Saturday, August 30, 2008

Το καλοκαίρι…

ΒΡΑΔΙΝΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

( αυτό το υστερόγραφο μπαίνει πρώτο, όπως πρώτα μπαίνουν όλα τα υστερόγραφα της ζωής μου...)


Το Σαββατοκύριακο είχα την τύχη να με επισκεφθούν στη Μελίκη 5 φίλοι blogers για να με βοηθήσουν στις δουλειές!

Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω και μέσω του blog μου.



Δεν έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια της ζωής μου.

Ήταν όλα πολύ σκληρά, πολύ ζόρικα. Όπως σκληρά και ζόρικα ήταν για όλους στο χωριό μου. Τα δικά μας καλοκαίρια δεν σήμαιναν θάλασσα, ξεγνοιασιά, διακοπές. Σήμαιναν δουλειά, άλλοι στα καπνά, άλλοι στα ροδάκινα, άλλοι στα ποτίσματα. Μικρά παιδιά, γρανάζια της παραγωγικής μηχανής των γωνιών μας. Σε μια μικρή κοινωνία δέσμια των αιωνίων προλήψεων και των προκαταλήψεων της. Καλοκαίρια που δεν θέλαμε ποτέ να ερχόταν.

Έτσι λοιπόν και εγώ κάθε καλοκαίρι, δεν έκανα τίποτε άλλο από το να περιμένω να περάσει. Να μετράω τις μέρες του μια προς μία. Και αυτές εκεί κολλημένες να φεύγουν βασανιστικά αργά, λες και το έκαναν επίτηδες. Ως και το ημερολόγιο συνωμοτούσε εναντίον μου, Ιούλιος 31, Αύγουστος 31!

Ετσι δύσκολα και αργά πέρασαν τα καλοκαίρια μου. Με μόνο φάρμακο τα όνειρα .Όνειρα και σχέδια για τον χειμώνα που έρχεται.


Κάθε χρόνο τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού έβρισκα τον εαυτό μου να καταστρώνει σχέδια για το χειμώνα: θα κάνω το ένα , θα κάνω το άλλο. Σχέδια για το χειμώνα και ελπίδες για το επόμενο καλοκαίρι. Και πάντα μια υπόσχεση, ότι αυτό θα είναι το τελευταίο άσχημο καλοκαίρι.

Πέρασαν τα χρόνια , άλλαξαν πολλά, κάναμε πολλά , πολλά εκτός από ένα. Το να είναι διαφορετικό το επόμενο καλοκαίρι…

Τα όνειρα μένανε πάντα όνειρα. Τα επόμενα καλοκαίρια ήταν το ίδιο σκληρά και όσο για τα σχέδια του χειμώνα, ούτε λόγος, κανένα δεν πραγματοποιούταν.

Όλα αυτά μέχρι που ήρθε ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα άλλα.


Ένα καλοκαίρι που ξεκίνησε όμορφα, ήταν όμορφο και έφυγε ακόμη πιο όμορφα. Ένα καλοκαίρι που ο ήλιος δεν έκαιγε, αλλά χαμογελούσε. Που τα βράδια του δεν περνούσαν βασανιστικά αργά, αλλά κυλούσαν όμορφα, γλυκά, γρήγορα, το ένα μετά το άλλο, πλημμυρισμένα από όμορφες λέξεις, από όμορφες σκέψεις, γεμάτα όμορφα όνειρα. Δεν έλειψε βέβαια ποτέ η μελαγχολία., γνωστός επισκέπτης των βραδιών μου.

Πάντα απρόσκλητη, πάντα αδυσώπητη, αλλά δικιά μου πολλή δικιά μου, κομμάτι του εαυτού μου.. Ίσως και να την έχω ανάγκη…

Δεν έκανα κανένα σχέδιο για το χειμώνα και το καλύτερο: δεν νοιάστηκα πως θα ναι το επόμενο καλοκαίρι. Γιατί αν είναι σαν και αυτό με το καλό να έρθει, σκεφτόμουν.

Ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι, αυτό που σε λίγο φεύγει. Ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε.

Το καλοκαίρι του blogging...



Για πρωτη φορά ένοιωσα ότι μπορεί κάποιοι- κάπου να με καταλαβαίνουν...

Για πρώτη ικανοποίησα την ανάγκη μου να μιλήσω...

Για πρώτη φορά ένοιωσα ότι κάποιοι ακούν αυτά που λέω...

Για πρώτη -ίσως και μοναδική- φορά ,νίκησα το τέρας.


