Επι-στροφή στην γεωργία.

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος.

Τι άλλο από έκπληξη μπορεί να προκαλέσει στους όχι και τόσο εξοικειωμένους με τα της οικονομικής επιστήμης, η ανάγνωση των στοιχείων που παρουσιάζονται στην έρευνα της στατιστικής υπηρεσίας για την τριετία 2005-2007 που είδε πρόσφατα το φώς της δημοσιότητας.
Τρία είναι τα εντυπωσιακά σημεία , όπως αυτά προκύπτουν από τα στοιχεία της έρευνας.
Πρώτον, το 63% του ελληνικού ακαθάριστου προϊόντος παράγεται πλέον από τον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών.
Δεύτερον, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα παρουσιάζεται διπλάσιο στην Αττική σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Ενώ σχετικά ανεβασμένο παρουσιάζεται και στον Νομό Θεσσαλονίκης.
Τρίτον, παρά το γεγονός ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σημείωσε αύξηση την τριετία της τάξεως του 6,6 % σε γενικό επίπεδο , μειώθηκε 0,2 όσον αφορά τον πρωτογενή τομέα, (πχ γεωργία )

Μπορεί να στοιχειά αυτά να είναι λίγο πολύ αναμενόμενα αν λάβει κανείς ως δεδομένο την στρεβλή διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με την έντονη αστικοποίηση και την αντίστοιχη ερήμωση της ελληνικής επαρχίας , έρχονται όμως σε πλήρη αναντιστοιχία με τον μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα-κυρίως την γεωργία-στην χώρα μας.
Η πρόσφατη οικονομική κρίση της συνέπειες τις οποίας τώρα αρχίζει να βιώνει για τα καλά η χώρα, αλλά και ο γενικότερος προβληματισμός που επικρατεί για το κατά πόσον θα μπορέσει γρήγορα να ορθοποδήσει, θα οδηγήσουν στην αναθεώρηση κάποιων δεδομένων όσον αφορά την οικονομία της χώρας αλλά και την εξεύρεση μέσο-μακροπρόθεσμων λύσεων εξόδου από την κρίση.
Προς πoια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.
Δεδομένου ότι ο τομέας των υπηρεσιών καλύπτει ήδη ένα μεγάλο ποσοστό της οικονομικής δραστηριότητας της χωράς, ποσοστό αντίστοιχο με αυτό πολύ πλουσιότερων χωρών, αλλά και μεγάλη δυσκολία που υπάρχει για την ανάπτυξη της βιομηχανίας λόγω της παγκοσμιοποίησης και της στροφής της βιομηχανικής παραγωγής σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου τα ημερομίσθια είναι ακόμη πολύ χαμηλά, προκύπτει η ανάγκη για περαιτέρω ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα.
Αν λάβει κανείς υπόψη την ύπαρξη άλλων δομικών υστερήσεων της ελληνικής κοινωνίας όπως ο γιγαντιαίος και αντί παραγωγικός δημόσιος τομέας, η γραφειοκρατία αλλά και η έλλειψη ελευθερίας όσον αφορά και η τον ανταγωνισμό, θα προβεί στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαίτερη δύσκολη-αν όχι αδύνατη-η ανάπτυξη πρωτογενών παραγωγικών δραστηριοτήτων, πλην της γεωργίας της κτηνοτροφίας και παρεμφερών δραστηριοτήτων.
Αναγκαία λοιπόν κρίνεται η αύξηση του ποσοστού του εθνικού προϊόντος που αντιστοιχεί στη γεωργία, ούτος ώστε να αποκτήσει η χώρα πλεονεκτήματα που θα μπορέσουν να την οδηγήσουν στην αποφυγή της κρίσης.
Η Ελλάδα εναντία σε αυτό που κατά κόρον πιστεύεται αλλά και εναντία στην κρατούσα τις τελευταίες δεκαετίες ιδεολογία περί ανάπτυξης ,μπορεί να στηρίζει πολλά στον αγροτικό τομέα
Η αδυναμία να αναπτυχτούν συνθήκες βιομηχανικής παραγωγής, σε συνδυασμό με μια σειρά πλεονεκτήματα όπως η εύφορη γη, το κλίμα η γεωγραφική θέση, αλλά και η ύπαρξη κάποιων υποδομών κυρίως στον τομέα μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, οδηγούν στο συμπέρασμα πως η χώρα μας μπορεί να στηρίζει πολλά στον γεωργικό τομέα.
Επιπροσθέτως όλο και περισσότερο κερδίζει έδαφος η συζήτηση παγκοσμίως για οικολογικά προϊόντα λόγω και της μολυσματικής επιβάρυνσης του πλανήτη αλλά και η συνακόλουθη αύξηση της ζήτησης παγκοσμίως σε προϊόντα όσο τον δυνατόν λιγότερο επιβαρημένα με χημικές ουσίες αλλά και βιολογικών, χωρίς καθόλου χημικά, τα οποία μπορεί να παράγει ευκολότερα η χώρα μας σε σχέση με άλλες ανταγωνιστικές χώρες κυρίως λόγω του κλίματος αλλά και του μεγάλου ποσοστού αγροτικού πληθυσμού .
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω κρίνεται αναγκαία η στροφή προς μια σύγχρονη- φιλική προς το περιβάλλον γεωργία, η οποία στο σύγχρονο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ατμομηχανή της ανάπτυξης, μαζί με τον τομέα του τουρισμού όπου επίσης υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης.

Σε επόμενη άρθρο θα παρουσιάσω προτάσεις και ιδέες για την εκ βάθρων αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των ευκαιριών που παρουσιάζονται κυρίως το επίπεδο της ευρωπαϊκής αγοράς.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερία Μακεδονική της 2-4-09