Μια απάντηση σε ένα φίλο από τα παλιά.

Aγαπητέ μου Μηδενικέ,

εκτιμώ βαθύτατα την ωραία σχέση που αποκτήσαμε με τα χρόνια μέσα από αυτό εδώ τον χώρο, σέβομαι τις απόψεις σου, αλλά νομίζω με αδικείς λιγάκι.

Όπως χιλιάδες φόρες έχουμε πει, αυτό το μπλογκ είναι ένα ημερολόγιο όπου κατέγραφα πολλές πτυχές της ζωής μου. Με γοήτευε πάντα η ιδέα του να σκέφτομαι φωναχτά, και ακόμη περισσότερο να καταγράφω τις σκέψεις μου. Η ιδέα δε ότι κόσμος με διαβάζει και ακούει τις σκέψεις μου με συγκλόνισε, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Έτσι λοιπόν σε αυτό τον χώρο κατέθετα τη ζωή μου. Καλως η κακως η πολιτικη ειναι ενα σημαντικο κομματι των ζωών μας πολυ περισσοτερο της δικής μου. Αναπόφευκτα θα ηταν και ενα μεγαλο κομμάτι του μπλογκ μου.

Κατα καιρους έγραφα πραγματτα που πίστευα και θα συνεχίσω όποτε μπορώ να το κάνω.

Η αλήθεια είναι ότι πίστευα πολύ στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου.

Η ¨αδυναμία" μου στον Γιώργο με έκανε να μη βλέπω ή να κάνω πως δεν βλέπω πόσο διεφθαρμένος σάπιος και πολιτικά νεκρός είναι αυτός ο σχηματισμός. Να μη βλέπω ότι η πλειοψηφία των στελεχών του δεν είναι τίποτα άλλο από οπορτουνιστές, που τίποτα περισσότερο δεν τους ένοιαζε παρά η συνέχιση ή η επανάκτηση των προνομιών τους. Το ότι δεν κατάλαβα αυτή τη διάσταση αποτελεί σοβαρό μου σφάλμα.

Είναι επίσης αλήθεια πως το πάθος μου για πολιτική επιβεβαίωση και νίκη, με έκανε να μην αντιδρώ στην εγκληματική μετάλλαξη του Παπανδρέου σε ένα λαϊκιστή. Όταν μίλησε για βαρβαρότητα δεν έφυγα, όταν είπε λεφτά υπάρχουν, δεν αντιλήφτηκα ότι μας δούλευε, όταν μαζί με εμένα τον στήριζαν οι Φωτόπουλοι και οι Πολυζωγοπουλοι για την προεδρία του κόμματος, δεν έφυγα. Για όλα αυτά μπορείς να με κατηγορήσεις.

Και για πολλά ακόμα μπορείς να με κατηγορήσεις. Ένα όμως δεν θα δεχτώ, να μου πεις πως έγραφα πράγματα που δεν πίστευα ή ότι έκανα πολιτική μέσα από το μπλοκ μου. Όποιος το πιστεύει αυτό δεν θέλω να είναι φίλος μου και φυσικά ούτε να διαβάσει όσα γράφω.

Γράφοντας μου λοιπόν αυτό το σχόλιο αγαπητέ φίλε μηδενικέ, μου έδωσες μια θαυμάσια ευκαιρία να κάνω την αυτοκριτική μου.

Θα προσπαθήσω να μην ξανακάνω τα ίδιο λάθη.

Σε ευχαριστώ.

Υ.Γ. Δεν πέρασαν δυο μέρες που έκανα ένα ακόμη λάθος μου. Συγκεκριμένα βρισκόμενος σε μια παρέα στελεχών της Δημοκρατικής συμμαχίας, ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντα που είπαμε, διατυπώθηκε από κάποιον μια άποψη από αυτές που χρόνια αντιμάχομαι. Είπε λοιπόν ότι δεν έγινε κανένας φόνος κατά τη διάρκεια των γεγονότων του πολυτεχνείου. Αντέδρασα όσο πιο ευγενικά μπορούσα, αλλά είδα ότι κάνεις άλλος από την παρέα δεν είχε διάθεση να τον βάλει στη θέση του. Άλλαξα γρήγορα θέμα, ίσως από ευγένεια και σεβασμό στην παρέα, ίσως από δειλία, αντί να σηκωθώ και να φύγω αμέσως.

Την επόμενη φορά θα το κάνω, να είσαι βέβαιος.