Σας ευχαριστώ.

56 comments:

PN said...

Ήθελα να δω που θα το καταλήξεις. Πάλι καλά, ήταν καλό. Γλυκόπικρο, αλλά καλό.

Τι ευχαριστείς βρε;; Σιγά το πράγμα!!! Πάντως, προσπάθησε λίγο να χαρείς και κάποια από τα ερχόμενα καλοκαίρια σου και μακριά από το Blogging.

Δεν λέω, η ψηφιακή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ είναι κάτι πρωτόγνωρο και από παμπολες απόψεις θετικό. Αλλά δεν αξίζει να μειώνεις την πραγματική επαφή εξαιτίας του. Κυνηγησέ την Νίκο. Όσο και να το κάνουμε είναι αναντικατάστατη...!!!

Greek Rider said...

Νίκο αναμφίβολα τα blogs είναι πολύ ωραία εφεύρεση.

Σκέφτομαι αν συναντηθούν οι άνθρωποι που μιλούσαν μέσω blogs αισθάνονται αμηχανία ή την οικειότητα που είχαν αναπτύξει μέσω του blog;

PN said...

@Greek Rider: Να σου πω εγώ που έχω συναντήσει κάποιους;

Νιώθεις αμηχανία όπως όταν γνωρίζεις και έναν νέο άνρθωπο. Απλά η ταχύτητα που περνάει ο χρόνος για να μειώσεις την αμηχανία είναι μεγαλύτερη από μια κοινή γνωριμία.

Αυτό ισχύει με εμένα τουλάχιστον.

tractatus said...

Κι όμως Νίκο...η ζωή είναι αλλού! Εκεί έξω με συναθρώπους που κοιτάζεις στα μάτια, βλέπεις την έκφραση των προσώπων τους, ακούς τα τρανταχτά τους γέλια, τη φωνή, τη κίνηση του σώματος....

Εδώ είναι μια συντροφιά...άξια κι αυτή. Ομως, η γνωριμία, η βάση στη φιλία, στις σχέσεις είναι οι άνθρωποι ως όντα και όχι ως φαντάσματα....


Για τη συζήτηση θα ήθελα να προσθέσω οτι έχω συναντήσει τους περισσότερους απ' όσους συνομιλώ ή εχω μιλήσει στο τηλέφωνο. Συνήθως οι επαφές είναι καλές...πιάνουν τόπο τα κείμενα και τα σχόλια που έχουν προηγηθεί...αλλά ο χρόνος της δια ζώσης επικοινωνίας είναι αυτός που αξιολογεί και ενθαρρύνει περισσότερο τη συνέχεια μιάς συζήτησης με κατανόηση...:)))

VAD said...

Γεια σου,Νικόλα μου!Αν είναι να μου θυμίζεις εκείνα τα καλοκαίρια,δε σε ξαναδιαβάζω!Χα!Ούτε ανάσα δεν προλαβαίναμε να πάρουμε!Απ'το σχολείο κατευθείαν στα καπνά,και αρχές Σεπτέμβρη απ'τα καπνά στο σχολείο!Ε,απο κει και πέρα,δόξα το Γιαραμπή,κάτι καλό έχουμε να θυμόμαστε!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

τα όμορφα γοργά περνούν
και φεύγουνε και πάνε,
και άλλα θα 'ρθουν σίγουρα
παρέα να μας κρατάνε...

Τρέχω να μαζέψω τα γλαροπούλια γιατί έρχεται μπόρα...

Καλό σου απόγευμα.

Φιλί κιαι Γλαρένιες αγκαλιές

leondokardos said...

Νίκο μου, σου εύχομαι τα καλοκαίρια σου να είναι πάντα όμορφα και να είναι γεμάτα απο γλυκιές αναμνήσεις, σαν το φετινό.
Ναι, το βλέπω κι εγω, πρόσφατος μλόγκερ, οτι αυτή η έστω ηλεκρονική επαφή, είναι πολλές στιγμές μια παρηγοριά.
Τίποτα όμως δε μπορεί να αναπληρώσει εκείνη την άμεση ζωντανή συνάντηση που φέρνει ψυχικά τους ανθρώπους ακόμα πιο κοντά.
Νάσαι πάντα καλά.

leondokardos said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Νίκο, θα έλεγα ότι ακριβώς και η Tractatus.

Να συμπληρώσω,όμως,ότι διακρίνω σε όλα τα γραπτά σου μιά απελπισία... γιά οτι δεν έκανες, γιά ότι ήθελες να κάνεις και δεν τόλμησες.

