Thursday, November 20, 2008

Προσβλέποντας στη...χλέυη σας!

…«Πόσον καιρό έχεις να βάλεις στο στόμα σου καμία κρεμίτσα; Κάνα εκλέρ;»
«Α, καμπόσους μήνες» είπε ο Φ.

«Δεν τα πεθυμησες;» ρώτησε ο Σνάμπελ.

«Ε, ναι. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, μ΄αρέσει να ολοκληρώνω ένα γεύμα λαμβάνοντας μια ποσότητα γλυκών. Τώρα όμως, ανάγκη πειθαρχίας…Καταλαβαίνετε».

«Τι μου λες;» έκανε ο Σνάμπελ, σαβουρώνοντας τη σοκολατίνα του με τρόπο ώστε ο Φ. να νοιώθει την απόλαυση που έχανε. « Κρίμα είναι να ‘σαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου. Η ζωη είναι μικρή. Δε θα θελες να δοκιμάσεις μια μπουκίτσα;» Ο Σνάμπελ χαμογελούσε πονηρά. Πρόσφερε στον Φ. ένα κομματακι με το πιρούνι του.

Ο Φ. ¨ένοιωσε να ζαλίζεται. «Να σας πω», είπε, «υποθέτω ότι πάντα μπορώ να επιστρέψω στην δίαιτα μου από αύριο».

«Βεβαιότατα, βεβαιότατα « είπε ο Σνάμπελ. «Τώρα είπες την καλύτερη κουβέντα». Παρόλο που θα μπορούσε ν’ αντισταθεί, ο Φ. αντιθέτως υπέκυψε. «Γκαρσόν», είπε και ρίγησε: «Ένα εκλέρ και για μένα παρακαλώ».

«Ωραία ωραία», είπε ο Σνάμπελ. «Αυτό είναι! Καλωσόρισες στην παρέα. Αν ήσουνα πιο υποχωρητικός κατά το παρελθόν, θέματα που θα ‘πρεπε να ‘χανε λυθεί εδώ και καιρό, τώρα δεν θα υπήρχαν-καταλαβαίνεις τι εννοώ».

Ο σερβιτόρος έφερε το εκλέρ και το’ βαλε μπροστά στον Φ. Του Φ. του φάνηκε σαν να ‘δε τον τύπο να κλείνει το μάτι στον Σνάμπελ αλλά δεν ήταν σίγουρος. Άρχισε να τρώει το λιγωτικό γλυκό, και την έβρισκε με κάθε λιμπιστική μπουκιά.

«Απόλαυση δεν είναι;» ρώτησε ο Σνάμπελ, μειδιώντας σαν άνθρωπος που ξέρει. «Είναι πλήρες θερμίδων», βέβαια.

«Ναι» μουρμούρισε ο Φ. με το μάτι αγριεμένο και τρέμοντας. «Θα πάνε γραμμή όλες στα μπούτια μου»

«Το βάζεις όλο στους γοφούς, ε;» ρώτησε ο Σνάμπελ.

Ο Φ. ανάσαινε βαριά. Ξαφνικά οι τύψεις πλημμύρισαν κάθε αγγείο του σώματός του. Θεούλη μου τι πήγα και έκανα σκέφτηκε. Έσπασα τη δίαιτα μου! Καταβρόχθισα πάστα, ενώ γνώριζα τέλεια τις συνέπειες! Αύριο θα ‘μαι αναγκασμένος να φαρδύνω τα κουστούμια μου!
«Σας συμβαίνει τίποτα, κύριε;» ρώτησε ο σερβιτόρος, χαμογελώντας ομού μετά τον Σνάμπελ.
«Ναι, τι ειν’αυτά τα πράγματα» ρώτησε ο Σνάμπελ. «Έχεις πάρει ύφος λες και μόλις έχεις διαπράξει κάνα έγκλημα».

«Σας παρακαλώ δεν είμαι σε θέση να το συζητήσω τώρα! Χρειάζομαι καθαρό αέρα! Μπορείτε να ταχτοποιήσετε το λογαριασμό, και θα αναλάβω εγώ τον επόμενο». «Μην ανησυχείς»είπε ο Σνάμπελ. «Θα τα ξαναπούμε στο γραφείο. Ακούω ότι ο Υπουργός θέλει να σε δεί σχετικά με κάτι καταγγελίες».

