Wednesday, December 30, 2009

Λάθος;Οχι κ.πρωθυπουργε.


Aγαπητέ μας πρωθυπουργέ. Δεν ήταν λάθος η αύξηση των τελών κυκλοφορίας, όπως ισχυριστήκατε σήμερα στη συνάντηση σας με δημοσιογράφους, Ηταν επιλογή σας να τα βάλετε και εσείς όπως και οι προκάτοχοι σας με τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας, αυτους που στην προκειμένη περίπτωση αδυνατούν να αγοράσουν ένα καινούριο αυτοκίνητο.
Λάθη κάνουμε όταν δεν έχουμε τα περιθώρια να αντιδράσουμε. Δεν είναι λάθος αυτό που κάνατε με τα τέλη κυκλοφορίας, καθότι επικυρώσατε μια ειλημμένη απόφαση της προηγούμενης κυβερνήσεως. Αυτής που αποδοκιμάστηκε από το σύνολο σχεδόν των πολιτών.
Μόνο που υπάρχει μια διάφορά. Οι προηγούμενοι ως αντιστάθμισμα στο νέο νόμο, έθεσαν το μετρό της απόσυρσης. Δεν συμφωνούμε με το μέτρο που έγινε κατά κύριο λόγο για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των εισαγωγέων, ήταν όμως κάποιο αντιστάθμισμα για τους πολίτες, και ένα κίνητρο.

Σε ρωτούμε λοιπόν αγαπημένε μας Πρωθυπουργέ.
Αφού οπως λες ήταν λάθος και κοινωνικά άδικο (αυτό το λέω εγώ) το μέτρο, γιατί δεν το ανακαλείς έστω και σήμερα; Όλα διορθώνονται.
Μπορεί Γιώργο να είμαστε ενθουσιασμένοι με τα νέα ήθη που προσπαθείς να εισάγεις στην πολιτική ζωή της χωράς, μπορεί στη συντριπτική πλειοψηφία να αποδεχόμαστε τις πρωτες κυβερνητικές επιλογές σου και τη αλλαγή που αποπνέει η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, καθως επίσης και να αποδεχόμαστε την δύσκολη οικονομική συγκυρία ΑΛΛΑ,
μαλάκες δεν είμαστε.
Τέλος.
Με όλο το σεβασμό.

Tuesday, December 15, 2009

Τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο συνηθισμένα.

Πάνε τρεις ωρες που προσπαθώ να γράψω τη νέα μου βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση για το blog μου, και δεν έχω καταφέρει τίποτα. Γράφω –σβήνω. Γράφω- σβήνω. Δε βγαίνει. Τέλος πάντων, θα γράψω κανένα twittaki να ξεμπερδεύω.
Ξαναγραφω -ξανασβηνω . Τίποτα …

Να πάει στο διάολο, θα αλλάξω θέμα. Έχω μια δυνατή ιστορία, θα την γράψω.

Γράφω σβήνω. Τα παράθυρο του facebook κοκκινίζει. για συνομιλίες. Μα τώρα βρήκαν την ώρα; Δεν απαντώ σε κανένα. Τώρα γράφω…

Γράφω σβήνω, δε βγαίνει. Σιγά την ιστορία! Αστό καλύτερα who cares άλλωστε ;
Ουτε το κρασί βοηθά, ούτε ο καφές , γαμώτο.
Δεν έχω γράψει τίποτα .

Η ψηφιακή μου ματαιοδοξία ωρύεται: «Μα τι κάνεις? Γράψε.»
Γράφω σβήνω .Γράφω σβήνω.

Δεν γίνεται. Να πάει στο διάολο και αυτή (η ματαιοδοξία). Ας βρει κανέναν άλλον. Εγώ τέλειωσα.

Πάω να δω καμιά ταινία στην Τιβι
Μπορεί να πάω και στο καφενείο του χωριού . Έχω χρόνια να παίξω καμιά ξερή. Από την προ- internet εποχή!
Και μετά θα ξανάπαω στην ταβέρνα, όπως χτες.
Και προχθές….

Παμε!

Wednesday, December 2, 2009

37



-->
στιγμές μου, που αγάπησα.





  1. Όταν έκλαψα από αγάπη.
  2. Oταν έλιωνα το different claas των pulp στο πρώτο μου cd player.
  3. Όταν μάθαινα Ιταλικα
  4. Όταν γνώρισα την Νικη μου
  5. Όταν ακόμη αγαπούσα τους κρύους χειμώνες
  6. Όταν διάβασα για πρώτη φορά το “ on the road
  7. Όταν πρωτοείδα το Caro diario
  8. Όταν γυρνουσα από την Ιταλια με το αυτοκίνητο ενός άγνωστου.
  1. Όταν μικρος ακουγα τα βοριαδακια μου σε κασετα
  2. "Το σαλασσι" που τραγουδουσα παιδάκι
  3. Όταν χάρηκα για ένα τέλος
  4. Κάποια ακρυλικά απογεύματα το 97`
  5. Μια υπεροχή Suzanne
  6. Οταν άκουγα και ξανακουγα αυτο το τραγούδι στο κασετόφωνο του τρακτέρ (το μόνο που είχαμε)
  7. Όταν ερωτεύτηκα πρώτη φορά στα 15
  8. Αυτό το τραγουδι
  9. Το κλάμα που έριξα σε αυτή τη σκηνή
  10. Και σε αυτή
  11. Μια βροχερή 17` νοεμβρη στο σχολείο…
  12. Που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω… (χωρίς λινκ)
  13. Πάλι από κασέτα
  14. Την ήμερα των γενεθλίων όταν έκλεινα τα 30 και έκλαιγα
  15. Τον πρωινό ήλιο. Πάντα.
  16. Μια αφιέρωση.
  17. Την μάνα μου να τραγουδάει
  18. Την μέρα του χρόνου όπως σήμερα που τελειώνω τα πατζαριααρα και θληψη μαζι )
  19. Τη μοναδικό τραγούδι που θελω να χορέψω.
  20. Ενα πολύ ζόρικο απόγευμα κάποτε ..
  21. Αυτή τη φωνή
  22. Την Αθηνα
  23. Τις κρύες νύχτες στο Πολύγυρο
  24. Κάποια σκληρά ανέραστα Σαββατόβραδα.
  25. Μια μακρινή άνοιξη
  26. Αυτό το γκολ
  27. Τη βραδιά της «Ελενης»μου...
  28. Tο facebook .
  29. Τις στιγμές που θα αγαπήσω στο ..μέλλον…(Αν...)
Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο από πολύ μικρός θεωρούσα αγαπημένο μου αριθμό το 37.

Σήμερα μπαίνω στο 37` έτος της ζωής μου…