Θα σου πω μονάχα ότι ποτέ δεν είναι αργά. Η ελπίδα είναι ότι πολυτιμότερο, μην την χάσεις ποτέ, στην χειρότερη δυστυχία μην σταματήσεις να ελπίζεις.

Τα blogs βοηθούν, αλλά όχι σαν κρυψώνα, όχι σαν καταφύγιο. Οι άνθρωποι, οι πραγματικοί άνθρωποι, είναι αυτοί που μας σηκώνουν όταν πέσουμε, που μας τραβούν μπροστά.

Μην τους ξεχάσεις ποτέ.

Ασκαρδαμυκτί said...

Είμαι σίγουρος πως κάνεις για πολύ καλός φίλος...

Μαριλένα said...

:)
την καλησπέρα μου.

είδες πως τα φέρνει καμμιά φορά η ζωή;
εκεί που δεν το περιμένεις..

Anonymous said...

La vie est belle!
Γιατι θα εχουμε παντα κατι καλό ή κατι κακό να θυμόμαστε!
Ίσως τα καλοκαίρια μας (και κατ΄επέκταση η ζωή ) να ήταν φριχτά αν είχαμε να θυμόμαστε μόνο ευχάριστα πράγματα!

cinderella said...

Δεν θα έγραφα ποτέ "Καλό Χειμώνα", Νίκο μου...κι ας μου μιλάς για τα καλοκαίρια σου. Έυχομαι όμως στα καλύτερα...που έυχομαι ολόψυχα να έρθουν!! :))

Nikos Lioliopoulos said...

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, φίλοι μου.
Από αύριο και για δυο μήνες μπαίνουμε στην πιο σκληρή περίοδο της χρονιάς. Είναι η συγκομιδή των τεύτλων, ο δεύτερος κλάδος της αγροτικής μας επιχείρησης , πέραν απο αυτό της καλλιέργειας. Κατα τη διάρκεια αυτών των δυο μηνών δουλεύω συνήθως 20 ωρες το 24ωρο. Οπως καταλαβαίνετε δεν θα εχω και πολύ χρονο στη διάθεση μου και ίσως δεν ανεβάζω καθόλου κείμενα ή μάλλον θα ανεβάζω πολύ πιο σπάνια.
Το μόνο που υπόσχομαι είναι οτι θα διαβάζω ΚΑΘΕ ανάρτηση σας. Ακόμη και αν κάνετε καιρό να δείτε σχόλια μου, να ξέρετε ότι θα σας διαβάζω ότι και να γίνει.
Η σημερινή μου ανάρτηση ήταν ένα είδος αποχαιρετισμού.

Υ.Γ. Όχι δεν φεύγω( μην αρχίσουμε τα δακρύβρεχτα!) απλά δεν θα έχω χρόνο.

Υ.Γ.2. Θα προσπαθήσω ανεβάζω κάποιες φωτογραφίες απο τη δουλειά, στο άλλο μου μπλογκ, το αγροτικό, σε μια ένδειξη ότι υπάρχω...

Να Είστε καλά.

Matrix said...

Κάποιοι άκουγαν, διάβαζαν, έβλεπαν, ακομά και αν δεν σχολίαζαν (για μένα μιλάω) :)

Προφανώς θα ήθελες να μείνεις στο blogging για τους δικούς σου λόγους, επομένως καλά έκανες.

Όλα βέβαια "κανονικά" θέλουν ένα μέτρο, απλά το "κανονικά" δεν το τηρούμε πάντα.

Laplace said...

κ εμεις ευχαριστουμε που εισαι κοντα μας φιλε

busy bee said...

Φίλε Νίκο καλημέρα!
Εσύ τουλάχιστον νίκησες το τέρας, εμείς να δούμε πότε θα νικήσουμε τα "τέρατα"!!!
Κατάφερες πάλι να "φορτίσεις" την ατμόσφαιρα! Παράξενα και ωραία συνάμα!!
Keep bloging!!
Και εμείς μαζί!
Ωρα καλή σου!

busy bee said...

Ξέχασα...Καλή συγκομιδή!
Ζηλεύω αυτήν την αμεσότητα σου με την γη ώρες - ώρες φίλε Νίκο!

Anonymous said...

ΣΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΝΙΟΝΙΟΥ
"ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝΕ ΤΡΩΝΕ ΒΡΩΜΙΚΟ ΨΩΜΙ.."!

Nikos Lioliopoulos said...

