Monday, August 31, 2009

Πανκγυριάτ΄κο




Το πανηγύρι του χωριού μου, γίνεται κάθε χρόνο την πρώτη Σεπτεμβρίου. Αν ανατρέξει κανείς στο εορτολόγιο δεν πρόκειται να βρει κάποιον άγιο που να γιορτάζει εκείνες τις ημέρες ούτε βεβαία καμία εκκλησία του χωριού . Από όσους έχω ρωτήσει κάνεις δεν ξέρει γιατί γίνεται αυτές τις μέρες το πανηγύρι μας και αυτό είναι κάτι που με παραξένευε αλλά και με γοήτευε.

Οι άνθρωποι του χωριού μου όπως και κάθε χωριού ζούσαν στην κυριολεξία για το πανηγύρι. Επί μια τουλάχιστον εβδομάδα το κέντρο πλημμύριζε από κόσμο, μικροπωλητές, μουσικούς , καντίνες με σουβλάκια και όλα τα τυπικά ενός ελληνικού πανηγυριού . Σε κάθε ταβέρνα σχεδόν υπήρχε ζωντανή μουσική, τι ζωντανή δηλαδή, ένα κλαρίνο και ένα νταούλι στη διαπασών τόσο κακόηχα που δεν άντεχαν με τίποτα τα παιδικά μου αυτάκια., ο κόσμος όμως φαινόταν να το διασκεδάζει.

Σαν παιδί, μετρούσα τις μέρες να έρθει το πανηγύρι. Ήταν η μονή φορά σε όλο το χρόνο που μου επιτρεπόταν να αγοράσω παιχνίδι. Θυμάμαι με νοσταλγία την χαρά το βράδυ που μου αγόραζαν οι γονείς μου το καινούριο - επιτραπέζιο πάντα- παιχνίδι . Θυμάμαι να κοιμάμαι αγκαλιά με την τυλιγμένη του συσκευασία, και να ανυπομονώ να έρθει το πρωί να το ανοίξω. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν μου επέτρεπαν να το ανοίξω το ίδιο βραδύ όταν γυρνούσαμε σπίτι η μανά μου σε αυτό ήταν πολύ αυστηρή, «Το παιχνίδι θα το ανοίξεις αύριο», κανόνας απαράβατος.

Το αγαπημένο μου πλαστικό ποδοσφαιράκι των παιδικών χρόνων, ο Γκρινιάρης, το Στρατέγκο, η Μονοπολη αργότερα , ήταν παιχνίδια που αποκτούσα αυτές τις μέρες , παιχνίδια που μπορούσαν τα συντηρήσουν την ευτυχία της παιδικότητας για έναν ολόκληρο χρόνο, ως τον επόμενο Σεπτέμβριο.

Σήμερα δεν γίνεται πια πανηγύρι στο χωριό μου, η τουλάχιστον αυτό που γίνεται καμία σχέση δεν έχει με το παρελθόν. Λίγες «πολιτιστικές» εκδηλώσεις, κάποια χορευτικά συγκροτήματα μπροστά στο δημαρχείο, η γνωστή αποκρουστική κουστωδία των τοπικών πολιτευτών( θα μιλήσουμε αργότερα για αυτό), ενώ λιγοστοί πια ηρωικοί μικροπωλητές- Κινέζοι κυρίως - στήνουν την πραμάτεια τους στο δρόμο για να μας θυμίσουν ότι είναι πανηγύρι.

Οι εποχές αλλάζουν και η ελληνική επαρχία αναγκάζεται να προσαρμοστεί έστω και σέρνοντας τα πόδια. Στην εποχή μας τα πανηγύρια φαίνεται να μην έχουν θέση. Δεν είμαι από αυτούς που λυπούνται για αυτό , πιστεύω στην εξέλιξη . Τα πάντα ρέι….


Γράφω αυτές της γραμμές κυριολεκτικά στο πόδι λόγω εξαντλητικής δουλείας αυτό τον καιρό, χωρίς να ξέρω το γιατί.

Λίγο για να καταπολεμήσω η νοσταλγία που με πνίγει κάθε χρόνο τέτοιο καιρό…
λίγο γιατί να παλέψω την επιθυμία μου να αγοράσω ξανά για μια φορά έστω ένα παιχνίδι στο πανηγύρι , όχι για μένα όμως αυτή τη φορά…
λίγο γιατί μια αναγκαστική (λόγω ζημιάς στο τρακτέρ) αργία μου δίνει το χρόνο να κάνω μια βόλτα στο πανηγύρι και στις εκδηλώσεις, και για αυτό αναζητώ κάποιο… άλλοθι…

Κυρίως όμως γιατί είναι πρώτη Σεπτεμβρίου αύριο και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράφω έστω μια ανάρτηση το μήνα!

Καλό μήνα λοιπόν.

Καλό …φθινόπωρο .

14 comments:

athinovio said...

έτσι κι εμείς με τη γιορτή της σαρδέλας (Πρέβεζα)

PanGaman (Π. Γκαμανης) said...

