Thursday, April 30, 2009

Οι νέοι πολιτικοί και το διαχρονικό αίτημα της ανανέωσης σήμερα.

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος
Διαχρονικό αίτημα για την κοινωνία μας αποτελεί η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού , ιδιαίτερα σε περιόδους έκδηλης απογοήτευσης των πολιτών για το πολιτικό σύστημα, όπως είναι αυτή που ζούμε σήμερα . Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις για άλλη μια φορά αναμένεται αλλαγή στην διακυβέρνηση , αυτή την φορά με τους ρόλους ανεστραμμένους, ΠΑΣΟΚ αντί Ν.Δ.
Οι λόγοι για τους οποίους αναμένεται να προκύψει αυτή η αλλαγή είναι λίγο- πολύ γνωστοί και έχουν αναλυθεί αρκετά.
Η κακή πορεία της κυβέρνησης Καραμανλή σε αρκετούς τομείς , η επιδείνωση της οικονομίας , η αδυναμία παρέμβασης στα κακώς κείμενα της δημόσιας διοίκησης και η εκτενής σκανδαλολογία είναι ορισμένες από τις αιτίες της επικείμενης πτώσης της ΝΔ. Το βασικό κατά τη γνώμη μου άλειμμα της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν η περιορισμένη ανανέωση τόσο σε πολιτικές όσο και σε πρόσωπα. Μετά από πέντε και πλέον κυβερνητικά χρόνια της συντηρητικής παράταξης, ελάχιστα είναι τα νέα πρόσωπα που συναντάει κανείς σε τοπικά ψηφοδέλτια, πολύ λιγότερα από όσα θα περίμενε από ένα κόμμα που εξελέγη με σημαία την ανανέωση.

Υπάρχει όμως έντονο θέμα για συζήτηση. Το τι ακριβώς περιμένουν οι πολίτες σήμερα από μια νέα διακυβέρνηση σε αυτή τη πολύ δύσκολη χρονική περίοδο. Τι είναι αυτό που θα ήθελαν να δουν, από το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, αυτό που δεν είδαν από την Νεα Δημοκρατία στην παρούσα κυβερνητική της θητεία.
Στο επίπεδο των προσδοκιών των ψηφοφόρων θα έλεγε κανείς ότι έχουν αλλάξει πολλά από το 2004 και την προηγούμενη αλλαγή. Η ανησυχία του κόσμου από την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας καθώς και η έκδηλη απογοήτευσή του από την μη εκπλήρωση των προσδοκιών του από τον κ. Καραμανλή, έχει δημιουργήσει ένα πολιτικό σκηνικό στο οποίο κυριαρχεί η δυσπιστία για το πολιτικό σύστημα γενικότερα. Είναι σε θέση το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου να αναστρέψει τα δεδομένα και να οδηγήσει την χώρα σε μια νέα πορεία;
Δύσκολη ή απάντηση στο ερώτημα . Ο πρότερος κυβερνητικός βίος του ΠΑΣΟΚ και η πολυετής παραμονή των λεγόμενων πρωτοκλασάτων στελεχών του σε υπουργεία εντείνουν την επιφυλακτικότητα των πολιτών.

Το ΠΑΣΟΚ ως φορέας αλλαγής(ιστορικά) και ανανέωσης θα πρέπει καταρχήν να ανανεώσει την αντίληψή του για τον τρόπο εξουσίας όπως αυτό διαφαίνεται και από τις προθέσεις του προέδρου του ο οποίος δεν δίστασε να συγκρουστεί σε πολλές περιπτώσεις μέσα στο ίδιο του το κόμμα με τέτοιου είδους συμπεριφορές .
Το αμέσως προσεχές διάστημα θα είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ όπως και των άλλων κόμματων όσον αφόρα την ανανέωση, με πρώτο βήμα την στελέχωση του ψηφοδελτίων για τις ευρωεκλογές αλλά κυρίως για τις επικείμενες εθνικές εκλογές. Τι είναι όμως ανανέωση στην ουσία και ποια πρόσωπα είναι αυτά που την ευαγγελίζονται;

