¨58¨. Μια (ακόμη) απογοήτευση.

Το ομολογώ πως απογοητεύτηκα από την συγκέντρωση των 58 χθες στην Θεσσαλονίκη με ομιλητή τον πρώην υπουργό Τάσο Γιαννίτση, στην οποία παραβρέθηκα .

Φωτογραφία από την εκδήλωση 

Όχι δεν ήταν πως δεν είχε κόσμο, η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Με απογοήτευσε όμως το είδος των  ανθρώπων που ήταν εκεί. Μπορεί να μη γνώρισα στην ουσία  παρά ελάχιστους από τους παρευρισκόμενους, είχα όμως την αίσθηση ότι όλους τους ήξερα καλά. Ναι τους ήξερα. Ήταν οι ίδιοι που σύχναζαν στις κομματικές ολομέλειες και διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ πριν καμία δεκαριά χρόνια, όταν σύχναζα πολιτικά και εγω εκεί. Οι ίδιοι με δέκα χρόνια στην πλάτη να ανεβάζουν κι άλλο τον ήδη ανεβασμένο μέσο όρο ηλικίας των Πασοκτζήδων. Ένα κόμμα που αρνείται πεισματικά να πεθάνει, τι και αν δεν μπορεί καλά να σταθεί στα πόδια του.

 Με απογοήτευσε επίσης η ίδια η ομιλία του Γιαννίτση. Περίμενα πολύ περισσότερα από μια μορφή θρύλο στην σύντομη αλλά και τόσο πονεμένη ιστορία της μεταρρύθμισης σε αυτή την χώρα  Η ομιλία σου έδινε την εντύπωση ότι περισσότερο απευθυνόταν σε ένα φοιτητικό ακροατήριο, πλούσια σε λεξιλόγιο, εντέχνως δομημένη, αλλά από ουσία λίγα πράγματα. Δεν μου έδωσε το στίγμα της μεταρρυθμιστικής επαναστατικότητας την οποία περίμενα από έναν άνθρωπο με το παρελθόν και την πορεία του Τάσου Γιαννιτση. Επίσης δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε ιδιαίτερα να συγκρουστεί με καθεστωτικές αντιλήψεις. Σαν να διέκρινα ενός είδους απογοήτευση στο ύφος του ομιλητή. Ήρθε, μίλησε απάντησε σε 2-3 ερωτήσεις και έφυγε.

Τέλος, όλα με απογοήτευσαν οι τοποθετήσεις όσων  πήραν τον λόγο, αφού ελάχιστα ενδιαφέροντα στοιχειά είχαν να προσθέσουν στην συζήτηση. περισσότερο έμοιαζαν σαν να ήθελαν να φωνάξουν παρών, να είναι από τους πρώτους που θα ανέβουν στο τρένο...

Ίσως να κάνω και λάθος στις εκτιμήσεις μου. Σε ένα πράγμα όμως είμαι βέβαιος πως δεν κάνω λάθος. Στο ότι στην πράξη η κίνηση των 58 είναι περιχαρακωμένη. Απευθύνεται στον χώρο της κεντροαριστεράς και αφήνει απ έξω εμφανέστατα τον χώρο τον μεταρρυθμιστών(φιλελευθέρων) που ως σήμερα κινούνταν στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας.

Η σχέση μου λοιπόν με τον χώρο της κεντροαριστεράς σταμάτησε κάπου εδώ. Στηρίζω τις οποίες ελπίδες μου για ένα μικρό μεταρρυθμιστικό θαύμα σε αυτή την χώρα στον φιλελεύθερο χώρο και μόνο.