Κωστής Παπαγιώργης. (1947-2014)

Η είδηση για τον θάνατο του Κωστή Παπαγιώργη σήμερα, με λύπησε.

 Όχι γιατί είχα διαβάσει παρά πολλά κείμενα του, ούτε γιατί τον γνώριζα από παλιά. Με λύπησε γιατί έφυγε ακριβώς πάνω στην στιγμή που τον ανακάλυψα. Συγκεκριμένα πριν λίγο καιρό διάβασα το βιβλίο  του Ζ. Μπενιέ «Ιστορία της νεωτερικής και σύγχρονης φιλοσοφίας» που μου σύστησε μια κοπέλα στη δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης μας, και παρότι δύσκολο μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον.

 Στην προσπάθεια μου να εντρυφήσω λίγο περισσότερο στην φιλοσοφία, τα βρήκα μπαστούνια για να είμαι ειλικρινής. Οι έννοιες ως έννοιες ξεκομμένες μου φαίνονται βουνό. Είναι δύσκολο για έναν πρωτάρη να βγάλει άκρη με την φιλοσοφία, παρόλα αυτά το ανέβασμα σε αυτό το ψηλό και τραχύ βουνό όσο δύσκολο και να είναι , έχει την δική του γοητεία.

Διαβάζοντας λοιπόν την εισαγωγή του Κωστή Παπαγιώργη στο βιβλίο του Μπενιε, αποφάσισα να ψάξω για αλλά βιβλία του στη Δημοτική μας βιβλιοθήκη και για καλή μου τύχη ευτυχώς υπάρχουν και συνέχισα να τα διαβάζω με μεγάλη όρεξη.

Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να ανέβω έστω και λίγο στο βουνό της φιλοσοφίας, οφειλω όμως να πω ενα ευχαριστώ σε έναν άνθρωπο που έφυγε σήμερα, γιατί ήδη νοιώθω οτι του χρωστάω πολλά.