Φανταστικός κόσμος

Πάει καιρός που έγραψα ανάρτηση με αφορμή ένα τραγούδι που άκουσα στο ραδιόφωνο . Πολύς καιρός.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που το επιχειρώ έκτοτε, αλλά σχεδόν πάντα σβήνω αυτά που έχω γράψει

Ίσως γιατί δεν έχω πια και πολλά περιθώρια τα εν οίκω μου να γίνονται εν δήμω..

Ίσως πάλι γιατί ο καθρέφτης της ματαιοδοξίας μας δεν σηκώνει αλλά σημάδια κακογραφίας...

Ή μάλλον σοβαρέψαμε επικίνδυνα. Ναι, αυτό είναι!

Ας είναι .

Με τη βοήθεια του πιστού μου συντρόφου των τελευταίων χρονών, του little helper, θα ξαναγράψω για ένα τραγούδι.

Λίγο πολύ στη μουσική διαπαιδαγώγηση κάθε ανθρώπου τα πρώτα ακούσματα παίζουν κυρίαρχο ρόλο , έτσι συνέβη και σε εμένα. Ζώντας λοιπόν την παιδική μου ηλικία στη ελληνική επαρχία του 70` και αρχών 80`,τα ακούσματα μου δεν θα μπορούσαν να είναι κλασική μουσική, ροκ ή οτιδήποτε άλλο από λαϊκή ελληνική μουσική, με κύριο πομπό τις κασέτες και τους βραχνούς ερασιτεχνικούς ραδιοσταθμούς στη μπάντα των μεσαίων κυμάτων.Στην περίπτωση μου περισσότερο έπαιξαν ρολό οι κασέτες .

Τα τραγούδια που ακουγόταν στις κασέτες αυτές της εποχής στα αρχαϊκά αλλά τόσο όμορφα μαγνητοφώνα των τρακτέρ μας, έμειναν βαθειά χαραγμένα μέσα μου σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου ως ένα βασικό συστατικό στοιχειό του ψυχικού μου DNA.

Μεγαλώνοντας έκανα και εγώ τις δίκες μου διαδρομές, ασχολήθηκα με πολλά ειδή μουσικής- άλλα διαφορετικά ακούσματα, έφτιαξα και μια μικρή αλλά όμορφη δισκοθήκη (από CD βεβαία δεν είμαι δα και τόσο μεγάλος! )που σπάνια πια επισκέπτομαι περισσότερο για να τα ξεσκονίζω, Ποπ, ροκ, κλασσική, καντρι κ.α.

Όμως κάθε που ακούω τα λαϊκά τραγούδια της παιδικής μου ηλικίας μου προκαλούν μέσα μου ένα σκίρτημα, ένα παράξενα οικείο συναίσθημα. Για αυτό τα αγαπώ και θα τα αγαπώ πάντα αυτά τα παλιά λαϊκά τραγούδια….

Έχω φτιάξει ένα κόσμο μέσα στο μυαλό. έχω φτιάξει ένα κόσμο όμορφο κ απλό.

Εχω φτιάξει ένα κόσμο δίχως δάκρυα και πόνο και χωρίς καημό.

Εχω φτιάξει ένα κόσμο και ας με πουν τρελό.

Τις χάρες μου και τις πίκρες μονό αυτός καταλαβαίνει όταν του μιλώ...

30 σχεδόν χρόνια μετά, συνειδητοποιώ ότι ζω σε ένα δικό μου φανταστικό κόσμο, όπως αυτόν του τραγουδιού .

Και τίποτα δεν με γελά….