Τα δυνατότερα μάτια του κόσμου! Η τυχαία συνάντηση μου με έναν χρυσό ολυμπιονίκη.

 Στο τρίτο διεθνές Αλεξανδρινό μίτιγκ στίβου, αυτή την πολύ σπουδαία διοργάνωση για την πόλη μας, με περίμενε μια από τις πιο όμορφες και συναισθήματα δυνατές στιγμές που έχω ζήσει στα γήπεδα και όχι μόνο.

 Ανάμεσα στα αγωνίσματα του μιτιγκ

υπήρχε και μια ειδική κούρσα για την οποία δεν είχα δει κάτι στο προγραμμα. Ήταν η κούρσα 100 μέτρων ειδικής κατηγορίας, όπου ένας αθλητής με αναπηρία έτρεχε μαζί με τον συνοδό του. 

Ήταν το ίδιο αγώνισμα που έτρεξε και ο αυτιστικός γιος μου Βασίλης με την δίδυμη αδερφή του την Άννα μας, πριν λίγες μέρες στο Μακροχώρι, στο πρώτο αγώνα τους από τότε που άρχισε τον στίβο στον σύλλογο Αιγές με τον προπονητή του Νίκο Γιαννουλάκη το περασμένο φθινόπωρο!

 

Λίγη ώρα αργότερα έρχεται και κάθεται μπροστά μου στην κερκίδα, μια παρέα αθλητών με έναν από αυτούς να κρατάει μπαστούνι που έχουν οι τυφλοί. Αφού δίστασα στη αρχή, όπως πάντα κάνω, βρήκα το θάρρος, να πάω στο τυφλό παλικάρι, να τον συγχαρώ για τον αγώνα του και να του μιλήσω για τον δικό μας "αθλητή", τον Βασίλη μας, και αυτός να με παροτρύνει να συνεχίσω και μάλιστα να μου γνωρίσει και άλλους αθλητές ή προπονητές. Ήταν ευγενέστατος και δέχθηκε με χαρά να βγει μια φωτογραφία μαζί μου, να την δείξω στα παιδιά μου!

 Λίγο πριν φύγει η παρέα και με αποχαιρετήσει ο Νάσος, έτσι ήταν το όνομα του,  ο συνοδός του στην κούρσα, πρωταθλητής των 100 μέτρων Δημήτρης Χρυσάφης, μου είπε ότι αυτό το παιδί που ήταν δίπλα μου, δεν είναι ένας απλός αθλητής, αλλά ο χρυσός ολυμπιονίκης και παγκόσμιος ρέκορντμαν Νάσος Γκαβέλας!

Είχα σοκαριστεί. Ο γλυκύτατος  νεαρός που μιλούσαμε, ήταν ένας αθλητής πρότυπο! Όχι μόνο θυμήθηκα ποιος είναι, αλλά ανακαλυψα ότι είχα γράψει για τον υπέροχο νέο και εγώ στο φεισμπουκ! Τι υπέροχο που τον γνώρισα έστω και αν δεν ήξερα ποιος ειναι!!

 Αγαπητέ Νάσο, θα ήθελα να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από μένα και θέλω να σου υποσχεθώ πως θα κάνω τα πάντα να γίνεις το πρότυπο του Βασίλη μου, ακόμη και αν (ίσως, δεν ξέρω) δεν καταλαβαίνει όταν του μιλάω....