Storie di tutti i giorni...

-->

Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει. Ο ήχος τον τροχών στο βρεγμένο οδόστρωμα από ένα περαστικό αυτοκίνητο, διέκοψε για λίγο την αποπνικτική ησυχία της μικρής πόλης. Τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε από το παράθυρο τον έρημο δρόμο. Έρημος όπως πάντα. Θυμήθηκε τα λόγια του αγαπημένου του δασκάλου. ‘ Να μην ζήσεις ποτέ σου σε έρημους δρόμους’ του είχε δώσει για συμβουλή. Ποτέ δεν είχε μετανιώσει που δεν τον άκουσε.

Ποτέ ; .Δεν ήταν βέβαιος…

Στον υπολογιστή έπαιζε για χιλιοστή φορά εκείνο το βράδυ, το αγαπημένο του τραγούδι.

'...un giorno in piu che se ne va

-->

Τρία κακάσχημα σκυλιά περνούσαν τώρα στον άδειο δρόμο. Τρία μαζί, πόσο σπάνιο είναι να δεις τρεις ανθρώπους μαζί σε αυτό τον δρόμο, σκέφτηκε και γέλασε.. Που και που κανένας ξεχασμένος διαβάτης ή κάποιο βιαστικό αυτοκίνητο, τίποτε άλλο. Και όμως του άρεσε να κοιτάει το δρόμο.

'...Un giorno ii piu che passa ormai...'

Ιστορίες….

Θα ήθελε πολύ να είχε μια όμορφη, μια εντυπωσιακή ιστορία να πει, αλλά δεν είχε. Δεν είχε κάτι δικό του, κάτι ενδιαφέρον, κάτι που θα τραβούσε την προσοχή, ήταν όλα τόσο συνηθισμένα .Και είχε στερέψει από φαντασία, προσπάθησε να σκαρφιστεί μία φανταστική ιστορία να διηγηθεί άλλα μάταια .Κόντευε να ξημερώσει χωρίς αποτέλεσμα.

-->

‘…un uomo stanco che nessuno ascolterà…’

-->

Ήταν πολύ κουρασμένος , είχε προηγηθεί μια πολύ κουραστική μέρα για αυτόν. Δεν ήθελε να κοιμηθεί, και να ήθελε δεν θα μπορούσε άλλωστε. Είναι μέρες τώρα που κοιμάται ελάχιστα ή και καθόλου. Με το που ξαπλώνει να κοιμηθεί χιλιάδες σκέψεις τον πλημμυρίζουν. Όλα όσα με επιτυχία απωθεί τη μέρα, άγχη, υποχρεώσεις, φοβίες, έρχονται την νύχτα .

‘…per tutti quelli così come noi
niente è cambiato e niente cambierà…’

Τίποτα δεν αλλάζει ποτέ στους έρημους δρόμους. Το ήξερε πλέον καλά

Πάτησε το ¨repeat¨ για άλλη μια φορά,. Είχε αρχίσει να ξημερώνει . Το πρώτο φώς της μέρας άλλαζε την όψη του έρημου δρόμου, τον έκανε λιγάκι πιο ..υποφερτό.

Άλλη μια μέρα άρχιζε…

Un giorno in piu…

Ιταλία 30 Ιανουαρίου 1982 Φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο.

Όλα τα βλέμματα στραμμένα στον μεγάλο τελικό . Η αγωνία στο κατακόρυφο.

Δυο από τα ωραιότερα τραγούδια της ιστορίας του Ιταλικού τραγουδιού ήταν γραφτό να διαγωνιστούν την ίδια χρονιά.

Ποιος θα ήταν ο μεγάλος νικητής ; Το δίδυμο Albano-Romina Power ή ο Roccardo Fogli ; Το ‘Felicita’ ή το ‘Storie di tuttii giorni’ ; Τα στοιχήματα έδιναν και έπαιρναν σε όλη την Ιταλική επικράτεια .

Στη γειτονική Ελλάδα βέβαια ελάχιστοι ασχολούταν . Η αλλαγή ήταν ήδη γεγονός, οι μισθοί πιαναν ταβάνι και τα σπασμένα πιάτα στα νυχτερινά μαγαζιά, πήγαιναν σύννεφο.

Γειτονικές χώρες μα τόσο διαφορετικές…

Η ώρα της κρήσεως έφτασε O Claudio Cecchetto ανακοινώνει το όνομα του μεγάλου νικητή: Riccardo Fogli ! To ‘Felicita’, ένα από τα ωραιότερα ιταλικά τραγούδια, έμελε να μην κερδίσει ποτέ το μεγάλο βραβείο. Πολλοί μίλησαν για αδικία τότε. Εκείνο έπρεπε να κερδίσει, λένε ακόμη πολλοί από όσους θυμούνται.

14-11 2008 Ξημερώματα...

-->

Το ‘Storie di tuttii giorni’ είναι το πιο αγαπημένο μου τραγούδι. Έψαχνα απλά ένα τρόπο να σας το πω, αλλά μου πήρε μια ολόκληρη βραδιά !

‘…Un giorno in più che passa, ormai,
con questo amore che non è grande come vorrei…’