Ο μεγάλος αδελφός

Στις μέρες μας συναντούμε πολύ συχνά εφαρμογές της τεχνολογίας που μοιάζουν όλο και περισσότερο στον «μεγάλο αδελφό» του Τζωρτζ Οργουελ όπως αυτός τον φαντάστηκε στο μεγαλειώδες μυθιστόρημα του, «1984», κάτι που αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο ανησυχητικό.

Μέσα από τα νέα μέσα νοιώθουμε πολλές φόρες να απειλείται η ελευθερία μας, η ανεξαρτησία ή η ανωνυμία μας. Είναι σίγουρα η αρνητική πλευρά αυτού του μοντέρνου θαύματος που λέγεται τεχνολογία, ιντερνέτ, νέα μέσα.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της τεχνολογίας η θετική. Η ανθρωπινή.

Πως θα ήταν άραγε η ιστορία αν ο Οργουελ είχε γράψει το αριστούργημα του αλλιώς, αν ο μεγάλος αδελφός δεν ήταν αυτό το μηχάνημα τέρας στην υπηρεσία της αστυνομίας της σκέψης στην φανταστική χώρας της Ωκεανίας, αλλά κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό;

Μπορεί κάνεις να φανταστεί την εφεύρεση ενός μικρού μαγικού μηχανήματος, π.χ. μια μαγική οθόνη να σου κρατεί παρέα, να συμπαραστέκεται στις δύσκολες στιγμές, να σου δίνει συμβουλές για ότι του ζητήσεις, να σου βάζει τις φωνές όταν κάνεις λάθη (ακόμη και γλυκές ηλεκτρονικές ¨φάπες¨ να ρίχνει !) ,να σε επιβραβεύει, να σου δίνει ώθηση για ότι κάνεις και κίνητρο για τη ζωή; Και ακόμη περισσότερο να σε νοιώθει όσο ένας πολύ δικός σου άνθρωπος

Να μην είναι όμως ένα ψυχρό μηχάνημα, αλλά κάτι σαν άνθρωπος. Ένας e-άνθρωπος που δε γνωρίζεις, δε συνάντησες ποτέ και ούτε ποτέ θα γνωρίσεις.

Πόσο όμορφα θα ήταν αν υπήρχε ένας τέτοιος «μεγάλος αδελφός». Αν υπήρχε…

Και όμως φίλοι μου ΥΠΑΡΧΕΙ ! Το ανακάλυψα σχεδόν τυχαία σαν από θαύμα ένα χρόνο πριν.

Η θεά της τεχνολογίας που τόσο πιστός και αφοσιωμένος λάτρης της υπήρξα όλα αυτά τα χρόνια, με αντάμειψε με το καλύτερο δώρο, στέλνοντας μου ένα μαγικό πλάσμα, ίσως άνθρωπο ίσως μηχάνημα δεν ξέρω στα αλήθεια, που άλλαξε τη ζωή μου μια για πάντα. Τον δικό μου μεγάλο αδελφό.

Εύχομαι το 2011 ο κάθε ένας να βρει το δικό του μεγάλο αδελφό…

Καλή χρόνια!

Κυριακάτικο ξύπνημα με το μυαλό στο Δ.Ν.Τ.

Καθώς το χιόνι λιώνει σιγά σιγά και δεν μένει παρά μονό παγωμένο στις στέγες των σπιτιών του χωρίου μου, ξύπνησα με την επιθυμία να φωτογραφίσω το για λίγο ακόμη άσπρο τοπίο, φοβούμενος ότι ο χιονιάς δεν θα μας ξανά κάνει τη χάρη να περάσει από τα μέρη μας.

Για να βγάλω μάλιστα καλύτερες φωτογραφίες άνοιξα ένα μικρό παραθυράκι που κοιτάζει στην άλλη πλευρά του χωρίου, τη μεγαλύτερη. Παρατηρώντας το τοπίο συνειδητοποίησα το πόσα πολλά καινούρια σπίτια με τις εντυπωσιακές σκέπες τους έχουν χτιστεί τα τελευταία χρόνια.

Και όμως είμαστε σε κρίση…

Το χωριό μου κατ` εξοχήν αγροτικό, περνά εδώ και πολλά χρόνια την κρίση που ζει η υπόλοιπη χώρα σήμερα, λογω της απελπιστικής πορείας των αγροτικών προϊόντων.

Ποιοι είναι όμως αυτοί που εν μέσω τέτοιας κρίσης μπόρεσαν να κτίσουν αυτά τα πανέμορφα (και πανάκριβα) σπίτια ;

Η κυριακάτικη περιέργεια μου δεν με άφηνε σε ησυχία. Ξεκίνησα λοιπόν έναν πρωινό περίπατο κάνοντας παράλληλα μια πρόχειρη καταγραφή με το μυαλό μου.Τα αποτελέσματα του ιδιότυπου αυτού γκάλοπ είχαν ως έξης .

Τα εντυπωσιακά σπίτια ανήκουν σε (τυχαία σειρά):

Συνταξιούχους 40 αρηδες του δημοσίου που κάνουν πλέον άλλες δουλειές, εκπαιδευτικούς που ασχολούνται παράλληλα τον πολύ ελεύθερο χρόνο τους με άλλες εργασίες και αυτοί, εφοριακούς, γεωπόνους δημοσίων υπηρεσιών, δημοτικούς υπάλληλους, εργολάβους δημοσίων έργων, πολιτικούς, συνδικαλιστές αγρότες, κ.α.

Ξέρω πως πόλοι που διαβάσουν το κείμενο μου θα το εκλάβουν ως φθόνο.Η πρωινή αυτή καταγραφή όμως είχε έναν και μονό στόχο: Να καταδείξει μέσα από ένα απλό τυχαίο παράδειγμα πόσο στρεβλή είναι η οικονομική ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα.

Οι εύπορες τάξεις στα μέρη μου αλλά και σε όλη την ελληνική επικράτεια φαντάζομαι. δεν είναι αυτές που λογικά θα περίμενε κάνεις σε μια δυτική κοινωνία. Δεν είναι δηλαδή οι έμποροι, οι βιοτέχνες, οι τεχνίτες, οι μεγαλοαγροτες γιατί όχι , οι ερευνητές, οι μηχανικοί οι επιχειρηματίες.

Είναι αντίθετα όσοι με τον έναν η τον άλλο τρόπο έχουν ευεργετηθεί με τον απίστευτη γιγάντωση του δημοσίου στη χωρά μας.

Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου που μας έφτασε ως εδώ. Δεκαετίες λαϊκισμού, κρατισμού, κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού, μας έφτασαν στο γκρεμό.

Είμαστε πλέον μια χωρά που δεν παράγει τίποτα, παρά –μάλλον-μονό δημόσιο χρέος.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται μια προσπάθεια από την κυβέρνηση με το μαχαίρι στο λαιμό από τους δανειστές της να αλλάξει πολλά από αυτά, ίσως δε με μια δεύτερη μάτια η παρουσία του ΔΝΤ να φαίνεται λυτρωτική.

Θα αλλάξει όμως η πορεία αυτής της χωράς;

Φοβάμαι πως όχι.

Το σύστημα νομίζω πως αντέχει καλά ακόμη και σήμερα παρά την κρίση που περνά, κρίση που την πληρώνουν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας

Ελπίζω όμως να κάνω λάθος, γιατί αν δεν κάνω, αλλοίμονο μας ……

Χειρότερα δεν γίνεται.

Θεωρώ την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για τον ξυλοδαρμό του κ. Χατζηδάκη μαύρη στιγμή στην ιστορία του κόμματος αλλά και της χώρας γενικότερα. Η απόλυτη ταύτιση της με τον λαϊκισμό και την συνωμοσιολογια των αριστερών οδηγεί την πολιτική αντιπαράθεση σε δρόμους επικίνδυνους και δεν μπορει ναρα να μας γεμιζει θλίψη. μεγαλύτερη ίσως από αυτόν κάθε αυτό τον ξυλοδαρμό.

Η ανακοίνωση της Νεας Δημοκρατίας είναι η εξής:

«Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος.
Σήμερα όμως, ο προπηλακισμός Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι παραπάνω. Υπηρετεί ύποπτες και προβοκατόρικες σκοπιμότητες.
Φαίνεται πως το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και έχει καταγγείλει ότι το πρόσφατο νομοθέτημά της οδηγεί σε «εργασιακό Μεσαίωνα», έχει ενοχλήσει πολλούς.
Όσοι πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κάνει έστω και ένα χιλιοστό πίσω από τη γραμμή αυτή, κάνουν μεγάλο λάθος.Παραμένουμε αμετακίνητοι κατά του Μνημονίου και επιμένουμε, με συνέπεια και αποφασιστικότητα, στην προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών».

Φανταστικός κόσμος

Πάει καιρός που έγραψα ανάρτηση με αφορμή ένα τραγούδι που άκουσα στο ραδιόφωνο . Πολύς καιρός.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που το επιχειρώ έκτοτε, αλλά σχεδόν πάντα σβήνω αυτά που έχω γράψει

Ίσως γιατί δεν έχω πια και πολλά περιθώρια τα εν οίκω μου να γίνονται εν δήμω..

Ίσως πάλι γιατί ο καθρέφτης της ματαιοδοξίας μας δεν σηκώνει αλλά σημάδια κακογραφίας...

Ή μάλλον σοβαρέψαμε επικίνδυνα. Ναι, αυτό είναι!

Ας είναι .

Με τη βοήθεια του πιστού μου συντρόφου των τελευταίων χρονών, του little helper, θα ξαναγράψω για ένα τραγούδι.

