Friday, August 8, 2008

On the road...

Πόσο μπορεί να έχω αλλάξει αυτό το καλοκαίρι; Δεν είμαι ο ίδιος πια το ξέρω . Ίσως δεν είμαι τίποτα τελικά από αυτό που ως χθες νόμιζα ότι είμαι .
Τρεις μέρες διακοπές, έφταναν για να το καταλάβω.
Τρεις μέρες-τρία βιβλία, δεν έκανα τίποτε άλλο από το να διαβάζω στην παραλία.
Εγώ, που κορόιδευα όσους διαβάζουν στην παραλία…

Τρεις μέρες- τρία μαγικά ταξίδια του μυαλού., δεν έκανα τίποτε άλλο από το να ¨ταξιδεύω¨.
Εγώ που άλλο δεν έκανα στην παραλία από το κυνηγώ τα ¨αξιοθέατα¨…

Τρις μέρες-τρία μεθύσια , δεν έκανα τίποτε άλλο από το να μεθώ τα βράδια.
Εγώ που δεν έπινα ποτέ…

Τρεις μέρες –τρεις νύχτες.

Προσπαθώντας να μη σκέφτομαι τίποτα . Τίποτα άλλο από τον Χειμώνα που θα΄ρθει, Τον χειμώνα που όπως κάθε γαμημένο χειμώνα θα πεθαίνω…

¨Στην καρδιά του Ντένβερ , στην καρδιά του Ντένβερ
άλλο δεν έκανα από το να πεθαίνω¨

Έφτασα στο τελευταίο παράγραφο. Θα άξιζε κανείς να διαβάσει αυτό το υπέροχο βιβλίο μόνο και μόνο για αυτή την τελευταία παράγραφο.


…Ετσι όταν ο ήλιος δύει στην Αμερική και κάθομαι στην παλιά ξεχαρβαλωμένη αποβάθρα του ποταμού κοιτάζοντας τους απέραντους ουρανούς πάνω από το Νιου Τζέρσυ, και νοιώθω ολόκληρη αυτή την άγρια χώρα που απλώνεται με μια απίστευτα μεγάλη κοιλιά ως την Δυτική Ακτή , κι όλον αυτό το δρόμο που οδηγεί εκεί , όλους αυτούς τους ανθρώπους που ονειρεύονται μέσα στην απεραντοσύνη της- και στην Αϊοβα, το ξέρω, τα παιδιά τώρα θα κλαίνε μέσα σ΄αυτή τη χώρα που αφήνουν τα παιδιά να κλαίνε, κι αυτή τη νύχτα τα αστέρια θα ΄χουν βγει και δεν ξέρετε πως ο Θεός είναι η Μεγάλη Αρκτος; Ο Αποσπερίτης θα ρίχνει και θα σκορπίζει τώρα τις χλωμές του ακτίνες πάνω στο λειβάδι ,μόλις πριν από τη βαθιά νύχτα που ευλογεί τη γη , που σκοτεινιάζει όλα τα ποτάμια, που σκεπάζει όλες τις βουνοκορφές και κλείνει μέσα της ως και την τελευταία ακτή, και κανείς, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στον καθένα, πέρα από τα άθλια κουρέλια της ηλικίας μας που μεγαλώνει, σκέφτομαι τον Ντην Μόριαρτι , σκέφτομαι ακόμα τον γερο-Ντην Μόριαρτι, τον πατέρα , που δεν βρήκαμε ποτέ, σκέφτομαι τον Ντην Μόριαρτι.
Για να σκεφτώ δυνατά, ίσως για να τα ακούσουν όλοι, ίσως μόνο εγώ.

Θα σε περιμένω και αυτό ο χειμώνα να έρθεις να με πάρεις ,Ντην Μοριάρτι!

Παντοτινέ μου φίλε,
¨…σύντροφε του δρόμου, με τα αναρίθμητα κορίτσια σου με τις παρτούζες σου, με τους ήρωες σου , τις ηρωίδες σου, με όλες σου τις περιπέτειες. Πλάι –πλάι να παίρνουμε τους δρόμους , να γευόμαστε το καθετί, με τον χαρακτήρα της πρώτης μας υπέροχης φιλίας, που αργότερα θα γίνει και αυτή τόσο περίλυπη, τόσο μίζερη , τόσο άδεια… ¨
όπως όλες οι άλλες, Ντην .

