Αη΄λιάς 2017

Άη' λιάς σήμερα, μια γιορτή στην οποία δίναμε ανέκαθεν μεγάλη σημασία στον τόπο μου. Η 20/7 ήταν μια ημερομηνία ορόσημο για πολλούς αγρότες, τα μπαμπακια θα έπρεπε να είχαν βγάλει λουλούδια, τα πατζαρια θα έπρεπε να έχουν χοντρύνει αρκετά, ενώ τις καλαμιές ο Αηλιάς έπρεπε να τις έχει βρει οργωμένες.

Για μένα ο Αηλιάς του 2017 είναι αρκετά διαφορετικός από ότι θα τον φανταζόμουν πριν λίγα χρόνια. Με βρίσκει κλεισμένο μέσα στο σπίτι στον σκληρό και άχαρο ρόλο του μπειμπισητερ να κυνηγάω τα παιδιά, να βλέπω βίντεο με τραχτερια στην μεγάλη τηλεόραση, να ανοιγοκλείνω το ψυγείο και τα ντουλάπια, να αρχίζω και να παραταω βιβλία, να προσπαθώ να γράψω άρθρα χωρίς να τα καταφέρνω, ενώ τα απογεύματα να μη με χωράει ο τόπος κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, προσωπικά αλλά και κοινωνικά.

Δε λέω, από τυπικής απόψεως είμαι ταχτοποιημένος. Τα βαμβάκια έχουν φορτωθεί λουλούδια και τα παζάρια είναι μια χαρά χοντρά χωρίς την δική μου παρουσία, αυτό όμως δεν είναι και το απόλυτα ...φυσιολογικό .

Τις επόμενες μέρες θα πρέπει να οριστικοποιήσω την απόφαση σχετικά με την πολιτική που όλα με οδηγούν στο να έχω πάρει αλλά την αναβάλω συνεχώς. Πάλι λάθος έκανα. Όλες τις κακές μου αποφάσεις τον χειμώνα τις παίρνω!

Αυτά.(και άλλα πολλά που δεν γράφονται) 

*θα ήταν ωραίο να ξαναρχίσω να γράφω στο μπλοκ, θα προσπαθήσω αλλά δεν υπόσχομαι ότι θα τα καταφέρω.