«Τι; Τι καταγγελίες;»ρώτησε ο Φ.

«Α, δεν ξέρω ακριβώς. Έχουν κυκλοφορήσει κάτι φήμες. Τίποτα συγκεκριμένο. Μερικές ερωτήσεις που οι αρχές χρειάζονται απάντηση. Δεν είναι βιαστικό, καθόλου. Αν πεινάς ακόμα Χοντρούλη…»

Ο Φ. το έβαλε στα πόδια κι έτρεξε σαν σίφουνας στο σπίτι του, Ρίχτηκε στο πάτωμα μπρός στον πατέρα του και ξέσπασε σε λυγμούς. «Πατέρα έσπασα τη δίαιτα μου!» ούρλιαξε. «Σε μια στιγμή αδυναμίας παράγγειλα πάστα. Συγχώρα με πατέρα! Έλεος σε ικετεύω!»

Ο πατέρας του τον άκουσε ήρεμα και είπε: «Σε καταδικάζω σε θάνατο».

«Το ‘ξερα πως θα με καταλάβαινες», είπε ο Φ., κι ύστερα οι δύο άντρες αγκαλιάστηκαν κι επαναβεβαίωσαν την σταθερή απόφαση τους να περνάνε περισσότερο απ ’τον ελεύθερο χρόνο τους δουλεύοντας χωριστά.



Θυμήθηκα χθες αργά το βράδυ αυτό το κείμενο από το βιβλίο του πολυαγαπημένου μου Γουντυ Αλλεν «Όλα τα γραπτά του» ( εκδόσεις Bell), λίγα λεπτά αφότου είχα διαπράξει ένα σοβαρότατο μεταμεσονύκτιο παράπτωμα : Νυχτερινή επιδρομή στο ψυγείο!

Σήμερα κλείνω 6 μήνες δίαιτας με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έχω χάσει 32 κιλά και είμαι ένα μόλις από τον μαγικό διψήφιο αριθμό κιλών, που δεν θα το πίστευα ούτε στα όνειρα μου πριν αρχίσω αυτή την προσπάθεια. Μια προσπάθεια κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξα αξιοσημείωτη επιμονή και πειθαρχία, οπλισμένος με ανέλπιστη για τον ευάλωτο χαρακτήρα μου, αντοχή. Ως χθες βράδυ βέβαια ,όποτε και συνέβη το…μοιραίο!

Σήμερα, πνιγμένος στις ενοχές της επόμενης μέρας, και αδυνατώντας να βρω το θάρρος να κοιτάξω στα μάτια την πολυαγαπημένη μουτον τελευταίο καιρό ….ζυγαριά, αναστέλλω προσωρινά την υπόσχεση μου να μη γράφω «προσωπικά» στο blog μου και δημοσιεύω το αμάρτημα μου αυτό, προσβλέποντας στην…χλεύη σας, προς παραδειγματισμό μου…

Αγαπημένοι μου μπλογκογειτόνες, στο λόγο της ιντερνετικής μου τιμής, δηλώνω δημόσια πως δεν θα το ξανακάνω!!!

28 comments:

gpapoul said...

Συντάσσομαι στην αμαρτία, εφ’ όσον έπραξα το ίδιο χθες βράδυ με μία εκπληκτική πανακότα- φράουλα. Δεν μπορώ όμως με σιγουριά (ούτε καν με ασάφεια) να δηλώσω πως δεν θα το ξανακάνω…

Nikos Lioliopoulos said...

Και εσυ ...αμαρτωλός Γιώργο; Ας ελπισουμε οτι εγω τουλάχιστον θα σεβαστω τις...δηλωσεις μου!

wilma said...

εμ βρε Νίκο βάλε μια φωτογραφία λιγότερο φλου! τι τη φοβάσαι? με το σπαθί σου τα έχασες τα κιλά.
Τώρα στο θέμα του παραπτώματος επειδή κι εγώ έχω άμεση σύνδεση με τη διαιτολόγο μου να σου πω το εξής: όταν κάνουμε ένα παράπτωμα δεν χάθηκε ο κόσμος! διορθώνεται!
Αρκεί την επομένη (αν έκανες βράδυ το παράπτωμα) να την περάσεις σε εγρήγορση και νηστικός μέχρι το μεσημέρι ώστε να προλαβει ο οργανισμός σου να κάψει τις αμαρτίες :)
Αν το έκανες μεσημέρι, το βράδυ τη βγάζεις με ένα ποτήρι γάλα (ποτέ μα ποτέ δεν κάνω παραπτώματα μεσημέρι διότι το βράδυ θα λυσσάξω).
Είδες? τσάμπα στεναχωριέσαι. Άλλωστε πως είναι δυνατόν μια τέτοια προσπάθεια να κατέρρεε από μια ατασθαλία.
Φυσικά μην το κάνεις και σύστημα.
Καλή συνέχεια και πάλι μπράβο σου!