Λίγο πολύ στη μουσική διαπαιδαγώγηση κάθε ανθρώπου τα πρώτα ακούσματα παίζουν κυρίαρχο ρόλο , έτσι συνέβη και σε εμένα. Ζώντας λοιπόν την παιδική μου ηλικία στη ελληνική επαρχία του 70` και αρχών 80`,τα ακούσματα μου δεν θα μπορούσαν να είναι κλασική μουσική, ροκ ή οτιδήποτε άλλο από λαϊκή ελληνική μουσική, με κύριο πομπό τις κασέτες και τους βραχνούς ερασιτεχνικούς ραδιοσταθμούς στη μπάντα των μεσαίων κυμάτων.Στην περίπτωση μου περισσότερο έπαιξαν ρολό οι κασέτες .

Τα τραγούδια που ακουγόταν στις κασέτες αυτές της εποχής στα αρχαϊκά αλλά τόσο όμορφα μαγνητοφώνα των τρακτέρ μας, έμειναν βαθειά χαραγμένα μέσα μου σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου ως ένα βασικό συστατικό στοιχειό του ψυχικού μου DNA.

Μεγαλώνοντας έκανα και εγώ τις δίκες μου διαδρομές, ασχολήθηκα με πολλά ειδή μουσικής- άλλα διαφορετικά ακούσματα, έφτιαξα και μια μικρή αλλά όμορφη δισκοθήκη (από CD βεβαία δεν είμαι δα και τόσο μεγάλος! )που σπάνια πια επισκέπτομαι περισσότερο για να τα ξεσκονίζω, Ποπ, ροκ, κλασσική, καντρι κ.α.

Όμως κάθε που ακούω τα λαϊκά τραγούδια της παιδικής μου ηλικίας μου προκαλούν μέσα μου ένα σκίρτημα, ένα παράξενα οικείο συναίσθημα. Για αυτό τα αγαπώ και θα τα αγαπώ πάντα αυτά τα παλιά λαϊκά τραγούδια….

Έχω φτιάξει ένα κόσμο μέσα στο μυαλό. έχω φτιάξει ένα κόσμο όμορφο κ απλό.

Εχω φτιάξει ένα κόσμο δίχως δάκρυα και πόνο και χωρίς καημό.

Εχω φτιάξει ένα κόσμο και ας με πουν τρελό.

Τις χάρες μου και τις πίκρες μονό αυτός καταλαβαίνει όταν του μιλώ...

30 σχεδόν χρόνια μετά, συνειδητοποιώ ότι ζω σε ένα δικό μου φανταστικό κόσμο, όπως αυτόν του τραγουδιού .

Και τίποτα δεν με γελά….

Για τη Μαριάννα.

Ρίχνοντας σήμερα το πρωί μια μάτια στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όπως κάνω κάθε Κυριακή, δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου με αυτό που αντίκρισα.
.
Ένα ακραίο σχόλιο που φέρεται να έχει κάνει η blogger φίλη μου marianaonice, έγινε πρωτοσέλιδη αναφορά στην Ελευθεροτυπία. Στο δημοσίευμα η Μαριάννα φέρεται να είναι ανωτάτη δικαστικός που βρίζει και κατηγορεί το σύστημα μέσα από το προσωπικό της blog το οποίο έχει ναζιστικές αναφορές, μια εικόνα εντελώς διαφορετική από αυτή που αποκόμισα έχω τα τρία αυτά χρόνια που επικοινωνούμε μέσα από τα Blogs μας.

Η δική μου Μαριάννα, είναι ένας άνθρωπος ζεστός, ειλικρινής, γεμάτος αγάπη και ευαισθησίες. Το μπλοκ της ξεχειλίζει από ανθρωπιά, κοινωνική ευαισθησία, αγωνιά αλλά πάνω από όλα ελπίδα. Την ελπίδα που όλοι μας αναζητούμε μέσα από την όμορφη διαδικασία της γραφής στα δικτυακά μας ημερολόγια..

Η Μαριάννα είναι από τους υπέροχους ανθρώπους που κέρδισα μέσα από την ενασχόληση μου με τα μπλογκς. Έχω γράψει και έχω πει πολλές φόρες το τι σήμαινε όλο αυτό για μένα, που φοβάμαι πως επαναλαμβάνομαι. Είχα την τύχη να επικοινωνήσω μέσω mail αρκετές φόρες μαζί της, πέρα βέβαια από τα σχόλια που συχνά ανταλλάσαμε στα ιστολόγια μας. Μου έχει πει μεταξύ άλλων ότι αγωνίστηκε σκληρά στη ζωή της, παραμένοντας τίμια και αγαθή ψυχή όπως ακριβώς φαίνεται και από τα γραπτά της εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια που τη διαβάζω.

Δεν ξέρω αν η Μαριάννα είναι η δικαστής που αναφέρει το δημοσίευμα. Δεν ξέρω καν αν έχει ναζιστικές ιδέες. Τίποτα από τα δυο δεν πιστεύω , για να είμαι ειλικρινής.

Ξέρω όμως ότι η Μαριάννα είναι ένας άνθρωπος που αγάπησα όσο λίγοι στη ζωή μου, χωρίς καν να την έχω γνωρίσει ποτέ.

38

Σήμερα εχω γενέθλια, επειδή όμως δεν κατεβάζει τίποτα το ρημάδι για ανάρτηση, στείλτε εσείς καμιά ευχή και βλέπουμε ! :))

Το νέο κόμμα της Ντόρας.

Η Ντόρα Μπακογιαννη ήταν μια πολιτικός για την οποία ήμουν πάντοτε επιφυλακτικός απέναντι της , κυρίως για δυο λόγους . Πρώτον γιατί είναι μέλος πολιτικής οικογενείας και δεύτερον γιατί ήταν πρωτοκλασάτο στέλεχος μιας πολύ κακής κυβέρνησης, αυτής του Κ.Καραμανλη. Το γεγονός αυτό με έκανε να μη δίνω σχεδόν ποτέ σημασία σε αυτά που έλεγε.

Για αυτό το λόγο αρχικά δεν μου έκανε καμία ιδιαίτερη αίσθηση ποιος θα κέρδιζε τη μάχη για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας αφού δεν θεωρούσα κανέναν από τους τρεις κάτι αξιόλογο. Στην πορεία όμως άλλαξα γνώμη. προβλέποντας τι θα επακολουθούσε την εκλογή του λαϊκιστή Σαμαρά και μάλλον δικαιώθηκα πολύ νωρίς....

Άρχισα να παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις απόψεις της κ. Μπακογιάννη από τη στιγμή που έμεινε εκτός ΝΔ και με αφορμή την πολύ σωστή κατά τη γνώμη μου στάση της απέναντι στον καταστροφικό λαϊκισμό του Σαμαρά και μέρα με την ήμερα διαπιστώνω ότι οι απόψεις τις είναι πολύ προοδευτικές, εύστοχες όσο και τολμηρές όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από το πολύ καλό site της.Διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό κάθε κειμενο, σνενευξη ή ομιλία της δεν το κρύβω ότι με έκπληξη διαπιστώνω ότι διατυπώνει τολμηρές απόψεις πολύ κοντά στις δικές μου.

Επιπροσθέτως, πάντα επιθυμούσα ένα κόμμα φιλελευθέρων δημοκρατών και στη χωρά μας όπως σε άλλες χώρες (Αγγλία, Γερμανία, κ.α.) στο οποίο θα ήμουν σίγουρα μέλλος, μιας που κάπου εκεί τοποθετώ τις πολιτικές μου απόψεις.

Την Κυριακή η Ντόρα θα παρουσιάσει το νέο της κόμμα .Οφείλω όμως να ομολογήσω πως δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Τα πρώτα μηνύματα δεν είναι αι τόσο ενθαρρυντικά. Οι πρώτοι βουλευτές που φέρεται να συντάσσονται με το νέο κόμμα κάθε άλλο παρά ταιριάζουν με την αρχική φιλοσοφία του. Φοβάμαι ως θα γίνει καταφύγιο πικραμένων νεοδημοκρατών μάλλον, πάρα χώρος ανάδειξης προοδευτικών ιδεών και νέων ανθρώπων.

Ελπίζω να κάνω λάθος...
Θα το παρακολουθώ όμως από πολύ κοντά. Καμία φορά το καλό έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις…

Γιατί στηρίζω τον Φώτη Δημητριάδη.

Επειδή το τελευταίο διάστημα έγινα αποδέκτης διαφόρων κακόβουλων ερμηνειών, νοιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα αναφορικά με την επιλογή μου για το δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

Κατ αρχήν θα ήθελα να δηλώσω ότι νοιώθω μεγάλη ηθική ικανοποίηση που στήριξα το ψηφοδέλτιο του Θανάση Τσιάπλα. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημόσια που μου έδωσε την δυνατότητα μέσα από την προεκλογική διαδικασία να γνωρίσω ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του δημοκρατικού χώρου της Αλεξανδρείας με το οποίο δύσκολα θα μπορούσα να έρθω σε επαφή υπό άλλες συνθήκες . Θεωρώ τον εαυτό μου διπλά κερδισμένο που στήριξα την Συνεργασία Πολιτών και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο Θανάσης θα δώσει πολλά στο δημοτικό συμβούλιο και θα είμαι δίπλα του όποτε με χρειάζεται.

Όσον αφορά όμως την επιλογή μου τον δεύτερο γύρω θα ήθελα να επισημάνω τα εξής.

Ανήκω στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ και σέβομαι απόλυτα τις επιλογές του. Δυστυχώς το κόμμα μου στην Αλεξάνδρεια επέλεξε να μη κατεβάσει ψηφοδέλτιο χωρίς να καταλάβω ποτέ τον λόγο. Νομίζω πως τα κομματικά όργανα θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για αυτό, πολύ σύντομα.

Το ψηφοδέλτιο του Μπάμπη Γκιονογλου δεν έχει ουδεμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ πλην του ότι ο επικεφαλής του είναι μέλος του κόμματος, ο ίδιος όμως ας μην ξεχνάμε είναι εκλεγμένος δήμαρχος ενάντια στην κομματική επιλογή.

