οι παρακάτω σκέψεις αποτελούν προσχέδιο της συνεισφοράς μου στον προσυνεδριακό διάλογο του Πασοκ.
μύθος νο.1.Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι υποχρηματοδοτούμενη.
Αν προσθέσει κανείς το σύνολο των προϋπολογισμών και τα τεχνικά προγράμματα όλων τον δήμων της χώρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα αστρονομικό ποσό ,το οπαίο συγκρινόμενο με το έργο που παράγεται οδηγεί χωρίς δεύτερη σκέψη στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για σπατάλη πόρων και μάλιστα μεγαλύτερη από αυτή του σπάταλου Ελληνικού κράτους
Μύθος νο.2: η αποκέντρωση εργαλείο έλεγχου και παράγοντας διαφάνειας.
Το μεγαλύτερο τμήμα των καταγγελιών προς το συνήγορο του πολίτη αφορά τη λειτουργία των ΟΤΑ. Οι δήμοι κυρίως αντί να λειτουργούν προς όφελος του πολίτη σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν δυνάστη του ενώ η οικονομική κακοδιαχείριση είναι πασιφανής .Το μεγάλο κόλπο δε γίνεται στον τομέα των Δημοτικών επιχειρήσεων και δη στον σκανδαλώδη αριθμό υπαλλήλων που προσλαμβάνονται.
Μύθος νο.3:ανάγκη για περισσότερη αποκέντρωση.
Στην Ελλάδα υπάρχει αντίστοιχος αριθμός Νομών με χώρες όπως η Γάλλια η Ισπανία ή η Αγγλία χώρες 6 ή 7 φορές μεγαλύτερες σε πληθυσμό. Σε κάθε νομό υπάρχουν περισσότεροι από δέκα δήμοι. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νομού μας που έχει 12 δήμους ή της Χαλκιδικής που διαθέτει 16! Η μεγάλη ευκαιρία που ονομάστηκε σχέδιο Καποδίστριας χάθηκε αναλώμενη σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και σε τοπικά μικροσυμφέροντα. Είναι ορατή πλέον η ανάγκη για έναν νέο «Καποδίστρια».Οι νομοί θα πρέπει να ταυτιστούν με τις περιφέρειες και να διαιρούνται σε λίγους δήμους όχι μικρότερους των 30 000 κατοίκων.
Μύθος νο.4: όσο εγγύτερα στον πολίτη τόσο περισσότερος έλεγχος
Το σύστημα των μηχανισμών επιρροής και πολιτικής επιβολής στις τοπικές κοινωνίες είναι πολύπλοκο και αποτελεσματικό. Συνδυαζόμενο μάλιστα με με την παντελής έλλειψη κοινωνικής λογοδοσίας αλλά και την ισχνή δύναμη της κοινωνίας των πολιτών (έννοιες που επασχολούν ιδιαιτέρως το νέο Πασοκ ) δημιουργεί ένα ασφυκτικό περίβλημα αδιαφάνειας.
Συμπερασματικά η λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα ,συγκριτικά με τη λειτουργία του κράτους είναι ακόμη χειρότερη παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό κράτος κατά γενική ομολογία έχει τα χάλια του!
(Συνεχίζεται…)
2 comments:
Ασφαλώς και η ΤΑ στην Ελλάδα ακολουθεί τη γενικότερη μοίρα της οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης με όλα τα κακά και ίσως και περισσότερα.
Ωστόσο θεωρώ ότι η ενίσχυσή της σε προγραμματική βάση είναι αναγκαιότητα.
Σχετικά με τις συνενώσεις δήμων, πολύ σωστά το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει το ζήτημα των υπεράριθμων οργανισμών ΤΑ.
ΑΛΛΑ η συνένωση δεν πρέπει να γίνει εις βάρος ή προς εκμετάλλευση των μικρών δήμων. Δεν πρέπει οι μεγάλοι δήμοι να αντιμετωπίσουν την συνένωση ως απλά αύξηση του πληθυσμού τους. Μια συνένωση δήμων πρέπει να γίνεται σε προγραμματικό επίπεδο όπου θα καθορίζονται οι προτεραιότητες κάθε περιοχής, το αναπτυξιακό σχέδιο του νέου δήμου, οι μορφές οικονομίας που μπορούν σε κάθε χώρο να αναπτυχθούν, τα κοινωφελή έργα και τα έργα υποδομής που χρειάζονται να γίνουν κοκ.
Τέλος, ειδικά για την Ημαθία αλλά και συνολικά για την ελληνική επαρχία θα πρέπει να θέσουμε και ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Την ερήμωση της επαρχίας από το νέο κόσμο! Κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση τον τόπο μας.
Δύναμή μας είναι το ανθρώπινο δυναμικό του τόπου μας. Κι αυτό όφείλουμε να το σεβαστούμε αλλά και να το διεκδικήσουμε.
Οποιαδήποτε περαιτέρω ενίσχυση χωρίς έλεγχο εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους όπως περιγράφω και στο κείμενο, το οποίο σκοπό έχει να καταδείξει πτυχές της πραγματικότητας και όχι να παρουσιάσει ανώφελες ωραιοποιήσεις .Συμφωνώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της επαρχίας είναι η εγκατάλειψη από τους νέους ,άμεσο αποτέλεσμα της τραγικής κατάστασης της ελληνικής γεωργίας και της πλήρους απουσίας εξωαγροτικών επιχειρηματικών δράσεων.
Σε προηγούμενο post μου όπου περιγράφω κάποια όνειρά μου για τη Μελίκη θα δεις ότι διακαίς πόθος μου είναι η σταδιακή εκβιομηχάνιση όσο είναι δυνατόν του τόπου .Στην κατεύθυνση αυτή έχω ήδη συνεισφέρει με τις ελάχιστες δυνάμεις που διαθέτω.
Post a Comment