Saturday, January 17, 2009

631 λέξεις για ένα δάκρυ.




Είναι πολλές φόρες σκληρή η μοναξιά για κάποιον που δεν πηγαίνει σύμφωνα με το ρεύμα.
Και όμως όποιος θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του «ιδεολόγο», δεν πρέπει να το βάζει ποτέ κάτω. Τι και αν μοιάζει με εξωγήινο στα μάτια των συνομιλητών του, τι και αν κανείς δεν φαίνεται να συμφωνεί μαζί του; Αυτός εκεί αγέρωχος, πρέπει να δίνει τις μάχες του μέχρις εσχάτων, και να μη χάνει ούτε στιγμή την εμπιστοσύνη στα πιστεύω του.

Γράφω αυτό το κείμενο στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου της Σμύρνης. Είναι η Τρίτη μέρα ενός πολυπόθητου ταξιδιού στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού με το λεωφορείο, κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις με τους συνοδοιπόρους μου, για τόπους, παραδόσεις, ιστορίες και μύθους. Εφοδιασμένος με ατέλειωτες ώρες μελέτης για τον προορισμό μας, άλλες τόσες ξεσκονίσματος των εγκυκλοπαιδειών για τη μελέτη της ιστορίας της περιοχής και των σχέσεων Ελλάδας –Τουρκίας γενικότερα, αλλά και μόνιμα αρματωμένος με το ιδεολογικό μου οπλοστάσιο .

Φανατικός εχθρός των απανταχού εθνικισμών αλλά και τον ανούσιων τοπικισμών, μόνιμος περιφρονητής των περί της ανωτερότητας των Ελλήνων θεωριών και αμετανόητος διεθνιστής, δίνω της μάχες μου στις πίσω θέσεις του λεωφορείου, μάχες κατά βάση ιδεολογικές για τον άνθρωπο, την ιστορία και την...χρησιμότητα της.

Να προσπαθώ να εξηγήσω ή και να επιβάλω την από τα πολύ νεανικά μου χρόνια άποψη μου, πως τίποτα δεν πρέπει να χωρίζει τους λαούς του κόσμου, παρά μόνο πολλά είναι που τους ενώνουν. Πως τα σύγχρονα κράτη είναι δημιουργήματα, πως τίποτε δεν ανήκει σε κανένα. Το πόσο κακό κάνουν οι απανταχού θρησκείες, το ότι ο θεός- αν υπάρχει- δεν μπορεί παρά να είναι ο ίδιος για όλο τον κόσμο.

Να μιλώ ακατάπαυστα για τα τραγικά λάθη της Ελληνικής πολιτικής, από τη μεγάλη ιδέα αλλά και την φυγομαχία του Βενιζέλου, ως τα εγκλήματα της πολιτικής των διαδόχων του. Από την αμετροέπεια των ελλήνων στρατηγών ως την εγκληματική πολιτική ανεπάρκεια του Βασιλιά. Ακόμη και τις σφαγές που έκανε ο ελληνικός στρατός σε βάρος των Τούρκων, επικαλέστηκα ο αθεόφοβος!

Είναι αλήθεια πως πολλές φορές η γνώση ενός θέματος αλλά και η εμπιστοσύνη στην ιδεολογία, σου προσδίδει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Νομίζεις πως τα ξέρεις όλα και μπορείς να ανταπεξέρθεις σε κάθε δυσκολία.

Αυταπάτη…

Μετά από μερικές ώρες ταξιδιού κατά μήκος των παραλίων , το λεωφορείο εισέρχεται στα προάστια της Σμύρνης. Η πόλη σταδιακά, λεπτό προς λεπτό, αποκαλύπτει στα μάτια μας την ακαταμάχητη ομορφιά της . Η θέα του κόλπου στο σούρουπο ονειρική. Η προκυμαίες , η πλακόστρωτη παραλία, τα όμορφα σπίτια συνθέτουν μια σπάνια ομορφιά.

