Όλοι λίγο πολύ θυμόμαστε με νοσταλγία τα μαθητικά μας χρόνια. Ένα δημοσίευμα όμως στην εφημερίδα με έκανε και μένα να θυμηθώ τότε που τέλειωνα το λύκειο, το 1991.
Το μακρινό 91΄ λοιπόν όλα τα παιδιά του λυκείου πηγαίναμε φροντιστήριο. Δεν υπήρχε μαθητής που να μην πηγαίνει κάθε απόγευμα φροντιστήριο, είτε ήταν αδύναμος και απλά ήθελε να περάσει την τάξη, είτε είχε σκοπό να περάσει στο πανεπιστήμιο. Κάθε απόγευμα για πολλές ώρες όλοι μας σοβαροί παρακολουθούσαμε προσεκτικά τα μαθήματα των νεαρών καθηγητών στο φροντιστήριο. Κάνεις δεν σκεφτοταν να την κοπανίσει, κάνεις να κάνει χαβαλέ. Εκεί πληρώναμε. Μας κούραζαν είναι αλήθεια οι πολλές ώρες του φροντιστηρίου, αλλά νέοι ήμασταν τότε, αντέχαμε . Εξάλλου υπήρχε και το σχολειό (το δημόσιο δωρεάν σχολείο) όπου περνούσαμε υπέροχα τα πρωινά μας. Θυμάμαι πόσο όμορφα ήταν τα πρωινά μας εκεί στο δημόσιο λύκειο.
Ο καθηγητής των μαθηματικών ήταν πραγματικό ταλέντο στα ανέκδοτα. Ακόμη θυμάμαι με νοσταλγία το τι γέλιο έπεφτε στην τάξη. Που και που μας έκανε και καμία άσκηση από αυτές που μας έβαζαν στο φροντιστήριο.
Η φιλόλογος που μας έκανε ιστορία διάβαζε μερικές σελίδες του ενός και μοναδικού βιβλίου όπως ακριβώς ήταν γραμμένες και μετά … χάρες και πανηγύρια στην τάξη.
Ο καθηγητής της φιλοσοφίας αλλά και των άλλων φιλολογικών, άνοιγε πάντοτε ενδιαφέρουσες συζητήσεις πάντως περιεχομένου και θέματος από ποδόσφαιρο, έως πολιτική ( ήταν και πολίτικος ο ίδιος, αργότερα λίγο έλειψε να γίνει υφυπουργός,…παιδείας σύμφωνα με δημοσιεύματα). Πέντε λεπτά όμως πριν χτυπήσει το κουδούνι μας υποδείκνυε ποιες σελίδες από το βιβλίο να διαβάσουμε παρακάτω «από σελ τάδε έως…τάδε»
Για ξένες γλώσσες ούτε λόγος, όλοι πληρώναμε ιδιωτικά φροντιστήρια και πόλλοι ειχανλ ηδη παρει πτυχίο. Το ήξερε αυτό ο φουκαράς ο καθηγητής αλλα τι να κάνει; Έκανε μάθημα και το άκουγε μόνο αυτός!
Υπήρχαν βέβαια και δύσκολοι καθηγητές , αυτοί που έκαναν μάθημα όλη την ώρα, αφόρητη πραγματικά κατάσταση.
- «Μα κύριε τι μας λέτε τώρα; τα έχουμε κάνει πριν ένα μηνά στο φροντιστήριο αυτά.» λέγαμε αλλά μάταια. Ευσυνείδητοι αυτοί ήθελαν να δικαιολογήσουν τον μισθό τους. Μαρτύριο, η ώρα σε αυτά τα μαθήματα-δεν περνούσε με τίποτα. Οι καλοί και συνετοί μαθητές όμως δεν άφηναν να πάει χαμένη η παρουσία τους στην τάξη. Διάβαζαν το παρακάτω μάθημα για αν είναι έτοιμοι για το αυριανό φροντιστήριο. Για ολους εμάς όμως τους εντελώς αδιάφορους η ώρα δε περνούσε με τίποτα. Ευτυχώς που η διδακτική ώρα διαρκούσε 45 λεπτά από τα οποία μέσο όρο 15 λεπτά χρειαζόταν οι καθηγητές ανεβούν τα σκαλιά και να μπουν στην τάξη από την ώρα που χτυπούσε το κουδούνι!
