Καρτέλ.

Επειδή κοντεύω να τρελαθώ με όλα αυτά που ακούω και διαβάζω τελευταία σχετικά με τα προβλήματα των αγροτών θα προσπαθήσω εδώ να παρουσιάσω την βασική αιτία του προβλήματος. Σίγουρα η κατάσταση είναι τραγική αλλά δεν αντέχω πια τις ανοησίες από ακούγονται (από κάθε πλευρά) στα παράθυρα. Όταν με το καλό τελειώσει όλη αυτή η ιστορία των κινητοποιήσεων και κατακαθίσει ο κουρνιαχτός θα καταθέσω εδώ τις εμπειρίες μου για όλα αυτά που έζησα αυτές τις ημέρες, που κάποια από αυτά δεν με κάνουν καθόλου περήφανο για τους συναδέλφους μου.

Σήμερα θα προσπαθήσω να παρουσιάσω εν συντομία, το κατά τη γνώμη μου βασικό αίτιο της κατάντιας του αγροτικού τομέα όπως εγώ το ζω, που είναι η μη λειτουργία της αγοράς ή η στρεβλή λειτουργία της και τα περιβόητα καρτέλ. Χωρίς τα υποτιμώ την σημασία των αιτημάτων των συναδέλφων μου, πιστεύω πως όλα τα προβλήματα απορρέουν από αυτό.

Υποτίθεται ότι ζούμε στην εποχή της ελεύθερης οικονομίας όπου ο ανταγωνισμός λειτουργεί απρόσκοπτα. Δεν είναι έτσι, τουλάχιστον στον αγροτικό τομέα.
Η επικρατούσα αντίληψη είναι ότι οι αγρότες είμαστε θύματα της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Είναι αλήθεια αυτό; Εν μέρει ναι, αλλά μόνο εν μέρει.
Στην πραγματικότητα είμαστε θύματα της έλλειψης λειτουργίας της αγοράς
-η οικονομία μας δυστυχώς μόνο ελεύθερη δεν είναι.

Και όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός; υπάρχουν τα ΚΑΡΤΕΛ των εμπόρων κα των βιομηχάνων θύματα των οποίων είναι οι παραγωγοί αλλά κυρίως οι καταναλωτές.
Από τα ελάχιστα που γνωρίζω από οικονομική θεωρία , νομίζω πως αυτό είναι ανεπίτρεπτο και κατακριτέο ακόμη και σε χώρες άκρως καπιταλιστικές όπως οι ΗΠΑ,
πολύ περισσότερο δε στην Ευρώπη όπου υπάρχει μια παράδοση στην προστασία των καταναλωτών.
Στην χώρα μας παρατηρείται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τιμών παραγωγής και κατανάλωσης. Αυτό είναι ένα ατράνταχτο στοιχείο της προβληματικής λειτουργίας της αγοράς. Παράδειγμα οι εξευτελίστηκες τιμές των φρούτων όπως τα πορτοκάλια για τον αγρότη όταν την ιδία στιγμή τα ίδια προϊόντα πωλούνται πανάκριβα στα ράφια , με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο καταναλωτής.

Η κατάσταση αυτή είναι γνώριμη σε όλους και δεν είναι τωρινή. Εκείνο που είναι τωρινό και έχει προκαλέσει την αγανάκτηση των αγροτών είναι αυτό που συνέβη φέτος με τις τιμές του βαμβακιού και του καλαμποκιού.
Ξαφνικά εν μέσω συγκομιδής και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις οι έμποροι και οι εκκοκκιστές (για το βαμβάκι) αποφάσισαν να αγοράσουν τα προϊόντα στη μισή τιμή ή και λιγότερο. Και αυτό όταν οι διεθνείς τιμές των προϊόντων δεν έπεσαν παρά ελάχιστα , τουλάχιστον τότε. Δείτε σχετικά για το καλαμπόκι εδω, αλλά και για το βαμβάκι εδώ.
Αυτό είχε αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση των αγροτών. Για αυτό λοιπόν είμαστε στα μπλόκα απελπισμένοι, εξαθλιωμένοι να ζητάμε στήριξη και ενίσχυση του εισοδήματος μας με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι ζήτημα επιβίωσης.

Και όλη αυτή η υπόθεση νομίζω πως αφορά λιγότερο τον συναγωνιστή μπλόκερ (!)υπουργό γεωργίας και περισσότερο τον υπουργό ανάπτυξης ο οποίος γνωρίζω είναι και υπέρμαχος της ελευθερίας των αγορών.

Πόσο φιλελεύθερο είναι όλο αυτό κύριε Χατζηδάκη;