Η ιδεολογικές αψιμαχίες των πίσω καθισμάτων έχουν πια σταματήσει και η φωνή του άψογου ξεναγού συντροφεύει ιδανικά την περιήγηση του λεωφορείου μας στον παραλιακό δρόμο της πόλης. Που και που μόνο, κάποια φωνή κάποιου συνεπιβάτη μας, μας υπενθυμίζει πως όλα αυτά ήταν κάποτε Ελληνικά , τους «κακούς τουρκαλάδες» και κάποια ακόμη , που αρκούν για να διαταράξουν την …ηρεμία μου!

Το λεωφορείο τώρα περνάει μπροστά από την Ελληνική πρεσβεία κοντά στην προκυμαία της πόλης, την προκυμαία που έλαβε χώρα η μεγάλη σφαγή του Ελληνισμού. Ο ξεναγός μας απότομα σταματάει τη διήγηση των τραγικών γεγονότων .
. "Η σημαία μας", φωνάζει μια κυρία από τα πρώτα καθίσματα. "Ναι η σημαία μας!" αναφωνούν με εμφανή αγαλλίαση και οι υπόλοιπο επιβάτες. "Ποια;", ρωτάω προβοκατόρικα εγώ. "Η Ελληνική σημαία, που τη βλέπετε;"
Όντως είναι η Ελληνική σημαία που ανεμίζει στο Ελληνικό προξενείο της Πόλης. "Ε΄και;", Αναφώνησα εγώ αυτή τη φορά, πάντα σε ετοιμότητα για τη συνήχηση της "μάχης μας". Σημαία…ας μην αρχίσω πάλι τα γνωστά μου, περι πανιού κλπ, σκέφτηκα…
Ο ξεναγός δεν συνεχίζει την διήγηση του. Απόλυτη ησυχία επικρατεί στο λεωφορείο.

Η ελληνική σημαία....
Για μια στιγμή η καρδιά μου σταματά , το αίμα μου παγώνει. Ένα απροσδόκητο ρίγος κυριεύει όλο μου το κορμί. Μια αναίτια μια σχεδόν… ταπεινωτική ανατριχίλα με συνταράσσει!
Η ελληνική σημαία. Στη Σμύρνη.

Ένα δάκρυ έτρεξε από τα μάτια μου….

20 comments:

marianaonice said...

Αχ Νίκο πόσο σε καταλαβαίνω...
Πριν πολλά χρόνια βρέθηκα κι εγώ στην πανέμορφη Σμύρνη. Την περπάτησα όχι μόνο μπροστά στη βιτρίνα της στην προκυμαία, αλλά και πίσω στους μαχαλάδες της, όπου τουρκάκια χαμίνια ξυπόλυτα στα λασπόνερα μας κοίταζαν περίεργα... Εκεί που έβλεπες σπίτια ελληνικά να κατοικούνται από τούρκους και να μην έχει αλλάξει ούτε μία πέτρα πάνω τους, ούτε καν να έχουν ασβεστωθεί ποτέ, με μαραμένες κάποιες γλάστρες βασιλικού στα σκουριασμένα μπαλκόνια τους... Λες και πάγωσε ο χρόνος μετά το 1922 στα μέρη αυτά. Μας ξενάγησαν στην ελληνική Πέργαμο ως αξιοθέατο της Τουρκίας!!! Θλίψη!!
Ναι κι εγώ για το Βενιζέλο που τον έχουμε κάνει και ήρωα τα ίδια αισθήματα τρέφω!! Αιτία του κακού τον θεωρώ!
Άξιζαν οι λέξεις σου αυτές για ένα δάκρυ!
'Αξιζε και το δάκρυ σου!!

Meropi said...

Α πουλάκι μου, στη Σμύρνη βρίσκεται η χάρη σου! Πώς κι έτσι χειμωνιάτικά???
Εγώ για πολλά χρόνια, λόγω του Κυπριακού, αρνιόμουν να επισκεφθώ την Τουρκία. Τώρα όμως αναθεώρησα την άποψη μου αυτή και δηλώνω έτοιμη να την επισκεφτώ. Τόσο για τη Μικρασιατική καταστροφή, όσο και για την Κύπρο, έχουμε κι εμείς το μερίδιο ευθύνης μας. Η μισαλλοδοξία δεν ωφελεί κανένα.
Είναι σίγουρο ότι πολλά δάκρυα θα κυλήσουν από τα μάτια μου, όταν επισκεφτώ την Ιωνία. Να φανταστείς ότι κύλησαν δάκρυα όταν διάβασα την ανάρτηση σου!

