Είναι πολύ παράξενο αυτό το φθινόπωρο . Τίποτα δεν θυμίζει αλλά φθινόπωρα, ίσως μονό ο καιρός. Ζω τις πρώτες μέρες του Οκτώβριου σε ένα κυκεώνα αλλαγών τόσο σε προσωπικό όσο και σε γενικό επίπεδο. Αλλαγές , συνήθως δυσάρεστες, αλλά και ευχάριστες.
Μάλλον είμαι από αυτούς που θα έπρεπε να παραπονιούνται λιγότερο, αφού για μένα το γεγονός ότι γράφω αυτές τις γραμμές ενώ διπλά μου κοιμούνται τα δυο μου αγγελούδια, είναι κάτι που επισκιάζει όλα τα αλλά. Και ας μην είναι και τόσο λίγα.
Ο φετινός Οκτώβριος με βρίσκει να αφήνω το χωριό μου, για πρώτη φορά μετά από 38 χρόνια και να μετακομίζω στην κοντινή πόλη( να την πει ο θεός) της Αλεξανδρείας. Όσοι με διαβάζετε από παλιά ίσως θυμάστε το ότι δεν μου αρέσουν οι μικρές πόλεις. Θα ήθελα αν ποτέ έφευγα από το χωριό μου να πάω σε μια πραγματική πόλη, και τέτοια στην Ελλάδα είναι μονό μια, η Αθήνα. Μια σειρά από λόγους μας οδήγησε σε αυτή την επιλογή. Είναι βέβαία αλήθεια πως η Αλεξάνδρεια είναι το δεύτερο χωριό μου, αλλά δεν παύει να μην είναι το πρώτο!
Αυτό το φθινόπωρο λοιπόν θα κοιμηθώ σε πολυκατοικία! Πως να είναι άραγε να ακούς τα πατήματα των από πάνω, της φωνές των διπλά, το καζανάκι των κάτω, η τις μουσικές προτιμήσεις των παραδίπλα, απευθείας στο σαλόνι σου ? Θα δείξει, αν και φοβάμαι πως δεν θα έχει και τόσο πλάκα.
Η μεγαλύτερη αλλαγή αυτή της χρόνια βεβαία είναι που για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν υπάρχει τευτλοεξαγωγη τον Οκτώβριο, και αυτό είναι κάτι που δύσκολα ξεπερνιέται. Στην Ελλάδα των ελλειμμάτων, της ανεργίας, του χρέους, κάποιου ανώτεροι( σε αμοιβές) δημόσιοι λειτουργοί, αποφάσισαν την πλήρη διάλυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, με τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία της υπαίθρου. Και όλα αυτά σε μια χρόνια που η διεθνής τιμή της Ζάχαρης σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Είναι να μην συγχύζεσαι;
Αυτό τον καιρό λοιπόν δεν ασχολούμαι σχεδόν καθόλου με την πολιτική. Δεν γράφω, δεν πολύ διαβάζω, δεν συζητώ. Και αυτό πρωτόγνωρο για μένα. Δεν ξέρω στ αλήθεια αν είναι η απογοήτευση για τα μετρά που παίρνονται και κυρίως για τα μετρά που ΔΕΝ παίρνονται, ή αν είναι ο θύμος μου που δεν βρίσκω παρά ελαχίστους συνομιλητές που να έχουμε έστω μια κοινή βάση συμφωνίας. Τα βασικά δηλαδή, ότι αυτή η χωρά χρειάζεται πολλές αλλαγές, και πρέπει να γίνουν άδω και τώρα. Μου δίνεται η εντύπωση ότι ζω σε άλλο κόσμο. Αφήστε που καμία φορά με πιάνει φόβος ότι μπορεί να τρελάθηκα !
Έχουν αλλάξει και αλλά πολλά εδώ τριγύρω , αλλά δεν θα τα γράψω. Έχω αλλάξει τόσο πολύ, που βαριέμαι πλέον τα πληκτρολόγια! (Μονό μερικά likes στο facebook και κανενα twitter !)
Αυτα για την ώρα φιλοι μου . Καλο φθινόπωρο και...θα τα λεμε!
Το τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλους τους φίλους αλλά ιδιαίτερα σε εκείνη που περίμενε να δει καλύτερες ήμερες, αλλά δεν ήρθαν...
Υ.Γ. Οκ. γυρισα και εβαλα τονους, συμφωνα με την προτροπη καλου φιλου!
σου εύχομαι οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή σου να βγει σε καλό.
ReplyDeleteΑκόμα και το καζανάκι του αποπάνω μιά ιδέα είναι.