NdN said...

Τι να σου πω ρε Νικόλα, εγώ δεν σε συγχωρώ καθόλου. Δεν πρέπει να έχω φάει πάνω από 3 γλυκά σε όλη μου τη ζωή (γενικότερα με οτιδήποτε έχει σχέση με βούτυρο, γάλα κτλ δεεν τα πάω καλά) οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί έφαγες. Για τιμωρία να τρέξεις 12 φορές το γήπεδο του χωριού (περιμετρικά, ε;) και να πάρεις 6 σετ από 30 κάμψεις. Ψαρούκλα ακόμα εδώ είσαι;;;; :)

Δεν περιάζει ρε συ!! Χαλάλι, αν το ευχαριστήθηκες...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Νίκο μου αγαπημένε,
μην έχεις κανένα άγχος, δεν έγινε κανένα έγκλημα....
Στο κάτω κάτω της γραφής που λέει και αγαπημένος μας Πάριος... το δικαιούσαι σαν επιβράβευση για την τόσο μεγάλη συνέπεια που επέδειξες επί 6 ολόκληρους και συνεχείς μήνες.

ΧΑΛΑΛΙ ΣΟΥ!!!!!!!!

ΑΡΚΕΙ...ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 κιλά που θα σου επιτρέψω άλλη μια και μέχρι τα επόμενα -10, όπου θα φας δυο με την άδεια και τις ευλογίες όλων μας.
:-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. πάντως... μη μου πεις... έκανες το γλυκύτερο ύπνο απόψε...)

marayia said...

Ανάλογα το διαιτολόγιο που ακολουθείς αγαπητέ συμπλογκίτη! Αν η δίαιτα που κάνεισ είναι χημική, το "ξαναβαλες πίσω το κιλάκι"! χαχαχ
Ετσι να σου δημιουργήσω κι άλλες ενοχές! λολ
Ηρέμησε καλέ! Σε μακρόχρονες δίαιτες αυτές οι παρασπονδίες είναι αναμενόμενες! Αρκεί να μην το επεναλαμβάνεις όποτε λιγουρευτείς γλυκό! Και βέβαια εννοείτε οτι αφου "τσακισες" το τουρτοειδές , αντικαθιστάς ένα απο τα επόμενα γεύματα που δικαιούσε με γιαουρτάκι χαμηλών λιπαρών!
Παω να φύγω γιατί μου ακούγομαι σαν τον διατροφολόγο μου!

Keen On Boys said...

32κιλά σε έξι μήνες είναι πολλά!
Μόνο δίαιτα ή και γυμναστική; (και όταν λέω γυμναστική δεν εννοώ περιπάτους... αλλα the real thing κάποιο άθλημα κλπ)

Nikos Lioliopoulos said...

Efxaristw poly filoi gia ta sxolia ,alla distixws den mporw na apantisw. To malak... internet cafe den exei ellinika. 8a ta poyme ayrio...

leondokardos said...

Νίκο μου, ύστερα απο τη σαφή δήλωσή σου,σε πιστεύουμε. Δε θα το ξανακάνεις!!
Και αν το ξανακάνεις, χαλάλι σου ρε Νίκο, μη μας το λες. Είναι ανάγκη να λέμε όλη την αλήθεια; Η ζωή είναι όλο υπεκφυγές.
Και λιγοστέυουν όλο και περισσότερο οι απολαυστικές στιγμές μας. Απο μένα Νίκο μου έχεις πάντως το ελεύθερο !!!

Anonymous said...

