Αναζητώντας το μήνυμα των δημοτικών εκλογών.

του Νίκου Λιολιόπουλου*

Με όλα αυτά τα απίθανα που βλέπουμε να συμβαίνουν στον τόπο μας αναφορικά με τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, μοιάζει ίσως μαζοχιστικό να προσπαθεί κανείς να αναζητήσει ένα είδος πολίτικου μηνύματος σε αυτές, έχει όμως και αυτό τη σημασία του. Μπορεί βεβαία οι αυτοδιοικήθηκες εκλογές να έχουν έντονα τοπικό χαρακτήρα, ιδιαιτέρως σε μικρά χωριά οι πόλεις, τοποθετούμενες όμως σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή αναφορικά με την εκάστοτε πολιτική κατάσταση, έχουν και την πολιτική χροιά, εξάγεται δηλαδή ένα ισχυρό πολικό μήνυμα κάθε φορά.

Ανατρέχοντας σε παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα μετά το 80` όπου ίσχυε πλέον ο θεσμός των ξεχωριστών παραταξιακών ψηφοδελτίων, θα δει κάνεις ότι το γενικότερο πολιτικό κλίμα έπαιζε ρολό στην έκβαση και των τοπικών εκλογικών αναμέτρησαν, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο.

Αν δούμε ενδεικτικά κάποιες εκλογές μπορούμε να το διαπιστώσουμε σε μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση. Επί παραδείγματι στις εκλογές του 1982 παίζονταν η εδραίωση της αλλαγής μετά την ριζική αλλαγή στα πολιτικά χρονικά της χωράς με τη θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της προηγούμενης χρονιάς, το 1990 η εδραίωση της Νέας δημοκρατίας του Κ.Μητσοτακη, το 98` του εκσυγχρονισμού, ή αργότερα η επάνοδος της δεξιάς παράταξης στην εξουσία.

Ποιο μπορεί άραγε να είναι σήμερα το πολιτικό διακύβευμα των προσεχών δημοτικών αλλά και περιφερειακών εκλογών;

Κατά τη γνώμη μου αυτά είναι δυο αλλά αλληλένδετα , το μνημόνιο, αρχικά ως πολιτική επιλογή και εν συνεχεία η εφαρμογή του και η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις απατήσεις του,

και ο Καλλικράτης.

Όσον αφόρα το μνημόνιο, μια άνοδος των συνδυασμών που πρόσκεινται σε κόμματα που αντιτίθενται στο μνημόνιο και κατά συνέπεια και στα σκληρά μετρά που συνοδεύουν της εφαρμογή του, θα αποτελούσε σαφέστατο μήνυμα για την αποδοχή των μέτρων από την κοινωνία.Ιδιαίτερη στην περίπτωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου η τολμηρή θα μπορούσαμε να πούμε, επιλογή της να εναποθέσει της ελπίδες ανάκαμψης της από την δίνη θέση που βρίσκεται σήμερα ένα χρόνο σχεδόν μετά την αλλαγή στην ηγεσία της, στην αντίδραση προς το μνημόνιο, είναι ίσως ζωτικής σημασίας ακόμη και για την ιδία την επιβίωση ενός έως πρόσφατα τουλάχιστον μεγάλου κόμματος.

Όσον αφορά το άλλο μεγάλο πολιτικό διακύβευσα αυτών των εκλογών τον Καλλικράτη ο όποιος είναι αλληλένδετος με το μνημόνιο, αφού και αυτός εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης της χωράς, τα πράγματα φαίνονται πιο εύκολα αλλά ίσως δεν είναι και τόσο. Οι τοπικές αντιθέσεις που δεν βρήκαν όμως πρόσφορο έδαφος να εκδηλωθούν λογά της στροφής της προσοχής του κόσμου στα οικονομικά, καθώς και η πολιτική σύγχυση που παρατηρείται σε πολλά περιοχές όπως για παράδειγμα στην μεγαλύτερη περιφέρεια της χωράς, αυτή της Αττικής ή σε αυτή της Πελοποννήσου, αλλά και στον δικό μας δήμο όπως είναι γνωστό, ίσως αποτελέσουν εστίες έντασης και αναζωπύρωσης αντιθέσεων που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την εφαρμογή του εγχειρήματος .

Εν κατακλείδι η επιτυχία της εφαρμογής του Καλλικράτη αποτελεί ένα πρώτης τάξεως μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι πολλά πράγματα μπορούν να αλλάξουν στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα.

Ο Καλλικράτης είναι μια μεταρρύθμιση τομή στην σύγχρονη ιστορία της χωράς και η επιτυχία του είναι μονόδρομος, περάς από τις οποίες ατελείς παρουσιάζει.

Το αν θα λειτουργήσουν τα νέα αυτόδιοικητικα σχήματα. οι νέοι Δήμοι και οι νέες περιφέρειες, εξαρτάται άμεσα από το κατά πόσο θα επικρατήσουν συνδυασμοί που πιστεύουν στο εγχείρημα αυτό, που είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών.