Friday, November 14, 2008

Storie di tutti i giorni...

-->
Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. Ο ήχος τον τροχών στο βρεγμένο οδόστρωμα από ένα περαστικό αυτοκίνητο, διέκοψε για λίγο την αποπνικτική ησυχία της μικρής πόλης. Τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε από το παράθυρο τον έρημο δρόμο. Έρημος όπως πάντα. Θυμήθηκε τα λόγια του αγαπημένου του δασκάλου. ‘ Να μην ζήσεις ποτέ σου σε έρημους δρόμους’ του είχε δώσει για συμβουλή. Ποτέ δεν είχε μετανιώσει που δεν τον άκουσε.

Ποτέ ; .Δεν ήταν βέβαιος…

Στον υπολογιστή έπαιζε για χιλιοστή φορά εκείνο το βράδυ, το αγαπημένο του τραγούδι.
'...un giorno in piu che se ne va
-->
Τρία κακάσχημα σκυλιά περνούσαν τώρα στον άδειο δρόμο. Τρία μαζί, πόσο σπάνιο είναι να δεις τρεις ανθρώπους μαζί σε αυτό τον δρόμο, σκέφτηκε και γέλασε.. Που και που κανένας ξεχασμένος διαβάτης ή κάποιο βιαστικό αυτοκίνητο, τίποτε άλλο. Και όμως του άρεσε να κοιτάει το δρόμο.


'...Un giorno ii piu che passa ormai...'
Ιστορίες….
Θα ήθελε πολύ να είχε μια όμορφη, μια εντυπωσιακή ιστορία να πει, αλλά δεν είχε. Δεν είχε κάτι δικό του, κάτι ενδιαφέρον, κάτι που θα τραβούσε την προσοχή, ήταν όλα τόσο συνηθισμένα .Και είχε στερέψει από φαντασία, προσπάθησε να σκαρφιστεί μία φανταστική ιστορία να διηγηθεί άλλα μάταια .Κόντευε να ξημερώσει χωρίς αποτέλεσμα.

-->
‘…un uomo stanco che nessuno ascolterà…’


-->
Ήταν πολύ κουρασμένος , είχε προηγηθεί μια πολύ κουραστική μέρα για αυτόν. Δεν ήθελε να κοιμηθεί, και να ήθελε δεν θα μπορούσε άλλωστε. Είναι μέρες τώρα που κοιμάται ελάχιστα ή και καθόλου. Με το που ξαπλώνει να κοιμηθεί χιλιάδες σκέψεις τον πλημμυρίζουν. Όλα όσα με επιτυχία απωθεί τη μέρα, άγχη, υποχρεώσεις, φοβίες, έρχονται την νύχτα .


per tutti quelli così come noi
niente è cambiato e niente cambierà…’
Τίποτα δεν αλλάζει ποτέ στους έρημους δρόμους. Το ήξερε πλέον καλά
Πάτησε το ¨repeat¨ για άλλη μια φορά,. Είχε αρχίσει να ξημερώνει . Το πρώτο φώς της μέρας άλλαζε την όψη του έρημου δρόμου, τον έκανε λιγάκι πιο ..υποφερτό.
Άλλη μια μέρα άρχιζε…
Un giorno in piu


Ιταλία 30 Ιανουαρίου 1982 Φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο.

Όλα τα βλέμματα στραμμένα στον μεγάλο τελικό . Η αγωνία στο κατακόρυφο.
Δυο από τα ωραιότερα τραγούδια της ιστορίας του Ιταλικού τραγουδιού ήταν γραφτό να διαγωνιστούν την ίδια χρονιά.

Ποιος θα ήταν ο μεγάλος νικητής ; Το δίδυμο Albano-Romina Power ή ο Roccardo Fogli ; Το ‘Felicita’ ή το ‘Storie di tuttii giorni’ ; Τα στοιχήματα έδιναν και έπαιρναν σε όλη την Ιταλική επικράτεια .
Στη γειτονική Ελλάδα βέβαια ελάχιστοι ασχολούταν . Η αλλαγή ήταν ήδη γεγονός, οι μισθοί πιαναν ταβάνι και τα σπασμένα πιάτα στα νυχτερινά μαγαζιά, πήγαιναν σύννεφο.
Γειτονικές χώρες μα τόσο διαφορετικές…
Η ώρα της κρήσεως έφτασε O Claudio Cecchetto ανακοινώνει το όνομα του μεγάλου νικητή: Riccardo Fogli ! ToFelicita’, ένα από τα ωραιότερα ιταλικά τραγούδια, έμελε να μην κερδίσει ποτέ το μεγάλο βραβείο. Πολλοί μίλησαν για αδικία τότε. Εκείνο έπρεπε να κερδίσει, λένε ακόμη πολλοί από όσους θυμούνται.



14-11 2008 Ξημερώματα...