Και να πηγαίνουμε
¨…χορεύοντας μέσα στους δρόμους σαν τρελοί, και να σέρνομαι από πίσω σου ,όπως κάνω σε όλη μου τη ζωή για ανθρώπους που με ενδιαφέρουν, γιατί οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι ΤΡΕΛΟΙ , αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνο στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται, η λένε ένα κοινότοπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται….¨

θα με πάντα εδώ και θα σε περιμένω, Ντην Μόριαρτι.

Πόσο σ΄αγαπώ, Ντην Μόριαρτι...

22 comments:

VAD said...

Νικο,δεν εχω διαβάσει Κέρουακ-αμαρτία ξομολογημένη!-ξέρω μόνο ότι ανήκει στους ΄΄καταραμένους΄΄του 20ού αιώνα,έτσι δεν είναι;
Καλή επιστροφή....

Nikos Lioliopoulos said...

Μόλις επέστρεψα.
Ανέβασα απο την Χαλκιδική σήμερα την ανάρτηση μου. Μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ως απόπειρα μεταστροφής σε κάτι πιο λογοτεχνικό αλλά δεν είναι παρά μια ακόμη εκ βαθέων ανάρτηση...
Για ένα βιβλίο που αγαπώ, για μια περσόνα -τον Ντην - που αγαπώ.

Και τέλος για εναν νέο ...Νικο που δεν ξέρω αν κάποτε τον αγαπήσω , αλλά σίγουρα τα πάω πολύ καλά μαζί του, για την ώρα.

Nikos Lioliopoulos said...

@ VAD.
Ευχαριστώ Βασίλη
Ο Κερουακ είναι ίσως ο γνωστοτερος εκπρόσωπος της λογοτεχνικής γενιάς των ΜΠΙΤΝΙΚ. Γενιά απο την οποία-κατά πολλούς- προήρθε το κίνημα των χίπις.
Δεν είμαι ιδιαίτερα βιβλιοφάγος ,εξάλλου τα βιβλία(μυθιστορήματα) που εχω διαβάσει με το ζόρι κάνουν ...τριψήφιο αριθμό.
Το δέσιμο μου όμως με αυτό το βιβλίο και αυτό τον πρωταγωνιστή είναι κάτι το ανεπανάληπτο

child in time said...

an den agapiseis pote ton eaufto sou min kaneis prospathia na agapiseis kati allo giro sou....sorry pou to leo etsi ala nomizo pos etsi paei auti i alisida...giati den sou aresei o xeimonas?kai autos exei ti glika tou..alla anarotieme?den sou aresei logo douleias i apla etsi to les?kali ksekourasi kai kali epistrofi:)

marianaonice said...

Δεν είμαι ο ίδιος πια το ξέρω . Ίσως δεν είμαι τίποτα τελικά από αυτό που ως χθες νόμιζα ότι είμαι.
Μα Νίκο μου, τα πάντα αλλάζουν! Μόνο ο Θεός και οι βλάκες είναι αμετακίνητοι!
Μην απορείς λοιπόν που δεν είσαι πια ο ίδιος! Αντίθετα να χαίρεσαι γιατί προχωράς παραπέρα και ξετυλίγεις την προσωπικότητά σου για να φανούν όλα τα κομμάτια της! Μην πτοείσαι λοιπόν! Προχώρα με πυξίδα τις εμπειρίες και τα λάθη του παρελθόντος και γέψου τη ζωή όπως σου προσφέρεται!!
Φαίνεται απίθανο το βιβλίο που διάβασες και σ΄ευχαριστούμε που μας το γνώρισες.
Μόνο το ποτό φίλε μη του δίνεις μεγαλύτερη αξία από αυτή που του αξίζει!! Δεν το χρειάζεσαι!! Ο άνθρωπος μεθά και μόνο από τις αισθήσεις του, τα συναισθήματά του, και με ό,τι τον μαγεύει και τον μαγνητίζει!! Και εσύ ψυχανεμίζομαι ότι έχεις πλούτο από αυτά!!
Καλή σου μέρα!

Nikos Lioliopoulos said...