@Vk.
Το κυνηγώ...Σε ευχαριστώ.

@greek rider,
Οικειότητα. Σαν τα ναι απο καιρό φίλοι.
Τσεκαρισμένο.

@tractatus,
& λεοντόκαρδος
& de la mattrie.

Το θέμα το έχουμε ξανασυζητήσει,σε παλιότερες αναρτήσεις μας. Δεν αλλάζονται με τίποτα οι real φιλίες. Συμφωνούμε όλοι.
Αρκεί να υπάρχουν...

@vad,
μα απο που γράφεις απο το αεροπλάνο; να σαι καλά real φίλε.

@φυρδην μιγδην.
τα γλαροπούλια και τα μάτια σου.
Φίλα τα και από έμενα.
σ.σ. ωραίος στίχος.

@ασκαρδαμυκτί.
Η σιγουριά σου με τιμάει. Σε ευχαριστώ πολύ.

@μαριλένα.
Έχω την αίσθηση ότι με πιάνεις...
Σε ευχαριστώ.

Nikos Lioliopoulos said...

@γρηγόρης.
Γνωρίζω καλά και για τα δικά σας καλοκαίρια...( εμείς τουλάχιστον δεν είχαμε καπνά!)
Απο αύριο αρχίζει ο πόλεμος εδώ, με τις μηχανές! Ξέρεις εσύ.

@cinderella
"...Δεν είναι που φοβάμαι τις νέες αρχές... Είναι που το τέλος πάντα είναι ψυχοφθόρο. Έχω αγωνιστεί γι’ αυτό το τέλος. Για το κάθε τέλος. Μπορώ να παραδεχτώ ότι το προκάλεσα πρώιμα. Κι αυτό και τα προηγούμενα. Κι ας έχει η συνταγή ένα κουταλάκι του γλυκού αγωνία, μια πρέζα ανασφάλεια και στην άκρη του κουταλιού φόβο. Έχει γενναίες δόσεις ονείρων. Και έτσι η συνταγή δεν γλυκίζει, πολύ και δεν λιγώνει...
"
Αν πρέπει καποτε να κρατίσω μονάχα κάτι από ολη αυτή την μπλογκο περιπέτεια, θα κρατούσα αυτή την παράγραφό!
Σε ευχαριστώ.

@ matrix.
Σε καλωσορίζω και από εδώ. Δεν φεύγω ποτέ απο το blogging. Ποτε.
Απεχθάνομαι γενικώς τα ...μετρα! Όλα ή τίποτα...

@laplace 78.
να ΄σαι καλά ρομποτάκο.

@busy bee
σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές φίλε μου.

@καπιταλιστικό κουμουνι.
Ωραίο τραγούδι μου αφιέρωσες. Σε ευχαριστώ.

NdN said...

Νικόλα καλό κουράγιο με την εργασία σου.

Καλό είναι που το blogging έκανε το καλοκαίρι σου πιο όμορφο. Για το ότι δεν αλλάζονται οι αληθινοί φίλοι τα γράψανε και πααραπάνω, επομένως δεν θα τα επαναλάβω. Αν αυτό σε κάνει ευτυχισμένο τότε να συνεχίζεις να το κανεις. Ευχομαι πάντως τα καλοκαίρια σου από εδώ και στο εξής να είναι ακόμα καλύτερα!

Anonymous said...

νικο με συγκινησες γιατι εζησα παρομοια καλοκαιρια και ενα βασιλακη που δεν ειδα ΠΟΤΕ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Νικόλα ωραίο το κείμενο αλλά απαντάμε καμιά φορά και στα email μας, εκτός κι αν αποφεύγεις τον αγώνα που λέγαμε....

Nikos Lioliopoulos said...

Νίκο(ndn)το είπαμε , οι αληθινοί φίλοι(όταν υπάρχουν) δεν αλλάζονται.
Ωραια ευχή σε ευχαριστώ.

Ανώνυμε (ομοιοπαθή) σε καλωσορίζω.

Αντώνη, συγνώμη θα σου απαντήσω αύριο. Τον αγώνα τον αποφεύγω λόγω... επερχόμενης συντριβής!

V. said...

Χαίρομαι πολύ πολύ που πέρασες ένα..ίσως και το πρώτο σου όμορφο καλοκαίρι,,,

Εμένα το δικό μου χάθηκε μες την βροχή μα δεν σου κρύβω πως έχω περάσει όμορφες στιγμές σε καλοκαίρια που πέρασαν και όσο για τα επόμενα ... εύχομαι να έρθουν και να είναι καλύτερα από ποτέ...

