Ο Βασίλης μας εχει εδω και τεσσερα χρόνια διαγνωστεί με αυτισμό. Εκτότε όλη μας η ζωή είναι αφιερωμένη στον πως θα μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε απο μικρή ηλικία να ξεπερασει τις δυσκολίες. Εχουμε κάνει πολλές θυσίες, παντα όμως σκεφτόμαστε πως υπαρχουν περισσότερες.
Ο Βασίλης μας δεν μίλησε ακόμη. Ισως αργήσει, ίσως παλι δεν μιλήσει ποτέ. Εχει όμως εναν δικο του τρόπο να επικοινωνεί μαζί μας και αυτό μας κανει πολύ χαρούμενους.
Ο Βασίλης μας φέτος πήγε την πρωτη του κατασκήνωση και μαλιστα για δυο βδομαδες και για πρώτη μας φορά δεν τον έχουμε μαζί μας. Πάνε δέκα μέρες τώρα και κοντευω να τρελαθω. Οση χαρά και να παίρνω όταν η σύνοδος του μας λέει πως είναι πολύ καλός και περνάει καλα, όσο και αν βρηκαμε μια μια καλη ευκαιρία να αφερωσουμε περισσότερο χρόνο στην Αννουλα μας, εμένα μου λείπει αφάνταστα.
Το ξέρω είμαι χαζομπαμπας, αλλά και εσείς αν είχατε αυτον τον θησαυρό έτσι θα κάνατε
*Οι φωτογραφιες είναι απο την κατασκήνωση του. Το βιντεακι το είχα κανει παλιότερα
2 comments:
έτσι θα κάναμε κι εμείς σίγουρα, αλλά δεν ξέρω πόσοι από μάς θα είχαμε το δικό σας σθένος, να αφήσουμε τον θησαυρό μας να πάει κατασκήνωση!
μπράβο! χίλια μπράβο!
μεγαλώνετε δυο παιδιά, όπως ακριβώς πρέπει.
Ευχαριστούμε πολύ πολύ!
Post a Comment