Νίκο οτι και να πούμε ... παρηγοριά στον άρρωστο ωσπου να βγει η ψυχή του!....
Μόνο η ζυγαρια λέει την αλήθεια!
Στό επόμενο ζυγισμα δες τι εγινε με το γλυκο... αν εισαι 100+ δεν πειράζει .. αν εισαι 100++++++++ εεε τότε βρες τροπο να επανακάμψεις...
Περιμενουμε α αποτελέσματα!
(Υ.Γ. εγω δεν ξερω πάντως με την διαιατα επεσα την δευτερα στα 91,5 και σημερα ειμαι 93!)
Αμαρτωλός!!!

Laplace said...

καλημερες νικο!μηνα γχωνεσαι για τετοια :)

Μαριλένα said...

απ' την αρχή το κειμενο, κατι μου θυμιζε.
στη συνεχεια με παρέπεμψε σ' ενα απο τα τρια βιβλία του Αλλεν (εκδόσεις Οδυσσέας το '84, αν θυμάμαι καλά)
:))

έλα βρε Νίκο, σιγά το έγκλημα.
θέμα μονιμης διατροφης ειναι, όχι διαιτας
χιλια μπραβο που έχασες ολα αυτα τα κιλά, αλλά το θεμα ειναι να μην υποφερεις
και να ειναι κατι συνεχομενο η διατροφή σου: οι διαιτες ειναι ο,τι σκληροτερο υπαρχει.

κουράγιο για τα επομενα που θες να χασεις και ..χαλαρά, ε;

καλό μεσημερι :))

υγ
μόνο στα "προσωπικά" σου θα σου γραφω Νίκο μου.
τα άλλα, τα χω βαρεθει, πενήντα χρονια τώρα!

αγροτης !!! said...

ο λαος σου απαιτει να μας πεις τον τροπο που εχασες 36 !!!! κιλα ,
αντε φιλε καλη συνεχεια και απο..... δευτερα και εγω μαζι σου !!!!

Matrix said...

Τι λες ρε Νίκο?
Μπράβο φίλε. Τόσα κιλά, ωραίος.

Κοίτα να σου πω, κανονικά στις δίαιτες πρέπει μια μέρα να έχεις δικαίωμα να τρως ότι θες.

Άρα είσαι οκ.

KΑΡΜΕΝ said...

Αχ, αγγίζεις ένα ευαίσθητο θέμα… Προσωπικά, όταν στενοχωριέμαι, τρώω. Μήπως να αλλάξω, να είμαι αναίσθητη;
Άντε, καλό κουράγιο. Αλλά, κατά την γνώμη μου, αν δεν τρέχει πρόβλημα υγείας, η ομορφιά του ανθρώπου είναι στην ψυχή του και όχι στους καλογυμνασμένους μύες του.

Ασκαρδαμυκτί said...

Αμαρτία εξομολογουμένη δεν είναι αμαρτία!
χεχε

Nikos Lioliopoulos said...

Καλημέρα φίλοι μου . Η ποινη που μου επέβαλα για το παραπτωμα ήταν 24 ωρη αποχή απο το blogging! Βαρύτατη δεν νομίζετε;...

Wilma,
το παράπτωμα διορθώθηκε με...πείνα !
Νdn,
πολυ σκληρό σε βρίσκω βρε αδερφέ . Αλλα με τρία γλυκά σε όλη σου τη ζωή... ζωη είναι αυτή;...

Γλαρενια,
Δεν εχω άλλα κιλά για χάσιμο .Φτανει.Ας το κάνουμε αλλιώς. Θα ζυγίζομαι μια φορα το μήνα και αν δεν έχω πάρει θα καταβροχθίζω με την άδεια σας μια ...παστουλα!

Λιακαδα,
οχι κάλε τι χημική; Απλά δεν έτρωγα, παρά μόνο μια φορά την μέρα!

keen on...
με την γυμναστική είμαι μαλωμένος από χρόνια δυστυχώς. Μόνο δίαιτα.

Λεοντοκαρδε,
αφού ξέρεις, το λεω για να το ακούσω εγώ και να μην το ξανακάνω...

Nikos Lioliopoulos said...

Γρηγόρη,
και εσυ στην αμαρτία τέκνον μου;
Συμβουλή : δεν αρχίζουμε ποτέ δίαιτα Δευτερα...

Ρομποτακο,
αν δεν αγχωθώ με βλέπω παλι στα ...ύψη. Και οχι τίποτε άλλο, αλλά ξηλώθηκα και βαρέως να αλλάξω γκαρνταρόμπα!

