Οι πηγές της (δικής μου) οργής .

Δεν ξέρω τι θα μείνει στο τέλος από όλη αυτή την ιστορία των ταραχών . Πέρασα αυτές τις μέρες διαβάζοντας αμέτρητα κείμενα σε εφημερίδες και μπλογκς.
Και διάβασα εκπληκτικά κείμενα, δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσω . Κάποια απο τα τα κείμενα τα διάβασα σε μπλόγκς που έχω την μεγάλη ΤΙΜΗ να διαβάζουν το μπλογκ μου και ενίοτε να σχολιάζουν δικά μου κείμενα. Και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πολύ περήφανος.

Διάβασα πολλά όμορφα κείμενα, πηγή σκέψης και δημιουργικού προβληματισμού. Δεν μπήκα καν στον πειρασμό να γράψω τη δική μου άποψη. Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε. Δεν έχω ούτε την γνώση και τη μόρφωση, ούτε την πείρα, ούτε καν την ψυχική ηρεμία να γράψω κάτι αντάξιο των περιστάσεων και δεν έχω αυταπάτες τουλάχιστον σε αυτό.
Έγραψα μόνο μια σκέψη στην προηγούμενη ανάρτηση. Προσπάθησα να γράψω με λίγες λέξεις, αυτό που αυτές τις μέρες αισθάνομαι, όπως πάντα κάνω μέσα από αυτό εδώ το μπλόγκ μου.
Και ξέρετε κάτι, καλοί μου φίλοι;

ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.

Μπόρεσα μέσα σε λίγες λέξεις να γράψω αυτό που αισθάνομαι.. Λέξεις αποστάγματα της ψυχής και του μυαλού μου.Ενός μυαλού τόσο "φορτωμένου" που αδυνατεί να αντεπεξέλθει ακόμη και στα στοιχειώδη ...

ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.

Καρφί δεν μου καίγεται που λίγοι το κατάλαβαν....
Καρφί δεν μου καίγεται αν θα με κοιτάζουν παράξενα στο δρόμο...
Καρφί δεν μου καίγεται που η "σεμνότητα" μου έκανε φτερά...

Μου φτάνει που μπόρεσα και το γράψω.
Και μου αρέσει πολύ αυτό....



Διάβασα σήμερα με μεγάλη έκπληξη στην καθημερινή το πρωτοσέλιδο άρθρο του Ν. Κωσταντάρα, με τίτλο : Οι πηγές της οργής.

Θα παρακαλούσα όλους τους φίλους μου και μη, να το διαβάσουν .
Γιατί γράφει ότι ακριβώς θα θα ήθελα ΕΓΩ να μπορούσα να είχα γράψει.

Γιατί όσοι δεν κατάλαβαν ακόμη , μπορούν μέσα απο αυτές τις γραμμές να καταλάβουν πως κάτι άλλαξε, πως ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ.

Γράφει ο Αρθρογράφος:

"...Οι «αντι-εξουσιαστές», ύστερα από τόσα χρόνια θεατρινίστικης οργής, δικαιώθηκαν από την πραγματικότητα της φονικής κρατικής βίας. Ο μεγαλύτερος, ουσιαστικότερος θυμός, όμως, εκδηλώθηκε από τους νέους και τις νέες, τις μάνες και τους πατεράδες που ένιωσαν προδομένοι και απροστάτευτοι. Αυτοί είδαν ότι τα αδιέξοδα του μέλλοντος είναι εδώ. Για μια κοινωνία που έχει φθάσει στα άκρα της αντοχής της, ο φόνος ήταν η πράξη που συμπύκνωσε κάθε προδοσία και αδιέξοδο που φοβόμαστε, που περιμένουμε. Βλέπουμε την απάτη των «δωρεάν και δημόσιων» αγαθών· αν δεν φροντίσουμε με τα δικά μας μέσα, δεν έχουμε ούτε παιδεία ούτε περίθαλψη ούτε κανένα είδος ασφάλειας...."

"(.....)Βλέπουν οι πολίτες. Στη δημοκρατία υπάρχει μια σιωπηλή συμφωνία ότι το θηρίο –το εκλογικό σώμα– ανέχεται τις αδυναμίες των κυβερνώντων έως ότου τους κρίνει πάλι στις εκλογές. Αρκεί οι κυβερνήτες να τηρούν τουλάχιστον τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους. Το περασμένο Σάββατο, αυτή η συμφωνία διαταράχθηκε."

Για όσο καιρό θα γράφονται τέτοια κείμενα, η χώρα αυτή μπορεί να ελπίζει...