Το μεγαλειο της επιστήμης* και οι αιώνιοι αρνητές της.

Διαβάζοντάς σημερα στη σελ 11 της Καθημερινης το ρεπορταζ για το φετινο βραβειο νομπελ Ιατρικης σταθηκα κάπου στην τελευταια παράγραφο :

"...Ο δρόμος τους δεν ήταν στρωμένος με ρόδα. Μέχρι την επικράτηση της μεθόδου και την ίδρυση του πρώτου κέντρου IVF στο Κέμπριτζ, οι δύο επιστήμονες βρέθηκαν στο στόχαστρο δριμύτατης κριτικής και δέχθηκαν επιθέσεις από πολλές κυβερνήσεις και κυρίως από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ενώ με μεγάλη δυσκολία έβρισκαν χρήματα για την έρευνά τους.
Οπως είχε αναφέρει ο δρ Εντουαρντς σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό κανάλι CBS το 2001, μετά τη βράβευσή του με το βραβείο Αλμπερτ Λάσκερ, «ουδέποτε πίστεψε ότι τα μωρά που θα έρχονταν στον κόσμο με τη «μέθοδο του σωλήνα» δεν θα ήταν καθ' όλα φυσιολογικά». Πολλοί διάσημοι επιστήμονες, βραβευθέντες με Βραβείο Νομπέλ, όπως ο Τζέιμς Ουάτσον που ανακάλυψε τη διπλή έλικα του DNΑ, έλεγαν ότι «θα αναγκαζόμουν να κάνω ευθανασία στα βρέφη που θα έρχονταν στον κόσμο με τη μέθοδό του». Σήμερα το 1 έως 2% των παιδιών (περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια) που γεννιούνται στη Δύση έρχονται στον κόσμο με την τεχνική της τεχνητής γονιμοποίησης. .."

Και σκέφτομαι....

Πόσες και πόσες φορές δεν εχουμε δει το ιδιο έργο ; Η συντηριση και η ανθρωπινή υποκρισία απο την εποχη του Γαλλιλαιου ακόμη να γίνεται τροχοπέδη στην πρόοδο της επιστήμης.
Αλήθεια, ολοι αυτοι που πολεμησαν τον κ.Εντουαρτς τοτε, ενοιωσαν ποτε την αναγκη να ζητησουν εστω μια τυπικη συγνώμη, διαισθανομενοι όπως εμείς σήμερα που διαβάζουμε την είδηση, το μεγαλειο της επιστημης, το μεγαλειο καποιων ανθρώπων;

Αν οχι, δεν εχουν παρα να αναλογιστουν αυτο που κάνανε και συνεχίζουν να κάνουν , κοιτώντας στα ματια ενα απο τα χιλιαδες "παιδια του σωλήνα" που απολαμβάνουν σήμερα τη μαγεία της ζωής δίπλα μας, μαζί μας.



* Αφιερωμένο στους επιστήμονες της ιατρικής μονάδας υποβοηθούμενης γονιμοποίησης "Εμβρυογένεσις" που εργαζονται για να μπορούν άνθρωποι όπως εγω να ζουν την ευτυχία της προσμονής ενός μωρού.