Στοχασμοί καβάλα στο τραχτέρι. (προσωπικό)

 Είναι ωραία να νιώθεις πρωταγωνιστής, ασχέτως αν πραγματικά είσαι. 

Χθες βράδυ γύρισα από το χωράφι τόσο κουρασμένος που δεν είχα κουράγιο να ανοίξω τον υπολογιστή( μουντιάλ είδα βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!). Την επομένη το πρωί λίγο πριν ανεβώ στο τραχτέρι το ρινκτον με την ταχεία της Ελένης Βιτάλη ηχεί όπως κάνει πολλές φορές την ημέρα εδω και πολλά χρόνια, γιατί όπως όλοι ξέρουν είμαστε και ολίγων τι λαϊκούρες! Στο τηλέφωνο ήταν καλός μου φίλος που με πληροφόρησε πως διάβασε στο porotagon.gr ένα καινούριο μου άρθρο, το όποιο να του άρεσε, μου είπε όμως να ετοιμάζομαι για νέους εχθρούς.

Αυτή τη φορά γράφω για την σχέση μας με τους ξένους εργάτες. περιγραφώ μια κατάσταση όχι και τόσο κολακευτική για την γενικότερη συμπεριφορά μας αλλά κυρίως καταγράφω της κοινωνικές αλλαγές πύου επέφερε η φθηνή αγροτική εργασία.

Μετά λοιπόν τους θεοσεβούμενους τις τρύπιας εικόνας μας, τους φασίστες, τους καθηγητές, τους φαρμακοποιούς, τις ανύπανδρες θυγατέρες, τις γκομενάρες συνταξιούχους,  τους αγροτοσυνδικαλιστες και φυσικά τους δημοτικούς μας άρχοντες, έρχεται μια ακόμη μεγάλη ομάδα συχωριανών μου πους βάζω ¨απέναντι¨

Και λοιπόν, ποιον το πρόβλημα; Τα άρθρα μου διαβάζονται πολύ, ένα είδος δημοσιότητας καλής η κακής την απολαμβάνω και σε τελική ανάλυση απολαμβάνω αυτό που μ αρέσει να κάνω. να γράφω.

 Τι και αν απομακρύνεται το ενδεχόμενο να ξαναψηφιστώ μαζικά από τους συγχωριανούς μου όταν ή αν ποτέ βάλω υποψηφιότητα ξανά σε δημοτικές εκλογές; Αξίζει η προσπάθεια..

 Δε θα ψηφιστώ; Κι όμως έχω ένα περίεργο και παράλογο προαίσθημα

Όταν έρθει η ώρα θα τα καταφέρω καλά. Iσως καλύτερα και από ποτέ!

ΑΚΟΥ ΤΙ ΣΕ ΛΕΩ.

*Εδω το αρθρο μου στο protagon