Ο πολιτισμός μας και η ιστορία μιας… «γούρνας».

Ο πολιτισμός μας και η ιστορία μια… «γούρνας».

Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας ο Πολίτης απασχόλησε έντονα και δικαίως και μάλιστα ως κύριο θέμα η αποκάλυψη ότι σχολεία της πόλης της Αλεξανδρείας δεν είναι συνδεδεμένα με το δίκτυο της αποχέτευσης με αποτέλεσμα να εξυπηρετούνται από βόθρους, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από όλους τριτοκοσμική και επικίνδυνη...

Πως να αισθάνεται άραγε ένας κάτοικος της Μελίκης που διάβασε την είδηση;

Τη στιγμή αυτή που η πόλη της Αλεξανδρείας μοιάζει να έχει σοκαριστεί από το θέμα, στο δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του δήμου Αλεξανδρείας δεν υπάρχει καν αποχέτευση. Βρισκόμαστε στο τέλος του 2016, 36 χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή κοινότητα, 14 χρόνια μετά την ένταξη μας στο Ευρώ και 12 χρόνια μετά την διοργάνωση τον ολυμπιακών αγώνων και η Μελίκη μια μικρή πόλη 4000 κατοίκων δεν έχει αποχετευτικό σύστημα. Την στιγμή που γράφεται το άρθρο εκατομμύρια ευρώ δαπανούνται για φιέστες και πανηγύρια σε όλη την επικράτεια της χώρας, μερικές χιλιάδες ευρώ δαπανάει ο Δήμος Αλεξάνδρειας για πολιτιστικές εκδηλώσεις, πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για αποπεράτωση πολιτιστικού κέντρου, πολλές άλλες δεκάδες ευρώ για γιορτές και πανηγύρια Και όμως στη Μελίκη δεν υπάρχει αποχετευτικό δίκτυο. Για ποιον πολιτισμό για ποια ποιότητα ζωής να μιλάμε εν έτη 2016;

Η υπόθεση της αποχέτευσης της Μελίκης είναι μια παλιά πονεμένη ιστορία , ενδεικτική όμως της κατάστασης με την οποία πορεύτηκε ο τόπος για δεκαετίες. Ποιος δεν θυμάται (από όσους δεν είναι πολύ νέοι) το σκάψιμο και το κλείσιμο της κεντρικής οδού κυριολεκτικά εν μια νυχτί γιατί θα περνούσε ο τότε πρωθυπουργός Μητσοτάκης και έπρεπε να φανεί ότι γίνεται έργο; Ποιος δεν έχει πιάσει τη μύτη του από την μπόχα σε σημεία όπου το μικρό δίκτυο από σωλήνες που παραχώθηκαν τότε εκβράζει λύματα από τους ασυνείδητους που συνέδεσαν την αποχέτευση στους ανερμάτιστους σωλήνες με κίνδυνο για τη δημόσια υγεία; Ποιος δεν ζορίστηκε οικονομικά όταν ήρθε η ώρα να πληρώσει το φορτηγό που του αδειάζει τον βόθρο;

Για δεκαετίες κάθε υποψήφιος δήμαρχος Μελίκης υποσχόταν από τα μπαλκόνια να φτιάξει  αποχετευτικό δίκτυο, αλλά κανείς δεν έκανε στην ουσία τίποτα πλην μερικών σωλήνων, μιας άστοχης μελέτης και μιας …γούρνας!

Και έτσι φτάσουμε προεκλογικά το 2010 όπου στηριζόμενος σε μια καταφανέστατα λάθος μελέτη ο τότε δήμαρχος Αλεξάνδρειας, Δημητριάδης, ξεκίνησε άρον άρον την κατασκευή αποχετευτικού εγκαινιάζοντας το μάλιστα με την ....θρυλική γούρνα στο χώρο του αθλητικού κέντρου! Η τότε δημοτική αρχή δεν ευτύχησε να επανεκλεγεί με αποτέλεσμα η διάδοχος κατάσταση να σπεύσει να απεντάξει το έργο επικαλούμενη της αστοχίες της μελέτης και πολλές ακόμη αληθινές η λιγότερο αληθινές εκκρεμότητες. Το νέο ΕΣΠΑ προχώρησε χωρίς την αποχέτευση Μελίκης, ούτε καν την κατασκευή του σταθμού λυμάτων όπως είχε εξαγγελθεί. Το μόνο έργο που έγινε ήταν το κλείσιμο της γούρνας!

Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της «εκδικητικότητας» να αφήσει τη Μελίκη χωρίς έργο!

Ο νεοεκλεγείς δήμαρχος επέλεξε να απεντάξει το έργο, να μην ξεκινήσει τον βιολογικό προφασιζόμενος ένα σωρό αστείες δικαιολογίες από ένα τυπικό λάθος σε αριθμό οικόπεδου ως τον κίνδυνο κλοπής υλικών κατά τη διαδικασία κατασκευής! Προτίμησε να αφήσει για πολλά χρόνια ακόμη τη Μελίκη  χωρίς αποχετευτικό παρά να κάνει ένα έργο που εγκαινίασε ο πολιτικός του αντίπαλος!

 Η Μελίκη και ο δήμος μας γενικότερα δεν έχει ανάγκη μόνο από έργα που θεωρείται αδιανόητο για μια σύγχρονη χώρα να μην έχουν γίνει ακόμα. Πρωτίστως έχει ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας και απαλλαγής από τους εκπροσώπους του πολιτικού του προσωπικού που είναι υπεύθυνοι για καταστάσεις όπως αυτή της Μελίκης.