Πεσ'τα ρε Νικο.... Ακριβως το ιδιο αισθανομαι κι εγω...

Anonymous said...

όμορφη ανάρτηση...όπως πάντα!!!!

Μαρία γειτόνισσα

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ said...

Εδώ κάτω στα δικά μας τα μέρη, η 1η Σεπτεμβρίου, γιορταζόταν παλαιότερα, ως η πρώτη ημέρα του αγροτικού έτους. Και δοξολογίες, και ευλογίες σπόρων και μικροπανήγυρα, κλπ γινόντουσαν!
Τώρα αγροτικές χρονιές δεν υπάρχουν , οι σπόροι είναι ευλογημένοι από τις σποροπαραγωγικές εταιρείες, οι σοδειές είναι ... εξασφαλισμένα απούλητες και η ζωή γενικώς είναι κάθε μέρα για τα πανηγύρια. Της αρπαχτής!

patsiouri said...

Μπράβο, πολύ καλύτερα.
Στο δικό μου χωριό το κάνουν πάντα ανήμερα της Παναγίας και έχει καταντήσει κούραση...dezavu κάθε χρόνο.

Nikos Lioliopoulos said...

Αθηνά,
αμαν με αυτές τις γιορτές σαρδέλας,μήλων καρπουζιών κλπ...μέχρι και γιορτή ..μπάμιας προσετέθη φέτος.Αν είναι δυνατόν...

PanGaman,
Καλως τον Παντελη!

Μαρια μου, σε ευχαριστω και απο εδω.

Πανίκο,
Αγροτικό έτος, λες τελικά αυτό να γιορτάζουμε και εμείς?
Ωραίο σχόλιο. Και αληθινό δυστυχώς...

Πατσιουρι,
πανηγύρι στης Παναγίας? Ο νο...τρε μπανάλ!

Λαμπηδονα said...

Ομορφα συναισθηματα!
Τοτε χαιρομασταν με τα δωρα και η
χαρα κραταγε καιρο.
Εγω δεν θυμαμαι καθολου να ειχα βρεθει σε πανηγυρι στο χωριο μας.
Ομως δεν θα ξεχασω καθε Πασχα τα
ολοκαινουργια συνηθως ασπρα παπουτσια που μου επερναν,ποτε η νονα μου ποτε η μαμα μου.
Δεν με αφηναν να τα φορεσω πριν την
ανασταση και τα κουβαλουσα οπου πηγαινα και κοιμομουνα και μαζι τους.Καλο μηνα Νικο, καλη δουλεια.
Ευχομαι να τακτοποιηθηκαν τα προβληματα σου με το τρακτερ.

Σοφία said...

Πέτυχα δύο πανηγύρια στην Πελοπόννησο και ήταν όπως ακριβώς τα θυμάμαι από παιδί! Εσείς γιατί έχετε εξελιχθεί τόσο και αντί για πανηγύρια κάνετε πολιτιστικές εκδηλώσεις;;;

Nikos Lioliopoulos said...

Ωχ, το πρώτο σχόλιο μου με Word Verification. Συγνώμη για το ¨σπάσιμο¨αλλά ας όψεται ο περίεργος με τα κινεζικα!
Λαμπηδόνα,
Να πω καλο μήνα? Εχει περασει σχεδον ο μισος ιδια τα συναισθήματα μας παντως. Σε ευχαριστω
Σοφια, μεταξύ των δυο ασφαλώς και προτιμώ τα πανηγύρια. Τετοια εξέλιξη να την...βράσω!

demetrat said...

Μου λείπουν τα πανηγύρια όπως γίνονταν παλιά.
Και νομίζω πως έχω καταφέρει να μη τα θυμάμαι.
λέμε τώρα.
δ

kikop80 said...

Πέρασα για ένα γειά και για το καλό φθινόπωρο!
Άντε να μαζευόμενε σιγά σιγά!!!
Καληπέρα Νικ!
:-))

Anonymous said...

Καλο μήνα Νικο ! Καλο φθινόπωρο!

Silia said...

Όλα , ή σχεδόν όλα , έχουνε γίνει πια στην εποχή μας ... "πλαστικά" . Άνοστα , άοσμα , άχρωμα , μουντά ... με (ίσως) μια "κινέζικη" πινελιά ...
Ακόμα και τα πανηγύρια .
Και τί μας έμεινε ;... Α, ναι... η τηλεόραση .
Καλό και παραγωγικό Φθινόπωρο Νικόλα .

Nikos Lioliopoulos said...

demetrat,δεν θα έλεγα οτι μου λείπουν. Ίσως η νοσταλγία μας για άλλες εποχές ή για τα νεανικά μας χρόνια..
Kikop- ,μαζευτείτε εσείς, εγω αργώ λίγο...Καλό φθινόπωρο!
Λιακάδα,Καλό φθινόπωρο!
Αννα,
δεν ειμαι βέβαιος οτι η εποχή μας είναι τόσο χάλια οσο λές ή οσο και εγω συχνά λέω.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου. Είμαστε στην περίοδο της συγκομιδής!