Όλα είναι μέσα στην ζωή ,,, το έχεις καταλάβει..

Πολύ χάρηκα για αυτή την γλυκιά γεύση που σου άφησε το καλοκαίρι...

Πάντα τέτοια...!!!!

Σοφία said...

Σου εύχομαι το επόμενο να είναι ακόμα καλύτερο - και πιο βροχερό!

cinderella said...

Με συγκίνησες...
Εγώ σε ευχαριστώ

Και για να αλαφρύνω το κλίμα, μέσα στις επόμενες μέρες μπλογκοπαρέα θα ξεκινήσει από τον καναπέ μου και θα έρθει να σε βοηθήσει στο χωράφι!
Μείνε συντονισμένος!!!

PN said...

@Greek Rider: Άκυρο τελικά!!! Με μερικούς ανθρώπους απλά νιώθεις τέλεια, και δεν υπάρχει καμιά αμηχανία!! Μάλλον δεν τους είχα συναντήσει τόσο καιρό...!!!

Penelope said...

Mr.Nick θα έλεγα το blogging και η επικοινωνία μέσα αυτού έχει γίνει πολύ ζωτικής σημασίας για αρκετούς από εμάς.Μπορεί να ζωή να είναι αλλού! αλλά είναι και εδώ μέσα!Γιατί εδώ μέσα μπορούμε να έχουμε έλεγχο των επιλογών μας (λέξεις μαγικές for our well being). Γιατί έκει έξω... πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τις εκάστοτε κοινωνικές συναναστροφές μας για πολλούς γνωστούς λογους... Φτου ξελευτερία που λένε είναι το blogging λοιπόν!!! Χαιρετώ και καλό κουράγιο...

Anonymous said...

Nικολή μου,
Μην αφήσεις ποτέ το τέρας να ξυπνήσει. Κράτα αυτά που σ΄ ευχαριστούν και προχώρα γι΄ άλλα.
Καλή εβδομάδα και καλό μήνα.
Σου εύχομαι καλή δύναμη και κουράγιο για τις δουλειές που σίγουρα είναι πολλές το Σεπτέμβριο.
φιλί κοραλένιο και να σαι καλά!!
Υ.Γ. Που βρισκόμαστε λεβέντη μου;;

αντωνης said...

Καλο μηνα Νικο + καλο κουραγιο με τις δουλειες
:)

dr.SeenG said...

Καλησπέρα Νίκο. Οι δυσκολίες της αγροτικής ζωής... Δεν έχω δουλέψει ποτέ σε καπνά (δεν έχω καν ούτε μισό στρέμμα γης)αλλά μπορώ να καταλάβω αυτόν τον καλοκαιρινό γογολθά...
Κι εγώ καινούργιος είμαι στο blogging και χαίρομαι ιδιαίτερα που μπήκα σ'αυτόν τον όμορφο κόσμο... Πολύ χαίρομαι.
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο να έχουμε. Με έμπνευση!

cynical said...

Πέστο βρε Χρυσόστομε! Και αναρωτιόμουν τι να ήταν αυτο που άλλαξε τα καλοκαιρια σου. Αλλά, η μαγεια του blogging , οπως με πληροφορουν παλιότεροι δεν κραταει και για παντα. Μετα απο 2 με 3 χρονια αρχιζει να ξεθωριαζει, αν δεν του δωσεις και καποια άλλη διεξοδο.
Καλό μήνα!

leondokardos said...

ίκο,περίεργο,το απόγευμα σου άφησα σχόλιο και τώρα δε το βλέπω!!!
Τέλος πάντων, θέλω να σου ευχηθώ να έχεις ενα αποδοτικό καλοκαίρι με τις δουλειές σου, έτσι όπως θα τόθελες. Νάσαι γερός, δυνατός και όλα να πάνε καλά.
Καλή βδομάδα και καλό μήνα.

Nikos Lioliopoulos said...

Ευτυχώς ακόμη και σήμερα ειμαστε σχετικά χαλαρά και μπορώ να γράψω σχόλια.

@valina.
Πάντα ονειρευόμουν ενα καλοκαίρι πνιγμένο στη βροχή!
σε ευχαριστώ
Υ.Γ.
Φοβάμαι όμως ότι εσύ αλλιώς το εννοείς

Σοφια,
Η καλύτερη ..ευχή

"...Rain down, rain down
Come on rain down on me
From a great height
From a great height... height..."