Στην αίθουσα των εργαστηριών του σχολείου ( άδεια εννοείται) είχαν πρόσφατα βάλει ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ όπου δίναμε ομηρικές μάχες και μεταξύ μας αλλά και με τους καθηγητές.
Σκληρή όμως η μαθητική ζωή, σχολειό-διάβασμα-φροντιστήριο, σωστό μαρτύριο.
Ευτυχώς όμως είχαμε και καταλήψεις. Περίπου ένα μηνά κάθε χρονιά δεν κάναμε μάθημα αφού διεκδικούσαμε «θεσμικά « αιτήματα» . Δεν ήξερε σχεδόν κάνεις μας ποια ήταν τα αιτήματα όμως δεν μας ένοιαζε, εμείς καλά περνούσαμε . Ξεκουραζόμασταν κιόλας γιατί το απόγευμα είχαμε φροντιστήρια.
Γιατί όλα τα παιδιά πήγαιναν φροντιστήριο. Ακόμη και όσοι δεν ήθελαν να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Και όσο για τους γονείς… ποιός νοιαζόταν πως τα έβγαζαν πέρα; Ακόμη και οι πολύ φτωχοί δούλευαν ολημερίς και ολονυχτίς για να μπορούν να στέλνουν τα παιδια τους στα φροντιστήρια.
Περασαν πολλά χρόνια από το μακρινό 91΄. Άλλαξαν πολλά, η κοινωνία προόδευε, ενώ η τεχνολογία και το ιντερνέτ δημιούργησαν νέα δεδομένα στην μάθηση . Σίγουρα τα πράγματα δεν είναι πια έτσι. Σύντομα μάλιστα οι δαπάνες για την παιδεία θα ανέλθουν στο 5% του ΑΕΠ και έτσι θα λυθούν και οσα προβλήματα τυχών υπάρχουν ακόμη. Το 2009 απέχει πολύ από την δική σχολική εποχή…
Διαβάζω στην εφημερίδα τα αποτελέσματα έρευνας που πραγματοποίησε η ΓΣΕΕ για το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απο το 2005 μέχρι και το 2008, όπως τα παρουσιασε ο διευθυντής του κέντρου ανάπτυξης εκπαιδευτικής πολίτικης της ΓΣΕΕ, καθηγητής Ν. Μουζέλης.. Σύμφωνα με την ερευνά, κατά μέσο όρο, μια ελληνική οικογένεια δαπανά περίπου 7.250 ευρώ για δύο χρόνια προετοιμασίας των υποψηφίων για εισαγωγή στα Πανεπιστήμια. Γενικότερα οι ελληνικές οικογένειες δαπανούν περίπου 449,17 εκατ. ευρώ για τα φροντιστήρια των παιδιών, που προετοιμάζονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Το τραγικότερο όμως κατά την γνώμη μου είναι το στοιχειό που παρουσιάζει ότι πρώτη σε ποσοστά εισακτέων στα πανεπιστήμια είναι η Αθήνα και συγκεκριμένα τα βόρεια της προάστια. όπου η οικονομική άνεση των γονέων τους επιτρέπει να πληρώνουν τα καλύτερα φροντιστήρια.
Αμέτρητα είναι όσα έχουν ειπωθεί και όσα έχουν γραφτεί για την κατάσταση στην παιδεία μας. Μετά από 25 αναθεωρήσεις και …ισαρίθμους υπουργούς αλλά τόσα εθνικά συμβούλια δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πάρα πολλά από τότε που εγώ πήγαινα σχολείο.