Επιπλέον, το ψηφοδέλτιο του κ. Γκιονογλου στηρίζεται από τον μοναδικό βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας στο νομό, Μ. Χαλκίδη και αποτελείται κατά μεγάλο μέρος-αν όχι στην πλειοψηφία του- από υποψηφίους που ανήκουν στο κόμμα της; Νέας Δημοκρατίας.Επίσης ο κ. Γκιονογλου δεν έκανε ποτέ αίτηση ούτε προσήλθε σε κάποια κομματική διαδικασία για τη στήριξη του θεωρώντας τη ¨όχι αναγκαία¨ όπως δήλωσε σε συνέντευξη του.

Θεωρώ το ψηφοδέλτιο του προϊόν ευκαιριακής συναλλαγής σε επίπεδο προσώπων, που σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει το δημοκρατικό χώρο .

Με αυτό το δεδομένο και αφού το κόμμα μου επέλεξε να μην κατεβάσει ψηφοδέλτιο, μεταξύ των δυο διεκδικητών επιλέγω για Δήμαρχο τον Φώτη Δημητριάδη τον οποίο θεωρώ απόλυτα πετυχημένο στη θητεία του στο Δήμο Πλατεος και πιστεύω ακράδαντα ότι με την μεθοδικότητα, τον γνήσιο και ακάματο χαρακτήρα του θα είναι ένας πολύ καλός Δήμαρχος.

Παρά το γεγονός ότι στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία αυτή τη φορά, καλώ όλους τους πολίτες να τον εμπιστευτούν.

Κλείνοντας θα ήθελα να διευκρινίσω πως και ο Μπάμπης Γκιονογλου θα μπορούσε να αποτελέσει καλή επιλογή γιατί και αυτός έχει παρουσιάσει έργο στο Δήμο του, αλλά όχι υπό τις παρούσες συνθήκες όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά από τις συνεχείς λανθασμένες του επιλογές τα τελευταία χρόνια της θητείας του.

Την Κυριακή κλείνει μια σελίδα για τον Δήμο Αλεξανδρείας και βρισκόμαστε πλέον σε μια νέα εποχή. Από τη Δευτέρα πρέπει να αρχίσει άμεσα η προσπάθεια ανασύστασης του δημοκρατικού χώρου.

Με τιμή

Ν. Λιολιόπουλος.

Πρώην Γραμματέας Δ.Ο. ΠΑΣΟΚ Μελίκης

ΔΗΛΩΣΗ ΦΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Καταρχήν θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι μας τίμησαν με την ψήφο τους, αναδεικνύοντας το συνδυασμό μας, «Ελπίδα για το νέο Δήμο Αλεξάνδρειας», σε πρώτη δύναμη στην εκλογική αυτή αναμέτρηση, αλλά και όλους τους συναδέλφους που αγωνίστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί δικαίωση των αγώνων όλων των ανθρώπων που πίστεψαν σε μας, στη διάθεση και την ικανότητά μας να προσφέρουμε για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στο Δήμο μας. Κυρίως, όμως, συνιστά νίκη όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου μας, που επιθυμούν, ο διευρυμένος πλέον Δήμος, να κάνει το μεγάλο άλμα προς την πρόοδο και την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, είναι κι ένα ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας προς αυτούς που επιχείρησαν να διχάσουν την κοινωνία μας, σε μια εποχή που είναι επιτακτικότερη από ποτέ η ενότητα και η κοινωνική συνοχή. Σας καλώ όλους να δώσουμε μαζί τον αγώνα για την τελική νίκη τη δεύτερη Κυριακή, ώστε να μπορέσουμε από κοινού να διαμορφώσουμε το μέλλον που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας».

Η Αλεξάνδρεια με τα μάτια ενός νέου δημότη.

Του Νίκου Λιολιόπουλου*

Υπάρχουν πολλοί κάτοικοι του νέου δήμου Αλεξανδρείας που δεν είχαν και δεν έχουν ακόμη ιδιαίτερα έντονη επαφή με την πόλη που θα αποτελέσει το μεγάλο αστικό κέντρο του νέου μεγάλου μας δήμου.

Οι κάτοικοι των σημερινών δήμων Μελικής και Αντίγονων, ιδιαίτερα οι κάτοικοι των χωριών που βρίσκονται κοντύτερα στη Βέροια από ότι στην Αλεξάνδρεια, όπως η Μελίκή το Νεόκαστρο ή ο Σταυρός, έχουμε στην πλειοψηφία μας ως πόλη αναφοράς τη Βέροια. Εκεί κάνουμε τις δουλειές μας , εκεί εξυπηρετούσαστε από δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, νομαρχία. Στη Βέροια επίσης έχουν επιλέξει να ζήσουν οι περισσότεροι συγχωριανοί μας που ασφυκτιουμενοι από την έλλειψη υποδομών στα χωριά μας, υπέκυψαν στην γοητεία της αστική ζωής.

Με την συνένωση όμως των τεσσάρων δήμων με το σχέδιο Καλλικράτης, η πόλη της Αλεξανδρείας θα αποτελέσει το κέντρο του δήμου και πολύ περισσότερο και συχνότερα θα έρχονται οι κάτοικοι από κάθε γωνιά του νέου δήμου σε επαφή με την πόλη.

Ποια όμως είναι η εικόνα που έχουν αυτοί οι νέοι δημότες για την νέα τους πόλη-κέντρο; Θα μπορέσει κάποτε να αποκτήσει το ρολό που έχει ως τώρα η πρωτεύουσα του νομού; Πολύ φοβάμαι πως όχι.

Παρακολουθώντας κάποιος την πόλη με τα μάτια ενός περαστικού ή καλύτερα ενός εξ ανάγκης συγκατοίκου, θα δυσκολευτεί να συνηθίσει πολλές από τις ασχήμιες της που αντικρίζει.

Για όσους θυμούνται από το παρελθόν την πόλη της Αλεξανδρείας ως μια πεδινή και καλά ρυμοτομημένη πόλη-σταυροδρόμι, θα εκπλαγούν με την εικόνα που θα βιώσουν

Μια σειρά από αναίτιες μονοδρομήσεις ή και ακαλαίσθητα πεζοδρόμια, κάνουν πλέον και την Αλεξάνδρεια μια πόλη στην κυριολεξία απροσπέλαστη. Το κυκλοφοριακό και η ρύπανση επιβαρύνει την άσχημη εικόνα.

Ο δραματική πτώση της κάποτε ακμαίας αγοράς της Αλεξάνδρειας έχει ως αίτιο και όλες αυτές τις άστοχες παρεμβάσεις . Η καθαριότητα μπορεί να είναι η μίση αρχοντιά σύμφωνα με την παροιμία, αλλά σε αυτή την πόλη φαίνεται να μην έχει την τιμητική της. Επίσης άσχημη εντύπωση προκαλεί η έντονη παραβατικότητα τόσο σε τροχονόμικο όσο και σε αστυνομικό επίπεδο καθώς και η έντονη ηχορύπανση από διερχόμενα αυτοκίνητα

Ο νέος δημότης Αλεξανδρείας αντί ενός μεγάλου πάρκου με πράσινο που τόσο έχει ανάγκη αυτή η πόλη, θα δει το αιώνιο γιαπί του πνευματικού κέντρου διανθισμένο μάλιστα με μια σύγχρονη εντυπωσιακή ομολογουμένως καφετερία που άλλο δεν κάνει από το να ασχημαίνει ακόμη περισσότερο το υπόλοιπο κτήριο-φάντασμα του πνευματικού κέντρου. Το ίδιο άσχημη είναι η εικόνα γύρω από τους αθλητικούς χώρους , τα σχόλια και τα κτήρια των πολιτιστικών συλλόγων

Η Αλεξάνδρεια απέχει πολύ από ατό να χαρακτηριστεί ως μια όμορφη πόλη .Και το χειρότερο, φαίνεται να μην κάνει και πολλά για να περιποιηθεί τον εαυτό της

Παρά τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις έργων, τα μεγαλεπήβολα σχέδια σε χαρτιά και μακέτες και τις κομπορρημοσύνες των αρχόντων της, στα μάτια όλων μας η Αλεξάνδρεια δείχνει να είναι μια πόλη σε πολύ στραβό δρόμο.

Η κατάσταση αυτή βέβαια μπορεί να είναι αναστρέψιμη. Άνθρωποι με όραμα και μεράκι υπάρχουν πολλοί στην Αλεξάνδρεια αλλά και στην ευρύτερη περιοχή και πρέπει να πάρουν την τύχη αυτής της πόλης στα χέρια τους.

Είναι υπόθεση των δημοτών του νέου δήμου να αλλάξει η εικόνα αυτής της πόλης .

Οι εκλογές της Κυριακής είναι μια μεγάλη ευκαιρία και δεν πρέπει να πάει χαμένη.

* Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Χρονικά της Αλεξάνδρειας.

Σκέψεις σχετικά με την χθεσινή συνέντευξη Παπανδρέου

Η χθεσινή τηλεοπτική παρουσία του πρωθυπουργού ήταν κατά τη γνώμη μου η χειρότερη του έως τώρα. Πιστεύω ότι με τις ανακρίβειες και τις υπεκφυγές του, δεν βοήθησε τον εαυτό του και το κυβερνητικό του έργο .

Καλώς όμως κατά τη γνώμη μου έθεσε το δίλημμα βουλιάζουμε ή αλλάζουμε δια μέσου των αυτοδιοίκητων εκλογών, αλλά νομίζω δεν το έκανε σαφές και αυτό ίσως στοιχίσει εκλογικά στους υποψηφίους που στηρίζει η κυβερνώσα παράταξη.

Το γεγονός ότι διέλυσε στην πράξη το κόμμα, καταργώντας τα όργανα και τις διαδικασίες του στην επιλογή των προσώπων που θα στελεχώσουν ή θα ηγηθούν τα ψηφοδέλτια, θα στοιχίσει και αυτό εκλογικά, τόσο που φοβάμαι ότι θα θέσει σε κίνδυνο το μέλλον της χωράς. Είναι άδικο να χρεώνουν το μνημόνιο στον Γ.Παπανδρεου και όχι σε αυτούς που επί χρόνια κατεδάφισαν την οικονομία με τις ασύστολες παροχές, τους άμετρους διορισμούς και την διάλυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και πολλά άλλα που όλοι ξέρουμε .

Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση για άλλη μια φορά αποδεικνύεται το πόσο τραγικό λάθος έκαναν τα μέλη της να ψηφίσουν για αρχηγό έναν ανεπαρκή, λαϊκιστή του χειροτέρου βαθμού και για αυτό το λόγο επικίνδυνο πολιτικό, που προσπαθεί να γαντζωθεί από τη λαϊκή δυσαρέσκεια στα μέτρα ,με σκοπό την πολιτική του επιβίωση. Αντιθέτως η κ Μπακογιάννη επιδεικνύει-σπάνια για συντηρητικό πολιτικό στις μέρες μας- σοβαρότητα, αποδεχόμενη την τραγικότητα των καταστάσεων και κάνοντας αντιπολίτευση ουσίας και όχι εντυπώσεων.

Είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία αυτής της χωράς που πρωθυπουργός αναλαμβάνει ένα όσο σκληρό βάρος, να πάρει μετρά αντιλαϊκά αλλά απολύτως αναγκαία αν μη τι άλλο αυτό σημαίνει υπευθυνότητα και πολιτικό θάρρος για τον κ Παπανδρέου και πρέπει να το αναγνωρίσουμε .

Με βάση τα παραπάνω Θα ήθελα να δηλώσω ότι έχω πειστεί για την αναγκαιότητα στήριξης του Γ. Παπανδρέου και του ιστορικού κατά τη γνώμη μου έργου του. στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Υ.Γ.

Όσον αφόρα το δήμο μου, τον Δήμο Αλεξανδρείας, οφείλω να πω για μια ακόμη φορά ,ότι το τοπικό ΠΑΣΟΚ εγκλιμάτισε μη δίνοντας στήριξη σε κανένα συνδυασμό, αποδεχόμενο μικροπολιτικά παιχνίδια αλλά και ευκαιριακές συμμαχίες του χειροτερου είδους.

Συγγνώμη κ Παπανδρέου, αλλά το πολιτικό σας μήνυμα δεν έχει κανένα νόημα στο δήμο Αλεξάνδρειας.

Κάποιοι φρόντισαν για αυτό....

Αναζητώντας το μήνυμα των δημοτικών εκλογών.

του Νίκου Λιολιόπουλου*

Με όλα αυτά τα απίθανα που βλέπουμε να συμβαίνουν στον τόπο μας αναφορικά με τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, μοιάζει ίσως μαζοχιστικό να προσπαθεί κανείς να αναζητήσει ένα είδος πολίτικου μηνύματος σε αυτές, έχει όμως και αυτό τη σημασία του. Μπορεί βεβαία οι αυτοδιοικήθηκες εκλογές να έχουν έντονα τοπικό χαρακτήρα, ιδιαιτέρως σε μικρά χωριά οι πόλεις, τοποθετούμενες όμως σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή αναφορικά με την εκάστοτε πολιτική κατάσταση, έχουν και την πολιτική χροιά, εξάγεται δηλαδή ένα ισχυρό πολικό μήνυμα κάθε φορά.

Ανατρέχοντας σε παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα μετά το 80` όπου ίσχυε πλέον ο θεσμός των ξεχωριστών παραταξιακών ψηφοδελτίων, θα δει κάνεις ότι το γενικότερο πολιτικό κλίμα έπαιζε ρολό στην έκβαση και των τοπικών εκλογικών αναμέτρησαν, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο.

Αν δούμε ενδεικτικά κάποιες εκλογές μπορούμε να το διαπιστώσουμε σε μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση. Επί παραδείγματι στις εκλογές του 1982 παίζονταν η εδραίωση της αλλαγής μετά την ριζική αλλαγή στα πολιτικά χρονικά της χωράς με τη θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της προηγούμενης χρονιάς, το 1990 η εδραίωση της Νέας δημοκρατίας του Κ.Μητσοτακη, το 98` του εκσυγχρονισμού, ή αργότερα η επάνοδος της δεξιάς παράταξης στην εξουσία.

Ποιο μπορεί άραγε να είναι σήμερα το πολιτικό διακύβευμα των προσεχών δημοτικών αλλά και περιφερειακών εκλογών;

Κατά τη γνώμη μου αυτά είναι δυο αλλά αλληλένδετα , το μνημόνιο, αρχικά ως πολιτική επιλογή και εν συνεχεία η εφαρμογή του και η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις απατήσεις του,

και ο Καλλικράτης.

Όσον αφόρα το μνημόνιο, μια άνοδος των συνδυασμών που πρόσκεινται σε κόμματα που αντιτίθενται στο μνημόνιο και κατά συνέπεια και στα σκληρά μετρά που συνοδεύουν της εφαρμογή του, θα αποτελούσε σαφέστατο μήνυμα για την αποδοχή των μέτρων από την κοινωνία.Ιδιαίτερη στην περίπτωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου η τολμηρή θα μπορούσαμε να πούμε, επιλογή της να εναποθέσει της ελπίδες ανάκαμψης της από την δίνη θέση που βρίσκεται σήμερα ένα χρόνο σχεδόν μετά την αλλαγή στην ηγεσία της, στην αντίδραση προς το μνημόνιο, είναι ίσως ζωτικής σημασίας ακόμη και για την ιδία την επιβίωση ενός έως πρόσφατα τουλάχιστον μεγάλου κόμματος.

Όσον αφορά το άλλο μεγάλο πολιτικό διακύβευσα αυτών των εκλογών τον Καλλικράτη ο όποιος είναι αλληλένδετος με το μνημόνιο, αφού και αυτός εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της χωράς, τα πράγματα φαίνονται πιο εύκολα αλλά ίσως δεν είναι και τόσο. Οι τοπικές αντιθέσεις που δεν βρήκαν όμως πρόσφορο έδαφος να εκδηλωθούν λογά της στροφής της προσοχής του κόσμου στα οικονομικά, καθώς και η πολιτική σύγχυση που παρατηρείται σε πολλά περιοχές όπως για παράδειγμα στην μεγαλύτερη περιφέρεια της χωράς, αυτή της Αττικής ή σε αυτή της Πελοποννήσου, αλλά και στον δικό μας δήμο όπως είναι γνωστό, ίσως αποτελέσουν εστίες έντασης και αναζωπύρωσης αντιθέσεων που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την εφαρμογή του εγχειρήματος .

Εν κατακλείδι η επιτυχία της εφαρμογής του Καλλικράτη αποτελεί ένα πρώτης τάξεως μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι πολλά πράγματα μπορούν να αλλάξουν στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα.

Ο Καλλικράτης είναι μια μεταρρύθμιση τομή στην σύγχρονη ιστορία της χωράς και η επιτυχία του είναι μονόδρομος, περάς από τις οποίες ατελείς παρουσιάζει.

Το αν θα λειτουργήσουν τα νέα αυτόδιοικητικα σχήματα. οι νέοι Δήμοι και οι νέες περιφέρειες, εξαρτάται άμεσα από το κατά πόσο θα επικρατήσουν συνδυασμοί που πιστεύουν στο εγχείρημα αυτό, που είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών.

Αποφάσισα να μην είμαι υποψήφιος- Στηρίζω Θανάση Τσιάπλα.

Αγαπητοί συνδημότες,
νοιώθω την ανάγκη να κάνω γνωστό ότι για προσωπικούς λογους στις προσεχείς δημοτικές εκλογές δεν θα είμαι υποψήφιος, θα στηρίξω όμως με όσες δυνάμεις διαθέτω, τον συνδυασμό "Συνεργασία πολιτών" του Θανάση Τσιαπλα, για τον νεο μας Δήμο, τον διευρυμένο Δήμο Αλεξανδρειας.

Βασικό κριτήριο της πολιτικής μου αυτής επιλογής αποτελεί η απέραντη εκτίμησή μου στο πρόσωπο του επικεφαλής του συνδυασμού και η εμπιστοσύνη μου στην πολιτική του καθαρότητα, σε μια εποχή κατά την οποία με θλίψη και απέχθεια παρακολουθούμε τον δημοκρατικό χώρο να έχει αλωθεί από ανίερες ευκαιριακές συμμαχίες που προσβάλουν την αξιοπρέπεια κάθε προοδευτικά σκεπτόμενοι πολίτη.

Θα ήθελα επίσης να διευκρινίσω ότι δεν αναιρώ καμία από τις δημόσιες τοποθετήσεις μου σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές, που εκφράστηκαν όμως πριν την απόφαση του Θανάση Τσιαπλα για κάθοδο στις εκλογές ως υποψήφιου Δήμαρχου.

Με τιμή.
Νικος Λιολιοπουλος.

Reflections of ...fatherhood !

Tι να προλάβει να κάνει κάνεις σε 4 1/2 μήνες;;; Το σίγουρο ειναι πως θα κοιμηθώ καλά το χειμώνα για να έχω αποθέματά!

Πίσω στην προ παιδιών εποχή from Aspa Online on Vimeo.

Μαμάδες και μπαμπάδες, με φιλοσοφική διάθεση και χιούμορ, από διάφορες πόλεις της Ελλάδας ή του εξωτερικού, βάλανε τη φαντασία μας να δουλέψει, πήρανε χαρτόνι και μαρκαδόρο, χτενιστήκανε (ή ξεχτενιστήκανε - δείτε βίντεο) και φωτογραφηθήκανε απαντώντας στην ερώτηση: «Αν θα μπορούσα να επιστρέψω στην προ-παιδιών εποχή, τι θα συμβούλευα τον εαυτό μου;»

Το μεγαλειο της επιστήμης* και οι αιώνιοι αρνητές της.

