Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Μικρογραφία της "ευνομούμενης" κοινωνίας μας.

-->

Γράφει ο Νίκος Λιολιόπουλος

Σκηνή πρώτη.

Τοπικός αγώνας ντέρμπι του περιφερειακού πρωταθλήματος. Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα στα αποδυτήρια των διαιτητών εισέρχονται παράγοντες των ομάδων οπου και ανακοινώνουν στον διαιτητή ότι ο αγώνας είναι «κανονισμένος», ούτος ώστε να μην τιμωρηθεί κάποιος παίκτης. Το αντάλλαγμα για την ήττα της ομάδας, που σημειωτέων έχει και η ιδία ανάγκη της νίκης,είναι η εξασφάλιση δυο νικών στους προσέχεις αγώνες της με αδιάφορες βαθμολογικά αγώνες , με παρέμβαση της « νικήτριας» ομάδας. Ο διαιτητής δέχεται φυσιολογικοτατα το αποτέλεσμα της…συναλλαγής….

Σκηνή δεύτερη.

Αγώνας περιφερειακού (ξανά) πρωταθλήματος. λίγες αγωνίστηκες πριν το τέλος του. Ο σέντερ φορ της τοπικής ομάδας διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ ενώ η ομάδα του δεν διεκδικεί κάτι συγκεκριμένο . Η φιλοξενούμε έχει μεγάλη βαθμολογική ανάγκη. Το αιώνιο ελληνικό φαινόμενο βρίσκει την λύση. Θα κερδίσει η φιλοξενούμενη ομάδα με σκορ 4-3 και τα τρία γκολ της γηπεδούχου θα τα βάλει ο σέντερ φορ της! Η διεξαγωγή του αγώνα προκάλεσε θέαμα που θα ζήλευε και ο Μπένυ Χιλ…

Σκηνή τρίτη.

Πρώτη συνεδρίαση για την νέα χρονιά του διοικητικό συμβούλιου ερασιτεχνικής ομάδας όπου αξιολογώντας την οικονομική κατάσταση του συλλόγου και έπειτα από ενδελεχή ανάλυση αποφασίζεται η μη διεκδίκηση του πρωταθλήματος την προσεχή αγωνιστική περίοδο , αντ΄ αυτού η ομάδας θα μαζέψει λεφτά πουλώντας αγώνες με σκοπό την επιδίωξη του ιερού σκοπού την επόμενη χρονιά!

Σκηνή τέταρτη.

Σε χωριό του νομού διεξάγεται έρανος για την συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά αγώνα, ούτος ώστε να βγει η ομάδας κατηγορία, Στον έρανο πρωτοστατούν όπως πάντα ο παπάς ( ιερός σκοπός!)ο πρόεδρο του χωριού ο πρόεδρο του συνεταιρισμού, κ.α. Το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν είναι αρκετά για αν φέρουν την πολυπόθητη…άνοδο!

Σκηνή πέμπτη.

Τελευταίες αγωνιστικής και το πρωτάθλημα που σημαίνει άνοδος στην μεγαλύτερη κατηγορία , διεκδικούν πλέον δυο ομάδες. Η πρωτοπόρος με ένα βαθμό διαφορά από την δεύτερη ομάδα, δοκιμάζεται στην δύσκολη έδρα μιας εκ τον πρωτοπορών- πλην όμως αδιάφορης βαθμολογικά ομάδας. . Η δεύτερη ομάδα προσφέρει ένα πολύ σημαντικό χρηματικό ποσό στην αδιάφορη αλλά πολύ δυνατή γηπεδούχο ομάδα να νικήσει την πρωτοπόρο, αρκετά μεγαλύτερο από αυτό που προσφέρει η πρωτοπόρος να αγοράσει τον αγώνα. Μετά από πολύωρη αξιολόγηση των πρόσφορων προκρίνεται τελικά η λύση του « κάλιο πέντε και στο χέρι» και αποφασίζεται να δώσουν τον αγώνα παίρνονταν τα λιγότερα που αντιστοιχούν στη ήττα, δεδομένου ότι για να κερδίσουν και να πάρουν τα περισσότερα θα χρειαστεί προσπάθεια και κάποιο ρίσκο, ενώ παράλληλα φοβούνται πως ακόμη και να διεκδικήσουν την νίκη κάποιου βασικοί παίχτες θα τα πάρουν στα κρυφά από τους πρωτοπόρους και θα έχουν μειωμένη απόδοση.

Οι παραπάνω σκηνές είναι λίγες μόνο απο τις αμέτρητες σκηνές κάλους που μπορώ να φέρω στη μνήμη μου, παρακολουθώντας και συμμετέχοντας ενεργά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο του τόπου μου . Καταστάσεις λίγο πολύ γνωστέ σε όλους όσους έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί, είτε ως αθλούμενοι, είτε ως παράγοντες, είτε ως απλοί φίλαθλοι.

Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι καινούρια στο χώρο, θα έλεγε κάνεις ότι είναι τόσο παλιά όσο το ίδιο το ποδόσφαιρο στη χωρά μας.

Γίνεται συχνά λόγος για την σήψη που υπάρχει στην κοινωνία μας. Η έντονη σκανδαλολογία των ήμερων μας και η σχεδόν ολοκληρωτική θεώρηση του πολιτικού μας συστήματος αλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα, ως κοινωνίας όπου «όλοι τα παίρνουν κανονικά» όπως λέει και το τραγούδι, θα αποτελούσε αντικείμενο μελέτης για κάποιον που λίγη γνώση έχει από τα τεκταινόμενα στην ελληνική κοινωνία.