Αυτήν την περίοδο μάλιστα, διεξάγεται ο περιβόητος εθνικός διάλογος για την παιδεία. Σίγουρα θα γίνουν κάποιες αλλαγές , και κάποιες από τις πολλές προτάσεις που θα κατατεθούν θα δοκιμαστούν στην πράξη, χωρίς να είναι βέβαιο ότι μπορεί να περιμένει κανείς μεγάλες αλλαγές. Ένα είναι βέβαιο.
Πως τίποτα και κανείς ποτέ δεν θα πειράξει την δημόσια δωρεάν παιδεία της χωράς μας…
19 comments:
Βρε, ευτυχώς που υπάρχουν τα φροντιστήρια - φορντιστήρια, αλλιώς θα ήταν ακόμα πιο πολλοί απόφοιτες Πανεπιστημίων άνεργοι...
Σήσση,
ομολογω πως δεν το είχα σκεφτεί αυτό!
:-))
Η παιδεία μας αγαπητέ μου Νίκο, βρωμάει από το κεφάλι. Απότο δημοτικό πρέπει να αρχίσουν οι μεταρρυθμίσεις πιστεύω. Από τον τρόπο που μελετάνε τα παιδιά , από το πως το σχολείο δεν στέκεται δίπλα τους να τα μάθει να δουλεύουν ( αλλά κάνει πάσα το μπαλάκι στο σπίτι) Και μετά να μπει χέρι στο Γυμνάσιο και το Λύκειο! Και κάποιος να διδάξει τους καθηγητές να γίνουν εκπαιδευτικοί κι όχι απλά να διδάσκουν ξερές γνώσεις.Αν ήταν αυτό αρκετό γιατί να μη διαβάζουν απλά μια καλή εγκυκλοπέδια? Κι επιτέλους κάποιος πολιτικός ας τολμήσει να κάνει μια ριζικ΄λη μεταρύθμιση αποδεσμεύοντας το απολυτήριο του Λυκείου από την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Τότε να δεις πως θα εκλέιψουν τα φροντιστήρια! ,η παραπαιδεία και η εξαγωγή φοιτητών ή το άνθισμα των ξένων ιδιωτικών Κολλεγίων που προσφέρουν αμφίβολη μόρφωση αλλά δίνουν πτυχία !
Λιακάδα,
συμφωνούμε. Πρέπει επιτέλους κάποτε να αποσυνδέσουμε το λύκειο από το πανεπιστήμιο. Ακόμη πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι αυτό που λες για τον τρόπο διδασκαλίας. Θεωρώ π.χ. αδιανόητο να γίνεται μάθημα σήμερα χωρίς Υ/Η για κάθε παιδί. Το kiddle που παρουσίασε ο Γιώργος, είναι μια πολύ καλή ιδέα αλλά δυστυχώς λοιδορήθηκε από τους σκοταδιστές της υψηλής κοινωνίας. Όσο προοδεύει η τεχνολογία όσο η γνώση έρχεται κοντύτερα στα χαμηλά στρώματα, τόσο εντείνεται η ανησυχία των κατεχόντων για να μην χάσουν τα αποκλείστηκα τους προνόμια στη μόρφωση.
Κάποτε τα φτωχόπαιδα περνούσαν στα πανεπιστήμια μας και τα πλουσιόπαιδα αναζητούσαν την τύχη τους σε ιδρύματα του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια - το λέει και η ερευνά- και πρώτα σε ποσοστά εισακτέων έρχονται τα ποδιά των Βορείων προαστίων αλλά και στο εξωτερικό συνεχίζουν . Η παιδεία αλλά και η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και πιο ταξική. Και αυτό είναι θλιβερό.