Μεριλενα,
επιτελους και ενα σχόλιο για το κείμενο. Το δικό μου βιβλίο του Αλλεν λέγεται:
"όλα τα γραπτά του". Μάλλον θα περιλαμβάνει και αυτό που λες.
Υ.Γ. με εντυπωσιάζεις...

Αγροτη,
δεν είναι μυστικό : τρως μια φορά την ημέρα , και όταν πεινάς , βάρα το κεφάλι σου στον τοίχο!

Μatrix,
πολύ ανεκτικό σε βρίσκω ! χε χε

Αγάπη, η αναισθησία δεν αποκτιέται δυστυχώς! Είναι γραμμένη στο DNA μας...

Ασκαρδαμυκτί,
ωραία, κάθε φορά που θα αμαρταίνω θα σας το λέω!

Maria Tzirita said...

Αγαπητέ Νίκο, δε φαντάζεσαι πόσο σε καταλαβαίνω. Μια ζωή έτσι την έχω περάσει. Τρώγοντας πάρα πολύ για μια περίοδο της ζωής μου και μετά κάνοντας δίαιτα για μια αντίστοιχη περίοδο. Πάντα τα ίδια, πάντα τύψεις, στεναχώρια κλπ., αλλά εκείνη την καταραμένη ώρα που αποφασίζω να υποπέσω στο αμάρτημα δε με σταματάει τίποτα! Και τελικά ξέρεις κάτι; Δεν είναι η πείνα. Είναι καθαρά ψυχολογικό. Το μυαλό μας πρέπει να δαμάσουμε, όχι το στομάχι μας.
Πρόσφατα, αφού διαπίστωσα ότι δε χωράω σε κανένα παντελόνι μου, μπήκα πάλι στο modε της δίαιτας. Ομολογώ ότι αισθάνομαι χαρούμενη που τουλάχιστον κάνω μια προσπάθεια κι όταν θα φανούν και τ'αποτελέσματα θα είμαι ακόμα πιο χαρούμενη! Αυτή η χαρά του "αποτελέσματος" ξεπερνά κάθε επιθυμία γι αμαρτία. Να κοιμάσαι και να ξυπνάς και να φαντάζεσαι τον εαυτό σου αδύνατο. Έχει τρομερή δύναμη αυτή η φαντασίωση, δε συμφωνείς;...
Καλό σαβ/κο, με αμαρτίες άλλου είδους εύχομαι!

marianaonice said...

Έλα Νίκο σιγά το αμάρτημα!
Αρκεί να μην επαναληφθεί για ένα μήνα τουλάχιστον!!
Νομίζω ότι όταν στερείς με απόλυτο τρόπο τον εαυτό σου είναι χειρότερα γιατί μουλαρώνει και δεν καίει θερμίδες οπότε είναι άσκοπη η δίαιτα. όσο του στερείς τόσο πιο λίγο καίει. Αυτές οι σπάνιες παρασπονδίες τον ξεγελούν ότι δεν θα στερηθεί και καίει. Έτσι έλεγε κάποτε ένας διατροφολόγος!
Ξέχασε το λοιπόν και απλά ζήσε τη ζωή σου τρώγοντας υγιεινά και με μέτρο. Οδηγός σου το : Τρώμε για να ζούμε και δεν ζούμε για να τρώμε!!
Αυτό είναι η καλύτερη δίαιτα!!

Και μπράβο σου που τα κατάφερες και απαλλάχθηκες από ένα περιττό βάρος που δυσκόλευε τη ζωή σου!!
Καλό Σαββατόβραδο και μια όμορφη Κυριακή

Unknown said...

Να μην επαναληφθεί, χεχε!!!

Αστειεύομαι, και βέβαια πρέπει να τρως και γλυκά πότε - πότε!!!

Αλλιώς θα κολλήσει το μυαλό στο είδος που στερήσαι και είναι χειρότερο γιατί θα πέσεις με τα μούτρα στην δεδομένη στιγμή...Υποθέτω κάτι τέτοιο συνέβη και τώρα...

Αλλά έχω να πω συγχαρητήρια για τα 32 κιλάκια!!!

Επίσης έχω να πω ότι κατά την γνώμη μου, είναι ωραίο να γράφει κάποιος και προσωπικά στο blog του.

VAD said...

Ελα,βρε Νικόλα,γλυκειά παράβαση ήταν,ξανακάντην!Ουτε ενενήντα δεν είσαι πια,τι να σου κάνει ενα γλυκάκι;

Nikos Lioliopoulos said...