Η ανανέωση
Η ανανέωση ως έννοια δεν αφόρα μονό πρόσωπα αλλά και πρακτικές, ιδέες, αντιλήψεις, γενικότερα πολιτικές.
Η είσοδος νέων λαμπερών προσώπων στην πολιτική σκηνή δεν λογίζεται από μόνη της ως ανανέωση. Αμέτρητα είναι τα παραδείγματα νέων πολιτικών που δεν προσέδωσαν τίποτα νέο στην πολιτική, παρά μόνο συνέχισαν στα ιδία πλαίσια εξουσίας. Δεν έχουμε όμως και πολλά να περιμένουμε από τους παλιούς. Το να ζητάμε από πολιτικούς που έχουν πίσω τους σαράντα και πενήντα χρόνια πολιτικής παρουσίας να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας τους, είναι ανώφελο. Μια παροιμία μας λέει πως είναι δύσκολο να μάθεις καινούρια περπατησιά σε παλιό άλογο. Σε αυτή την κατηγορία θα ενέτασσα και τα παιδιά πολιτικών που ανέλαβαν την κληρονομία της πολιτικής πορείας των πατεράδων τους, στις περιπτώσεις αυτές κατά τις οποίες δεν έχουν κάτι δικό τους να επιδείξουν, οπότε είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Εκείνο που πρέπει ως πολίτες να κάνουμε είναι να στηρίζουμε νέους ανθρώπους και – το κυριότερο- να ζητούμε από αυτούς νέες πολιτικές.. Ένας παλιός πολιτικός δεν μπορεί να είναι φορέας ανανέωσης.

Πρέπει επίσης να αξιολογούμε την πολιτική πορεία των υποψήφιων. Όσο νέος και αν είναι κάποιος θα πρέπει να έχει δήξει σημεία γραφής στην έως τώρα σταδιοδρομία του. Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι η είσοδος στην πολιτική ατόμων που στην έως τώρα ζωή τους δεν έχουν τίποτα να παρουσιάσουν και το κυριότερο ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν έμπρακτα για τα προβλήματα του τόπου τους.

Ένα επισης παραδειγμα προς αποφυγήν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να είναι η στήριξη ατόμων που απουσίαζαν χρόνια από την τοπική κοινωνία. Ο υποψήφιος θα πρέπει να είναι δυναμικά παρών στην τοπική κοινωνία, στη ζωή και στα προβλήματα. Δεν μπορεί να αποτελεί φορέα ανανέωσης κάποιος που απουσιάζει .

Τέλος ανανέωση σημαίνει η κατάθεση νέων ιδεών, νέων και τολμηρών προτάσεων, μακριά από τα στενά όρια της κομματικής συντήρησης και του τοπικού στάτους κβο. Θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τις παγκόσμιες εξελίξεις στο ιδεολογικό επίπεδο, να ενημερώνεται διαρκώς και να καλλιεργεί, την πολιτική του άποψη Ο απολίτικος πολιτικός δεν μπορεί να αποτελεί φορέα ανανέωσης

Τα προβλήματα ενός τόπου χρειάζονται νέες- τολμηρές προτάσεις για την αντιμετώπιση τους και μαχητικότητα σε πολλά επίπεδα για την επιβολή τους στο κατεστημένο. Ο νέος πολίτικος δεν θα πρέπει να συμβιβάζεται με κατεστημένες νοοτροπίες. Θα πρέπει να επιδιώκει παντού και πάντα την ρήξη με οτιδήποτε παλιό οτιδήποτε αναχρονιστικό Ο δειλός πολίτικός δεν είναι φορέας ανανέωσης

Η ανανέωση του πολίτικου συστήματος έχει να κάνει πρωτίστως με τις δίκες μας επιλογές ως ψηφοφόρων. Η νέα εποχή και οι νέες απαιτήσεις χρειάζονται νέους πολιτικούς- πραγματικούς φορείς αλλαγής μακριά από τα γνωστά και ελάχιστα περιχυμένα πρότυπα των έως και σήμερα πολιτικών στη χωρά μας.
Οι νέοι πολιτικοί είναι εδώ. Πρέπει να τους εκλέξουμε.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονική στις 30-4-09

7 comments:

Sissi Soko said...

Α, κατάλαβα. Θέλεις να γίνεις πολιτικός...
Σε πειράζω.
Αλλά σίγουρα θα ήσουν καλύτερος από τους πεπαλαιομένους!

Γιάννης Καραμήτρος said...

Τα λες πολύ σωστά και ένα καλό παράδειγμα είναι ο τσίπρας. Νέος στην ηλικεία αλλά πολύ γέρος σαν πολιτικός.

"Οι νέοι πολιτικοί είναι εδώ. Πρέπει να τους εκλέξουμε." Συμφωνώ αλλά που είναι;

Φωτεινή Πιπιλή said...