Αντίθετα την εποχή τη δική μου, στην Κύπρο τουλάχιστον, η λέξη φροντιστήριο ήταν άγνωστη. Η πάλη δινόταν μέσα στα σχολεία, το μάθημα ήταν κανονικό κι εκεί μάθαινες ή αδιαφορούσες. Είναι άξιο μελέτης από κοινωνιολογικής απόψεως και φτάσαμε στο σημερινό χάλι που κανείς δεν δίνει σημασία στη δημόσια δωρεάν Παιδεία και κοιτάζουν όλοι (μαθητές - γονείς - δάσκαλοι) να ρίξουν το βάρος στην παραπαιδεία.
Εγω πάντως που πέρασα στο Πανεπιστημιο δεν ημουνα ολη μερα στα φροντιστηρια! Ούτε αδιαφορουσα για το σχολειο , ουτε στο σχολειο εκανα προετοιμασια για το μαθημα του φροντιστηριου! Το φροντιστηριο ηταν καθαρα συμπληρωματικο βοήθημα!
Τωα σε ποια χωρα ο αρθρογράφος τα εκανε αυτα δεν ξερω τι να πω! Πάντως οπου και να τα εκανε ειχε μια δυσκολη παιδικη ηλίκια...
Υ.Γ : Κια ειμαι σαφώς υπέρ της δημόσιας και δωρεάν παιδειας! Τωρα οσο για την τωρινη κατάσταση στη δημόσια παιδεία ειναι ηλίου φαεότερον οτι η τωρινη κυβέρνηση καθως και οι προηγούμενες ειναι σαφώς υπέρ της ιδιωτικής παιδείας και για να την κάνουν αυτη (την ιδιωτική) αποδεκτή από τους πολίτες ο μόνος τρόπος ειναι να επιτρέψουν την απαξίωση της υπάρχουσας δημόσιας! Έτσι στα μάτια μας η ιδιωτική θα φανεί σαν η μονη ικανη και σωστή λύση....
Μερόπη,
θεωρώ το φροντιστήριο ως έναν ακόμη νεοελληνικό παραλογισμό. Ειναι όντως αποριας αξιο πως φτασαμς ως εδω...
Ανώνυμε,
στην δίκη σου εποχή ίσως να πέρασες χωρίς φροντιστήριο. Στην δική μου ΑΠΟΚΛΙΕΤΑΙ.Υποθέτω ότι είσαι γύρω στα πενήντα σήμερα και αν είσαι καθηγητής πιθανότατα έκανες ένα καλό κομπόδεμα στα φροντιστήρια, πριν διοριστείς και στην Δημόσια δωρεάν παιδεία μας.
Ο αρθρογράφος είχε όντως δύσκολη παιδική ηλικία...
όσο για το...υστερόγραφο. Εδω συμφωνούμε αγαπητέ!
Ανώνυμος..
Δεν ειπα οτι περασα χωρις φροντηστηριο! Ηταν βοηθητικό!
Και οχι το σχολειο βοηθητικό του φροντηστηριου!
Οσο για την ηλικία ειμαι 35 οσο και αυτό αν σε φαίνεται παράξενο.
Αγαπητέ Νίκο,
Δεν ξέρω σε ποιο Σχολείο αναφέρεται ο αρθρογράφος , αλλά όντας μαχόμενος Εκπαιδευτικός σε Λύκειο μιας Επαρχιακής πόλης θίγομαι, θυμώνω και απογοητεύομαι , όταν ο καθένας στηριζόμενος στις δικές του εμπειρίες γενικεύει καταστάσεις και δίνει χαρακτηρισμούς που μας αδικούν όλους.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στο περιβάλλον που ζω και εργάζομαι τουλάχιστον, οι Εκπαιδευτικοί αγωνίζονται με ηρωισμό θα έλεγα με δύσκολες συνθήκες μέσα σε ένα αντιφατικό Σχολείο , που άλλους στόχους έχει στη θεωρία , αλλά για διαφορετικά στοιχεία κρίνεται από την κοινωνία μας.