Radiohead for ever...

Nikos Lioliopoulos said...

Cinderella.
Απο την Τήλο στη Μελίκη; Μεγάλη χάρη θα μου κάνετε!
Να περιμένω;

ΥΓ. θα περιμένω!!!
Υ.Γ.2 , μια σου και μια μου με τις συγκινήσεις
;-)
Υ.Γ.3 Στο χωριό μου δεν έχεις ποτέ πρόβλημα με το ...παρκάρισμα!

Nikos Lioliopoulos said...

VK,
Είδες που στα λεγα;
να ακούς και κανένα μεγαλύτερο...

Πηνελόπη,
Έτσι ακριβώς. Σε ευχαριστώ.

Ζανζιβάρη.
Ξέρεις τι έχω πάθει μαζί σου; Καθε φορά που κάθομαι σε τραπέζι, φοβάμαι πως θα απολογηθώ σε σένα αν φάω πολύ!!!
Οσο για το τέρας λέω οτι μπορεί και να το σκότωσα. Τον ...Απρίλιο θα ξέρουμε!
Φιλιά

Αντώνη σε ευχαριστώ φίλε μου.

Δρ seeng,
Τυχερός είσαι. Η μάλλον θα ήσουν αν ειχες μισό στρέμμα γης στην Κατερινόσκαλα!
Να σαι καλά δόκτορα.

Nikos Lioliopoulos said...

Cynical,
Κάπου διάβασα ότι βάσει ερευνών απεδείχθη ότι οι μεγάλοι έρωτες κρατούν περίπου 2,5 χρόνια , μέσο όρο.
Λες και οι blogoαγάπες να κρατάνε τοσο;
Δεν με χαλάει. Έχω ακόμη 2 χρόνια και τρεις μήνες!

Υ.Γ.
Υπάρχουν τόσο παλιοί bloggers;

Λεοντόκαρδε,
Δεν ξέρω τι συνέβη, δεν το είδα ποτέ.Πραγματικά περίεργο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

katerina said...

Νικο, παρατα τα καπνα ή ότι άλλο και γράφε.

Αν αυτό είναι που σε ευχαριστεί, αν αυτό είναι που σου αλλάζει τα δεδομενα...κάνε αυτό.
"Ο καθένας όπως ξέρει και μπορεί" που λέει και ο ποιητής

Όσες φορές ακολούθησα το μετρο, όσες φορές ζύγισα, πάντα, ΠΑΝΤΑ, και το μέτρο και η ζυγαριά, με κλεψανε.
Και στο μέτρημα και στο ζύγι.

Νίκο, στο έχω ξαναπεί δημόσια και θα στο ξαναπώ δημόσια.
Έχεις το κουράγιο να πείς αυτά, που όλοι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αλλά ....δεν τολμάμε.

Κρυβόμαστε στις λέξεις, για να δικαιολογήσουμε τον μιζερο καθωσπρεπισμό μας.

Αν απο κάποιον έμαθα κάτι ....σε αυτό το χωριό, στο δικό μας blogoχωριό, αυτός είσαι ΕΣΥ.

Anonymous said...

Αν σου πω ότι πολλοί άνθρωποι φοβούνται να απολογηθούν σε μένα τι θα πεις;
Έτσι όμως σε βοηθάω. Να με βλέπεις μπροστά σου κάθε φορά που θα φέρνεις πιρούνι ή κουτάλι στο στόμα!!!
Φιλί κοραλένιο για καλό κουράγιο και δύναμη.

Anonymous said...

δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί...
γι'αυτό και δεν θα λάβω αυτήν την ανάρτηση έτσι...
να κάνεις αυτό που σου αρέσει πιο πολύ...
και θα πω καλή συνέχεια...
και καλό χειμώνα να έχουμε

marianaonice said...

