Γιατί ΠΑΟΚ.

Σε συζήτηση μου με άνθρωπο του ποδοσφαίρου που έχει σχέση με τον ΠΑΟΚ Αλεξάνδρειας, όταν του εξήγησα για ποιο λόγο δεν είμαι φέτος στη διοίκηση της ομάδας του χωριού μου και ιδιαίτερα στην ακαδημία, αφού δεν πίστεψε αρχικά αυτά που άκουγε, όταν συνήλθε απο το...σοκ, δεν δίστασε να μου προτείνει να προσφέρω σε μια άλλη ομάδα , σε αυτή της πόλης όπου ζω εδώ και δυο χρόνια

 Μετά από λίγες μέρες οι άνθρωποι της ομάδας ήρθαν και με βρήκαν ζητώντας μου να τους βοηθήσω. Ήταν κάτι που με ξάφνιασε ευχάριστα.

Δεν μπορούσα είναι η αλήθεια να φανταστώ ότι θα είμαι σε άλλη ομάδα εκτός από αυτή της καρδιάς μου. Να όμως που έγινε.

 Μου πήρε βέβαια καμπόσες μέρες να το σκεφτώ ,αλλά τελικά είπα το ναι.

Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να προσφέρω στην ομάδα του χωριού μου όπως έκανα τα τελευταία χρόνια, με αφοσίωση και αυταπάρνηση. Για λόγους που ήταν πέρα από την θέληση μου αυτό δεν έγινε εφικτό. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή σε όσους ασχολούνται με τα αθλητικά του χωριού. Δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο. Μας έχει κουράσει ους αρκετά.

 Κάπως έτσι τα γεγονότα του φετινού καλοκαιριού με απομάκρυναν από την ομάδα. Φοβάμαι πως οριστικά.. Με τον σημερινό Φίλιππο ελάχιστα πράγματα με συνδέουν. Ίσως μονό η αγάπη των παίδων της ακαδημίας Αυτή θα την φύλαξη βαθειά μέσα μου. Είναι ένα από τα δώρα που σου κάνει η ζωή χωρίς να το περιμένεις. Ένοιωθα όμως την ανάγκη να προφέρω στο ποδόσφαιρο και ιδιαίτερα στις ακαδημίες που τόσο αγαπούσα

Τώρα που πήρα την απόφαση μου να προσπαθήσω να ξεχάσω ο ΠΑΟΚ θα ήταν μια πολύ καλή διέξοδος για μένα. Μακάρι να μπορέσω να πάρω τη μίση χαρά από αυτή που έπαιρνα όταν ασχολούμουν με την ακαδημία του Φιλίππου Μελικης.

 Είναι βεβαία και το θέμα της κατοικίας μου. Κατά πως φαίνεται εδώ θα ζήσω πολλά χρόνια ακόμη και σε αυτόν τον τόπο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Μέρα με την ημέρα νοιώθω και λιγότερο ξένος ενώ ήδη έχω φτιάξει ορισμένες καλές φιλίες για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Θα ήθελα να προσφέρω στην πόλη μου, όπου μπορώ. Για μένα ο μόνος χώρος είναι το ποδόσφαιρο και τα παιδιά. Αυτά τα δυο αγαπώ, ούτε παραδοσιακούς χορούς , ούτε χορωδίες ούτε προσκόπους. Όμορφα πράγματα στην πόλη, αλλά όχι για εμένα….

Εύχομαι να βάλω ένα χεράκι στην ομάδα του ΠΑΟΚ που καθημερινά κάνει θαύματα σε μια κοινωνία εξαθλιωμένη, σε μια πόλη που έχει κάνει τα πάντα να πετάξει στην άκρη αυτούς τους ανθρώπους.

Και όμως βλέπω ένα χαμόγελο πάντα στο πρόσωπο τους.

 Κάτι μου λέει πως εδώ θα ξαναβρώ τον εαυτό μου.