Δεν θα ξαναδώ ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είμαι λάτρης του αθλήματος του ποδοσφαίρου και έχω αφιερώσει αναρίθμητες ώρες της ζωής μου σε αυτό, είτε ως θεατής από την τηλεόραση όλων των μεγάλων πρωταθλημάτων της Ευρώπης, είτε ως παράγοντας ερασιτεχνικών ομάδων, ενώ έχω ασχοληθεί και με τη δημιουργία ακαδημίας ποδοσφαίρου στην ερασιτεχνική ομάδα του χωριού μου.

 Παρά την αγάπη μου για το άθλημα, ελληνικό πρωτάθλημα έπαψα να βλέπω εδώ καιτρία χρόνια. χωρίς να μου λείψει ιδιαίτερα, αφού το είχα κυριολεκτικά σιχαθεί.

 Την Κυριακή όμως έκανα ένα σοβαρό παράπτωμα που δεν πρόκειται να το επαναλάβω για κανένα λόγο και στήθηκα και εγώ μαζί με δεκάδες στριμωγμένους σαν σαρδέλες, συμπολίτες μου σε καφετέρια να δω από την τηλεόραση ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν οι αγώνες ΠΑΟΚ-Βέροια δυο ομάδων που παραδοσιακά υποστηρίζω και είχαν καλή πορεία αλλά και το ντέρμπι που ακολουθούσε Ολυμπιακός -Παναθηναϊκός.

Ένα λάθος που δεν πρόκειται να το ξανακάνω, αφού μου θύμισε όλους τους λόγους για τους όποιους δεν αξίζει να βλέπει κανείς αυτή την αθλιότητα.

Μισώ το ελληνικό ποδόσφαιρο και ότι έχει σχέση με αυτό. Απεχθάνομαι τη βία, τα καπνογόνα, τους οργανωμένους οπαδούς, τα συνθήματα του μίσους.

«Ανακατεύομαι» με τους αθλητικούς δημοσιογράφους, με τους σχολιαστές των καναλιών, με  τα sites και τις ατέλειωτες αθλητικές εφημερίδες. Πόσο κολλημένος να είναι κάποιος που διαβάζει ελληνική αθλητική εφημερίδα; (Αθλητική εφημερίδα γενικά, θα τολμούσα να πω)

Με ενοχλεί αφάνταστα που στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν ένα σωρό αθλητικά ραδιόφωνα και ούτε ένα αμιγώς ενημερωτικό. Με εκπλήσσει το ότι πολλοί άνθρωποι που δεν βλέπουν καν μπάλα ακούν αυτά τα ραδιόφωνα, που ανέχονται της αισθητική αλλά και την απαράμιλλη αμορφωσιά του ¨παραγωγών» τους  .

Τέλος με εξοργίζει η κοινωνική υποκρισία. Κάνουμε σαν να μην υπάρχουν αυτοί οι απαίσιοι ποδοσφαιρικοί παράγοντες που λες και είναι βγαλμένοι από γκανγκστερικές ταινίες . Ενίοτε τους επιβραβεύουμε κάνοντας τους και δημάρχους…

Το χειρότερο πρόσωπο της Ελληνικής κοινωνίας συχνά αντικατοπτρίζεται σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Βία, ανηθικότητα, αναξιοκρατία, τραμπουκισμός, υποκρισία, επιβράβευση και θεοποίηση του νικητή ανεξαρτήτως των μέσων που μετήλθε για να επικρατήσει. ..

 Αυτή την Ελλάδα δεν θέλω καν να την βλέπω, δεν θέλω να θυμάμαι ότι υπάρχει. Δεν θα ξαναδώ ποτέ αγώνα ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.