VAD said...

Μη βιαστεί κανείς να με αποκαλέσει εθνικιστη,δε θέλω να πάω,βρε αδελφέ,ξέρω ότι θα συγχιστώ.
Μαριάνα, το μοναδικό λάθος του Βενιζέλου ήταν η προκήρυξη εκλογών μέσα σε συνθήκες πολέμου,οι αντίπαλοί του κατέβηκαν στις εκλογές με την υπόσχεση ότι θα σταματήσουν τον πόλεμο,ξεγέλασαν το λαουτζίκο και μόλις κέρδισαν ,αντί να αποχωρήσουν απ'την περιοχή,όπως υπόσχονταν προεκλογικά,συνέχισαν την προέλαση σε εδάφη εκτός συμφωνίας,προς την περίφημη...Κόκκινη Μηλιά!Εκείνο ήταν το μεγάλο έγκλημα!Αν ακολουθούσαν την πολιτική του Βενιζέλου,το 1925 θα γινόταν το δημοψήφισμα στην περιοχή,οπως προβλεπόταν απ'τη συνθήκη των Σεβρών,η ελληνική πλειοψηφία θα αποφάσιζε την πλήρη ένωση με την Ελλάδα και θα τέλειωνε ομαλά η περιπέτεια.
Νικόλα μου,καλή συνέχεια,να καλοπεράσεις,ρίχτο λίγο στα ντονέρ:)))

Greek Rider said...

@Νίκο συμφωνώ απόλυτα με τον VaD δεν μπορώ να καταλάβω τι λάθος έκανε ο Βενιζέλος (με δεδομένο τον εθνικισμό της εποχής..) είχε διακηρύξει ότι ενδιαφερόταν μόνο για την περιοχή της Σμύρνης και ίσως 1-2 ακόμη στα παράλια μόνο που είχαν μεγάλο ελληνικό πληθυσμό και μετά από δημοψήφισμα.

Οι επόμενοι πήγαν για τη μεγάλη ιδέα....Ακόμη και ο Χριστόδουλος το 1999 έλεγε για την ελπίδα να χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες στην Αγιά Σοφιά.... Μιλάμε δηλαδή για εθνικιστικό παραλήρημα δεδομένου ότι στην Κων/πολη ζούν σήμερα πάνω από 10 εκατομμύρια Τούρκοι ρακένδυτοι.

Ας προσέχαμε...

Σε ότι αφορά τα ταξίδια στην Τουρκία προσωπικά τα αποφεύγω, ένας φίλος μου έμεινε κάποτε σε μια τουρκική φυλακή για 1 24ωρο λόγω κατοχής μικροποσότητας που του είχαν δώσει φίλοι του από την ανώτερη επιχειρηματική τάξη της Τουρκίας. Ευτυχώς δεν είχε δει το εξπρές του μεσονυχτιού και έτσι δεν φοβήθηκε πολύ...

Γενικά όταν βλέπουμε χώρες με πολλή αστυνομία στους δρόμους θα πρέπει να μας προβληματίζει για το ότι κάτι δεν πάει καλά.

Στην ανατολική Τουρκία π.χ. οι μαρτυρίες είναι πολλές για τις μεθόδους τους...σταματούσαν λεωφορεία με Κούρδους όταν έψαχναν κάποιους και τους εκτελούσαν όλους, σε άλλες περιπτώσεις έβγαζαν τις μήτρες γυναικών από το Κουρδιαστάν.

Δεν μου φαίνεται καλός τόπος για τουρισμό...

αγροτης !!! said...

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΦΙΛΕ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΜΟΛΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΤΩΡΗΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ,

Σοφία said...

Αχ βρε Νίκο είναι δύσκολα θέματα αυτά και πολύ πολύπλοκες οι σχέσεις των δύο λαών. Ποιος ξέρει αν κάναμε εμείς τα περισσότερα λάθη ή οι Τούρκοι; Όπως και να'χει, να περάσεις καλά και να μας τα διηγηθείς όταν επιστρέψεις με το καλό.

tractatus said...

