Sunday, October 11, 2009

Οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Ο Γιώργος, η Ντόρα και τα ..παιδιά των Διαιτητών. Ένα σχόλιο.




Υποστήριξα σφοδρά τον Γιώργο Παπανδρέου έχοντας εμπιστοσύνη στις αρετές του και μια διαίσθηση ότι πρόκειται για άτομο ριζοσπαστικό, όπως τουλάχιστον εξέφραζε την πρώτη περίοδο της της αρχηγίας του στο ΠΑΣΟΚ. Τα πρώτα σημάδια γραφής με την επιλογή της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης καθώς και οι αποφάσεις των πρώτων ήμερων δείχνουν να με δικαιώνουν από πολύ νωρίς

Όλο αυτό το διάστημα όμως υπήρχε κάτι που με βάραινε. Το γεγονός ότι ο Γιώργος είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού, οπως και ο προκάτοχος του στο μέγαρο Μάξιμου,ανιψιός πρωθυπουργού. Πιστεύω πως η οικογενειοκρατία, το πιο εξόφθαλμο γνώρισμα της ευνοιοκρατίας σε μια κοινωνία, της οποίας η ταξική διάρθρωση εκλαμβάνει όλα και μεγαλύτερες διαστάσεις, αποτελεί μάστιγα για τον τόπο.

Την ανησυχία μου επιδεινώνει τον τελευταίο καιρό η επικείμενη ανάληψη της αρχηγείας της νέας Δημοκρατίας από την κόρη του πρώην προέδρου της και πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη. Η εξέλιξη αυτή είναι σίγουρα αποθαρρυντική.

Παρακολουθώ χρόνια την πορεία της Ντόρας Μπακογιάννη και δεν το κρύβω ότι μ αρέσει. Το γεγονός ότι αντιτάχθηκε συχνά σε λαϊκισμούς αλλά και ακραίες συντηρητικές συμπεριφορές, καθώς και η πιστή της στις αρχές τη φιλελεύθερης παράταξης, είναι στοιχειά που τις προσδίδουν την εικόνα μιας πολύ καλής και ελπιδοφόρου πολίτικου, σε αντίθεση μάλιστα με τον προκάτοχο της(όπως όλα δείχνουν) Καραμανλή τον νεότερο, ο όποιος υπήρξε επιρρεπής τόσο σε λαϊκισμούς όση και σε λογικές διόγκωσης του κρατισμού.

Ίσως μάλιστα όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του Γιώργου, το γεγονός ότι είναι κόρη Πρωθυπουργού να αδικεί την προσωπικότητα της.
Ας μη κρυβόμαστε όμως, η πολιτική τους καταγωγή είναι βασικό στοιχειό της αναρρίχησης τους στην ηγεσία των κόμματων τους και στην πρωθυπουργία( στην περίπτωση του νέου πρωθυπουργού) και χωρίς αυτή δεν θα είχαν πιθανότατα ποτέ την εύκαιρα να είναι όπου βρίσκονται σήμερα.

Η περίπτωση των αρχηγών όμως είναι το λιγότερο. Η απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και η ταξική διάρθρωση της κοινωνίας μα οδηγούν όλο και περισσότερο στο να βλέπουμε φαινόμενα οικογενειοκρατίας . Φανταστείτε πόσο άσχημο είναι να εκλέγονται βουλευτές- τεκνά βουλευτών που δεν έχουν ούτε καν τα τυπικά προσόντα, (να μην χρησιμοποιήσω άλλο χαρακτηρισμό). Πάμπολλα τα παραδείγματα, αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, σίγουρα θα έχουμε υπόψη μας πολλά τέτοια

Το φαινόμενο όμως δεν απαντάται μονό στην πολιτική, αλλά και στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στις εταιρίες, ακόμη και στον αθλητισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγώνας ποδοσφαίρου που παρακολούθησα πρόσφατα στην κρατική τηλεόραση όπου τον περιέγραφαν ανίδεοι και εμφανώς βραδύγλωσσοι παρουσιάστες γιοι παλαιών παρουσιαστών, ενώ κατά σύμπτωση και οι διαιτητές ήταν γιοι (κάκιστων) παλαιών διαιτητών.
Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που είμαι βέβαιος πως άλλοι έχουμε πέσει θύμα κάποια στιγμή της ευνοιοκρατίας που επικρατεί στη χώρα μας.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω την ευχή ότι η μεταρρυθμιστική διάθεση του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι τέτοια που με την θέσπιση διαρθρωτικών αλλαγών στην κοινωνία με την επαναφορά της αξιοκρατίας, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, να γίνει απαρχή για το σταδιακό γκρέμισμα αυτού του σάπιου οικοδομήματος της ευνοιοκρατίας.
Αναμετρούμενος με την ιστορία ο νέος πρωθυπουργός θα έχει κερδίσει άξια μια θέση διπλά σε μεγάλους μεταρρυθμιστές, γκρεμίζοντας ένα σύστημα, το ίδιο που τον έφερε στην εξουσία.

Ίσως όλο αυτό να φαντάζει οξύμωρο και ακραία βολονταρισμό σενάριο.
Αλλά κάτι μου λέει πως θα τα καταφέρει…

9 comments:

Unknown said...

