Κανάλια δείξτε μας, στη Βέροια κάνουμε επανάσταση!

Μια σκέψη γύρω από τα χθεσινά «επεισόδια» στη Βέροια.

Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων. Έχουν γραφτεί καί ειπωθεί πολλά. Δεν έχω να προσθέσω πολλά περισσότερα στο διάλογο, παρά μονό το ότι το λεγόμενο κίνημα κατά τη γνώμη μου δεν έχει λαϊκά χαρακτηριστικά, αλλά είναι κατά βάση υποκινούμενο. Η πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν δεν είναι άνθρωποι που βρέθηκαν αποκλεισμένοι και σε απόγνωση από την αθλία οικονομική συγκύρια των ήμερων, αλλά το αντίθετο, είναι κατά βάση προνομιούχοι που δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι στην Ελλάδα του ωχαδερφισμού και της αναβλητικότητας, θα ερχόταν στιγμή θα έχαναν κάποια από αυτά τα προνόμια.

Όσο βέβαια για τους άλλους, τους πραγματικά αγανακτισμένους, αυτούς που πραγματικά η κρίση έχει καταστρέψει τη ζωή, τους νέο ανέργους ή υποαπασχολούμενους, τους μικρό-μαγαζάτορες, τους μεροκαματιαρήδες του ιδιωτικού τομέα, αυτοί δεν βρίσκονται στις τάξεις των αγανακτισμένων, παρότι αυτοί θα έπρεπε να είναι μπροστάρηδες και όχι οι διάφοροι Φωτόπουλοι. Το γιατί λείπουν, είναι κάτι στο οποίο δεν μπορώ να δώσω τεκμηριωμένη εξήγηση.

Ας έρθουμε όμως λιγάκι στα δικά μας, στα του τόπου μου.

Όπως κάθε γεγονός που λαμβάνει χώρα στο κέντρο έρχεται με καθυστέρηση στην επαρχία, συνήθως αλιεμένο αν όχι εντελώς διαστρεβλωμένο, έτσι και στην περίπτωση των «αγανακτισμένων» έγιναν προσπάθειες να συγκροτηθούν μέτωπα και στις μικρές επαρχιακές πόλεις με περιορισμένη επιτυχία στις περισσότερες περιπτώσεις.

Στις γειτονικές μου πόλεις την Βέροια και την Αλεξάνδρεια το εγχείρημα απέτυχε, δεν ήταν παρά ελάχιστοι αυτοί που πήραν μέρος στις ουκ ολίγες προσπάθειες που έχουν γίνει. Και επειδή λίγο πολύ γνωριζόμαστε, δεν ήταν και η καλύτερη «παστά» ανθρώπων , κάποιοι από αυτούς…

Έτσι λοιπόν αντί να πάρει κινηματικά χαρακτηριστικά το όλο εγχείρημα, κατάντησε να γίνει μια μάζωξη ελάχιστων, κυρίως γραφικών , συνεπικουρουμένη βεβαία από κάποιος επαγγελματίες του είδους, που δυστυχώς έχουμε και στα μέρη μας.

Το χειρότερο όμως κατά τη γνώμη μου είναι ότι αντί να διαλυθούν υπό το βάρος της αποτυχίας, αυτοί οι ελάχιστοι, είχαν το θράσος να παρελάσουν στη γιορτή της απελευθέρωσης της πόλης της Βέροιας κατορθώνοντας μια ιστορικής σημασίας τελετή να την μετατρέψουν σε θέαμα για τα αδηφάγα μέσα των Αθηνών με την συνδρομή των εδώ "λαϊκών" ανταποκριτών τους.

Θα ήταν λοιπόν ευχής έργον την επόμενη φορά που 15 «επαναστάτες» αποφασίσουν να ευτελίσουν κάποια αντίστοιχης σπουδαιότητας κοινωνική εκδήλωση, να έχουν την αντιμετώπιση που τους αξίζει.

Η παγερή αδιαφορία των χιλιάδων παρευρισκομένων στην εκδήλωση απέναντι στα καμώματα τους, είναι κάτι αισιόδοξο κατά τη γνώμη μου, αλλά δεν φτάνει…