Νίκο το κείμενό σου είναι πολύ καλογραμμένο σχεδόν ταξιδιωτικό μυθιστόρημα ή μήπως εντελώς θα έλεγα;
Νομίζω οτι συμφωνώ στα περισσότερα απ΄όσα γράφεις. Κι εγω έχω παρόμοια συναισθήματα κάθε φορά που πάω "απέναντι" γιατί εγω είμαι στο απέναντι νησί απο το ΑιΒαλί. Ενας απο τους αγαπημένους μου τόπους είναι τα Βουρλά, ο τόπος του Σεφέρη που μοιάζει πολύ με λιμάνια του νησιού μου. Το σπίτι του (λένε οτι μπορεί και να μην είναι...δεν ξέρω) είναι σήμερα ξενοδοχείο. Βουρλά σημαίνει καλάμια και ο δρόμος μέχρι εκεί είναι γεμάτος....
Για τον Βενιζέλο νομίζω οτι θα συμφωνήσω μαζί σου. Θα διαφωνήσω με τον GR οτι ο τόπος είναι επικίνδυνος...κάποιες πολιτικές είναι επικίνδυνες και αυτό δεν έχει να κάνει με τους καθημερινούς ανθρώπους αλλά με τον τρόπο που οι ταγοί τους, τους εκπαιδεύουν και τους μαθαίνουν...όπως, άλλωστε, και οι δικοί μας για άλλους λόγους. Υπάρχουν Τούρκοι που έχουν περάσει τα ίδια βάσανα με εμάς, τους ίδιους κατατργεγμούς, την ίδια εκμετάλλευση, την ίδια και ίσως και χειρότερη φτώχεια μιάς και είναι πολυπληθής λαός. Παντού τα πάντα, φίλε μου! Εύχομαι να πέρασες καλά και νάσαι γεμάτος σκέψεις και εικόνες για να γράψεις....

Ταχυδρόμος! said...

Εύγε..

Anonymous said...

Παραξενο εεε; Συμφωνω μαζί σου στο 90%!!!!!! Καλά να περασεις εκει που εισαι , δες τα μέρη χωρίς ταμπου,προκαταλήψεις και μισαλλοδοξίες...

takola said...

Νίκο, μπράβο, χαρά στο κουράγιο σου, τι να πω, αφού άντεξες...

Καλά να περνάς στο ταξίδι σου, μπράβο και για τον τρόπο που το αντιμετώπισες, με τόση πνευματική προετοιμασία. Είσαι ο ιδανικός ταξιδευτής.

Όσο για το Βενιζέλο, κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά η Ιστορία έγραψε, και νομίζω πως αξίζει να είναι μια μορφή αναφοράς για όλους μας.

busy bee said...

Να σου αφιερώσω την "Πολίτικη Κουζίνα"....δεν μπορεί, πρέπει να την έχεις δει!
Καλά να περνάς!
Συμφωνώ και παράλληλα διαφωνώ με τα σχετικά σχόλια!!:)
Παράξενο ε!
Ωρα καλή!

Nikos Lioliopoulos said...

Ευχαριστω πολυ για τα σχόλια φίλοι μου. Δυστυχώς το laptop μου με πρόδωσε και δεν μπορώ να απαντήσω καταθέτοντας παράλληλα περισσότερες εμπειρίες μου, σας γραφω απο το ipod του ξεναγού μου. Οπως καταλαβαίνετε η ανάρτηση για τις θεσεις του ΠΑΣΟΚ για την Τ.Α. αναβάλλεται!!!!

PN said...

Mιλώντας ως ένας άνθρωπος που ελάχιστα εθνικιστής είναι, μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω. Είτε μας αρέσει, είτε όχι μεγαλώνουμε με κάποια ερεθίσματα. Μαθαίνουμε την ιστορία μας, άλλες φορές εσφαλμένα ή υπερβολικά βέβαια, αλλά γενικά φέρουμε την ιστορία πάνω μας. Όταν λοιπόν, φτάνεις σε κάποια τέτοια σημεία που το συναίσθημα χτυπάει την πόρτα χωρίς να ρωτήσει, τότε αναγκαστικά υποκύπτεις έστω και σε ένα δάκρυ. Τι να κάνεις άλλο; Μετά σκουπίζεις το δάκρυ γρήγορα και η ορθολογικότητα και παλι σε κυριεύει. Αλλά για εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα, το ασυνείδητο έχει κάνει τη βρωμο-δουλειά του...