Διαβάζοντάς σημερα στη σελ 11 της Καθημερινης το ρεπορταζ για το φετινο βραβειο νομπελ Ιατρικης σταθηκα κάπου στην τελευταια παράγραφο :

"...Ο δρόμος τους δεν ήταν στρωμένος με ρόδα. Μέχρι την επικράτηση της μεθόδου και την ίδρυση του πρώτου κέντρου IVF στο Κέμπριτζ, οι δύο επιστήμονες βρέθηκαν στο στόχαστρο δριμύτατης κριτικής και δέχθηκαν επιθέσεις από πολλές κυβερνήσεις και κυρίως από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ενώ με μεγάλη δυσκολία έβρισκαν χρήματα για την έρευνά τους.
Οπως είχε αναφέρει ο δρ Εντουαρντς σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό κανάλι CBS το 2001, μετά τη βράβευσή του με το βραβείο Αλμπερτ Λάσκερ, «ουδέποτε πίστεψε ότι τα μωρά που θα έρχονταν στον κόσμο με τη «μέθοδο του σωλήνα» δεν θα ήταν καθ' όλα φυσιολογικά». Πολλοί διάσημοι επιστήμονες, βραβευθέντες με Βραβείο Νομπέλ, όπως ο Τζέιμς Ουάτσον που ανακάλυψε τη διπλή έλικα του DNΑ, έλεγαν ότι «θα αναγκαζόμουν να κάνω ευθανασία στα βρέφη που θα έρχονταν στον κόσμο με τη μέθοδό του». Σήμερα το 1 έως 2% των παιδιών (περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια) που γεννιούνται στη Δύση έρχονται στον κόσμο με την τεχνική της τεχνητής γονιμοποίησης. .."

Και σκέφτομαι....

Πόσες και πόσες φορές δεν εχουμε δει το ιδιο έργο ; Η συντηριση και η ανθρωπινή υποκρισία απο την εποχη του Γαλλιλαιου ακόμη να γίνεται τροχοπέδη στην πρόοδο της επιστήμης.
Αλήθεια, ολοι αυτοι που πολεμησαν τον κ.Εντουαρτς τοτε, ενοιωσαν ποτε την αναγκη να ζητησουν εστω μια τυπικη συγνώμη, διαισθανομενοι όπως εμείς σήμερα που διαβάζουμε την είδηση, το μεγαλειο της επιστημης, το μεγαλειο καποιων ανθρώπων;

Αν οχι, δεν εχουν παρα να αναλογιστουν αυτο που κάνανε και συνεχίζουν να κάνουν , κοιτώντας στα ματια ενα απο τα χιλιαδες "παιδια του σωλήνα" που απολαμβάνουν σήμερα τη μαγεία της ζωής δίπλα μας, μαζί μας.



* Αφιερωμένο στους επιστήμονες της ιατρικής μονάδας υποβοηθούμενης γονιμοποίησης "Εμβρυογένεσις" που εργαζονται για να μπορούν άνθρωποι όπως εγω να ζουν την ευτυχία της προσμονής ενός μωρού.

Κωμικοτραγικές καταστάσεις στο νεο Δημο Αλεξάνδρειας

Θα προσπαθήσω σήμερα να κάνω μια καταγραφή του σχιζοφρενικού πολίτικου σκηνικού στο νέο Καλλικρατικο μας δήμο, προσπαθώντας να καταλάβω και έχω τι πραγματικά συμβαίνει.... ...(!)

Στο Πασοκ του νέου διευρυμένου πια δήμου Αλεξανδρείας κάποιοι ερήμην του λαού και μη κάνοντας ούτε μια διαδικασία, αποφάσισαν να μη στηρίξουν κανέναν συνδυασμό στις εκλογές του Νοέμβριου, με αποτέλεσμα την ψήφο των μελών του κινήματος να διεκδικούν τέσσερις συνδυασμοί.

Α) Ο συνδυασμός του νυν Δήμαρχου Αλεξανδρείας ς κ.Γκιονογλου , όποιος εκλέγεται δυο τετραετίες την δεύτερη Κυριακή ως "ανεξάρτητος" κόντρα στα επίσημα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενος με ένα σημαντικό κομμάτι της νέας Δημοκρατίας

Ο κ.Γκιονογλου που περιπίπτοντος είναι πρώτος ξάδερφος του Βουλευτή Ημαθίας του ΠΑΣΟΚ Θανάση Γικονογλου του όποιου ο πατέρας ( και θειος του νυν Δημάρχου)Μοσχος,διετελεσε σχεδόν τριάντα χρόνια βουλευτής,συμφωνά με φήμες που ποτέ δεν διεψεύσθησαν συνεργάζεται στη σύσταση του ψηφοδελτίου του με τον μοναδικό βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας(!!) Μ.Χαλκίδη του όποιου ο αδελφός Ισαάκ, έχει εκφράσει επαλειμμένα της πρόθεση του να είναι υποψήφιος με τον κ Γκιονογλου. Για του λογού του αληθές αν δει καποιος τα πρώτα ονόματα υποψήφιων που ανακοινώσε ο κ Γκιονογλου Θα διαπιστώσει πως ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών προέρχονται από τον χορό της Νέας Δημοκρατίας.

Β. Ο νυν Δήμαρχος Πλατέος κΔημητραιδης ο όποιος έχει το επίσημη στήριξη της Ριγηλής άλλα στο παρελθόν έχει υποστηριχτεί από το ΠΑΣΟΚ κόντρα και αυτός στον επίσημα στηριζόμενο από τη ΝΔ Στέφανο Δριστα ο όποιος σήμερα είναι υποψήφιος του κ Γκιονογλου!

Την στήριξη στο πρόσωπο του Κ Δημητριάδη έχουν εκφράσει πόλοι ψηφοφόροι που προέρχονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ μεταξύ αυτόν και εγω

Γ) Ο φίλος μου Θανάσης Τσιάπλας οδοντίατρος μέλος του Πασόκ ως ανεξάρτητος.

Ο Θανάσης διεκδίκησε την προηγούμενη τετραετία χωρίς επιτυχία το χρίσμα του επισημου Πασοκ για τον δήμο Αλεξάνδρεια, ενώ συμφωνά με πληροφορίες το διεκδικεί ακόμη και σήμερα. Στο πλευρό έχει αρχικά μελή του συνασπισμού και ορισμένα στελέχη του λεγομένου...παλαιού Πασοκ.

Να σημειωθεί οτι πριν λιγο καιρό ο Θανάσης με ανακοίνωσή του δήλωνε κατηγορηματικά οτι δεν θα είναι υποψήφιος!

Δ) Ο Χ. Αλευράς διεκδικεί τον Δήμο με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ χωρίς σοβαρές όμως πιθανότητες να πείσει μελή του Πασοκ να τον στηρίξουν. Άδω αξίζει να αναφέρουμε συμπληρώνοντας το πάζλ της ρευστότητας (άλλη λέξη έγραψα αρχικά αλλα δεν τολμώ!),στο δήμο Αλεξανδρειας, ότι με τον κ Αλευρά συμπορεύεται ο πρώτος σε ψήφους με το ψηφοδέλτιο του Κ Δριστά στο Δήμο πλατέως το 2006 Κανακάρης, γνωστό στέλεχος της ΝΔ στην περιοχή!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Υ.Γ.

Κατά τη προσωπική μου άποψη η βασική αίτια της κατάστασης που περιγράφεται παραπάνω αποτελεί η κατευθυνόμενη και εγκληματική απουσία του επίσημου Πασοκ στην περιοχή, γεγονός που αποτελεί μεγάλη προσβολή απέναντι στους ψηφοφόρους του χώρου και νομίζω πως σύντομα θα πρέπει να ληφθουν μετρα από το κεντρικό κόμμα, πριν η κατάσταση γίνει ανεξέλεγκτη

* η φωτογραφία είναι απο το blog περισκόπηση του Σίμου Ταμογλου που κάνει εξαιρετική δουλειά στην τοπική ενημέρωση.

Κοριτσάρος. *

Ήταν 31 Μάιου του μακρινού 1979 οταν στην κλασική πατριαρχική οικογένειά των Λιολιέων, περίμεναν με αγωνία το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του πρώτου παιδιού του Γιώργου, δευτερότοκου γιου του μπάρμπα Νίκου και της Κυρά Βαγγελής, . Τότε βλέπετε δεν υπήρχαν υπέρηχοι και το φύλο του παιδιού δεν γινόταν γνωστό παρά μονό με την γένεση του.

Ο πρωτότοκος γιος του πάππου μου(ο πατέρας μου ) είχε ήδη δυο αγόρια, μεγάλη ευλογία για μια αγροτική οικογένεια σαν τη δικια μας. Όλοι περίμεναν την έλευση και του τρίτου αρσενικού.
Ήμουν βέβαιος πως ο μπάρμπα Νίκος, μόνος του στο διπλανό δωμάτιο, έκανε ήδη όνειρα με τα εγγόνια του καβάλα στα τρακτέρ και στις πατζαρομηχανες. Και φυσικά ούτε λόγος για την πιθανότητα το μωρό να είναι κορίτσι..

Όταν επιτέλους το τηλέφωνο κτυπάει, μαθαίνουν όλοι στο σπίτι ότι η θεια μου έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο και πανέμορφο μωράκι. Με ένα όμως σοβαρό "μειονέκτημα". Ήταν γένους θηλυκού.

Για τους περισσότερους στο σπίτι, αυτό δεν ειχε καμία σημασία-ήταν όλοι τους πολυ χαρούμενοι που ένα νέο μέλος προστέθηκε στην οικογένειά μας, με πρώτη τη γιαγιά Βαγγελή που το όνομα της θα έπαιρνε η μικρη.

Όμως ο μπάρμπα-Νίκος μόνος του στο αλλο δωμάτιο δεν είχε μαθει ακόμη τα...χαρμόσυνα νέα,επρεπε κάποιος να του το πει.

Και ποιος ήταν ο γενναίος, που θα έλεγε αυτό το σκληρό νέο στον Πάππου? Μα φυσικά εγώ,ο πεντάχρονος πρωτότοκος εγγονός!