Νίκο μου
νάμαι πάλι εδώ! Στο καράβι για την επιστροφή! Σήμερα κουνάει πολύ!
Όμως εγώ δεν έχω ύπνο!
Είχα καιρό να περάσω από τη @γειτονιά σου! Ο χρόνος βλέπεις των διακοπών τρέχει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να τα ζήσεις όλα! Έτσι η αγάπη μου για τις μπλογκογειτονιές μας υποχώρησε μπροστά στην επιθυμία μου να μη χάσω στιγμή από όσα μπορούσα να γευτώ και να βιώσω στην Αγιάσο μου!
Σαν να ακούω τους συμπατριώτες μου εκεί! Και γι' αυτούς το καλοκαίρι είναι σκληρό. Έχει πολλή δουλειά και περιμένουν το χειμώνα για να ξαναβρούν το ρυθμό τους το χαλαρό και να ξεκουραστούν λίγο...
Η μοίρα της επαρχίας που αναβιώνει τα καλοκαίρια και κοιμάται τους χειμώνες!!
Στενοχωρέθηκα @φίλε μου με όσα διάβασα και στις προηγούμενες αναρτήσεις σου! Μου φαίνεται ότι σε έχει πάρει από κάτω;;;
Τη ζωή την πάμε και εμείς κάποιες φορές εκεί που δεν πρέπει... Αναλογίσου λίγο τι πρέπει να κάνεις και τι δεν έκανες!!
Μην αυτοκαταστρέφεσαι και σταμάτα το αλκοόλ!!
Ο Βασιλάκης σου δεν θα έρθει αν σε βλέπει έτσι θλιμμένο...

Νίκο σου @δίνω το χέρι μου να πιαστείς! Πρέπει να στηριχτείς και να προχωρήσεις! Έχεις πολλά καλοκαίρια μπροστά σου για να αλλάξεις τη ζωή σου!!
Τώρα όσο είναι καιρός!!
Μη το σκέφτεσαι!!
Καλό φθινόπωρο @φίλε και όλοι είμαστε @εδώ!! Και να σκέφτεσαι ότι όλοι είχαν μία Κάρμεν στη ζωή τους και μια χαμένη ευκαιρία να θυμούνται ή να αναπολούν!!

Το Αιγαίο σήμερα είναι πολύ σκοτεινό και φουρτουνιασμένο! Μάλλον θλίβεται και θυμώνει μαζί μου γιατί η επιστροφή είναι αναπόφευκτη!!
Φιλιά και χαιρετίσματα μέσα από το πέλαγος!!

Anonymous said...

Νίκο ευχομαι καλες τευλοεξαγωγές.
και εσυ να γίνεις ενας μεγάλος τευλοεξαγωγέας!!!!!!!!!!!

Skouliki said...

η ζωη ειναι εκει εξω και σου χαμογελαει ...


φιλακια και καλο σου μηνα

thamnos said...

Νίκο προχώρα και μην σταματάς και η δουλεία σου δεν σε αφήνει να κάνεις διακοπές στο ελληνικό καλοκαίρι, μην ανησυχεις η Γη γυρίζει και το καλοκαίρι πάει αλλού!
Σου γνωρίζω αν δεν ξέρεις πως αρκετοί Ελληνες που εργάζονται ή έχουν μαγαζιά σε τόπους καλοκαιρινών διακοπών την κάνουν κατα Νοέμβρη μήνα για το άλλο ημισφαίριο, για δες κ αυτή τη περίπτωση θα σε ανακουφήσει σίγουρα και δοκιμασμένα.
Κ που ξέρεις μπορεί να συναντήσεις και κανέναν παλίο γνωστο...Κάρμεν Βασίλη κλπ κλπ

Να έχεις πάντα υγεία.

Περαστικός said...

Και εμείς σε ευχαριστούμε.

Roadartist said...

Να είσαι καλά Νίκο.
Τα όνειρα ..είναι οτι πιο αληθινά δικά μας έχουμε!
Καλή δύναμη!

Nikos Lioliopoulos said...

Σας ευχαριστώ ολους, φίλοι μου, για τα υπέροχα σχόλια. Πάλι σήμερα έφυγα 6 το πρωί και γύρισα τώρα 12 το βράδυ. Δεν έχω χρόνο για εκτενείς απαντήσεις συγχωρέστε με.

Κατερίνα . Το σχόλιο σου είναι η απόλυτη καταξίωση για μένα -όπως εγώ τη βιώνω τουλάχιστον.Οχι μονο ως blogger Λιολιόπουλος , αλλά κυρίως ως Νίκος.
Σε ευχαριστώ πολύ

Ζανζιβαρη, κατι σαν τον μπαμπούλα δηλαδη;

Μαρια , θα κάνω το ίδιο ακριβώς που αρέσει και σε σένα, :Blogging

Μαριάννα , μου έλειψες πολύ.
Κρατώ το χέρι σου σφιχτά...
Σε υπερ ευχαριστώ ,για όλα...

Γρηγορη, θα το προτιμούσα χωρίς το...τεύτλο, σκέτο εξαγωγέας!

Σκουλικι , καλως γύρισες.

