νοιώθω πολύ άσχημα. Υπάρχει μια αλήθεια που ξέρω μόνο εγώ και την είχα αποκρύψει. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να την μοιραστώ μαζί σου.

Ο Νίκος που αναζητάς φίλε μου, δεν μένει πια εδώ. Ο Νίκος που γνώρισες από αυτό εδώ το blog, μέσα από αναρτήσεις , σχόλια, μέιλ, δεν ξέρω καν αν υπάρχει πια , δεν είμαι καν βέβαιος για το αν υπήρξε ποτέ.

Και πίστεψε με καλέ μου φίλε, πως αυτό το ερώτημα με βασανίζει πολύ αυτό τον χειμώνα .

Που είναι εκείνο το ρομαντικό εκείνο παιδί που πίστευε πως θα άλλαζε τον κόσμο, ο αιθεροβάμων, ο φυλακισμένος όπως έλεγε , ο ναυαγισμένος όπως νόμιζε, μια ψυχή χαμένη, διαλυμένη, παραδομένη;

Ο Νίκος που αγαπούσε τα καλοκαίρια και τρόμαζε τους χειμώνες.

Ο Νίκος που αγαπήσαμε, και κυρίως αγάπησα εγώ.

Ο Νίκος που- μα τω θεό- δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για αυτόν έως τότε, που ποτέ δεν κατάλαβα που ήταν τόσο καιρό κρυμμένος.

Που βρίσκεται τώρα ;

Δεν ξέρω φίλε μου, μακάρι να μπορούσα να ξέρω.

Εκείνο που μόνο ξέρω είναι πως αν υπάρχει , και που θα έδινα τα πάντα να μάθω αν υπάρχει , έφυγε και θα αργήσει πολύ να γυρίσει-αν γυρίσει.

Γιατί ήθελε να είναι αληθινός και εγώ ήμουν ψεύτικος….

Γιατί ήθελε να χτίσει μέσα στα ερείπια της ύπαρξης μου…

Γιατί έψαχνε γόνιμο χώμα μες στην πέτρα της ψυχής μου…

Γιατί ήταν στην πραγματικότητα πολύ μικρός, πολύ λίγος, πολύ αδύναμος, για να αντέξει το βάρος των προσδοκιών μου, των θέλω μου, της μονίμως αβάσταχτης ματαιοδοξίας μου….

Θα θυμάμαι όμως πάντα τον Νίκο.

Θα θυμάμαι γελώντας … εκείνα της γλυκά καλοκαιρινά βραδάκια , που χωρίς ίχνος κούρασης από την εξάντληση της μέρας, στεκόταν μπρος στην οθόνη του υπολογιστή με πάθος, να γράψει, να επικοινωνήσει, να μιλήσει, να ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ.

Θα θυμάμαι δακρυσμένος τα βράδια που πεταγόταν από το κρεβάτι να τσεκάρει τα εισερχόμενα στα μειλ του, και το πώς η καρδιά του φτερούγιζε σε κάθε νέο μήνυμα.

θα θυμάμαι-ναι θα θυμάμαι για πάντα ,εκείνα τα χαράματα που πριν καν ανοίξει τα μάτια του καλά-καλά, άνοιγε με λαχτάρα τον υπολογιστή του να διαβάσει τα σχόλια των φίλων του πριν πάει για δουλειά.

Καμιά βεβαιότητα δεν έχω πια φίλε VK. Ουτε για εκείνον , ούτε για μένα ούτε για τίποτα. Για ένα πράγμα είμαι όμως βέβαιος

Πως αν υπάρχει όσο μακριά και αν είναι, ίσως διασχίζοντας με μηχανή της απέραντες πεδιάδες της Παταγονίας, είτε πάλι διαπερνόντας με αυτοκίνητο τα βραχώδη όρη παρέα με τον αιώνιο αγαπημένο του Ντιν Μοριάρτι, είτε εργάζεται σε κάποιο αγρόκτημα στην Τοσκάνη ή όπου αλλού και να βρίσκεται, αυτός ο τρελάρας έχει σίγουρα μαζί του το laptop του !

Για να μπαίνει καθημερινά στα blogs μας, να διαβάζει με βουλιμία όλα τα κείμενα των φίλων του. Και σε όποια σχολιάζει, σχολιάζει σαν Νίκος-σαν αληθινός Νίκος. Γιατί σας ΑΓΑΠΗΣΕ.

Καλά να είναι όπου και να βρίσκεται ο Νίκος-ο δικός μας Νίκος φίλε μου VK , άλλα δεν θα τον ψάξω πια. Αν είναι κάποτε να έρθει θα έρθει από μόνος του, όπως από μόνος του ήρθε ξαφνικά στη ζωή μου ένα ζεστό μαγιάτικο πρωινό.

Και μην προσπαθήσει τον ψάξει κάνεις ποτέ, θα είναι μάταιο έχει μάθει να κρύβεται καλά.

Αγαπητέ VK,

εκτιμώντας απόλυτα την ειλικρίνεια σου κατανοώ απόλυτα την… αποχή σου.

