Έφυγα από από τη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου των Βερεμη-Κολιόπουλου στη Βιβλιοθήκη της Βέροιας με μια αίσθηση απογοήτευσης. Είχα άλλες προσδοκίες από τον επικεφαλή της προσπάθειας για μια ομαλή μεταρρύθμιση της παιδείας. Πίστευα ότι κάτι νέο θα είχαν να κομίσουν στον τομέα της σύγχρονης ιστορίογραφίας.
Αντί αυτού για άλλη μια φορά είδαμε ένα αναμάσημα των εθνικών μύθων και σκοπιμοτήτων και μία άκομψη προσπάθεια «καλοπιάσματος» ενός ακροατηρίου ,ο συντηρητικός προσανατολισμός του οποίου ήταν προφανής. Και όλα αυτά τη στιγμή που πρόκειται για ένα βιβλίο καλοδουλεμένο και σοβαρό σύμφωνα με την πλειοψηφία των κριτικών
Οι συγγραφείς μας έδωσαν ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα think tank του συντηρητικού ρεύματος στην Ελλάδα .
2 comments:
Η τελευταία σου φράση τα λέει όλα. Έχοντας γνωρίσει από κοντά τον καθηγητή Κολιόπουλο - ως διδάσκοντα του μαθήματος Νεότερης Ιστορίας όταν ήμουν φοιτητής στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό ΑΠΘ, και τον Θ. Βερέμη μελετώντας της απόψεις του για την αναβάθμιση των ΑΕΙ/ΤΕΙ στον τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ θεωρώ Νίκο ότι είναι ακριβώς αυτό που λες. Είναι αναμφίβολα και οι δύο άξιοι επιστήμονες αλλά είναι ανατροφοδότες και πνευματικοί άνθρωποι της συντήρησης στην Ελλάδα. Βέβαια είναι τιμή τους που το παραδέχονται και δεν το αποκρύπτουν όπως γίνεται με πολλούς. Η χώρα όμως δεν μπορεί να δέχεται την ανάπτυξη της συντήρησης που έχει να κάνει με την ανάδειξη των εθνικών μύθων ως το χαρακτηριστικό εθνικό στοιχείο που διαφοροποιεί τους Έλληνες. Σε καμία περίπτωση ένας "συντηρητικός πνευματικός άνθρωπος" δεν έχουμε δει να μιλά για ισχυρή Ελλάδα που προσανατολίζεται με βάση τις σύγχρονες κατακτήσεις και δυνατότητές της. Με σεβασμό και αποδοχή του διαφορετικού και του μετανάστη και την ένταξή τους στη συνολική εθνική προσπάθεια. Κανείς τους δεν δέχεται την Ελλάδα ως ένα σύγχρονο κοσμοπολίτικο κράτος της ανοιχτής κοινωνίας παρά μόνο ως ένα μόρφωμα καθάρής εθνικής καταγωγής αλλά και δυστυχώς συνάμα σε πολλές περιπτώσεις χωρίς αγωγή.
Οι ακμάζουσες όμως κοινωνίες και πολιτείες είναι αυτές που καθορίζουν το μέλλον τους κοιτώντας μπροστά και όχι αναζητώντας με νοσταλγία το θαυμαστό παρελθόν.
εχω την εντυπωση οτι υπερβαλετε και οι δύο.Διάβασα το βιβλίο, του οποίο το κύριο πνεύμα είναι αρκετά διαφορετικό απο αυτο που περιγράφετε.Είναι ομως αληθές οτι στην δημοσία παρουσια τους προσπαθούν να προβάλουν ενα διαφορετικό image ισως για να γίνουν αρεστοί σε συνρηρητηκότερα ακροατήρια,οπως σωστα γράφει ο Νίκος.
Post a Comment