@ child in time,
Το πρόβλημα μικρή μου δεν είναι αν αγαπάω τον εαυτό μου, αυτο λιγο πολυ όλοι το κάνουμε. Το δικό μου πρόβλημα ειναι οτι σπάνια τα πάω καλά μαζί του!
Πάντως αυτον τον καιρό τα πάω πολύ καλά μαζί του ,είναι αλήθεια.
Τον χειμώνα τον αγαπώ αλλά με πονάει, όπως και οτι άλλο αγαπώ , με πονάει. ισως τελικά αυτά τα δυο (αγαπη-πονος) πάνε μαζί...

Nikos Lioliopoulos said...

@Mariannaonice,
Σε ευχαριστώ πολύ. ΠΑΛΙ!
Σχόλια σαν αυτο είναι φάρμακα που τα εχω πραγματικά ανάγκη , ισως οχι μόνο γιατί αρνούμαι να αντισταθώ στην ισχυρή δόση ευαρέσκειας που μου προσφέρουν, αλλά γιατι ξέρω καλά οτι λένε την αλήθεια.
Και αυτή η αλήθεια μου είναι που με κάνει πραγματικά καλά.Η αλήθεια ανθρώπων όπως εσείς.
Οσο για το μεθύσι μου Μαριάννα, δεν το φοβάμαι .Δεν είναι τόσο απο το ποτό...
Είναι απο τις αισθήσεις...
Και το μεθύσι αυτό τον αισθήσεων ,δεν κάνει κανενα κακό.
Νομίζω;

child in time said...

den mporo na katalavw:(

Nikos Lioliopoulos said...

ούτε και εγώ καταλαβαίνω έτσι και αλλιώς...

marianaonice said...

Έτσι μπράβο Νίκο, να μεθάς με τις αισθήσεις και αν πίνεις και καμιά φορά αυτό να είναι μόνο για να πολλαπλασιάσεις την ευτυχία και όχι να μετριάσεις τη δυστυχία!!
Καλό μεσημέρι!

Penelope said...

Ο Κερουακ δεν αφήνει σχόλια στο μπλόγκ δεν πειράζει όμως αφήνει η Πηνελόπη το ίδιο είναι !!! πρώτη ερώτηση λοιπόν,εσύ που θα είσαι αγόρι και σας αρέσει το ποδόσφαιρο θα το πρόσεξες
1.Ποιό είνα το όνομα του ποδοσφαιριστή που του είπε η μαμά του να πάει να κουρευτεί γιατί θα βγεί στην τηλεόραση?
Ετσι ανάλαφρα και καλοκαιρινά ....

NdN said...

Γιατί να μείνεις ίδιος ρε Νίκο. Ο,τι δεν εξελίσσεται "πεθαίνει". Ο άνθρωπος πρέπει να μεταβάλλει τις αποψεις του, τους τρόπους του, την κοσμοθεωρεία του κτλ, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν!

Ολα μπορεί να αλλάξουν...εκτός από ομάδα!

ritsmas said...

Τί μας θυμιζεις τώρα φιλε μας. Τί μας θυμίζεις...Κερουακ και ξερό ψωμί, λοιπόν
ριτς

Και μεταξύ μας, ο χειμώνας μάλλον λίγο βαρύς θα μας πέσει...

VAD said...

n.lioliopoulos και ndn,ούτε ποδοσφαιρική ούτε πολιτική ομάδα αλλάζουμε.......

Nikos Lioliopoulos said...

@Marianna,
Καλή μου Μαριάννα,
απόψε πολλαπλασίασα την ευτυχία όπως λες …με ατέλειωτη μπύρα…
@ penelope
Πηνελόπη μας ,
παρά τα σουρα , θυμάμαι ακριβως τι έγραψες στο υπέροχο βιβλίο σου : «Ο Τζονι και εγώ» αλλά με μια μικρή εξαίρεση… Νομίζω ότι δεν έδωσες συγκεκριμένο όνομα ποδοσφαιριστή αλλά μίλησες γενικά. Και υπόψην δεν κλέβω, όχι γιατι δεν θα το εκανα ,αλλά γιατι το βιβλίο το διαβαζει η γυναικα μου στην Χαλκιδική και δεν το έχω να το συμβουλευτώ!
Υ.Γ. από ποιον κρύβεσαι, στη φωτογραφία;

@ndn,

“αλλάζω τα πάντα ,αλλάζω τη μοίρα αλλάζω σκοπό μου , σε κάνω θεό μου» έλεγε ενα παλιό καψουροτράγουδο! (στο λέω εσένα που σου αρέσουν κάτι τέτοια!)
Αλλάζω τα πάντα λοιπόν φίλε Νικο.
Μ΄άρεσει να αλλάζω …, να ξέρεις ότι και ομάδα άλλαξα. Ήμουν Ολυμπιακός ως τα 18 μου !!!

