Η ανάρτηση ...

Αυτή η ανάρτηση δραπετεύει από την ¨επεξεργασία αναρτήσεων» του blog. Εκεί βρίσκεται φυλακισμένη εδώ και πολύ καιρό.

Συνεργοί στην δραπέτευση γνωστή σπείρα κακοποιών, με αρχηγό τη θλίψη.
Άλλα ξακουστά μέλη της συμμορίας είναι, το αλκοόλ, η τρέλα, ο ¨Mother's Little Helper ¨, η ματαιοδοξία, η μοναξιά και πολλοί ακόμη διάσημοι δραπέτες.


Δεν υπάρχει επαγγελματική τάξη που να μίσησα περισσότερο από τους ταχυδρόμους ! Δεν είναι μόνο τα γράμματα προς το θεό που μου επιστρέφουν πάντα αυτούσια, είναι και αυτό εδώ το γράμμα που στέλνω σε ένα άγνωστο-έτσι μου λένε-παραλήπτη.

Αγαπητέ Βασιλάκη.

Δεν σου κρατάω κακία που δεν ήρθες στη ζωή μου, που δε σε γνώρισα ακόμη. Που δεν ξέρω τίποτα για σένα, πως είσαι, σε ποιον μοιάζεις. Που δεν μάλωσα ποτέ για το με ποιόν μοιάζεις.

Δεν ξέρω τίποτε περισσότερο από το όνομα σου. Ναι, είμαι βέβαιος σε λένε Βασίλη-δεν θα μπορούσες με τίποτα να έχεις άλλο όνομα.

Σε καταλαβαίνω Βασιλάκη γιατί δεν ήρθες ακόμα, ίσως να μη δικαιολογώ πλήρως την επιλογή σου, αλλά σε καταλαβαίνω.

Δεν θα άντεχες τόσο βάρος. Το βάρος των προσδοκιών μου, για σένα.

Να περιμένουν όλοι τα πάντα από σένα, να στηρίζουν τόσοι πολλοί, τόσα πολλά σε σένα.

Ξέρεις καλά πως αν ερχόσουν, δεν θα χρωστούσες τίποτα. Δεν θα ήσουν υποχρεωμένος να φορτώνεσαι τα όνειρα τις ελπίδες και τις απογοητεύσεις ...άλλων.

Δεν θα άντεχες με τίποτα να ζεις τη ζωή που άλλοι δεν έζησαν.

Να είσαι υποχρεωμένος να μην κάνεις τα λάθη που άλλοι έκαναν, να είσαι αναγκασμένος να κάνεις τις επιλογές που άλλοι δεν έκαναν,
και τέλος ,σαν αποδιοπομπαίος τράγος να φορτωθείς όλες τους τις ευθύνες, όλες τους τις αμαρτίες .

Ξέρεις καλά πόσο οδυνηρό θα είναι αυτό, Βασίλη.
Θα σου μάθουν να αγαπάς ότι άλλοι αγάπησαν ,να ποθείς ότι άλλοι πόθησαν, να πονάς για ότι άλλοι πόνεσαν.

Να ζεις μια ζωή που θα νομίζεις πως είναι δική σου, αλλά θα είναι αλλονών .

Και θα έρθει μια μέρα-το ξέρεις καλά - που δεν θα το αντέξεις όλο αυτό. Που θα μισήσεις ότι αγάπησες. Η μάλλον ότι νόμισες πως αγάπησες. Που θα μισήσεις και τον ίδιο σου τον εαυτό, και ας ξέρεις καλά πως δεν είναι ο εαυτός σου.

Και κάποια μέρα, κάποιο βράδυ, άγρυπνος, πνιγμένος στο αλκοόλ, διαλυμένος, να καταριέσαι τον εαυτό σου που δεν βρίσκει τη δύναμη να κάνει αυτό που από καιρό πήρες απόφαση να κάνεις .

Αυτό που δεν θα κάνεις. Ίσως ποτέ.
Υ.Γ.
Βασίλη, εγώ θα σε περιμένω.