Mε τιμή

Νίκος. Β. Λιολιόπουλος

Η επόμενη ανάρτηση μου θα έχει θέμα: «Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την τοπική αυτοδιοίκησή, ή κάτι τέτοιο !!!

Ομιλία Γ. Παπανδρέου στις Σέρρες. Οι εντυπώσεις μου.

Χθες ταξίδεψα στις Σέρρες για να ακούσω απο κοντά τον πρόεδρο του Πασοκ να ανακοινώνει τις προτάσεις του κόμματος για τον αγροτικό τομέα. Έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα απο την όμορφη πόλη των Σερρών.

Καταρχήν με πολύ μεγάλη χαρά, που το Πασόκ για πρώτη φορά φαίνεται να έχει αποδοχή από την πλειοψηφία των αγροτών. Και αυτό είναι έκδηλο παντού και το παραδέχονται πολλοί Νομίζω πως οι αγρότες είμαστε τώρα πια σε θέση να κρίνουμε αλλά κυρίως να συγκρίνουμε κόμματα και πολιτικές.

Παρότι δεν παραγνωρίζουμε την κακή επίδοση του Πασόκ στον αγροτική πολιτική επί εποχής Σημίτη σε σχέση με άλλους τομείς οπού τα πήγε πολύ καλύτερα ως κυβέρνηση, και έχοντας επιπροσθέτως μεσολαβήσει μια καταστροφική πενταετία για το επάγγελμα μας με την διακυβέρνηση της Νεας Δημοκατιας,οι συνάδελφοι μου εμπιστεύονται ξανά το Πασόκ για τον τόπο μας και για το μέλλον του επαγγέλματος μας

Επίσης με μεγάλη χαρά διαπιστώνω το αγκάλιασμα του πρόεδρου απο την βάση του Πασοκ με εκδηλώσεις ακόμη και λατρείας στο πρόσωπο του, αποδεικνύοντας οτι η όποια αμφισβήτηση προς τον ίδιο, αλλά και η εποχή εσωστρέφειας για το κόμμα είναι πιά παρελθόν. Ο Γιώργος φαίνεται να έχει κερδίσει πια και τον τελευταίο δύσπιστο Πασοκο!

Δεν έφυγα όμως ικανοποιημένος από το κύριο μέρος της ομιλίας του προέδρου. Πιστεύω πως το κείμενο δεν κατάφερε να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα του Πασόκ σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την αγροτική πολιτική γενικότερα. Στην ομιλία του ο πρόεδρος δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα τετρημένα. Η ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού των οργανώσεων, η διαφάνεια και ο έλεγχος, καθώς και η κατοχύρωση του αγροτικού επαγγέλματος , είναι κάποια ζητήματα που νομίζω δεν καλύφθηκαν επαρκώς. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου αποτίμηση.

Είμαι όμως -για να είμαι δίκαιος- πολύ ικανοποιημένος από τα μέτρα άμεσης στήριξης των αγροτών που εξήγγειλε ο Γιώργος Παπανδρέου. Μέτρα στην πλειοψηφία τους πρακτικά και εύστοχα. Νομίζω πως ο πρόεδρος και το επιτελείο του έπεσαν διάνα στις ανάγκες των αγροτών σήμερα καθώς και στο αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει και είναι φανερό πως έχουν πλέον εκεί στο ΠΑΣΟΚ σαφή εικόνα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο αγροτικός κόσμος, σε αντίθεση με το κυβερνητικό παρελθόν.

Κλείνοντας θα κάνω μια ευχή. Τα μέτρα αυτά που εξήγγειλε ο πρόεδρος μας να γίνουν άμεσα εφαρμόσιμα !

σημ.Η φωτογραφία του Γιώργου Παπανδρέου, είναι από το κινητό μου.

Πέλλα TV

Για όλους τους φίλους μου απο το νομό μου, που παραπονέθηκαν οτι δεν είδαν την εκπομπή Πολιτικές Αντιπαραθέσεις στο Πέλλα TV,στην οποία ήμουν καλεσμένος την ανεβάζω εδώ . Επειδή το αρχείο είναι μεγάλο μπορείτε να το δείτε ολόκληρο αφού κατεβάσετε το προγραμματακι Veoh player . Εδώ μπορείται να δείτε μόνο τα 5 πρώτα λεπτά. Όταν μπορέσω θα ανεβάσω αποσπάσματα και στο Youtube.

Στην εκπομπή στην οποία συμμετείχα ως blogger, κάνουμε αποτίμηση της χρονιάς που έφυγε σε τοπικό επίπεδο με δημοσιογράφους από έντυπα μέσα του Νομου Ημαθίας.
http://www.veoh.com/channels/nikoslio


Online Videos by Veoh.com

Παρακάτω ενα απόσπασμα της εκπομπής, όπου κάνω την τοποθέτηση μου σχετικά με την κατάσταση στο δήμο μου, στο Δήμο Μελίκης.