Το τι γίνεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι λίγο πολύ γνωστό και αναμενόμενο , αφού πρόκειται για εταιρίες που ελκύουν τα φωτά της δημοσιότητας… Το παράδειγμα όμως του ερασιτεχνικού ποδόσφαιρου που είναι χαρακτηριστικό του εθισμού της ελληνικής κοινωνίας στην συναλλαγή, δεν έχει τύχει της ίδιας δημοσιότητας

Το να αναζητεί κάνεις περισσότερα σκάνδαλα σε μια εποχή που είναι γεμάτη από τέτοια, φαντάζει περιττό . Ρίχνοντας όμως μια μάτια στην λειτουργία του ερασιτεχνικού ποδόσφαιρου θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για το πόσο η συναλλαγή γίνεται μέρος της ζωής μας και τον τρόπο που από μικρά παιδιά ωθούμαστε στην νομιμοποίηση της.

Ζήτημα ηθικό και βαθύτατα κοινωνικό, η ώθηση νέων ατόμων στην λογική του «τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται», στην λογική του «βλέπε αλλά μην μιλάς», αποτελεί τα θεμέλια του συστήματος ευνοιοκρατίας η οποία στη χωρά μας έχει ως έκφραση της την οικογενειοκρατία με άπειρα παραδείγματα, ή ην διαιώνιση της παρουσίας των ίδιων προσώπων σε αιρετές θέσεις εξουσίας ,όπως παρατηρείται συχνά.

Η ηθική πλευρά του ζητήματος είναι προφανής και έχει να κάνει με την υιοθέτηση πρακτικών και συμπεριφορών που δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με την έννοια της τίμιας ή ευνομούμενης κοινωνίας. Η κοινωνική διάσταση του όμως έχει να κάνει κυρίως με την με την ευκολότερη αποδοχή των ατόμων του κοινωνικού στάτους κβο της , και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα παιδείας.

Δεδομένου ότι η ενασχόληση με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία είναι ότι καλύτερο για ένα παιδί , θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην πάταξη των φαινομένων αυτών.

Τα παιδιά πρέπει να ωθούνται στην άθληση μέσα όμως σε ένα καθαρό περιβάλλον υγιούς άμιλλας και γιατί όχι και ανταγωνισμού. Ο βασιλιάς των αθλημάτων το ποδόσφαιρο, θα μπορούσε να είναι μια άριστη επιλογή για την αθλητική ενασχόληση του άτομου αφού πέραν της εκγύμνασης παρέχει και τη ευχαρίστηση της συμμετοχής σε ένα παιχνίδι που κατά πόλους είναι το ομορφότερο του κόσμου.

Προτάσεις.

Το να παταχτούν μια και έξω τα φαινόμενα αυτά είναι πολύ δύσκολο και θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας για οποίον θελήσει κάποτε να αλλάξει κάποια πράγματα, αφού το ζήτημα περάν από περιπλοκότητα του, αγγίζει και άλλες πτυχές στης κοινωνίας όπως είναι το πολιτικό μας σύστημα. Μπορούν όμως να γίνουν πολλά πράγμα.

Παρακάτω παρουσιάζω μερικές προτάσεις που μπορούν να βοηθήσουν δραστικά προς την βελτίωση της κατάστασης:

· Θα πρέπει να ενθαρρύνονται περιπτώσεις καταγγελίας αυτών των συμβάντων. Ο τύπος να μην αποσιωπεί, η αστυνομία να μην καλύπτει και ο πολίτικος κόσμος να μην ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές. Οι ίδιοι οι φίλαθλοι θα πρέπει να αντιδρούν σε τέτοια φαινόμενα και να πάψουν να τα αποδέχονται ως λίγο πολύ φυσιολογικά

· Αλλαγή της δομής του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Προτείνω την διάλυση των αμαρτωλών στις περισσότερες περιπτώσεις ενώσεων . Καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας τους αλλά και τον εξαιρετικά αδιαφανή τρόπο μοιρασιάς των κονδυλίων υπάρχουν σχεδόν σε κάθε νόμο. Ο τρόπος εκλογής των διοικήσεων μέσω σωματείων σφραγίδων αλλά και πολλών άλλων μορφών μεθοδεύσεων όπως π.χ. η προκήρυξη εκλογών και η διεξαγωγή τους σε τρεις ήμερες(!) μαρτυράει την σήψη που επικρατεί.

Οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

· Εφαρμογή του συστήματος των play off. Η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων με αυτό το σύστημα περιορίζει σημαντικά τον αριθμό των αδιάφορων βαθμολογικά ομάδων και αυτομάτως και τω ν φαινομένων εξαγοράς αποτελεσμάτων

· Και τέλος, το σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου είναι η ενίσχυση του σχολικού αθλητισμού. Το πρότυπο των πρωτοπορών στον αθλητισμό Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί και στη χωρά μας. Ως γνωστόν στην Αμερική οι μαθητές λαμβάνουν μέρος μονό σε καλά οργανωμένα τοπικά σχολικά πρωταθλήματα που έλκουν το ενδιαφέρον ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Δεν αναγκάζονται να συνυπάρχουν με μεγαλύτερους σε ηλικία αθλητές, ενώ τα κίνητρα για διάκριση είναι παρά πολλά, όχι μονό για όσους ονειρεύονται να συνεχίσουν επαγγελματικά τον αθλητισμοί αλλά για όλους τους μαθητές γενικότερα. Η συμμέτοχη ενός πολίτη στη σχολική ομάδα και η διάκριση μέσω αυτής θα πρέπει να αποτελεί ένα μεγάλο τίτλο τιμής για τον ίδιο, που τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή, όποιο επάγγελμα και να ακολουθήσει.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μακεδονική στις 23-4-09