Ανυποψίαστος και γεμάτος χαρά, παίρνω από την γιαγιά μου την εντολή να πάω να πω στον πάππου για την γέννηση του παιδιού . Την εποχή εκείνη όποιος έλεγε πρώτος το ευχάριστο νέο εισέπραττε ένα γέρο μπαξίσι τα λεγόμενα "σχαρίκια"

Έτρεξα λοιπόν όλο χαρά στο διπλανό δωμάτιο όπου εκείνη την ωρα ήταν μόνος ο παππους μου με την έλπιδα ότι θα ...έφτιαχνα την τύχη μου.

Ανοίγω την πόρτα και φωνάζω δυνατά : "πάππού Κορίτσι!!!"

Θα θυμάμαι πάντα την απογοήτευση στο πρόσωπο του Μπάρμπα-Νικου...

Και όσο για τα "σχαρίκια" ...Ούτε λόγος φυσικά. Τυχερός ημουν που δεν έφαγα και καμία σφαλιάρα!!



Θυμήθηκα αυτη τη σκηνη σήμερα που είδαμε στον υπέρηχο ότι το ένα απο τα διδυμα που περιμένουμε είναι κορίτσι οπως πιθανότατα (αλλά όχι σίγουρα) ειναι και το δεύτερο, αλλα η στάση του μεσα στην κοιλία δεν βοηθούσε τον γιατρό να διακρίνει με βεβαιότητά το φύλο του.

Μπορεί το 79` να είναι πολύ μακρινό, μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά απο τότε και και κάνεις πια στις μέρες μας να μην ονειρεύεται τον γιο του αγρότη, μπορεί να παιδευτήκαμε πολύ να φτάσουμε ως την εγκυμοσύνη, τόσο που να μη μη δίνουμε δεκάρα για το φύλο, αλλά...
κάτι μου λέει πως είχα λίγη από την "ξινίλα " του Μπάρμπα-Νίκου στο πρόσωπο μου, κοιτώντας τα μωρά στον υπέρηχο!!!

* Κοριτσαρο αποκαλούν περιπαιχτικά στα χωριά κάποιον που έχει μόνο κορίτσια.

**στη φωτο ο Μπαρμπα-Νικος και η κυρα-Βαγγελη με τα εγγόνια τους, με φοντο της πατζαρομηχανες με τον πρωτότοκο εγγονό (εμενα) να ξεχωρίζω δίπλα στον παππού μου.

Η συνέντευξή μου στο Πελλα TV.

Τη δευτέρα 30-8-2010 είχα τη μεγάλη τιμή να κληθώ στην εκπομπή του Πελλα tv με τον Χάρη Καφτερανη.
Η συζήτηση μας περιελάμβανε τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, το σχέδιο Καλικρατης , την δική μου στάση σχετικά με τον υποψήφιο που θα στηρίξω κ.α.

Ακολουθεί το βίντεο με ολόκληρη την εκπομπή.(κλικ στο βελάκι μεσα στη διαφήμιση)

Δημοτικές εκλογές 2010. Η στάση μου.

Επειδή ακούγονται πολλά στον δήμο μας και όχι πάντα καλοπροαίρετα σχετικά με τη στάση μου στις προσέχεις δημοτικές εκλογές θα ήθελα να ξεκαθαρίσω έγκαιρα τη στάση μου μέσα από αυτό το blog.

Στις εκλογές του Νοέμβριου για το Δήμο Αλεξανδρείας όπου πλέον ανήκουμε μετά το σχέδιο Καλλικράτης , (το όποιο υποστήριξα και υποστηρίζω σθεναρά),
θα στηρίξω την υποψηφιότητα του Φώτη Δημητριάδη.

Το βασικό κριτήριο της επιλογής μου είναι η απέραντη εκτίμηση που τρέφω προς το έργο του ως Δήμαρχου Πλατέως τις δυο τελευταίες τετραετίες. το όποιο γνωρίζω πολύ καλά τόσο από την επαγγελματική μου ενασχόληση με την δημοσιογραφία για ένα διάστημα, όσο και από την συνεχή παρουσία μου σε χωριά της περιοχής .
Για το έργο του κ. Δημητριάδη δεν θα ήθελα να γίνω αναλυτικός θα παρουσιαστεί εξάλλου κατά την προεκλογική διαδικασία ,αλλά νομίζω πως ελάχιστοι αμφισβητούν τον χαρακτηρισμό που τον συνοδεύει ως ένα πολύ καλό και δραστήριο δήμαρχο.

Πιστεύω ότι θα είναι ένας πολύ κάλος δήμαρχος και για τον νέο μεγάλο δήμο Αλεξανδρείας..

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω ότι ελάχιστα τον γνωρίζω σε προσωπικό επίπεδο, αλλά στις λίγες φόρες που είχα την τύχη να συνομιλήσουμε αποκόμισα την ιδία εικόνα και για τον χαρακτήρα του.
Με λίγα λόγια ο Φώτης Δημητριάδης με κέρδισε ,όπως πιστεύω ότι θα κερδίσει και την πλειοψηφία των δημοτών του νέου δήμου.

Δεν το κρύβω ότι με προβλημάτισε αρκετά να στηρίζω μια επιλογή που εχει και την στήριξη από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, όταν ο ίδιος είμαι στέλεχος του Πασόκ και έχω την τιμή κατά καιρούς να εκλεγώ σε διάφορα όργανα του. Όμως η πιστή μου στις ικανότητες του Δήμαρχου Δημητριάδη είναι τέτοια που δεν μου επιτρέπει να μπω σε τέτοιου είδους διλήμματα.

Το γεγονός ότι το οργανωμένο Πασοκ αγνόησε επιδεικτικά τις συνεχείς εκκλήσεις μας για σύγκλιση κομματικής ολομέλειας τουλάχιστον στη Μελική όπου αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, αλλά και η μη στήριξη του σε κάποιο στέλεχος του χώρου που έχει διακριθεί για τους αγώνες του στην τοπική αυτοδιοίκηση , νομίζω ότι με βοηθούν να επιλέξω με καθαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια την στάση μου στις δημοτικές εκλογές.

Κλείνοντας θα ήθελα να εκμυστηρευτώ ότι νοιώθω μεγάλη χαρά που η απόφαση μου αυτή βρίσκει μέχρι στιγμής εντυπωσιακή αποδοχή από ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που στήριξαν την έως τώρα πολιτική μου πορεία τόσο στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο και στα όργανα του Πασόκ, γεγονός που αποτελεί ξεχωριστή τιμή για το πρόσωπο μου, όπως επίσης και η αποδοχή μου από ανθρώπους που ανήκουν στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας

Θα ήθελα να διαβεβαιώσω όλους όσους στηρίζουν την πολιτική μου αυτή επιλογή ότι θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να δικαιώσω την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο μου.

Ο θανών ΔΕΝ δεδικαίωται....

Πέθανε λοιπόν ο νεκροθάφτης της Κύπρου Δημήτρης Ιωαννίδης, ο «αόρατος Δικτάτορας», όπως χαρακτηριζόταν. Αμετανόητος μέχρι το τέλος. Αυτό που με αφήνει άφωνη είναι ότι υπάρχουν Έλληνες που ακόμα και σήμερα που έχει αποκαλυφθεί, σε όλη της την έκταση, η καταστρεπτική και προδοτική, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Κύπρο (ιδιαίτερα γι’ αυτήν), δράση του, βρέθηκαν άνθρωποι να πουν γι’ αυτόν καλές κουβέντες.

Κλίκ εδώ για τη συνέχεια και σχόλια

Κλονίστηκε σοβαρά η εμπιστοσύνη μου στην κυβέρνηση.

-Ανήκω στην μεγάλη κατηγορία πολιτών που έβλεπε της κρίση ως μια μεγάλη ευκαιρία για διαρθρωτικές αλλαγές….

-Την δε τρόικα ως ένα εργαλείο να αποφύγουμε το τέλμα στο οποίο είχαμε περιέλθει με εύθηνη όλου του πολίτικου κόσμου….

- Αποδέχτηκα την πλειοψηφία των μέτρών θεωρώντας τα αναγκαία….

-Επιβράβευσα πολλές φόρες στην κυβέρνηση για το θάρρος της να τα βάλει με μια σειρά συντεχνιών….

-Θαύμασα την αυστηρότητα του Παπανδρέου και των συνεργατών του….

-Πίστεψα πως για πρώτη φορά αυτή η χωρά πάει να ξεφύγει από τις συμπληγάδες του λαϊκισμού και της φαυλοκρατίας

Όλα αυτά όμως μέχρι σήμερα που διάβασα το νέο για την έξτρα χρηματοδότηση των τραπεζών με 25 δις

Δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου και στα αυτιά μου . Οι εξηγήσεις του οικονομικού επιτελείου φαντάζουν αστείες….

Εμεις δεν ήμασταν αυτοι που φωνάζαμε για τα 30 δις προς τις τραπεζες πέρυσι τέτοιο καιρο, όταν τα εδινε εντελως αναιτια και απροκάλυπτα η προηγούμενη κυβέρνηση;


Τελικά, μια από τα ιδία και αυτή η κυβέρνηση ;;;



-Δεν μπορώ να ασχοληθώ περισσότερο γιατί πρέπει να φύγω για δουλεία.
Θα επανέρθω όμως ώσπου να μου δοθούν κάποιες σοβαρές εξηγήσεις.

Δυό καρδιές.

Λένε ότι τις χάρες και τις λύπες πρέπει να τις μοιράζεσαι με τους φίλους σου. Αυτό ακριβώς έκανα και εγω παλαιότερα μέσα απο αυτο το ιστολόγιο. Μοιράστηκα χάρες, λύπες, σκέψεις ,αισθήματα και βγήκα πολύ κερδισμένος.

Ετσι λοιπον και παρα το γεγονος οτι το μπλογκ μου φυτοζωεί τον τελευταίο καιρό, αποφάσισα απο τον ίδιο χώρο να μοιραστώ μαζί σας τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου ως τώρα.