Άλλος για τον μισθό!

Μια από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της νέας Δημοκρατίας αμέσως με την ανάληψη της εξουσίας, ήταν η αναθεώρηση του κώδικα Δήμων και κοινοτήτων, με βασική τροποποίηση τον διπλασιασμό του αριθμού τον αντιδημάρχων.

Εμφανέστατη η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης κίνησης. Η δεξιά έχοντας ήδη από καιρό στα χέρια της την πλειοψηφία των δήμων της χώρας , επεδίωκε με την ανάληψη και της κεντρικής πλέον διακυβέρνησης να προσδώσει μια ψευδαίσθηση έστω αποκατάστασης αλλά και εξουσίας σε ένα μεγάλο αριθμό στελεχών της. Όχι μόνο εξουσίας θα μπορούσε κάνεις να ισχυριστεί αλλά και ένα είδος οικονομικής βοήθειας, μέσω αμέτρητων μισθοδοσιών και ημεραργιών .

Και βέβαια ι οι απανταχού Δήμαρχοι έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν, διορίζοντας διπλάσιους πλέον Αντιδημάρχους. Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία-αν όχι όλοι- αδιαφόρησε για την οικονομική επιβάρυνση που αυτό συνεπαγόταν για τους δήμους τους. Και όχι μόνο οι προσκείμενοι στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος αλλά όλοι!
Αν αναζητούσε κανείς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να αποδώσει την νοοτροπία που επικρατεί στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα μπορούσε φέρει καλύτερο από αυτό του δήμου μου, του Δήμου Μελίκης.

Με την έναρξη της τρίτης θητείας της παρούσας Δημοτικής αρχής έχουμε ήδη το τρίτο ζευγάρι Αντιδημάρχων. Έξι λοιπόν μέχρι στιγμής οι αντιδήμαρχοι και φαντάζομαι άλλοι δυο ως το τέλος της τετραετίας. Από τους δέκα συμβούλους της πλειοψηφίας οι οχτώ θα έχουν χρηματίσει( και κυριολεκτικά ) αντιδήμαρχοι. Οι άλλοι δυο φαντάζομαι θα μοιραστούν την μισθοδοσία του προέδρου του Δημοτικού συμβουλίου! Ένας μισθός για όλους!




Η χρόνια καλλιεργούμενη νοοτροπία της απομύζησης του δημοσίου σε όποια μορφή, του προσωπικού βολέματος αλλά και της κονόμας, παρουσιάζεται εδώ στην πιο αισχρή της μορφή.

Όπως το κράτος γίνεται λάφυρο στα χέρια των εκάστοτε κυβερνώντων, έτσι και οι απανταχού δήμοι γίνονται λάφυρο στα χέρια της εκάστοτε επικρατούσας παράταξης.

Τι και αν τα οικονομικά των δήμων είναι σε τραγική κατάσταση και αν η ποιότητα των υπηρεσιών αντί να αναβαθμίζεται υποβαθμίζεται συνεχώς; Τι και αν οι καταγγελίες κακοδιοίκησης ( βλ. πρωτιά των δήμων σε καταγγελίες προς τον συνήγορο του πολίτη) πληθαίνουν…; Πρώτη έννοια οι μισθοί των διοικούντων.

Την ώρα που οι προνομιακές δομές των Δήμων κρέμονται από μια κλωστή στην κυριολεξία, την ώρα που το επικείμενο κλείσιμο χιλιάδων Δημοτικών επιχειρήσεων ανά την χώρα απειλεί να στείλει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές, οι μισθοί των Αντιδημάρχων, προέδρων και λοιπόν ¨συμβούλων¨ αισίως αυξάνονται και πληθύνονται.

Αυτή είναι η επικρατούσα νοοτροπία δυστυχώς.
Και αυτό δεν είναι μόνο πολιτικό ζήτημα αλλά και ζήτημα παιδείας αλλά και δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αν εξετάσει κανείς το ζήτημα ως μέρος του γενικότερου προβλήματος της λειτουργίας των Δήμων μαζί με αυτά των αδιαφανών συναλλαγών και προσλήψεων, των απευθείας αναθέσεων έργων αλλά και των αμαρτωλών στην πλειοψηφία τους δημοτικών επιχειρήσεων, θα εξάγει τραγικά συμπεράσματα , σχετικά με αυτό που αποκαλείται «πολιτικό χρήμα» και την κατασπατάληση του.
Και ας μη μιλήσουμε για εξαγορές συνειδήσεων…

Θεωρώ επιβεβλημένο για το νέο Πασόκ, που κατά τη γνώμη μου είναι ο μοναδικός φορέας πραγματικής αλλαγής και προόδου της κοινωνίας, να προτάξει στο κυβερνητικό του πρόγραμμα τον περιορισμό των προκλητικών αυτών προνομίων,
αλλά και μια νέα αντίληψη γενικότερα για την τοπική αυτοδιοίκηση που πρέπει να επικρατήσει στη χώρα μας.




.