Θεωρητικά η Εκπαίδευση έχει στόχο την Επιστημονική
κατάρτιση των μαθητών, την κοινωνικοποίησή τους, την εμπέδωση σταθερών
ηθικών αξιών στην προσωπικότητά τους, την καλλιέργεια των ειδικών
ικανοτήτων τους για την επαγγελματική τους αποκατάσταση στο μέλλον, την
δημιουργία συνείδησης ενός πολίτη που ζει σε ένα συγκεκριμένο
γεωγραφικό χώρο , αλλά ταυτόχρονα σε ένα περιβάλλον που δεν γνωρίζει
σύνορα , φυλές ή χρώματα ανθρώπων. Στοχεύει ακόμη σε πολίτες που θα
σέβονται το περιβάλλον και θα αισθάνονται την υποχρέωση να το
προστατεύουν για τις μέλλουσες γενεές, σε πολίτες αλληλέγγυους, με
ευαισθησία στους αδύναμους και αδικημένους συμπολίτες τους. Προπάντων όμως βασική επιδίωξη είναι η μύηση των μαθητών στην τεχνική της μάθησης.
Όλοι σχεδόν συμφωνούμε στους στόχους, αλλά φοβάμαι ότι στην πραγματικότητα μας ενδιαφέρει όλους μόνο το ορατό. Η Επαγγελματική αποκατάσταση. Η
επιτυχία είναι συνυφασμένη με την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στόχος όλων η συλλογή «τυπικών» προσόντων , που μεταφράζονται σε «τίτλους» σπουδών χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για το περιεχόμενό τους και για τις πραγματικές γνώσεις του καθενός.
Το ουσιαστικό πρόβλημα της Παιδείας μας είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον προσανατολισμό του Σχολείου σε σχέση με τις απαιτήσεις της κοινωνίας απ’ αυτό.
Για παράδειγμα , παρακολουθώ στενά την εξέλιξη της τεχνολογίας και γνωρίζω σχετικά καλά τα εργαλεία που μπορώ να χρησιμοποιήσω π.χ. στη διδασκαλία των Μαθηματικών. Grapthmatica, Sketchpad, Gabri, Modellous, Function Pro, Geogebra, Χελωνόκοσμος κ.λ.π. Όμως το Αναλυτικό πρόγραμμα του Λυκείου είναι απαγορευτικό για τη χρήση τους. Η απαίτηση των μαθητών, των γονέων, της διοίκησης είναι : Βγάλτε την τάδε ύλη σ' αυτό το χρονικό διάστημα, λύστε αυτές τις ασκήσεις στον πίνακα , γιατί αν τα θέματα στις εξετάσεις δεν είναι κοντά σ' αυτά που έχεις διαπραγματευτεί στον πίνακα, θεωρείσαι αποτυχημένος στη δουλειά σου, απ΄ όλους τους παράγοντες που ανέφερα. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για την ανάγκη κατανόησης και εμπέδωσης των βασικών εννοιών και τη μύηση στη διαδικασία της ανάλυσης της σκέψης και της τελικής επίλυσης προβλημάτων , που θα είναι αποτέλεσμα μιας λογικής διαδικασίας. Τις ώρες που χρησιμοποίησα τα εργαλεία που προανέφερα , η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών βρήκε ευκαιρία να ασχοληθεί ανενόχλητη με τη λύση ασκήσεων του φροντιστηρίου της!!! Οποιαδήποτε Εκπαιδευτική μέθοδος ξεφεύγει από την εξυπηρέτηση της "εξεταστικής" διαδικασίας απορρίπτεται , όπως το μόσχευμα, που δεν είναι συμβατό από έναν οργανισμό.
Στη συνείδηση του κόσμου , αλλά και πολλών Εκπαιδευτικών , επιτυχημένος
μαθητής είναι αυτός που τελικά θα διαβεί τις πύλες του Πανεπιστημίου.