Θάμνε,φοβερή ιδέα , δεν το είχα σκεφτεί. Μάλλον θα πρέπει να ξανασκεφτώ την πρόταση για Αυστραλία.

Roadartist, για κάποιους όπως εγώ είναι γενικά το μόνο που έχουμε...

Unknown said...

Καλημερούδια Νικόλα!
Θα συμφωνήσω ίσως για πρώτη φορά μαζί σου...:P
1) Και το δικό μου καλοκαίρι ήταν ένα από τα καλλίτερα...Θα έλεγα το καλλίτερο των ενήλικων χρόνων μου. Οκ, τα παιδικά μας καλοκαίρια ίσως διαφέρουν...Δεν μπορώ να πω, καμμία σχέση με αυτό που περιγράφεις...
2) Και εγώ κάνω πολλά σχέδια και όνειρα που τελικά δεν πραγματοποιούνται. Γιατί?
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να απαντήσω. 'Ισως να μην προσπαθώ αρκετά, ίσως να αφήνω πολλά πράγματα στην τύχη.
3)Ναι το Blogging βοηθάει, και όντως υπάρχουν άνθρωποι να σε ακούσουν και να ενδιαφερθούν για σένα και γι αυτά που λες και νοιώθεις...Όμως η real επικοινωνία είναι πιο πλήρης, και μην σου πω και ότι εδώ ενώ δεν είμαστε ψεύτες, βγάζουμε όλοι μια ωραιοποιημένη εικόνα, την εικόνα του πως θα θέλαμε να είμαστε, και όχι του πως είμαστε στ' αλήθεια. Και ο χρόνος κυλάει διαφορετικά εδώ, φτάνεις πιο γρήγορα στο στόχο, σε αυτό που θέλεις να πεις, που θέλεις να εκφράσεις...Και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό η κακό, αν παραλήποντας κάποια ερεθίσματα που θα πάρει ο άλλος ενδιάμεσα όταν τον βλέπεις, όταν τον ακούς, ώσπου να καταλήξει σε αυτό που θέλει να εκφράσει, έχεις τελικά την αληθινή επικοινωνία, ή μια πλασματική που καλήπτει τα κενά της με την δικιά σου φαντασία.
Τέλος πάντων, πολλά είπα και δεν ξέρω και αν γίνομαι κατανοητή, χεχε!
Σε φιλώ πολύ!

βιολιστης στη στεγη said...

Καλέ μου Νίκο, εγώ απλά θα ευχηθώ:
ΚΑΛΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΠΛΟΓΚΟΧΕΙΜΩΝΑ!

Νικόλαος Παπουτσής said...

Η ζωη ειναι ενα παιχνίδι Νικο μου
Ετσι νομίζω εγω δηλαδη.
Απο μας εξαρτάτε και η δράση και
η ικανοποίηση.
Χαίρομαι λοιπόν που αυτο το παιχνίδι
της ζωής το παίζεις καλα...και εύχομαι να το διασκεδάζεις με ολη σου την καρδιά

τσίου!!!!!!!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΙΟΛΙΟΣ said...

Νίκο πότε θα δούμε καινούριο post;

marianaonice said...

Νίκο χάθηκες!! Ελπίζω να είσαι καλά και να είναι μόνο η δουλειά που σε κρατάει μακριά από το @χωριό μας!!
Φιλιά!!

Nikos Lioliopoulos said...

Ζητω συγνωμη για την καθυστέρηση αλλα δεν είχα καθόλου χρόνο για σχόλια αυτες τις μέρες. Μόλις και μετά βίας διαβάζω τις αναρτήσεις σας, οπως σας ειχα υποσχεθει.

Lilly, γίνεσαι απολυτά κατανοητή σε ευχαριστω.

Βιολίστρια, καλό blogoχειμωνα και σε σένα..

Κοτσυφα , δεν νομίζω να το παίζω καλά το παιχνίδι που λες. Αφού σχεδόν πάντα χάνω....

Αντώνη , εχω κάποιες δυσκολίες στο να γράψω ένα αξιοπρεπές ποστ αλλά πιστεύω στο μέλλον κάτι να καταφέρω... Εξάλλου υπάρχει και η σίγουρη λύση του...Αλιάκμονα!

Μαριάννα, η δουλειά είναι ,τα ΄πάμε. Είμαι πολύ καλά γιατί έχω συγκεκριμένο σημαντικό λόγο να είμαι...

marianaonice said...

Περιμένω νέαααα!!
Μόλις μπορέσεις!!!
:))))))))))))))))