-->
Το ‘Storie di tuttii giorni’ είναι το πιο αγαπημένο μου τραγούδι. Έψαχνα απλά ένα τρόπο να σας το πω, αλλά μου πήρε μια ολόκληρη βραδιά !

‘…Un giorno in più che passa, ormai,
con questo amore che non è grande come vorrei…’

22 comments:

Laplace said...

καλημερα..καλο σκ..
ωραιο ειναι :)

Σοφία said...

Δεν το είχα ξανακούσει. Όλο και κάτι μαθαίνεις από τα μπλογκ τελικά ;-)

Καλό σαββατοκύριακο!

Roadartist said...

Καταπληκτικό τραγούδι..
Να σαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας..καλημέρα και καλό σκ!

VAD said...

Για το τραγούδι δε θα πω τίποτα,μόνο για τη μοναξιά,την καθημερινότητα,όλα παλεύονται, Νικόλα μου, κάτι ξέρω,αφού το ζω ακόμα...
Καλό τριήμερο νάχετε,παρέ α με την Τσακαλίνα μου

Nikos Lioliopoulos said...

Καλή σου μέρα Ρομποτάκο .Αυτό το τραγούδι το αγαπώ όλο και πιο πολύ. Το αισθάνομαι να παίζει συνεχώς μέσα στο κεφάλι μου.Κατι σαν soundtrack της ζωής μου...

Σοφία ,
Όντως είσαι αρκετά μικρή για να το ξέρεις. Και εγω για να είμαι ειλικρινής δεν γνώριζα έως πρόσφατα και πολλά για το τραγούδι, παρότι ήταν το αγαπημένο μου. Την ιστορία του την έμαθα από το ιντερνετ.
Από τα μπλογκ μαθαίνει κανείς πάρα πολλά. Εγώ τουλάχιστον ...έμαθα πολλά!

Roadartist,
χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Το νοιώθω πολύ "δικό μου" αυτό το τραγούδι.

Vad,
αυτό κάνουμε όλοι μας.Παλεύουμε.
Ευχαριστώ για την γλυκιά σου ευχή.

Μαριλένα said...

αχ, ποσο μ' άρεσε αυτο το κείμενο
ο έρημος δρόμος, οι τρεις σκύλοι, το λιώσιμο του τραγουδιού στο ριπιτ :))

λες κι ήμουν εκεί..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Δεν το έχω ξανακούσει...

΄Οο μεγαλώνεις και δεδομένου (προφανώς) ότι για σένα εκφράζει κάποια σπουδαία πτυχή του εσωτερικου σου κοσμου (αυτού του μη εκδηλουμένου) θα το αγαπάς όλο και περισσότερο.

Λαλό σου Σ/Κ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

PN said...

Δεν είναι τόσο μα τόσο όμορφο όταν κάποια τραγούδια γίνονται soundtrack της ζωής μας; Ή τελοσπάντων μιας περιόδου!!

Τουλάχιστον, διάλεξες έναν ωραίο τρόπο να μας το πεις!!!

Anonymous said...

εμ δεν το ηξερες αγαπητε Λιολιοπουλε οτι τα αγχη, οι φοβοι, οι στενοχωριες , οι προβληματισμοι και η μοναξια τη νυχτα ξεσπανε? στο σκοταδι?
Καπου καποιος καποτε ειχε πει πως
"να φοβασαι πιο πολυ τους 4 τοιχους, παρα τους ανθρωπους"..
Ομορφο το τραγουδι που στολισε την αναρτηση σου.
Καλο απο μεσημερο!

Unknown said...

Α γιαυτό μου έκοβες βόλτες στις 4:30 το ξημέρωμα!!!

Πάντως άξιζε τον κόπο το ξενύχτι. Χαλάλι...

cynical said...

Καλησπέρα Νικο, σ'επιασε και σενα, βλέπω, η ασθενεια του φθινοπωρου. Ας είναι. ΕΙναι γλυκειά αυτη η αρρωστεια. ΣΟυ ευχομαι ομως να εχεις παντα ηλιολουστες μερες και οι δρομοι (αντε , οχι μπροστα απο το σπιτι σου για να μπορεις να κοιμασαι το βραδυ, αλλα λιγο παραπερα) να ειναι παντα πολυβουοι και γεματοι ανθρωπους.

δεσποιναριον said...

Τυχαια ανακαλυψα οτι ξαναγυρσες. Καλο σου χειμωνα. Παντως σε βρισκω ξανανιωμενο και να γραφεις πιο ομορφα απο πριν. Γεια σου Νικο!

leondokardos said...

"Κι άλλη μια μέρα " διαφορετική απο τη χθεσυνή,με κάτι καινούργιο...
Θεωρώ οτι τα ιταλικά τραγούδια είναι ίσως τα ωραιότερα στο κόσμο,ρομαντικά,τρυφερά,αληθινά. Και αυτό που έβαλες,απο τα ωραιότερα.

wilma said...