Αγαπητέ Νικο Λιολιοπουλε,
Οι συνεργάτες μου, μου εχουν επισημάνει το ιστολογιο σου εδώ και πολύ καιρό, και στον ελαχιστο χρόνο, που μπορώ να εξοικονομήσω απο το βαρύ κοινοβουλευτικό και γενικοτερα πολιτικό μου προγραμμα, το blog σου, ειναι ένα απο αυτά, που ξεχώρισα και διαβάζω συστηματικά.
Η αναρτηση σου αυτή, βάζει κάποια πολύ ουσιαστικά ζητηματα για το ανθρωπινο δυναμικό της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Οι συνεργατες μου, με μια μικρή έρευνα με ενημέρωσαν ότι ασχολεισαι και με ζητηματα της τοπικής κοινωνιας, αλλά και με ζητηματα γενικότερης πολιτικής, με εξαιρετική επιτυχία. Στην αναρτηση σου αυτή, σκιαγραφείς την φωτογραφία σου. Αναρωτιέμαι αν ο πολιτικός χωρος στον όποιον ανηκεις, θα λάβει τις γενναιες αποφάσεις που πρέπει, και θα σε συμπεριλάβει στα ψηφοδελτια του.
Αγαπητέ Νικο, οι μόνες χαμενες μάχες, ειναι αυτές που δεν δωσαμε. Ελπιζω να συμβάλεις και εσύ με τις δυνάμεις, τους αγωνες και την παρουσία σου, στην αναμορφωση της ελληνικής πολιτικής σκηνής, και σου ευχομαι καλή καλή δυναμη, και καλή επιτυχία.

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ said...

Στην Ελλάδα του … ψες, όταν οι «κόκκινοι» έσφαζαν με τα κονσερβοκούτια.
Στο Ελλάντα του … ττ(σ)ου-νταί-η, που οι «ροζ» σκορπούν αναρχοαυτόνομες μπόμπες & οι «πράσινοι» καίνε τα δάση.
Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Στη Χ-ελλάς του … ττ(σ)ου-μό-ρο-ου, τα ίδια πράγματα, δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Και γιατί να αλλάξουν;
Απλώς, θα αλλάζει η οπτική γωνία παρουσίασης τους.
Κλασικές αξίες.
Της προσφοράς ξεπερισσέματος, από τη μια πλευρά.
Και της ανοχής – αποδοχής αναισθησίας, από την άλλη.
Σίγουρα, το στυλ της αρλουμπολογίας, με τις «εναλλακτικές θέσεις» (κρύψτε τους λύχνους!), τις «φρέσκιες φωνές» (πόσα μείον έχει ο καταψύκτης;) & τις «αξιοπρεπείς πολιτικές στάσεις» (οι κάμερες & τα μικρόφωνα τι ώρα θα έρθουν;), έχουν πέραση.
Δυστυχώς, τα θαμνοειδή υποκείμενα της εθνικής πολιτικής χλωρίδας, με αυτές τις αρλουμπολογίες, αυτομπολιάζονται σε …κυπαρισσάκια αψηλά.
Με περίσσια ανιδιοτέλεια!
Και με την ανοχή τη δική μας.
Για αυτό ως χώρα κάνουμε βόλτες.
Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη….
Τα Τάρταρα, πόσο απέχουν ακόμα;
Ένυ-γουαίη, καλή η προσπάθεια και σου εύχομαι, ειλικρινά, να είναι ακόμα καλλίτερη η συνέχεια...

Sophia Kollia said...

Αγαπητέ Νίκο,
συμφωνώ απόλυτα με τον ΙωάνννηςΚ.
Τι να λεμε τώρα! Λες και δεν ξέρεις πως πάνε αυτά τα πράγματα!
καλό μήνα

Nikos Lioliopoulos said...

Σήσση, μh με πειράζεις!:-)
Ιωάννη Κ.
Όντως ο Τσιπρας είναι κλασικό παράδειγμα νέου που είναι στην ουσία παλιός.Οσο για το ερώτημα σου,οι νέοι ειναι εδω και μας περιμένουν, αλλά "θέλει μαγκιά για να αρνηθείς της σιγουριάς τα κυβικά"...
Φωτεινή,
σε ευχαριστώ.
Πανίκο,
εξαιρετικό το σχόλιο σου. Σε ευχαριστώ πολύ που ομόρφηνες την ανάρτηση μου.
Εγω πάλι είμαι λίγο πιο αισιόδοξος. Στη Χ-ελλάς του … ττ(σ)ου-μό-ρο-ου, τα πράγματα, θα αλλάξουν...
Σοφία, ξέρω. Πολύ καλά...
Καλό μήνα.

thamnos said...

Νίκο καλησπέρα, χαίρομαι που μπορείς να είσαι αισιόδοξος.
Το σύστημα όμως...

Αδηφάγο.