Οι άλλοι θεωρούνται κομπάρσοι της Σχολικής διαδικασίας, βαρίδια στον
καθημερινό αγώνα για την ολοκλήρωση της εξεταστέας ύλης. Οι μαθητές
απαξιώνουν το Δημόσιο Σχολείο και παρακολουθούν το Σχολείο-Φροντιστήριο
που τους μυεί καλύτερα στο μηχανισμό «επιτυχών» εξετάσεων και δεν έχει σχέση με την ποιότητα του διδακτικού προσωπικού των Δημόσιων Σχολείων. Οι Εκπαιδευτικοί που επιμένουν να υπηρετούν τους στόχους της πραγματικής Παιδείας συνήθως γίνονται γραφικές φιγούρες σ΄ αυτό το περιβάλλον. Ο καθένας
δίνει τον προσωπικό του υπέρ πάντων αγώνα για να ξεπεράσει στο μόριο
τον άλλο. Η τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτελεί κατά κανόνα χώρο ξεκούρασης
των νικητών σ΄ αυτό το σκληρό και ανελέητο αγώνα δρόμου.
Τολμώ να πω ότι το φροντιστήριο αποτελεί και ένα βολικό άλλοθι των γονέων απέναντι στα παιδιά τους , αυτά που έτσι κι αλλιώς θα μείνουν εκτός νυμφώνος, αφού ακόμα και αν όλοι έγραφαν άριστα κάποιοι πάλι θα έμεναν απ’ έξω. «Τεμπέλη, εγώ πλήρωσα τα μαλλιοκέφαλά μου στα φροντιστήρια, ας άνοιγες τα μάτια σου να περάσεις!» Έτσι καθαρίζουμε ως γονείς με τις όποιες ενοχές μας μπροστά στην «αποτυχία», όταν δε μπορούμε μάλιστα , μέσω των παιδιών μας , να πραγματώσουμε τα όνειρα που κάναμε για τον εαυτό μας!
Αν καταλογίζεται στους Εκπαιδευτικούς του Δημόσιου Σχολείου ανικανότητα να παίξουν σημαντικό ρόλο στο ιδιότυπο "ντοπάρισμα" των νέων να τρέξουν πιο γρήγορα, τότε υπάρχει δίκιο στην κατηγορία , αλλά οικτρή αστοχία, φοβούμαι, στον ορισμό της Παιδείας και θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε , μήπως αυτή η αστοχία αποτελεί εν τέλει την απάντηση σ' αυτά που περιγράφει ο αρθρογράφος και θυμούνται πολλοί από τους απόφοιτους των Σχολείων μας.
¨Ασχετο με την ανάρτηση σου ..
Πέρασα να ευχηθω ΚΑλο Πάσχα ..
Η παραπαιδεία κατάντησε το κύριο και η δημόσια παιδεία το παρεπόμενο στην ελληνική κοινωνία!
Πραγματικός παραλογισμός!!
Τι όμορφες μνήμες αλήθεια μας έφερες στο νου Νίκο, από το δημόσιο σχολείο μας, με τα καλά του και τα κακά του!
Όλα σήμερα φαντάζουν όμορφα και νοσταλγικά!!
Καλό Πάσχα εύχομαι φίλε μου!
Και ανάσταση της ψυχής μας από τα τάρταρα που την έχουν ρίξει σήμερα!!
Καλό Πάσχα βρε! Καλά να περάσεις, να σουβλίσουμε και τ' αρνάκι, να πάνε τα φαρμάκια κάτω!
Χαιρετισμούς στην συμβία.!
να ζητήσω συγγνώμη για την παράληψη, ο αρθρογράφος είμαι εγώ.
ανώνυμε,
μάλλον με επιβεβαιώνεις με τον δικό σου τρόπο.