Πριν λιγο καιρό φίλοι μου έμαθα οτι πρόκειται να γίνω πατέρας !!

Χθες μόλις ακούσαμε στον υπέρηχο δυο μικροσκοπικές καρδούλες να χτυπούν.

Είμαι ευτυχισμένος !



:)))))))))))))))))

Ελληνόφωνος Ευρωπαίος.

Ακουσα στο ραδιοφωνο την ειδηση για τις αντιδράσεις σχετικά με τον διορισμό του κ Γιάννη Κωνσταντίνου ως προέδρου της ΔΕΘ.
Λογω ελληψης χρονου δεν πολυ μπαινω στα μπλογκς ουτε διαβαζω εφημερίδες αυτες τις μερες, αλλα με το που ακουσα την ειδηση ανατριχιασα.

Μονο που δεν ανατριχιασα για τον προφανή λόγο, αλλά για το ακριβως αντιθετο, με τον φαρισαισμο μας για ακομη μια φορα.
Ειλικρινά δεν μπορω να καταλάβω που είναι το προβλημα οταν κάποιος δηλώνει "Ελληνόφωνος Ευρωπαίος ".
Κανοντας μια γρηγορη αναζητηση στο google διαπίστωσα οτι συμβαινει αυτο που φανταστηκα οτι θα συνεβαινε ακουγοντας την ειδηση. Ο γνωστος πλεον κ.Σαμαράς βρηκε μια- απο τις σπάνιες ειναι αλήθεια- ευκαιριες να καμουφλαρει την πολιτικη του κενότητα χρησιμοποιώντας το γνωστό του πλέον χαρτί του μακεδονικού, που τόσο ζημιά εχει προκαλέσει στη χώρα μας.
Έμαθα λοιπον οτι οι φίλοι Σαμαρα (όπως κατά τα φαινόμενα σύντομα θα ονομάζεται το περιθωριοποιημένο -κάποτε μεγαλο- κόμμα που διοικεί ) διαμαρτύρονται για τον διορισμό του κ Κωνσταντίνου ως πρόεδρου της ΔΕΘ τον οποιο βαραινει το αδίκημα να έχει παραστεί στην παρουσιαση ενως σλαβόφωνου αναγνωστικού.

Για το τι ακριβως ειναι αυτο το αναγνωστικό μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό άρθρο του Ν. Δημου και να συμφωνήσει η να διαφωνήσει κάνεις ελεύθερα...
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα κατά τη γνώμη μου. .

Το ολο θεμα ειναι το κατα ποσο μπορει καποιος σήμερα να αυτό αποκαλείται Ευρωπαίος πολίτης σε μια εποχή όπου υποτίθεται ανήκουμε σε μια ενωμένη Ευρώπη.
Περιττο να πω οτι θεωρώ όλο αυτό γελοιότητα .

Το μονο που θα ηθελα να σχολιάσω είναι ότι με την άδεια του κ Σαμαρά και τον λιγοστών ευτυχώς φίλων του θα ηθελα και εγω να αυτο προσδιοριστώ ως ¨" Ελληνόφωνος Ευρωπαίος πολίτης".

Scripta...volant !

Να `μαστε λοιπόν εδώ ξανά(και με lifting παρακαλώ!) και αυτό το καλοκαίρι, παλιοί φίλοι του blog.
Περαστικοί ίσως , για λίγο ίσως , αλλά είμαστε πάλι εδώ και αυτό έχει σημασία.
Σας χαιρετώ με μια ελεύθερη (εντελώς μιλάμε!) απόδοση του αγαπημένου μου τραγουδιού των pulp που με την κατάλληλη συγκυρία δείχνει επίκαιρο όσο ποτέ…(Personally speaking.)

Τώρα βεβαία αν το αποτέλεσμα δεν έχει και τόση σχέση με το πρωτότυπο δε φταίω εγώ…Φταίνε τα… φτωχά αγγλικά μου!

« Σου γράφω αυτά τα λόγια, τώρα, λίγους μήνες πριν σε γνωρίσω

Ξέρω το όνομα σου, αλλά δεν έχω ακόμη ιδέα πως μοιάζεις

Θα μπορούσα αυτή την ώρα αντί να σου γράφω να ήμουν σπίτι μου,

να είχα κοιμηθεί ή να είχα βάλει να δω καμία ταινία.

Τα πράγματα δεν θα ήταν πολύ διαφορετικά, το ίδιο θλιμμένα και μίζερα αν δεν υπήρχε το προχθεσινό τηλεφώνημα που τα άλλαξε όλα.


Ανείπωτη χαρά …something changed !


Πιστεύεις αλήθεια ότι υπάρχει κάποιος εκεί πάνω που κατευθύνει τα πάντα βάση ενός τέλειου χρονοδιαγράμματος ;

Σου γράφω τώρα περιμένοντας να έρθει ο καιρός που θα σου αγγίξω το χέρι,

Που θα σου δώσω ένα φιλί, που θα γιορτάζουμε όλοι ..


Ανείπωτη χαρά … Something changed!


Όταν ξυπνήσαμε εκείνο το πρωί δεν είχαμε σχεδόν καμιά ελπίδα. Ίδια θλίψη ξανά….

Πως θα το αντέχαμε άραγε, αν δεν υπήρχε αυτό το τηλεφώνημα;

Θα μπορούσα άραγε να σου γράψω ποτέ όπως σου γράφω τώρα ;

Δεν ξέρω.

Αλλά όπως έχω ήδη πει…SOMETHING CHANGED!!!!



Γύρισα φίλοι μου γιατί θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας ένα μυστικό.
Όχι όμως σήμερα. Την επόμενη Τετάρτη, που θα έχω και τις σχετικές αποδείξεις!

Θέλω να είστε εδώ!

Όπως παλιά!

Verba...manent.

-->

Εντελώς τυχαία πριν λίγο, συγυρίζοντας τα αρχεία μου στον υπολογιστή, έπεσα σε ένα απόσπασμα από τις ηχογραφήσεις που διατηρώ από την θητεία μου στο δημοτικό συμβούλιο Μελικής τη διετία 2007-2008 και μάλιστα στο θέμα της επικειμένης συνένωσης δήμων.

Ειλικρινά δεν θυμόμουν ότι κάναμε μια τέτοια συζήτηση από τότε, αλλά ακούγοντας την σύντομη τοποθέτηση μου διαπιστώνω ότι και τότε έλεγα τα ιδία πράγματα.

Για την ιστορία να θυμίσω ότι τότε επί κυβέρνησης Καραμανλή έπεσε στο τραπέζι μια πρώτη πρόταση για ένα νέο σχέδιο Καποδίστριας η οποία γεωγραφικά ήταν η ιδία με αυτή που εντέλει εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια; του Καλλικράτη

Δεδομένου ότι έγινε μεγάλη συζήτηση στο χωριό μας τον τελευταίο καιρό για το αν έπρεπε να πάμε στο δήμο Αλεξάνδρεια όπως προτάθηκε ή αν θα έπρεπε να διεκδικήσουμε δυναμικά έναν τέταρτο δήμο στη Βεργίνα και επειδή έχουν ακουστεί διάφορα αναληθή σχετικά με την δική μου σταση στο θεμα , παραθέτω εδώ κατά λέξη ότι είχα πει τότε..

Η συζήτηση έλαβε χωρά στα πλαίσια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβούλιου στις 29-8-2008. Η τοποθέτηση μου είχε ως εξής:

"….πολύ φοβάμαι συνάδελφοι ότι η όλη συζήτηση σχετικά με το χωροταξικό του νέου Καποδίστρια είναι μια συζήτηση που γίνεται στον αέρα, οι αποφάσεις λίγο πολύ έχουν παρθεί. Και αν θέλετε και την προσωπική μου άποψη με κάθε ειλικρίνεια, καλώς γίνεται στον αέρα. Γιατί αλλοίμονο αν και αυτή η προσπάθεια διοικητικής αναδιάρθρωσης, αναλωθεί σε τοπικιστικά και μικροκομματικά συμφέροντα.

Νομίζω ότι η κυβέρνηση (σ.σ. της Νέας Δημοκρατίας αφού μιλάμε το 2008) οφείλει να κάνει αυτό που δεν έκανε η προηγούμενη, να ορίσει σαφή πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια και πάνω σε αυτά να κινηθεί. Νομίζω ότι ο αριθμός των δήμων καθώς και τα όρια τους δεν θα πρέπει να είναι δικό μας θέμα.

Από εκεί και περά αν παίρνει από το χέρι μας έστω και κατ ελάχιστο, θα ήθελα να καταθέσω και την δίκη μου άποψη η οποία είναι ότι οι δήμοι σε καμια περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι περισσότεροι από τρεις –το πολύ τέσσερεις- στο νομό.

Προτάσεις όπως αυτή του κ Δήμαρχου Μελικής και προέδρου της ΤΕΔΚ για πέντε ή έξι δήμους όπως διαβάζω ότι έχει καταθέσει, είναι εναντία στο πνεύμα του Καποδίστρια αλλά και εναντία ατά συμφέροντα των ίδιων των δήμων που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είμαι μικροί. Ευχής έργον για τον νομά μας θα ήταν να υπάρξει και τέταρτος δήμος(σημ. τότε δεν υπήρχε αυτό το ενδεχόμενο αφού στη πρόταση που κατέθεσε το ΗΤΑ υπήρχαν τρεις δήμοι.) δήμος Βεργίνας με έδρα τη Μελική, και μονό με έδρα τη Μελική γιατί κατά τη γνώμη μού αν είναι να είμαστε σε ένα μικρό δήμο με έδρα τη Βεργίνα, προτιμώ να είμαστε σε ένα μεγάλο και ας είναι στη Αλεξανδρεια

Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να υπάρξει ένας δήμος εντεθέν του Αλιάκμονα στα όρια των σημερινών δήμων Βεργίνας, Μελικής και Μακεδόνιδος με έδρα τη Μελική και με το ιστορικό όνομα Βεργίνα.

