Πως φτάσαμε ως εδώ.

.........................................
Είναι αλήθεια ότι για τον Μάριο Βάργκας Γιόσα δεν ήξερα και πολλά πράγματα ως ότου τον τίμησαν φέτος με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας . Θέλησα λοιπόν να διαβάσω κάποια βιβλία του, δεδομένου ότι στις συνεντεύξεις του αλλά και στις βιογραφικές αναφορές για αυτόν, έδειχνε άνθρωπος πολύ ενδιαφέρον. Και δεν έπεσα εξω σε αυτό- τα βιβλία του είναι εξαιρετικά. Ήδη ανήκει στους αγαπημένους μου συγγράφεις.

Στο διαμάντι του νομού μας τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας, βρήκα ευτυχώς μερικά βιβλία του και τα δανείστηκα, με πρώτο και καλύτερο την αυτοβιογραφία του συγγραφέα με τίτλο « Το ψάρι στο νερό» την οποία διάβασα μονορούφι. Δεν ήταν μονό η ενδιαφέρουσα ζωή ενός Νότιο Αμερικανού συγγραφέα που με γοήτευσε, αλλά και οι ενδιαφέρουσες πολιτικές απόψεις του καθώς και η πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή της προεκλογικής εκστρατείας του για πρόεδρος του Περού, πριν είκοσι περίπου χρόνια, την οποία έχασε από τον μετέπειτα δικτάτορα Αλμπέρτο Φουχιμορι.

Μελετώντας την βιογραφία του μεγάλου νοβελίστα, διαπίστωσα ότι το καλύτερο για πολλούς έργο του είναι το “Conversacion en la Catedral”. Έψαξα κατόπιν να το βρω αλλά δεν στάθηκε δυνατό.

-Μα πως είναι δυνατόν αναρωτιόμουν, να μην έχει μεταφραστεί το κορυφαίο έργο ενός συγγραφέα , όταν μάλιστα έχουν μεταφραστεί πολλά αλλά έργα του;

Εντελώς τυχαία ψάχνοντας στα ράφια της βιβλιοθήκης, ανακάλυψα ένα βιβλίο του Λιοσα σε εμφανώς παλαιότερη έκδοση, μάλλον ξεχασμένο και βαλμένο σε λάθος σειρά στο «Γάμα», αφού ήταν το μονό βιβλίο του που στο όνομα του συγγραφέα έγραφε Γιόσα- σε αντίθεση με τα αλλά που ήταν στο «Λαμδα»(Λιόσα)

Το βιβλίο είχε τίτλο : « Πως φτάσαμε ως εδώ». Παράξενο σκέφτηκα, δεν το έχει πάρει το μάτι μου αυτο τον τίτλο. Ανοίγω αμέσως το ιντερνέτ του κινητού μου και ψάχνω την βιογραφία του Λιοσα (ή Γιόσα στα λατινοαμερικάνικα), στη wikipedia αλλά τέτοιο έργο δεν υπήρχε πουθενά!

Ξαναγυρίζω λοιπόν στο βιβλίο και αφού το ξεφύλλισα κατάλαβα ότι πρόκειται για το “Conversacion en la Cathedral”!! . Ο μεταφραστής είχε την φαεινή ιδέα να μεταφράσει έτσι τον τίτλο του. (Αν είναι δυνατόν!) Αλλά τι να πει κάνει σε μια χωρά που μεταφράζουμε ως Σηκουάνα τον Seine, ή ως Τάμεση τον Thames ! Τέλος πάντων..

Δανείστηκα λοιπόν το βιβλίο το όποιο το διάβασα σε ένα βράδυ. Ήταν εξαιρετικό πράγματι. Στο κείμενο παρουσιάζεται αριστοτεχνικά μέσα από συγκλονιστικές εναλλαγές μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, η πολιτική κατάσταση της χώρας του συγγραφέα, μέσα από τη συζήτηση μεταξύ του συγγραφέα και του Αμπροσιο ενός μαύρου πρώην υπηρέτη, που λαμβάνει χωρά σε ένα καπηλειό της Λίμα με τον ευφάνταστο τίτλο ¨La Catedral¨

Γοητευμένος από την μαγεία της γραφής του Περουβιανού, προσπάθησα και εγώ να κλέψω λίγη από την δόξα του, κατεβάζοντας την απίθανη(!!) ιδέα να γράψω κάτι αντίστοιχο στο μπλογκ μου . Οραματίστηκα πως θα έγραφα μια φανταστική συζήτηση με κάποιον, που μέσα από αυτή να αναδεικνυόταν η κατάντια της δικής μου χώρας, μέσα από τα δικά μου μάτια.

Όπως ήταν αναμενόμενο απέτυχα ! Φαίνεται πως το μέλλον μου ως συγγραφέα δεν είναι και τόσο λαμπρό και έτσι η δική μου εκδοχή του πως φτάσαμε ως εδώ δεν βγήκε ποτέ.

Ο θεός της Ελλάδος όμως μου έκανε το χατίρι και έπεσα πάνω στο παραπάνω βίντεο το οποίο παρουσιάζει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο νομίζω, το πώς έφτασε η δική μας χωρά ως εδώ. Δεν χρειάζεται πλέον να γράψω τίποτα, τα λέει όλα…

Για όσους πιθανώς δεν γνωρίζουν, στο βίντεο ομιλεί ο βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου Θανάσης Γικόνογλου, γιος του για πολλά χρόνια βουλευτή Μόσχου Γικόνογλου. Η τοποθέτηση του αυτή είναι στην ημερίδα που διοργανώσαμε οι παραγωγοί για το μέλλον της τευτλοκαλλιεργιας.