Nikos Lioliopoulos said...

Πρωτη μέρα μετά από την επιστροφή μας και μου φαίνεται πως θα κάνω καιρό να συνέλθω από την γοητεία του ταξιδιού.
Τη γοητεία αυτού του τόπου, την απαράμιλλη φυσική ομορφιά αλλά και την γενικότερη ιστορική του αξία.
Αλλά περισσότερο από όλα
-προς μεγάλη μου έκπληξη- την γοητεία των ανθρώπων που κατοικούν εκεί!
Θα χρειαστώ πολύ κόπο να τακτοποιήσω εντυπώσεις, σκέψεις, συναισθήματα.
Το ταξίδι αυτό ήταν επιθυμία μου απο χρόνια και είμαι πολύ περήφανος που το διοργάνωσα.

Nikos Lioliopoulos said...

Μαριαννα,
μπορεί να μην περπατήσαμε παρά μόνο στην παραλία, παρόλα αυτά αισθανθήκαμε το " πάγωμα"αυτό του χρόνου που μας περιγράφεις.
Δεν θεωρω σε καμία περίπτωση αιτία του κακού τον Βενιζέλο, το αντίθετο μάλιστα.
θα τον καταριέμαι ομως παντοτινά για το γεγονός ότι πήγε σε εκλογές με αποτέλεσμα να τις χάσει,τη στιγμή που η Ελλάδα τον είχε ανάγκη.
Και μετά ήρθαν αυτοί- οι γνωστοί- που όποτε ο λαός τους εμπιστεύεται η Ελλάδα μικραίνει.
Ας μη συνεχίσω...

Μερόπη,
πολύ καλά έκανες και αναθεώρησες την άποψη σου. Θα είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία και πίστεψε με, αξίζει κάθε δάκρυ!

Βασίλη,
δεν είναι θέμα εθνικισμού καί δεν έχεις κανένα λόγο να μην πας.
Για τον Βενιζέλο τα έχουμε πει. Αξίζει κάθε αναγνώρηση και κάθε σεβασμό. Η Ελλάδα των πέντε θαλασών.
Διηγωντας τα να κλαις...
Οσο για το άλλο θέμα που αναφέρεις...
απέκτησα ήδη δύο επιπλέον κιλάκια ως προίκα από το ταξίδι και τους μπακλαβάδες!

Nikos Lioliopoulos said...

Greek rider,
Ας προσέχαμε...
Συμφωνώ. Οι περιοχές αυτες είναι εδω και πολλά χρόνια τουρκικές και κανείς δεν πρέπει να το αμφισβητεί αυτό.
Ισως το μόνο όραμα μας θα ηταν η "ανακατάληψη" των περιοχών μέσω της ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗΣ ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. και το γκρέμισμα τον συνόρων μεταξύ των δυο χωρών.
Πάντως η παρουσία της αστυνομίας στις πόλεις ήταν διακριτικότατη να μη σου πω πως δεν θυμάμαι αν είδα ποτέ αστυνομικό!
Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα προς τα ενδότερα, στα παράλια πάντως είναι Ευρώπη και η ανάπτυξη των περιοχών είναι αλματώδης.
Όταν ποτέ θα είμαι σε θέση να κάνω θερινές διακοπές, τα παράλια στη Μικρά Ασία θα είναι η πρώτη επιλογή μου!

Nikos Lioliopoulos said...

Αγρότη,
διαφωνώ πλήρως.

Σοφία,
δεν πιάνω το θέμα τον Ελληνοτουρκικών σχέσεων , δεν θα το αποτολμούσα με τίποτα.
Το μόνο που θα μπορούσα να πω ε΄ναι πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί σε αυτό το παραμύθι...
Ισως να δεχτώ πως οι Τούρκοι έχουν περισσότερο την αρωστεια του εθνικισμού η οποία όμως είναι προχωρημένη και σε αυτή την πλευρά του Αιγαίου.
Πιστεύω πως η σχέση μορφωτικού επιπέδου ενός λάου και εθνικισμού σε έναν τόπο είναι αντιστρόφως ανάλογη. Και μάλλον το μορφωτικό επίπεδο στην Ελλάδα σε μέσο όρο είναι πιο ανεβασμένο.
Αυτό όμως με μια μικρή επιφύλαξη ως αφορά τα παράλια και το Ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας.

Ταχυδρόμε,
σε ευχαριστώ.

Γρηγόρη,
μάλλον πολύ το 90% για μας τους δύο!
:)

Τάκολα ,
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Θα με χαρακτήριζα ως "ιδανικό και ανάξιο"... Ταξιδευτή!

Anonymous said...

90% οσον αφορά την Ελληνοτουρκική προσέγγιση... Ισως εγω να ειμαι και πιο ακραίος σε αυτές τις απόψεις που αν με ακουσεις να με θεωρήσεις και εσυ ανθέλληνα....

Οσο αφορά τα πολιτικά ισως το χασμα να ειναι μεγάλο....

Nikos Lioliopoulos said...

Ελένη,
σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το κείμενο δεν θα μπορούσε να είναι κομμάτι ενός μυθιστορήματος γιατί ότι περιγράφω σε αυτό είναι 100% αληθινό.

Πέρασα πολυ όμορφα στο ταξίδι. Το μάτια μου ακόμη είνα τυφλωμένα απο όμορφες εικόνες και το μυαλό φορτωμένο από σκέψεις. Αν βρώ χρόνο θα ήθελα να γράψω κάποιες ακόμη.
Ελένη μου το Αιβαλί με το γραφικό του λιμάνι, την υπέροχη θέα του κόλπου με τα Μοσχονήσια είναι ή η ομορφότερη τοποθεσία από όσες πήγα.
Χαίρομαι που επιβεβαιώνεις την άποψη μου για την κατάσταση που αντίκρισα, εσύ που πάς συχνά εκεί.

Μάνο
θα σε απογοητέσω, ανίκω στην μικρή μειοψηφία εκείνων στους οποίους η Πολίτικη Κουζίνα δεν άρεσε καθόλου. Μελό, κλισέ και σεναριακή υπερβολή είναι μερικά απο τα στοιχεία της που αντιπαθώ.

VK,
μια στιγμή λοξοδρόμησης από τον ορθολογισμό.Έτσι ακριβώς. Μια στιγμή που -πίστεψε με-δεν νοιώθω καθόλου άσχημα για αυτή.
Μια στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα γιατί το αξίζει, σε αντίθεση με άλλες στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα, που μάλλον δε άξιζαν(...)
Για αυτή τη στιγμή έγραψα αυτό το πόστ και χαίρομαι που με ένιωσες απόλυτα αυτή τη φορά.

Anonymous said...

Ξέρεις οτι απο γιαγιά είμαι Σμυρνιά...
Φαντάσου οτι εχω μεγαλώσει ακούγοντας την αρχόντισσα γιαγιά μου να μου διηγείται ιστορίες απο την Σμύρνη.
Ακόμα έρχονται στα αυτιά μου οι ήχοι απο το ''ούτι'' της και οι μυρωδιές απο τα φαγητά της.
Η Κωσταντινούπολη,η Σμύρνη και πολλές περιοχές απο τα παράλια φωνάσουν Ελλάδα....φωνάζουν πολιτισμός...
Δεν με νοιάζει ειλικρινά ποιος και γιατί έφταιξε...
Το μόνο που ξέρω γιατί το έζησα είναι οτι δυστυχώς οι πρόσφυγες δεν έχουν ουτε ποτέ απέκτησαν σπίτι...
εκεί ήταν οι Ελληνες...εδώ ήταν οι Τούρκοι...
Όταν μου μιλούσε για την καταστροφή εκλαιγε συνεχώς και μαζί της και εγώ που ήμουν 8-9 χρονών μωρό..
Πήγα σε πολλές περιοχές στα παράλια στην Σμύρνη δεν μπόρεσα να πάω ακόμα...
Όταν διάβασα αυτή την ανάρτηση...ανατρίχιασα....
Να είσαι γερός και δυνατός και εσύ και η γυναίκα σου να ξαναπάτε...
καλό βράδυ να έχεται
www.flogameliki.pblogs.gr
Μαρία Κερασίδου