Το καλοκαίρι περάσαμε από τη Μελίκη(έχουμε το καλοκαιρινό ιαματικο ραντεβού με τα πόζαρ βλέπεις).Ωραίο χωριό.Κανονικό. :))
υ.γ
να κάνεις κάτι με ιπποφαές , το σκέφτηκες;
δ
Τη διάλυση της Βιομηχανίας Ζάχαρης αποφάσισαν ή την ιδιωτικοποίηση της? Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για το δεύτερο. Αν τελικά είναι έτσι, γιατί δεν μπορείς να πουλάς τα τεύτλα στη νέα εταιρεία???
ReplyDeleteΥ.Γ. Καλή εγκατάσταση στην πόλη σου εύχομαι Νίκο μου. Θα συνηθίσεις κι εκεί, πού θα πάει?
@demetrat, ευχαριστω πολυ. Οταν ξαναπερασεις απο εδω, θα θυμωσω αν δεν σταματησεις να τα πουμε. Τοτε θα σου πω για τα ιπποφαεις !
ReplyDelete@Μεροπη,
ReplyDeleteσαν τον παλιο καλο καιρο ε;
Χαιρομαι πολυ που τα ξαναλεμε. Το προβλημα με την ΕΒΖ δεν ειναι το οτι την πουλουν, καλα κανουν μηπως και δει ασπρη μερα απαλλαγμενη απο κομματισμους. Το κακο ειναι οτι την απαξιωσαν αναιτια, πριν την πουλησουν.Και αυτο το βρισκω πολυ υποπτο. Θα επανελθω συντομα για το θεμα. Να εισαι παντα καλα. Αποψε λεω να περασω μια μπλογκοτσαρκα μετα απο πολυ καιρο!
όπου κια όπως σας βολεύει,ρε Νικόλα,δεν καταλαβα όμως,η καλλιέργεια τευτλων σταματησε ή εσυ τα εγκατελειψες;
ReplyDeleteΦιλιά στην Τσακαλίνα μου και στα...τσακαλάκια σας:)
Οπωσδήποτε.
ReplyDeleteΕίναι που βρεθήκαμε ξαφνικά εκεί και δεν το είχα σχεδιάσει γιά να σου στείλω μήνυμα.
Του χρόνου νάμαστε καλά τώρα.
(ωραία, εσύ θα μου πεις γιά το ιπποφαές, ήδη πήρα πέντε (τέσσερα κι ένα )και γω θα σου πω οταν ξαναπάς προς πόζαρ,να πας να βρεις την ταβερνούλα του πόντιου του Νικόλα, στην Άλωρο να φας τα πιο νόστιμα σουτζουκάκια που υπάρχουν.Και να σε περιποιηθεί η Ρένα , να μη θές να φύγεις άλλο.
:)
δ
Χα!!! Εγώ αυτό το καλοκαίρι ακολούθησα την αντίθετη πορεία!Στο χωριό μου από την πόλη. Οπότε, Νίκο μου, Αστοί-Χωριανοί σημειώσετε χ.Εύχομαι καλή προσαρμογή με υγεία και πολλά παιχνίδια με τα παιδάκια σου! (Φτού τους, να είναι πολύχρονα!)
ReplyDeleteΝίκο μου, να ευχαριστείς τη μοίρα σου που δεν σε έστειλε στην Αθήνα. Για κάποιους λόγους η ζωή εδώ υποβαθμίζεται καθημερινά και η ζωή καταντά αφόρητη. Σίγουρα η ζωή σε διαμέρισμα θα σου δημιουργήσει κάποιες δυσκολίες εάν έχεις μάθει διαφορετικά.
ReplyDeleteΕύχομαι κάτι να αλλάξει στη πτωτική προεία του τόπου μας και στην ερήμωση της υπάιθρου. Μην το βάλεις κάτω. Να σκέφτεσαι πως κάθε εμπόδιο είναι για καλό. Ισως να έρθει κάποια ημέρα που θα επανέλθεις στην παραγωγή. Ολα τα άλλα είναι ανστρέψιμα, η εγκατάλειψη της υπάιθρου είναι μη αναστρέψιμη.
Καλή δύναμη και κουράγιο στις νέες συνθήκες διαβίωσης. Φιλιά στα αγγελούδια σου.
@vad, εχει συρρικνωθεί πολυ με αποτέλεσμα εμεις που ασχολουμαστε επαγγελματικα με τα τευτλα μείναμε χωρις αντικείμενο.
ReplyDelete@ demetrad,
το εχει πειθ πως αν υπηρχε παραδεισος, θα ηταν καπως σαν το ποζαρ.
@ κ.Χρηστο,
ευχαριστω πολυ. Ελπιζω να συνηθισουμε συντομα.
@ διοσμαρακι,
ευχαριστω πολυ για το πολυ ομορφο και παρηγορο σχολιο σου. Να εισαι καλα.