Τι να πω? το ξέρεις ότι το κείμενο ξεπερνά ακόμη και το τραγούδι?
Νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα μια κασέτα με ιταλικά τραγούδια και ένα δίσκο του Toto Cutugno.
Κάποια στιγμή θα μαζέψω καμιά δεκαρια στίχους από τραγούδια ιταλικά μήπως καταλάβαεις για ποια πρόκειται ώστε να τα βρω επιτέλους!

Nikos Lioliopoulos said...

Με τόσα πολλά σχόλια,φίλοι μου, άντε να ξαναγράψω για πολιτική μετά!

Μαριλένα,
άξιζε το ξενύχτι λοιπόν; Χαίρομαι που βγήκε καλό μετά από τόσα delete!

Γλαρένια,
δεν είμαι βέβαιος αν θα το αγαπώ. Ίσως μια μέρα να μην σημαίνει τίποτα για μένα. Μια μέρα...

VK,
Ας πούμε sound track , μιας μεγάλης περιόδου της ζωής. Παντοτινής; Αλίμονο...
Σε ευχαριστώ.

Λιακάδα,
τελικά το τραγούδι στόλισε την ανάρτηση όπως λες; Εγώ πάντως έγραψα μια μικρή ιστορία, για να στολίσω ένα τραγούδι!
Αν έχω μια ιδιαιτερότητα είναι πως τα δικά μου, τα πολύ αγαπημένα τραγούδια, δεν είναι και πολύ γνωστά. Κάτι απροσδιόριστα παράξενο με δένει μαζί τους.

Καληνύχτα, φίλοι μου.
Περισσότερα... domani!

marianaonice said...

Νίκο, πολύ χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ στο @σπιτάκι σου!
Τα περιηγήθηκα όλα όσα έχασα λόγω της παλιοδουλειάς!
Που τον θυμήθηκες τον Αλμπάνο και τη Ρομίνα!! Οι αγαπημενοι μου και οι αγαπημένοι μιας γενιάς ολόκληρης!!
Εκείνο το Felicita και το io di note έγραψαν ιστορία!!
Πολύ ωραίο το τραγουδάκι που σ' έκανε να ξημερωθείς!
Διαβάζοντας το ποστάκι σου αυτό σκέφτηκα τον εαυτό μου! Πόσες φορές δεν ξημερώνομαι κι εγώ ακούγοντας το αγαπημένο μου τραγούδι... μέσα στα άγχη και τη μαυρίλα της ημέρας που έρχεται τη νύκτα να με πλακώσει!

Καλό Σ/Κ @φίλε μου!

kikop80 said...

Κι εγώ δεν το'ξερα το κομμάτι!
Όμορφο κομμάτι!
Γενικά η ιταλική γλώσσα είναι πολύ μελωδική και έχει πολλά όμορφα τραγούδια!
Καλό ΣΚ!

Nikos Lioliopoulos said...

Lilly,
ναι όντως αυτό το ξενύχτι άξιζε.

cynical,
η δική μου αρρώστια είναι και τον τεσσάρων εποχών.
H ευχή σου πολύ όμορφη. Σε ευχαριστώ.

Δεσποινα,
χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.Σε ευχαριστώ.

Λεοντόκαρδε,
είναι όντως πολύ όμορφα πολλά απο τα Ιταλικά τραγούδια.

Wilma,
σε ευχαριστώ , αλλά μήπως υπερβάλλεις λιγάκι ;
Οσo για της κασέτες, μη φοβάσαι δεν είσαι η μόνη.Είχα και εγώ πολλές κασέτες. Ο Cutugno μ΄αρέσει και εμένα πολύ.

Nikos Lioliopoulos said...

Μαριάννα,
με κάνεις πολύ χαρούμενο.
Υπέροχο το Felicita . Πολλοί λένε ότι έπρεπε να κερδίσει τότε , εκτός από εμένα βέβαια! Το "storie " είναι ακόμη καλύτερο. Να είσαι καλά.

Kikop
όντως η Ιταλική γλώσσα είναι πολύ μελωδική
Καλο Σ.Κ.

hasapi grammata said...

aftes oi "kathimerines isotries" me tis analoges melodies tous, veltionoun mia sinefiasmeni mera...

Nikos Lioliopoulos said...

Χασάπη καλημέρα. Πρώτη φορά σε συναντώ και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό . Εκανα μια βόλτα στο blog σου. Ηδη βάζει υποψηφιότητα για τα αγαπημένα μου!

NdN said...

Νικόλα χαίρομαι πολύ που είσαι λάτρης της Ιταλικής μουσικής. Ακόμα και σήμερα βγαίνουν πολύ ωραία κομμάτια στη γείτονα χώρα!

Καλό βράδυ!