Nikos Lioliopoulos said...

@ Ritsmas
Απίστευτα επίκαιρη Ρίτσα μας στο σημερινό σου άρθρο στην Καθημερινή .
Για τους άνδρες που ψαχνόμαστε.

Χαίρομαι πολύ που σε βρίσκω στο τσαντίρι μου και περισσότερο χαίρομαι που σ΄άρεσει ο Κερουάκ .

Να είσαι πάντα καλά και τους χειμώνες θα τους παλέψουμε!

Υ.Γ . Έπεσες μεσα 100% στην εκτίμηση σου για μένα , με αφορμή σχόλιο μου, σε προηγούμενη ανάρτηση σου. Είχες δίκιο. Είμαι ερωτευμένος!

Με τον Ντην Μόριαρτι!!!

@ vad
Βασίλη το είπαμε. Αλλάζω τα πάντα ευχαρίστως!

cinderella said...

Από το μαγευτικό Ρέθυμνο σου στέλνω την αγάπη μου. Λιολιόπουλε μου κάνε κι άλλες διακοπές, άλλαξε κι άλλο, πιες, βγες, αγκάλιασε τη ζωή και την ευτυχία...μάζεψε στιγμές...διάβασε και ζήσε. Δεν είμαι της θεωρίας πως η ζωή πάντα μας χρωστά. Πάρε αυτά που σου αναλογούν!!
Πολλά θερινά και αέρινα χαιρετίσματα!!

Υ.Γ. Σας έχω παραμελήσει...το ξέρω αλλά μου χρειάζεται λίγος χρόνος μακριά από την οθονη του υπολογιστή. Κι ίσως να μην το καταλάβεις αυτό που θα πω...τώρα αλλά ο Αυγουστος είναι δύσκολος μήνας για μένα~

Υ.Γ.2 Να προσέχεις τον καναπέ μου αφεντικό!!! :)))

leondokardos said...

Νίκο χθές επέστρεψα απο τις διακοπές μου και είδα το πόστ σου σχετικά με τη φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Διάβασε εαν θέλεις το σχόλιό μου για ένα θέμα που με απασχολεί πολύ.
Όσο για το σημερινό σου πόστ, επίτρεψέ μου να σου δώσω μια σθμβουλή. Δεν ειναι κακό Νίκο ν΄αλάζουμε σαν άνθρωποι. Οι εμπειρίες της ζωής, διάφορα γεγονότα, λάθη ή παραλείψεις, μπορεί να μας κάνουν σοφότερους, να ξανασκεφτούμε πράγματα και αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα της αλλαγής.
Μάθε τον εαυτό σου καλά και προπαντός αγάπησέ τον, προστάτεψέ τον, μην τον εγκαταλείψεις. Όσο καλός κιαν είσαι, μην προσφέρεις τα πάντα αλλού, δίχως να κρατήσεις κάτι και για σένα. Κάποτε θα το μετανιώσεις.
Προχώρα λοιπόν Νίκο, έστω και με ένα ακόμα ποτήρι μπύρας στο χέρι...

Nikos Lioliopoulos said...

@cinderella
καλα να περνάς στο Ρέθυμνο σου, καλή μου Cindy.
Θυμάμαι πάντα αυτά που μου γράφεις...
και αλλάζω ,
και διαβάζω
και πίνω,
και ζω ...

Nikos Lioliopoulos said...

@leondokardos.
καλώς ήρθες φίλε μας.Στον όμορφο e-κόσμο μας.
Δεν φοβάμαι να αλλάζω τώρα πια.
Γεμίζω το ποτήρι και προχωράω ...

Και ας το ξέρω καλά,
πως πάλι δεν θα με βγάλει πουθενά....

roadartist said...

ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ..
Λατρεμενο.. να σαι καλα!

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.