Χρίστο χ,
αν η επιτυχία ενός άρθρου κρίνεται από το να προσελκύει σχόλια σαν το δικό σου, τότε νοιώθω περήφανος. . Σε ευχαριστώ Χρίστο. Κύριε Χρίστο. Αν μη τι άλλο , οι ευθύνες είναι πολλές και προπαντός έχουν να κάνουν με την πολύ στρεβλή αντίληψη που επικρατεί περί παιδείας. Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά , και οι ευθύνες των εκπαιδευτικών ίσως είναι λιγότερες , ή λιγότερο αδικαιολόγητες απο αυτές που αναφέρω στο άρθρο. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που το κείμενο μου αποτέλεσε αφορμή να συζητήσω πολύ για το θέμα της παιδείας. Επιπροσθέτως αισθάνομαι πολύ όμορφα που υπάρχουν ακόμη εκπαιδευτικοί που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους στην σύγχρονη κοινωνία.. Ίσως οι 800 λέξεις του κειμένου αν ήταν ελάχιστες για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Θα επανέλθω.
Λιακάδα,
Ευχαριστώ για τις… άσχετες ευχές σου!
Μαριάννα,,
Καλό Πάσχα. Εύχομαι η συνάντηση μας που δεν έγινε ακόμη, να γίνει σύντομα !
Σοφία.
Καλό Πάσχα. Σε ευχαριστώ ,αλλά δεν ….
Καλό Πάσχα Νίκο! Διάβασα τα καλοκαιρινά, πολύ ωραία, σκέψου, έρχεται ξανά!
Δημόσια παιδεία στην Ελλάδα; Χα χα και ξανά χα. Τα λες και εσύ ο ίδιος το "δημόσιο" σχολείο είναι χώρος χαβαλέ και τα μαθήματα γίνονται στα φροντηστίρια. Ευτηχώς δεν πήγα σχολείο στην Ελλάδα...
¨....Ευτηχώς δεν πήγα σχολείο στην Ελλάδα... ¨
Μα είναι ηλίου φαενότερο οτι δεν πήγες σχλείο στην Ελλάδα!!!!!
Γιατί απλά αγαπητέ μου στην Ελλάδα θα μάθενες το ¨ευτυχώς¨ ενώ εκει που πήγες έμαθες το ¨ευτηχώς¨. Πες μας και τι άλλα μαργαριτάρια έμαθες εκει που πήγες!!!! ¨πωσω κανι αιξη κε τροια; Αιξη κε τροια κανι ωχτω! Σχωλοιω για τα μαθειματηκα του.¨
Όσο για το σχόλιο μου δεν κατάλαβα γιατι βρε Νικο σε επιβεβαιώνω? Επειδή πήγα βοηθητικά σε φροντιστήριο; Πάντως για την ηλικία μέσα έπεσες! τι 50 , τι 35! τι ιδιο δεν ειναι ; ή ινε ωπος λεη κε ο φοιλως μας ΗοανισΚ!!!!!!
Σησση,
σε ευχαριστώ. Δεν είναι ολα τα καλοκαιριά ίδια....
Ιωαννη Κ,
σε ευχαριστω που πέραες απο τα μέρη μου. Έζησα μια πολυ δυνατη εμπειρία πριν καιρό διαβάζοντας το blog σου.Εύχομαι να ειναι πλέον όλα καλά . Περιέγραψα την κατάσταση όπως την βίωσα εγω. Εχουν αλλάξει πολλα εκτοτε. Για οσο καιρο ομως θα βλέπω το φαινομενο του φροντιστηρίου, θα ειμαι απολυτα πεπεισμένος πως κατι δεν παει καλά με την παιδεία μας.
Ανωνυμε,
δεν ξέρω αν η ευπρέπεια και ο σεβασμός ειναι θέμα σχολείου ,αλλά "ευτηχώς" σου μάθανε απ οτι διαπιστώνω πολυ καλη ορθογραφία.Συγχαρητήρια.
Post a Comment