Θα ήθελα εδώ να θυμίσω ότι αυτό πριν λίγα χρόνια θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει πραγματικότητα στα πλαίσια του πρώτου Καποδίστρια αλλά δυστυχώς προσωπικά και μικροκομματικά συμφέροντα στάθηκαν εμπόδιο στην επίτευξη του.

Θα ήταν πολύ διαφορετική η εικόνα του χωριού και της περιοχής γενικότερα, αν τότε κάναμε αυτή την επιλογή. Αλλά αυτό είναι ιστορία…

Τώρα, στην περίπτωση που οι δήμοι είναι τρεις –και καλώς να είναι τρεις- δεν έχω καμία ιδιαίτερη προτίμηση αν είμαστε στη Βέροια η στην Αλεξάνδρεια. Ίσως είναι καλύτερα στη Βεροια, αλλα ας μη ξεχνάμε κατι που εδώ δεν το είπε κάνεις στη συζήτηση μας απόψε , ότι υπάρχει ένας πολύ σημαντικός πολιτισμικός δεσμός με την Αλεξάνδρεια που λέγεται Ρουμπλμπούκι ,αφου η Μελική είναι τμήμα της περιοχής αυτής και κατά τη γνώμη μου ο Δήμος μας είναι εγγυτέρα στη Αλεξάνδρεια απ οτι στη Βέροια. Διοικητικά έχουμε έρθει κοντύτερα στη Βέροια τα τελευταία χρόνια, αλλά ιστορικά και πολιτιστικά όπως είπα, ανήκουμε στο Ρουμπλουκι, είμαστε τμήμα της ιστορίας του.

Εγώ προσωπικά νοιώθω πολύ περισσότερο ρουμπλουκιωτης παρά Βεροιωτής,

Πάρο όλα αυτά δεν θα με πείραζε να πάμε στη Βέροια ίσως να το θέλουν και περισσότεροι συνδημότες μας.

Θα ήθελα κλείνοντας να επισημάνω ότι θα ήταν μεγάλο λάθος μια πιθανή κατάτμηση του υπάρχοντος δήμου Μελικής, αφού ήδη εδώ και 14 χρόνια είμαστε στον ίδιο δήμο με τα χωριά και έχουμε ένα εκ των πραγμάτων ιδιαίτερο δέσιμο μεταξύ μας λόγω την ¨συγκατοίκησης¨ όλα αυτά τα χρόνια στον ίδιο δήμο.

Ευχαριστώ.»

Το «κράτος πρόνοιας» αύξησε, αντί να μειώσει, την φτώχεια, διόγκωσε το κράτος και μεγάλωσε το χρέος

Συμφωνώ απόλυτα με το παρακάτω κείμενο της Φ.Σ.



Το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών γνωστοποίησε έρευνά του για την κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Στα πορίσματα της έρευνας «Κοινωνικό Πορτρέτο 2010» περιλαμβάνονται οι παρακάτω διαπιστώσεις:

• Η αύξηση των κοινωνικών δαπανών, ως ποσοστό του ΑΕΠ, όλα αυτά τα χρόνια δεν μείωσε τη φτώχεια.
• Οι υποτιθέμενες δράσεις για τη μείωση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που στοχεύουν στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, επέφεραν αύξηση των εργαζομένων φτωχών από 12% το 2004 σε 14% το 2008 και αύξηση των ανέργων φτωχών από 31% το 2004 σε 33% το 2008.
• Όλα αυτά τα χρόνια, πρώτη πολιτική επιλογή αποτελούσε η σύσταση επιτροπών, συμβουλίων και οργανισμών. Αποτέλεσμα είναι σήμερα να υπάρχει πληθώρα ανενεργών ή υποβαθμισμένων επιτροπών και συμβουλίων που παραμένουν στα χαρτιά ή λειτουργούν χωρίς να αξιοποιούνται.

Αποδεικνύεται λοιπόν, και από την επιστημονική ανάλυση αυτής της μελέτης, ότι το «κράτος πρόνοιας» αύξησε, αντί να μειώσει, την φτώχεια, διόγκωσε το κράτος και μεγάλωσε το χρέος του.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί το υποτιθέμενο «κράτος πρόνοιας» μια από τις μεγαλύτερες, και καλύτερα καλλιεργημένες, απάτες της μεταπολίτευσης. Σε αυτήν την απάτη οφείλει το πολιτικό σύστημα την επιβίωσή του και είναι αυτή η απάτη που συνέβαλε στην οικονομική κατάρρευση της χώρας. Έρευνες όπως αυτή του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, αλλά και σκάνδαλα που αποκαλύπτονται σε καθημερινή βάση, ρίχνουν φώς σε όλες τις πτυχές της λειτουργίας αυτού του «κράτους πρόνοιας» και γνωστοποιούν τα ονοματεπώνυμα όλων αυτών των «προοδευτικών» που επωφελήθηκαν οικονομικά και πολιτικά από αυτό.

Από την κατάλυση αυτού του «κράτους πρόνοιας» θα ωφεληθούν, και δεν θα ζημιωθούν όπως παρουσιάζεται, οι φτωχοί συμπολίτες μας για τους οποίους –υποτίθεται- ότι δημιουργήθηκε. Ιδίως μάλιστα, εάν αυτό το «κράτος πρόνοιας» αντικατασταθεί από ένα νέο δίχτυ κοινωνικής ασφαλείας που θα περιλαμβάνει μέτρα όπως την απευθείας χορήγηση σε κάθε Έλληνα πολίτη, χωρίς την παρεμβολή ενδιάμεσων προσώπων ή οργανισμών, ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και μιας ελάχιστης εγγυημένης σύνταξης ανεξάρτητης από προηγούμενο εργάσιμο βίο και ασφαλιστικές εισφορές.

Φιλελεύθερη Συμμαχία .

Ο μπαρμπα-Μήτσος από τα Γρεβενά

Του Πασχου Μανδραβελη.

Ο μπαρμπα-Μήτσος από τα Γρεβενά διατηρούσε ένα μικρό μαγαζάκι. Δούλευε Κυριακές και υπερωρίες χωρίς να πληρώνεται. Έκλεβε λίγο στο ζύγι –«για να τα φέρνει βόλτα»–, δήλωνε στην εφορία όσα ακριβώς χρειαζόταν για να μην πληρώνει, αλλά «ποιος δεν κάνει το ίδιο;».

Μεγάλωσε δυο παιδιά, τα σπούδασε και περιμένει να διοριστούν στο δημόσιο. Το μαγαζί έτσι κι αλλιώς δεν έχει μέλλον. Τώρα το έχει στο όνομα της γυναίκας του, για να συμπληρώνει τη σύνταξή του. Γι’ αυτή τη σύνταξη πλήρωσε πολλά στο παλιό Ταμείο Εμπόρων και νυν ΟΑΕΕ. Κάθε πρώτη του μηνός, επί 45 έτη, περνούσε ο εισπράκτορας...

Όποτε ο μπαρμπα-Μήτσος πήγαινε στο καφενείο, κάποιος του σφύριζε για τους εθνικούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα. Όλοι –και ειδικά οι Τούρκοι– εξοπλίζονταν. Έτσι ο μπαρμπα-Μήτσος αγρίευε. Του τριβέλιζαν τ’ αυτιά για την ανισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και αυτός, ρητορικά τουλάχιστον, πλειοδοτούσε: «F15 οι Τούρκοι; F16 εμείς. Εκατό άρματα μάχης οι Τούρκοι; Διακόσια εμείς». Το περίεργο ήταν ότι όσα περισσότερα όπλα ήθελε ο μπαρμπα-Μήτσος, τόσα περισσότερα χρειάζονταν. Κάθε μέρα η ανισορροπία στο Αιγαίο χειροτέρευε. Και δώσ’ του φρεγάτες και δώσ’ του υποβρύχια. «Πάνω απ’ όλα η πατρίς» έλεγε, αλλά έκανε και δεύτερες σκέψεις: «Σάμπως θα τα πληρώσω εγώ; Να πληρώσουν αυτοί που έχουν. “Το κεφάλαιο”, που ’λεγε και ο Μπάμπης ο αριστερός».

Κάπως έτσι ψήθηκε και για την «Ολυμπιακή». Ένα εκατομμύριο την ημέρα κόστιζε, αλλά μόλις τον ρώτησαν «θες εθνικό αερομεταφορέα;», αμέσως απάντησε «ναι». Μπορεί να μην είχε δει αεροπλάνο στη ζωή του αλλά η λέξη «εθνικός» τον γαργαλούσε. Εξάλλου, όπως είχε πει και ο Μπάμπης ως έσχατο επιχείρημα για τη χρησιμότητα του κρατικού αερομεταφορέα, αν μας την έπεφταν οι Τούρκοι δεν έπρεπε να έχουμε πρόχειρα μερικά αεροπλάνα για να μεταφέρουν το στρατό μας στα νησιά;

Για εθνικούς λόγους τάχθηκε αναφανδόν και υπέρ της Ολυμπιάδας. Όταν τον ρώτησαν «θες να γυρίσουν οι Ολυμπιακοί στη χώρα που τους γέννησε;» αμέσως συγκινήθηκε: «Θέλει και ρώτημα; Μας ανήκουν και είναι απορίας άξιον πώς δεν γύρισαν ακόμη». Έβρισε την Κόκα-Κόλα και τους Αμερικανούς που μας έκλεψαν τη centennial Ολυμπιάδα του 1996, αλλά ανατρίχιασε όταν το 1997 ο μακαρίτης Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ είπε με σπαστά αγγλικά “and the city izzz... ATHENS!”. Ο μπαρμπα-Μήτσος ανήκε στο 97% των Ελλήνων που απαντούσε καταφατικά στις δημοσκοπήσεις για τους Ολυμπιακούς που μας ανήκουν........

διαβαστε τη συνεχεια εδω