Μαρία Τζιρίτα,
Σε καλωσορίζω στο μπλόγκ μου. Με την ευκαιρία της παρουσίας σου εδώ, έριξα μια ματιά στην ιστοσελίδα σου και διαπίστωσα ότι το βιβλίο σου είναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο, διαβάζοντας την εισαγωγή του. Θα το παραγγείλω ωστε να το διαβάσουμε στις γιορτές με την τη γυναικά μου, που ως κοινωνική λειτουργός ασχολείται με το ευαίσθητο αντικείμενο της υιοθεσίας.
Για το θέμα μας τώρα, τα περισσότερα χρόνια μου τα περασα υπέρβαρος αν όχι παχύσαρκος. Έχω κάνει και άλλες πετυχημένες δίαιτες στο παρελθόν , αλλά όπως συμβαινει σχεδόν πάντα τα ξαναέβαλα αμέσως. Πίστευα μάλιστα ότι η μοίρα ενός χοντρού είναι να είναι χοντρός! Το στοίχημα μου αυτή τη φορά θα είναι να μην ξαναπαχύνω,καταρρίπτοντας αυτά που πίστευα έως τώρα. Πρότυπο μου μια φίλη που γνώρισα πρόσφατα, η οποία έχασε πάρα πολλά κιλά πριν 15 χρόνια και διατηρείται έτσι ακόμη.
Για να δούμε θα τα καταφέρω η είχα δίκιο για αυτό που πίστευα έως τώρα...

Nikos Lioliopoulos said...

Μαριάννα,
"ξεγελάς τον εαυτό σου και καίει θερμίδες" ωραίο αυτό, πολύ μου άρεσε.
Ο δικός μου ο εαυτός ,έπαψε να ξεγελιέται εδώ και καιρό. Και αυτό είναι το πιο οδυνηρό...
Καλή Κυριακή να έχεις και εσυ.

Λιλυ,
το να γράφει κάποιος προσωπικά είναι οχι μόνο ωραίο αλλά και ο σκοπός του blogging. Το οτι αποφεύγω να γράφω προσωπικά , έχει να κάνει με το γεγονός ότι γράφω με το αληθινό μου όνομα. Και δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που μπορεί να με καταλάβουν.

Βασίλη,
ακόμη και άρρωστουλης πέρασες και άφησες το σχόλιο σου. Σε ευχαριστώ πολύ και περαστικά.
Α΄, και κάτι που εσύ σαν Τσακαλος θα με καταλάβεις. Χθες η μάνα μου έκανε πίτα, καταλαβαίνεις τι τράβηξα!

VAD said...

Και δεν έφαγες πίτα,βρε ιερόσυλε,για χάρη της δίαιτας;Ντροπής πράματα:))))

Aspa said...

Εγώ πάντως ούτε σε χλευάζω, ούτε σε καταδικάζω σε θάνατο! Άσε που είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ, πώς θα μπορούσα; Μια επιδρομή ήταν, πάει, τέλειωσε, αύριο είναι μία καινούργια ημέρα!

PN said...

32 κιλά σε 6 μήνες;;;;;; Τι λες βρε Νίκο; Κρατιέσαι 6 μήνες στη σειρά; Είναι άθλος!! Άντε χαλάλι σου μια παρασπονδία. Μία όμως...παρακαλώ να μην επαναληφθεί!!!

Nikos Lioliopoulos said...

Vad,
σιγά μην έμενα μακριά από την πίτα! μόνο μισό ταψί έφαγα! Πάντως για να είμαστε ξεκάθαροι και παρότι έκανα αυστηρή δίαιτα φέτος , όταν είχαμε πίτα έκανα ενα μικρό διάλειμμα!!!

Ασπα,
υ.γ. προς στιγμήν τρόμαξα, νόμισα οτι μου έστειλε σχόλιο η...Σεγκολέν! Μοιάζετε στη φωτογραφία!

Σε καλωσορίζω και σε ευχαριστώ για την ...ανεκτικότητα!

VK ,
όντως μεγάλος άθλος για μένα για να δούμε θα κρατήσει;
Πάντως χθες έκανα και άλλη παρασπονδία , ήπια ένα βαρέλι μπύρα!
Μικρο βαρελάκι...