Γεια χαρά κύριε Λιολιόπουλε συγχαρητήρια για το blog σας και για τό ήθος σας.
Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής το 2004 του Κώστα Καραμανλή που δυστυχώς εξ αρχής δεν με δικαίωσε.
Νέος πολιτικός και αυτός με νέα άφθαρτα στελέχη που άμμεσως έπεσαν στην παγίδα του συστήματος και της Κομματοκρατίας.
Για αυτό απο το 07 και έχοντας διαβάσει Ιστορία της Νεότερης Ελλάδος καταλαβαίνω ότι απο την εποχή του Ελεύθεριου Βενιζέλου στην Ελλάδα υπάρχουν και επιβιώνουν πολίτικά 3 οικογένειες.
Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, το θέμα είναι ότι λίγοι έκαναν την εξαίρεση όπως ο Σημίτης Και ο Γεώργιος Ράλη οι όποιοι έφυγαν σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι...
Κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας που έλεγε αν δεν κάνω λάθος ο Άμλετ και πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει σωτηρία καμία στην Πατρίδα απο τους ίδιους και τους ίδιους...
Δεν ελπίζω στον Γιώργο Παπανδρέου παρόλο που είμαι συμπαθείς διότι ο κάθε Παπανδρέου έχει το δικό του σκληρό κομματικό μηχανισμό που κάνει κακό στην Ελλάδα και στον Κράτος μας...

Ευχαριστώ πολύ που φιλοξενήσατε το σχόλιο μου.
Θα χαρώ πολύ να περάσετε απο το blog μου.

Nikos Lioliopoulos said...

Παιδί της πλατειας,
σε ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να σχολιάσεις το κείμενο μου.
Λιγο πολυ κοινοι οι προβληματισμοί μας , μονο που δεν πιστευω οτι υπάρχει ενας αόρατος μηχανισμος που διατηρει τις οικογενειες αυτες στο επικεντρο της πολιτικής ζωής, αλλα περισσότερο η ταση μας ως ψηφοφοροι να προσφεύγουμε στο βέβαιο στο σιγουρο, αυτη η μονιμη απροθυμία μας για ανανέωση. Για τον Καραμανλη πιστευω πως απο τον τροπο με τον οποιο πορευτικε ως αντιπολιτευση φαινοταν οτι θα ειναι κακιστος στην κυβέρνηση, Το αντιθετο πιστευω συμβαινει με τον Γιωργο. Η πορεια του στην αντιπολίτευση ειναι εγγύηση . Ελπιζω ομως πως δεν θα αργισει η μερα που θα παψουν να μας απασχολει το ζητημα της οικογενειοκρατεις.
Θα περνάω συχνά απο το blog soy. Καλο απόγευμα.

Meropi said...

Νίκο μου,
είναι αλήθεια ότι αυτή η οικογενειοκρατία στην Ελλάδα, με ενοχλεί κι εμένα. Δείχνει μια κάποια πολιτική ανωριμότητα. Το κόμμα που κρατά τα σκήπτρα στην οικογενειοκρατία είναι βέβαια η Ν.Δ. Κάπου διάβασα ότι 30% των βουλευτών της (στην προηγούμενη Βουλή) ήταν γόνοι παλαιών πολιτικών.
Όσο για το Γιώργο πιστεύω ότι, παρόλο που είναι φανερό ότι αναδείχθηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, λόγω του ονόματος του, εντούτοις πιστεύω ότι έχει καλές προθέσεις και εντιμότητα (πάντως μεγαλύτερη από αυτήν του πατέρα του).

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ said...

Υπομονή, ο καιρός περνά γρήγορα και ότι είναι να φανεί, θα φανεί. Φώς ή σκοτάδι. Σκοτάδι ή φώς. Μέσα στη τόση στραβωμάρα μας, κάτι θα πάρομε χαμπάρι.....

Anonymous said...

Το 2004 προεκλογικά ο Καραμανλής έταζε και ο Σημίτης έλεγε που θα τα βρει τα λεφτά. Το 2009 προεκλογικά ο Παπανδρέου έταζε και ο Καραμανλής έλεγε που θα τα βρει τα λεφτά.
Tο 2004 μετεκλογικά η ΝΔ έλεγε για ενα τεράστιο στόλο 10.000 κρατικών αυτοκινήτων που πρέπει να μειωθεί!
Το 2009 μετεκλογικά το ΠΑΣΟΚ μιλάει για περιορισμό των κρατικων αυτοκινήτων!
Με την υπόθεση οτι ο Γιωργάκης αντιγράφει τον Κωστάκη να περιμένουμε απλά μια νεα κυβέρνηση 5,5 χρόνων με σκάνδαλα στο φουλ;


Νίκο καλημέρα!

Σοφία said...

Αν δεν βαριέσαι να διαβάσεις, είχα γράψει κάποτε κι εγώ την άποψή μου για το ίδιο θέμα.

Όσο για τον Γιωργάκη μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά. Ελπίζω να μην μας απογοητεύσει στο μέλλον.

Nikos Lioliopoulos said...

Μερόπη, συμφωνούμε απόλυτα!
Πανίκο, συντομα θα εχουμε την πρωτη εικονα παρα την...στραβομαρα μας.

Ανώνυμε,
καμια σχέση ο Γιωργος με τον Κωστάκη. Ο ενας μόνο έλεγε, ο άλλος κάνει. Ευχομαι και ελπίζω η υπόθεση σου να βγεί λανθασμένη!

Nikos Lioliopoulos said...

Σοφία, εξαιρετικό το κείμενο σου.Σε ευχαριστώ.
blogo,
καλως ηρθες. Χαιρομασι που νεοι άνθρωποι ασχολούνται σοβαρα με το blogging.Θα περνάω να δω τι γράφεις. Και αν μ`αρέσει ( και μόνο)θα το βάλω στα λινκ μου. Ευχαριστω.

Anonymous said...

ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ (MOBBING) ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ (BULLYING) ΣΕ ΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.