Επιστρέφω....

Τελικά ένας μόνο μήνας πέρασε από την τελευταία μου ανάρτηση; Παράξενο, θα στοιχημάτιζα ότι ήταν πολύ περισσότερος ο καιρός της απουσίας μου.
Ένας μήνας λοιπόν μακριά από την πιο αγαπημένη μου ενασχόληση των τελευταίων χρόνων, το blogging. Ένας μήνας σκληρής δουλειάς .
Στις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς με απασχόλησαν πολλά. Ένα από αυτά , σίγουρα όχι το σημαντικότερο, ήταν το αν θα έπρεπε να συνεχίσω το blog όταν θα τελείωνα με τη δουλειά.. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά.
Να σταματήσω τελείως; Αδύνατον δεν θα το άντεχα.
Να αντικαταστήσω το blog μου από ένα νέο ανώνυμο όπου θα έγραφα ελευθέρα όπως σχεδόν όλοι οι άλλοι blogers; Καλή ιδέα ,αλλά δεν θα έπιανε το ..κόλπο. Η γραφή φοβάμαι πως είναι εύκολα αναγνωρίσιμη.
Να διατηρήσω το blog όπου θα δημοσιεύω της απόψεις μου για τον τόπο μου, όπως έκανα καιρό πριν, ενώ παράλληλα να διατηρώ ένα άλλο ανώνυμο; Αυτό μάλιστα. Αυτή ήταν η οριστική απόφαση μου ως … σήμερα!
Γιατί σήμερα άλλαξα απόφαση. Έτσι χωρίς πολύ-πολύ σκέψη ,αποφάσισα .
Να συνεχίσω .
Από εκεί που σταμάτησα.
Θα γράφω ότι μου αρέσει. Γιατί μου αρέσει πολύ να γράφω στο blog μου.
Τι; Οτιδήποτε.
Ότι θέλω ,ότι νοιώθω, ότι πιστεύω, ότι με πονάει. Ότι θέλω πραγματικά να πω. Η αλλιώς…ΟΤΙ ΜΟΥ ΚΑΤΕΒΕΙ.
Και αν έχω την τύχη να με διαβάζει και κανείς, τι καλύτερο!


Καλό Blogο-χειμώνα φίλοι μου.

Υ. Γ . «Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια» έλεγε ένα παλιό όμορφο τραγουδάκι. Το αγαπημένο αυτό τραγούδι του Μαριου Τοκα τη λέει , λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο.

05.Επιστρέφω.mp3

Αφιερωμένο στη Νίκη.

Σημερινό υστερόγραφο.

Σκεφτόμουν να γράψω τους λόγους που με έκαναν να συνεχίσω το blog. Δεν χρειάζεται όμως. Το εκανε άλλος για μενα,χωρίς να το ξέρει, και είναι υπέροχο.
Αρκεί να διαβάσει κανείς αυτό το κείμενο και θα καταλάβει.
De la mettrie Σε ευχαριστώ!