Η Ποταμίτσα

Δημοσιεύτηκε στο protagon.gr.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ μοιάζει γνώριμη και πιθανότατα να συνέβη κάποτε και σε κάποιους από εσάς. Εμένα μου συνέβη με κάποια κοπέλα με το παράξενο όνομα Ποταμίτσα. 

Εκεί λοιπόν που καθόμουν στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο για τη δουλειά, έρχεται και κάθεται δίπλα μου μια όμορφη, γλυκύτατη και εντυπωσιακή κοπέλα. Λογικό ήταν να της ρίξω μια κλεφτή- ή όχι και τόσο κλεφτή- ματιά. Μονό για μισό δευτερόλεπτο όμως γιατί όσο όμορφη και να είναι δεν είναι για μένα, σκέφτηκα . 

Γύρισα λοιπόν στις σκέψεις μου γύρω από τη δύσκολη μέρα που με περίμενε στο γραφείο, ώσπου ξαφνικά ακούω από δίπλα μου τη γλυκειά φωνή της να λέει:

- Νίκο, τι κάνεις; 

Σαστίζω, δεν μπορεί σκέφτομαι, κάποιον άλλον λέει! Κοιτάζω γύρω μου αλλά δεν βλέπω κανέναν.

- Νίκο μου, δεν με γνωρίζεις ίσως, αλλά εγώ σε ξέρω. Το όνομα μου είναι Ποταμίτσα, έτσι με βαφτίσαμε!  Είμαι αυτή που πάντα ήθελες, όπως με επιθυμούσες αλλά δεν με έβρισκες. Να ξέρεις υπάρχω, και βρίσκομαι εδώ δίπλα σου, διαθέσιμη.

Παγώνω. Δεν μπορεί λέω, θα ονειρεύομαι. Είναι άραγε αυτή που χρόνια ψάχνω σε διάφορες γειτονιές και δρόμους; Ξεχνώ το γεγονός ότι είμαι πρόσφατα παντρεμένος (για πολλοστή φορά) και αποφασίζω να μπω στην περιπέτεια. Κάναμε μαζί τη διαδρομή του λεωφορείου και μετά από μια σύντομη συζήτηση γεμάτη ερωτισμό, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και κλείσαμε το πρώτο μας ραντεβού.

Και να΄ μαι τώρα εγώ, έτοιμος σενιαρισμένος, να την περιμένω στο μέρος που ορίσαμε, αφού βέβαια κατάφερα να ξεφύγω από την υποψία της γυναίκας μου.

Πάνω λοιπόν που έχουμε καθίσει αναπαυτικά και εγώ είμαι ήδη μαγεμένος, αρχίζει να μιλάει και εγώ την παρακολουθώ σε έκσταση. Αρχίζει να τα λέει όμορφα, το λέγειν της μαγικό, αν και λιγάκι ασυνάρτητο, κι εγώ νοιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. 

Δεν χρειάστηκε, όμως, πολλά λεπτά για να προσγειωθώ κάπως, ώσπου δηλαδή να ξεστομίσει την πρώτη της κοτσάνα, αλλά δεν της έδωσα καμία σημασία, αφού δεν είχα και πολύ καθαρό μυαλό να καταλάβω τι ακριβώς έλεγε. Συνέχισε μιλώντας για κάμποση ώρα, πετώντας όμως και μερικές άλλες χαζομαρούλες ανάμεσα στα πολλά σωστά που έλεγε. Προσπαθούσε να με μαγέψει, χρησιμοποιώντας όμως λόγια που θα μάγευαν όσο το δυνατόν περισσότερους και αυτό δεν μου άρεσε και πολύ.

Κάπως έτσι, λοιπόν, η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουμε. Τη συνόδευσα μέχρι το σπίτι της και λίγο πριν την αφήσω μπροστά στην πόρτα της, την καληνύχτισα. Δεν έκανα όπως καταλάβατε καμία κίνηση να την φιλήσω, ούτε ανανεώσαμε το ραντεβού μας για άλλη φορά. Η εν δυνάμει εξωσυζυγική μου περιπέτεια τελείωσε πριν καν αρχίσει, το είχα πάρει απόφαση.

 Γύρισα σπίτι μου με ακόμη μεγαλύτερη διάθεση να αφοσιωθώ στη γυναίκα μου και να ξεχάσω ότι είχε συμβεί.

 Γιατί, ως γνωστόν, άμα σου βγει μάπα η γκόμενα, γίνεσαι ο καλύτερος σύζυγος και εκτιμάς αυτό που έχεις! 

 Δεν ξέρω αν ήταν όντως τόσο μάπα η γκόμενα, αλλά εγώ μέσα μου κάπου την έχω καψουρευτεί λίγο. Αλλά όχι, το στεφάνι μου δεν το προδίδω (ακόμη)!

*Ο Νίκος Λιολιόπουλος είναι μέλος της Κ.Ε. της Δράσης.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών