Ενα μεθυσμενο γράμμα .

Χθες το βράδυ φίλοι μου έγινα τύφλα στο μεθύσι.

Το μόνο που θυμάμαι είναι να ανεβαίνω τα σκαλιά παραπατώντας, θυμάμαι και κάτι αγριοφωνάρες, θυμάμαι ίσως και κάτι σαν παντοφλιά (αυτό όμως αυστηρά μεταξύ μας!) Θυμάμαι ακόμη ότι άνοιξα και το κομπιούτερ .

Μετά δεν θυμάμαι τίποτα.

Κρύος ιδρώτας με έπιασε το πρωί που ξύπνησα . Θεέ μου, σε παρακαλώ, να μην έκανα καμία βλακεία, όχι πάλι.

Ανοίγω με χέρι τρεμάμενο τον υπολογιστή .

Ανοίγω το blog μου ,η καρδιά μου πάει να σπάσει. Ουφ τίποτα δεν έγραψα ευτυχώς . Ανοίγω το μέιλ μου κοιτάζω στα εξερχόμενα .

Μόνο τα «συνήθη», υπό την επήρεια αλκοόλ αυτή τη φορά, αλλά κανένα πρόβλημα. Οι παραλήπτες των μεταμεσονύχτιων μέιλ μου, με έχουν μάθει πλέον καλά, δεν με παρεξηγούν.

«o.k. όλα καλά» σκέφτηκα ανακουφισμένος. Αλλά ωπ, τι είναι αυτό στα πρόχειρα;

Ψύχραιμα Νίκο, ότι και να είναι τουλάχιστον δεν το έστειλα. Ερωτική επιστολή, χωρίς αποδέκτη. Τώρα σε ποια το έγραφα;

-->

«Αγαπημένη μου, Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου .

Γιατί επιτέλους μου χαμογέλασες.

Έστω και για μια φορά, μου χαμογέλασες.
Πόσα χρόνια είχα να αντικρίσω το χαμόγελο σου; Πάντα η ίδια, πάντα σκληρή, πάντα σκυθρωπή, πάντα κακιά. Και ξέρεις αγαπημένη μου, δεν είμαι ο ίδιος πια . Άλλαξαν τα πάντα γύρω μου από την πρώτη φορά που μου χαμογέλασες . Άλλαξε ο κόσμος όλος .

Είμαι χαρούμενος, σχεδόν πετάω . Σφυρίζω στη δουλειά, τραγουδώ στο σπίτι μου . Ονειρεύομαι. Κοιτώ στον καθρέφτη, ναι καλή μου, τώρα τον κοιτάω, και βλέπω έναν άλλο άνθρωπο. Αρχίζω να μου αρέσω, αρχίζω να με αγαπάω ξανά.. Άρχισα να προσέχω το ντύσιμο μου . Μέχρι και πιστολάκι στα μαλλιά κάνω . Αντέχεις να σου πω και το πιο τρελό; Μπήκα σε μαγαζί με ρούχα να ψωνίσω! Ποιος εγώ που δεν περνούσα ούτε απέξω από τα μαγαζιά, Που έστελνα πάντα άλλους να ψωνίσουν για μένα.

Είχα χρόνια να το νιώσω αυτό και η αιτία είσαι Εσύ .

Σ΄ αγαπώ πολύ »

-->

Μα τι διάολο, ακόμη ζαλισμένος από το βραδινό μεθύσι; Για ποια να το έγραψα; Ποια να είναι αυτή η άγνωστη που μου χαμογέλασε; Γιατί δεν θυμάμαι; Τόσος έρωτας σε μια άγνωστη;

Το απόγευμα ήμουν καλύτερα, μπορούσα να σκεφτώ, να θυμηθώ.

Φεύγω για τη βραδινή μου δουλειά. Για μια στιγμή!

Το βρήκα!

Ναι φίλοι μου , θυμήθηκα για ποια ήταν το μεθυσμένο μου γράμμα.

Ήταν για μιά μικρή άκαρδη, που κρύβω μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ήταν για μία, που την καλοπιάνω, αλλά αυτή σκληρή, άτεγκτη, γλωσσού, με αποπαίρνει.
Ήταν για .. τη Ζυγαριά μου!!!

Παράξενο; Αληθινό! Μετά από 15 χαμένα κιλά, σε λιγότερο από δυο μήνες φίλοι μου, αποφάσισα μεθυσμένος, να τις γράψω ένα γράμμα.

Ευτυχώς που δεν είχε μέιλ!

Υ.Γ. Συνεχίζω, ήταν να μην πάρω φόρα! Εγώ στις κατρακύλες, ευχάριστες ή δυσάρεστες, τα καταφέρνω πάντα πολύ καλά.

Ευχές σας για περαιτέρω αδυνάτισμα πάντα καλοδεχούμενες!