Αγαπητέ κ. Βεροιώτη,
Δυστυχώς στο ιστολογιο σας δεν δίνετε τη δυνατότητα σχολιασμών σε μη μελή του και έτσι δεν μπόρεσα να απαντήσω στη ¨ διαφωνία¨σας. Θα δημοσιεύσω λοιπόν εδώ την απάντηση μου , αν και δεν συνηθίζω να το κάνω,Το σχόλιο μου είχε ως εξής:
"Ευχαριστώ για το μεγαλο ενδιαφερον οπως λετε, με τιμαει.
Μονο που απο οτι φαινεται δεν μπορεσα να γινω κατανοητος. Ισως θα χρειαστει συντομα να αλλαξω γλώσσα για να καταλαβαινόμαστε. Θελει μεγαλη προσπαθεια κυριε "Βεροιωτη" να κανετε τοσα πολλα λάθη σε μολις μιση παραγραφο κειμενου σας. Τα καταφερατε. Τρεμω στην ιδεα του να γραψετε κατι μεγαλύτερο...
Για διορθωση, εν ταχη αναφερω οτι:
-Δεν ειμαι αγροτο συνδικαλιστής. Τη λεξη τη θεωρώ βρισιά σύμφωνα με οσα συμβαίνουν στο χώρο.Το σωματείο του οποιου ειμαι προεδρος δεν ειναι συνδικαλιστικό.
-Δεν προσχώρησα στη Συμμαχια. Το οτι προτίθεμαι να την ψηφίσω δεν συνιστά προσχώρηση.
-Δεν εκανα ουτε θα κανω ποτέ πολιτική καριέρα. Δεν μου ταιριαζε ποτέ.
- Το κειμενο στο οποιο αναφερεστε δεν ειναι άρθρο, αλλά αναρτηση στον προσωπικό μου ιστοχώρο. Εχει μεγαλη διαφορα αυτο, αν δεν το αντιλαμβανεστε.
- Ειναι εξεραιτικα αυθαιρετο το συμπερασμα σας οτι βαζω το εγω πανω απο το εμεις. Τουλαχιστον δεν προκυπτει απο το κειμενο της αναρτησης.
Υ.Γ. ελπίζω να διαβαζετε πιο προσεχτικά τις αναρτήσεις μου στο μελλον.
2 comments:
Νικόλα μου, δεν ξέρω ούτε τον Βεροιώτη, ούτε εσένα από κοντά. Το ξεκαθαρίζω αυτό για να σου επιστήσω την προσοχή σε ένα και μόνο πράγμα, σε ξέρω μέσα από ΕΔΩ. Αυτό το χώρο που διαβαζόμαστε χρόνια τώρα...και αν θες τελικά αποκαλύπτουμε ο ένας στον άλλον τα πολύ ενδότερα του εαυτού μας.
Στο προηγούμενο post ήθελα να σχολιάσω. Μπορώ να πω ότι με εξόργισες. Αυτολογοκρίθηκα! Τελευταία αυτολογοκρίνομαι συνεχώς και αυτό είναι ένα κακό δείγμα των καιρών ή απλά είναι ένδειξη ότι σκέπτομαι πριν μιλήσω. Μπορεί και να μεγαλώνω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Το προηγούμενο κείμενο και εν μέρει αυτό παρουσιάζουν δείγματα ενός ιδιότυπου "πολιτικού και ιδεολογικού alzheimer". Συγνώμη που το λέω, αλλά αυτό βγαίνει!
Τα παλιά σου κείμενα υπάρχουν. Τις στιγμές που σου έλεγα ότι απομακρύνομαι σκόπιμα γιατί αυτό το blog έχει γίνει πλατφόρμα κομματικών εξαγγελιών τις θυμάσε; Δεν σε έκρινα ποτέ γιατί επέλεξες να το κάνεις. Είμαι ο τελευταίος που θα το έκανε, παρότι με λυπούσε ως ένα βαθμό. Τώρα, όμως, διαβάζοντας μια διακήρυξη της κομματικής ελευθερίας, σε αναδρομική μάλιστα ισχύ, δεν μπορώ να σιωπήσω. Νικόλα μου, γύρνα πίσω και διάβασε παλιές σου αναρτήσεις, δες πίσω από τι λέξεις...δεν θα βρεις αυτό που περιγράφεις. Κι αν τότε δεν κράτησες καμία πισινή (άνθρωπος είσαι στην τελική και σε ώθησε το πάθος), κράτα τουλάχιστον μία τώρα.
Το πάθος Νίκο μου είναι ευλογία. Ωστόσο, από μια ηλικία και πέρα είναι δείγμα ωριμότητας να είσαι ακόμα και συνεπής στο όποιο πάθος σου. Ή εν πάσει περιπτώσει όταν και εφόσον το αναθεωρείς, να κάνεις και την απαραίτητη αυτοκριτική σου!
Φιλικά πάντα λέω ό,τι λέω...και πιστεύω ότι το ξέρεις!
Αγαπητε μηδενικε, σε ευχαριστω για το έναυσμα για αυτοκριτικη που μου εδωσες μεσα απο το σχολιο σου αυτο. Την απαντηση μου την ανεβασα ως ξεχωριστη αναρτηση, αν δεν σε πειραζει. Θα σε περιμενω εκει...
Post a Comment